Þjóðviljinn - 20.07.1990, Blaðsíða 2

SKAÐi SKRIFAR
Ég klóra mér
í hausnum
Ég verö nú að klóra mér í hausnum yfir
ýmsu nú upp á síðkastið. Heimurinn er
eitthvað svo ótryggur orðinn, mér líkar það
ekki. Einu sinni gat maður vísað á kommún-
ismann sem gott og kristilegt dæmi um það
hvernig fer fyrir þeim sem hafna Sjálfstæðis-
flokknum, en nú er hann búinn og þykist
aldrei hafa verið til frekar en lausaleikskrakki
í fínni fjölskyldu.
Ekki bætir það úr skák þegar höfuðands-
tæðingur heima fyrir eins og SÍS er ekki
lengur til að kenna mönnum hvernig ekki á
að fara að því að versla.
Og svo kemur að því, að flokksbræður
mínir breskir, þeir mega ekki einu sinni segja
það sem þeir meina um Þjóðverja og þeirra
dólgslegu frekju, veifandi sínu marki eins og
atgeir Skugga-Sveins, svo allir sauðir Evr-
ópu mega fara að vara sig. Ég segi nú bara
fyrir mig: hvað eigum við, íslenskir menn, að
varast, fyrst við getum ekki lengur varast
kommúnismann og SÍS og megum ekki var-
ast þýskarana? Eigum við kannski að vera
hræddir við Norðmenn og Þingeyinga?
Ég bara spyr si sona.
Svo er það þetta með að komast í álnir
með útsjón og forsjálni eins og afi minn
kenndi mér. En hann lærði þá einföldu for-
múlu af Rockefeller gamla að sá sem vill
verða ríkur, hann á að safna þúsund dollur-
um og leggja í fyrirtæki. Eða miljón, það fer
eftir verðbólgu náttúrlega.
Ég hefi alltaf verið að safna, en það hefur
ekki tekist og er kannski ekki að marka því ég
hefi ekki verið nógu duglegur, ég skal viður-
kenna það, og þar að auki hefi ég tekið í nefið
og ekki verður maður ríkari af því.
En hitt er óskiljanlegra hvernig frændi
minn Gísli er svona ríkur sem aldrei á neitt
nema skuldir. Nú síðast er hann að vísu kom-
inn í einhverja klemmu að því er ég held.
Hann fór í það að kaupa sjónvarpsstöð, Sýn
eða Stöð 2 eða hvað það nú heitir.
Hann kom til mín fyrir hálfu ári blaðskell-
andi og kvaðst hafa gert reyfarakaup. Fengið
þessa fínu stöð fyrir slikk. Én svo sá ég það í
blöðunum um daginn, að hann var eithvað
fúll hann Gísli og kallaði á blaðamenn og
sagði að hann hefði verið prettaður. Hann
hefði haldið að hann hefði gert góð kaup en
svo hefðu menn barasta sagt sér rangt til um
skuldastöðu og rekstrarstöðu og það munaði
eitthvað 300 miljónum eða hvað veit ég.
Hvernig stendur á þessu Gísli minn?
spurði ég. Ég hélt að þú herfðir sjálfur átt sæti
í þessari bankastjórn sem var að selja
hlutafélaginu ykkar Eiríks og Helga þessar
sjónvarpsgræjur.
Já það er satt, sagði Gísli.
Og hvað svo? spurði ég.
Og hvað svo? Svo gerist ekki neitt. Málið
er eiginlega leyst.
Og hvernig leystist það? spurði ég
Með því að báðir höfðu á réttu að standa,
sagði Gísli.
Nú? hváði ég.

Já, sagði Gísli. Ég keypti stöðina fyrir skít á
priki ef við höfum í huga hvað er í rauninni
hægt að græða á svona sjónvarpi. En ef
maður er allur með hugann við fortíðina og
önnur leiðindi, þá safnast saman allskonar
skuldagrautur og vextir og dót og skekkir
dæmið og þá eru þetta engin reyfarakaup.
Og hvernig leysirðu úr því? spurði ég.
Það er ósköp einfalt. Við skiljum á milli
fortíðar og framtíðar og lifum í núinu.
Ha? sagði ég.
Já, sagði Gísli. Og í núinu sláum við lán og
fáum Davíð til að skrifa upp á.
