Þjóðviljinn - 17.04.1991, Page 3

I PAGr
17. apríl
er miðvikudagur.
107. dagur ársins.
Sólarupprás ( Reykjavík kl.
5.51 - sólarlag kl. 21.06.
Viðburðir
Þjóðhátíðardagur Kambodíu
og Sýrlands.
Þjóðviljinn
fyrir 50 árum
Verkamenn svara brottrekstri
úr Bretavinnunni. 21 maður
leggur niður vinnu á flugvell-
inum. Bandaríkin í þann
veginn að fara í stríð?.
Barnaskólarnir hætta á laug-
ardaginn. Rauði krossinn
fær skólahúsin til umráða f
sumar.
fyrir 25 árum
Gleðikonur í höfuðborg Perú
fóru
i kröfugöngu fyrir utan þing-
húsið í dag (15/4) til að mót-
mæla því að loka á hóruhús-
um bæjarins.
Sá spaki
Enginn maður kemst nær
þvf að vera Mikki mús.
(Graham Graane um Fred Astaire)
MÍN
á kvótasölu
Snær Karlsson
formaður fiskvinnsludeildar
VMSÍ
Lögin um fískveiðistefnuna,
vemdun fiskstofha og fulla atvinnu
og svo framvegis gera ráð íyrir því
að það sé fijálst framsal á þessum
heimildum. Ég hef hinsvegar
ákveðnar athugasemdir við það.
Ég tel óeðlilegt að sleppa þessu al-
gerlega lausu í hendumar á einni
stétt í þjóðfélaginu. Þetta bitnar
greinilega mjög illa á ýmsum stöð-
um, sérstaklega norðan- og austan-
lands þar sem smábátaútgerð hefur
verið gildur þáttur i atvinnustarf-
seminni. - Ég tel rétt, í ljósi þeirrar
reynslu sem við erum að fá af
kvótabraskinu, að rikið taki að sér
að sjá um sölu aflaheimilda og
njóti þá tekna af sölunni. Það er
trúlega óhjákvæmilegt að þétta
eignarhaldið á kvótanum með það
markmið í huga að ná ffam ítrustu
hagkvæmni með hveija sóknarein-
ingu. - Ég tel ekki ólíklegt, ef af-
leiðing af þessari kvótasölu verður
einhverskonar skattur, að hluta
þeirra fjármuna verði varið til þess
að styrkja atvinnulíf í ýmsum bæj-
um, einsog Húsavík, sem hafa
byggt á útgerð smábáta og hafa
orðið fyrir skakkaföllum af völd-
um kvótakerfisins. Ég vara mjög
við hugmyndum um að færa tekjur
af veiðileyfasölu inn í skattakerfið.
Þær eru fáránlegar og jafhast á við
það að menn fari að éta útsæðið í
stað þess að setja það niður.
________________A ÐÖFINNI
Eru allir eins?
Kosningar eru í nánd.
Lýðræðisrétturinn er
nú öllum boðinn. Nú
eigum við hinir al-
mennu kjósendur að
velja þjóðinni fram-
tíð. Eðlilega greinir okkur á um
hvernig sú framtíð eigi að vera
og ekki síður hverjum við treyst-
um best til þeirra verka sem
óhjákvæmilega þarf að vinna til
þess að draumarnir rætist.
I þessu greinarkomi ætla ég
ekki að segja þér, landi minn, hvað
þú átt að kjósa eða hvemig þú átt
að hugsa. Þess í stað langar mig til
að segja þér hvemig ég hugsa
þessa síðustu daga fyrir kosningar.
Ef þér finnst þér ekkert koma það
við skaltu bara hætta að lesa.
Mér finnst i fyrsta sinn að með
atkvæði mínu á kjördag sé ég að
kjósa um framtíð þessarar þjóðar.
Ekki um menn til að lappa upp á
mistök síðustu missera og ára. með
þessu er ég ekki að segja að allt sé
eins og ég helst vildi. Nei, alls
ekki. Hins vegar sé ég fyrir mér að
með því jafnvægi sem þó er komið
á í þjóðarbúskapnum skapist svig-
rúm til að bæta lífskjörin, auka
jöfhuð og byggja upp atvinnuveg-
ina.
Til þess að þetta megi verða
þarf að endurskoða þá ramma sem
atvinnulífmu eru búnir. Þar verður
fyrsta skreftð að vera afnám rang-
láts kvótakerfis i fiskveiðum. Kerf-
is sem fært hefur auðfjölskyldum í
þessu landi fiskistofnana til geð-
þóttaráðstöfunar. Þetta kerft á ekk-
ert skylt við friðun eða skynsam-
lega nýtingu. Þama ráða skussar
auðvaldsins en ekki dugnaður is-
lenskra sjómanna. Hagsmunir
landverkafólks eru fyrir borð bom-
ir og heil byggðarlög eiga það á
hættu að leggjast í auðn.
Landbúnaðurinn er fóstra þessa
samfélags. Löngu áður en þessi
þjóð hafði nokkra vitlega mögu-
leika til útgerðar var landbúnaður-
inn lifibrauð þjóðarinnar. Sú þjóð
sem ekki hefúr vit til þess að nýta
slíka auðlind er vissulega á villi-
götum. Landbúnaðarmálin verður
að endurskoða með það að mark-
miði að jafnvægi skapist milli
framleiðslu og neyslu.
