Þjóðviljinn - 28.06.1991, Blaðsíða 13

Þjóðviljinn - 28.06.1991, Blaðsíða 13
ömmu fer á 5.000 krónur. „Fólk vill ofl kaupa útvörp eða síma sem virka og nota það en við prófum ekki tækin þegar þau eru keypt inn og getum ekki ábyrgst þau. Sumir setja bara nýtt útvarp inn í það gamla,“ segir Hrafnhildur. Kreppan í Austurstræti var opnuð fyrir stuttu. Þar er mun snyrtilegra umhorfs en í öðrum búðum sem við heimsóttum en líka mun færri hlutir. „Við viljum ekki troða of miklu í búðina, enda er húsnæðið ekki stórt,“ segir Þór- arinn St. Halldórsson sem þar vinnur. Sjálfur viðurkennir hann að hann þjáist af „antík-dellunni“ og hefur sankað að sér góðu safni fomra muna. Hann tekur undir að æ yngra fólk stundi antíkverslanimar. „Það em aðallega unglingamir sem kaupa þessar eftirlíkingar af gömlu kókauglýsingunum. Orgin- alamir em saftigripir sem ekki fást lengur,“ segir hann aðspurður um veggskreytingamar. Undir þessari litlu búð er kjallari þar sem hinir ýmsu hlutir bíða eftir því að vera fluttir upp. Meðal annars perma- nettgræjur, kókflöskur úr plasti, glerflaska frá gosdrykkjagerðinni Mími. „Það er kók-æði í gangi,“ segir Þórarinn. „Skilti, hitamælar, flöskur. Þetta fer að nálgast það að teljast antík. „Öðmvísi mér áður brá.“ En kenningin um „innflutt drasl á uppsprengdu verði“ sem einhver sló fram við mig um dag- inn, stenst ekki fullkomlega eftir þennan dag í antíkbúðum bæjar- ins. Vissulega er inn á milli rán- dýrt smádót, líklega keypt ódýrt á flóamörkuðum erlendis. En sam- anborið við verðlag almennt á hús- munum og innbúi er tæplega hægt að segja að gamla dótið sé mjög dýrt, a.m.k. ekki það sem er í vandaðri kantinum. Og sé vand- lega skoðað, leitað og borið saman má eflaust gera sæmileg kaup, þ.e. hafi maður á annað borð áhuga á sjarmanum, þessum karakter í gömlum munum. Reyndar eru flestir búðareigendur til í prútt ef það er reynt. Og hafa gaman af því. Þetta er hiröusemi En þeir sem hafa tekið antík- sótthitann „illa“, þ.e. þeir sem vilja ekki annað inn á heimilið en gam- alt reyna að sjálfsögðu með öllum ráðum að útvega sér hlutina annars staðar en í verslunum enda myndi það kosta skildinginn að kaupa allt saman í antíkbúðum. „Maður stelur þessu úr ýmsum áttum, notar ættingjana. Björgum hlutum ffá glötun sem gamlar frænkur og ömmur ætla að henda á haugana. Þetta er hirðusemi,“ seg- ir einn „draslsafnarinn" sem svo kýs að kalla sig. „Við kaupum lítið í búðunum, það er oft smurt svo rosalega á þar. Kunningjamir hafa okkur í huga þegar þeir rekast á eitthvað. Hvers vegna við höfum þennan áhuga? Tja, þessir gömlu hlutir búa yfir einhverri rómantík. Það er svo mikil sál í þeim. Og þeir em fallegir. Það skiptir okkur engu máli frá hvaða tíma þeir em efþeir em fallegir.“ Þessi viðmælandi vill ekki gera upp á milli þegar spurt er hvað sé merkilegast til á heimil- inu. „Kannski baðkarið. Það er með svo fallegum amarlöppum," segir hann. Hrafnhildur í Frlðu frænku í „nostalg(upiknik“. Persónulausi áratugurinn „Við fengum mikið frá foreldr- um okkar, þau höfðu þennan áhuga og þetta hefur líklega fylgt okkur alla tíð. Kannski höfum við bara svona gamaldags smekk,“ segir Edda Björgvinsdóttir leik- kona en hún og maður hennar, Gísli Rúnar Jónsson, eiga heljar- mikið safn antíkur og gamalla muna. Edda segist kaupa sáralítið hér heima, það sé of dýrt. „Við kaup- um oft eitthvað á mörkuðum í London. Til dæmis er Cambden hreinasta gullnáma. Ættingjar og kunningjar hafa okkar smekk í huga þegar þeir færa okkur eitt- hvað. Til dæmis eigum við upp- stoppaða fugla og fiðrildasafn sem ffænka hans Gísla, sem var trúboði i Affíku, færði okkur. Fuglamir sóma sér vel ffaman við snjóþrúg- ur sem við fengum ffá pabba. Við röðum þessu upp í homunum. Hér ægir öllu saman. Við eigum til dæmis eldgamla handsnúna reiknivél, rokka, strokka, gamlar heynálar, borð í sixties-stílnum. Hlutir sem em á einhvem hátt táknrænir fyrir sinn tíma höfða sérstaklega til okkar. Okkar tími, nútíminn, er svo persónulaus. Æ, þetta er einhver rómantík. Kannski fortíðarfíkn," segir Edda. I ffamhaldi af þeim orðum má boma þessa samantekt á vanga- veltum um hvað muni teljast eftir- sóknarverðast af níunda áratugn- um af antíksöfnumm framtíðar- innar. Kannski tölvumar eða fax- tækin? Kannski krómhillur frá Ik- ea? Hver veit..? -vd. Gömlu Telefunkentækin eru vinsæl, sérstaklega ef þau virka. Föstudagur 28. júní 1991 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA13

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.