Hann má það ekki, það er kommúnískur
borgarstjórapilsfaldakapítalismi, sagði ég.
Hann verður, sagði Gísli. Sjáðu til: Davíð
og hans menn geta ekki leyft hálfkommum
og laumukommum að viðhalda ríkiseinokun
á sjónvarpi. Þar að auki er það hugsjónarík
byggðastefna að landsbyggðarfólk njóti
tveggja sjónvarpsstöðva eins og borgarbúar
til þessa.
Hvað kemur byggðastefnan Davíð við?
spurði ég.
Það er einfalt, sagði Gísli. Hann veit að ef
ekki verður fullt af sjónvarpi á landsbyggðinni
þá flýja þessir aumingjar sem eftir eru hingað
í höfuðstaðinn að horfa á sjónvarp og bíó og
fleira og hér skapast kynþáttavandamál eins
og í Róm þegar Sikileyjarskríllinn kom þang-
að.
En ef þú nú getur ekki borgað lánið, Gísli
minn? spurði ég áhyggjufullur.
Þá borgar Davíð lánið, sagði Gísli. Og ég
hefi ákveðið að greiða sjálfum mér á meðan
góða og réttláta leigu fyrir veð, sem ég hefi
safnað mér hjá nokkrum barnlausum frænk-
um mínum og lána sjónvarpstöðinni minni.
Svo að jafnvel þótt þetta færi illa, sem ekki
kemur til mála, þá á ég smávegis til að byrja
upp á nýtt í skelfiskeldi, hugstillingarhringjum
eða einhverju öðru sem fólkið vill og þarf.
HIÐ TORVELDA
JAFNRÉTTI
Ég skil ekki hvers vegna flugfé-
lögin vigta ekki farþega með
töskum sínum svo að hver um sig
greiði réttlátan hluta af kostnaði
við ferðina. Það er eins og flugfé-
lögin líti á það sern einhverjar
náttúruhamfarir að fólk leggist í
spik. Eitthvað sem fólk ræður
ekki við og því þurfi að deila
byrðinni á allan almenning.
DV.
ÓKRISTILEGT BÆNA-
HALD
En hver vill fæðast inn í fjöl-
skyldu sem biðst fyrir í stað þess
að leita læknis? Slíkt framferði
getur ekki talist kristið á nokkurn
hátt.
Prestur í DV.
VAR HONUM ORÐIÐ
KALT, GREYINU?
King David var fyrsta kvik-
mynd Gere þar sem hann kom
ekki fram nakinn.
Vikan.
SÁ GEFUR EKKISEM
EKKERTÁ
Hvenær ætla íslenskir ráða-
menn að gefa Bandaríkjamönn-
um tóninn?
Morgunbladið.
ÞAÐ MUNAR UM
MINNA
Alþýðublaðið tekur heils hug-
ar með ungmennafélögunum
undir kjörorð hreyfingarinnar:
R.æktun lands og lýðs...
Leiðari og
forsíða Alþýðublaðs-
ins.
ER SJÁLFSTRAUSTIÐ
BANNAÐ EÐA HVAÐ?
Bæjarstjórinn kaus sjálfan sig.
Minnihlutinn kærir atkvæða-
greiðsluna til ráðherra.
Fyrirsagnir í DV.
HENTISTEFNA
STJÓRNMALA-
MANNA!
Þorsteinn Pálsson er búinn að
raka sig.
Útsíðufrétt í DV.
ÞAÐ LIGGUR BEINT
VIÐ
í tilefni af myndinni í Morgun-
blaðinu á bls.5 fimmtudaginn 12.
júní sl. þar sem fjórir lögreglu-
menn eru að fylgja önd með
unga, þá langar mig til að segja
frá því þegar keyrt var yfir kött í
götunni þar sem ég bý.
Morgunblaðið.
ENNÁKARLINN
HAUK í HORNI
Lenín lifi! eftir Birgi ísleif
Gunnarsson.
Morgunblaðið.
ISS, SVONA PAKK....
Fátt hefur verið sérkennilegra
en að fylgjast með tilburðum
nokkurra kaupsýslumanna hér í
borg með skólastjóra í broddi
fylkingar til að reyna að reka op-
inberan fjölmiðil.
Jón Óttar Ragnarsson
í Morgunbiaðinu.
2 SÍÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 20. júlí 1990