Orku fallvatna og jarðhita
verður að nýta skynsamlega og
tryggja öllum þegnum samfélags-
ins jafnan rétt til nýtingar þessarar
auðlindar. Það gerist með jöfnun
orkuverðs. Með þvi er ekki bara
jafnaður húshitunarkostnaður
heimilanna heldur einnig aðstaða
atvinnuveganna. Allt þetta þýðir
eflingu byggðanna allt íkringum
landið. Þannig nýtum við kosti
landsins best.
Ef þú landi minn ert enn að
lesa ertu mér kannski sammála um
sumt af þessu og ef til vill flest. En
nú skulum við spyrja okkur spum-
ingar: Em ekki allir þessir flokkar,
allir stjómmálakarlar og kerlingar
eins - allt sama tóbakið? Mitt svar
er nei! Ég get ekki hugsað mér að
kjósa menn sem nota áður nefndar
auðlindir til að braska með.
Og _nú verð ég reiður og ljót-
orður. Ég þoli ekki þessa djöfúls
söluáráttu sem er að verða aðall
þessarar þjóðar. Selja, selja, selja
allan andskotann. Framsóknar-
menn em höfUndar braskstefnu í
sjávarútvegi - selja, selja. Krötum
er alveg sama þó útlendingar fái að
kaupa hvað eina sem þeim dettur í
huga á þessu landi fjöll og dali -
selja, selja. Sjálfstæðisflokkurinn
hélt á dögunum landsfund sölu-
mennskunnar þar sem samþykkt
var að selja og selja, auðlindir,
veiðileyfi, orkufyrirtæki og hvað
eina sem mönnum datt í hug að
væri söluvara.
Ef ég veiti þessum mönnum
brautargengi í kosningum er eins
víst að sölumennskan nái inn að
merg þessarar þjóðar. Ég álít að
þama fari umboðslausir ónytjungar
sem ekki eigi rætur í íslenskum
vemleika. Þetta fólk virðist sér
ekki meðvitað um það hvemig ís-
lensk þjóð hefur þrifist og af hvaða
verðmætum hún mun þrífast. Þessi
öfl munu áður en varir selja rass-
inn undan sjálfúm sér í ógáti. Verð-
ur þeim fyiirgefið? Með einu at-
kvæði ræð ég svosum litlu, en
minn stuððning fá þeir ekki til sölu
þessarar þjóðar.
Ég vil að þessi þjóð beri höfuð-
ið hátt, horfi fram á veginn með
því stolti sem eitt sinn einkenndi
þessa þjóð. Þannig og aðeins þann-
ig getum við varðveitt sjálfstæði
okkar, tungu og menningu. Ég held
að það gleymist í öllu þessu er-
lenda fjármagnskjaftæði að erlend-
ir auðmenn geta keypt allt frá þess-
ari þjóð án þess að snerta sparifé
sitt. Þá verður íslenska auðvaldið í
fyrmefndum flokkum umboðs-
menn auðhringanna og við leigu-
liðar. Við ísiendingar búum í góðu
landi og ef við bemm til þess gæfu
að standa saman um nýtingu þess-
ara gæða og skipta þeim réttiátlega
með okkur mun okkur vel famast.
Til þess þarf dugnaður að fá að
njóta sín og skussaskapur að leggj-
ast af. Menntun þjóðarinnar þarf
að miða að þvi að fólk aiist upp i
íslensku samfélagi og komi tii með
að nýta menntunina í þágu þess.
Menntalýður með sparitau og auð-
valdsmont mun aldrei gagnast
þessari þjóð. Kynslóð þessa fólks
er sú sem nú fer í broddi fylkingar
í landsölunni. Og þetta hyski mun
senn taka völdin i þessu þjóðfélagi
og þá mun þreklaus ísienska þjóðin
enn einu sinni tapa sjálfstæði sínu.
Það er alveg spuming hvort lýð-
veldið Island nái að fagna fímmtíu
ára afmæli sínu, nema þá með leyfi
kanslara Þýskalands og senn Evr-
ópu.
Landi minn, ertu enn að lesa
hugleiðingu mína? Ef svo er þá em
þetta mín lokaorð. Við skulum
enga áhættu taka á kjördag. Við
skulum fylkja okkur um þjóðemis-
hyggju og jafnréttishugsjón. Hvað
sem þér kann að finnast þá treysti
ég Alþýðubandalaginu einu til að
tryggja þessari þjóð framtíð.
Það em ekki allir eins.
Fyrsta skrefið verður að vera afnám rangláts
kvótakerfis í fiskveiðum. Kerfis sem fært hefur
auðfjölskyldum í þessu landi fiskistofnana til geð-
þóttaráðstöfunar
Þetta fólk virðist sér ekki meðvitað um það
hvernig íslensk þjóð hefur þrifist og af hvaða
verðmætum hún mun þrífast
*
Við Islendingar búum í góðu landi og ef við ber-
um til þess gæfu að standa saman um nýtingu
þessara gæða og skipta þeim réttlátlega með okk-
ur mun okkur vel farnast
Slða 3
ÞJÓÐVILJINN Miðvikudagur 17. apríl 1991