Dagblaðið Vísir - DV - 25.10.1995, Side 10

MIÐVIKUDAGUR 25. OKTÓBER 1995
10 ■> ' ÍS.
Nf MÆ{/ 0a

Kvenfélögin eiga
rætur í íslenskri
menningu
- segir Anna Nílsdóttir, formaður Kvenfélags Olafsvíkur
„Kvenfélagið í Ólafsvík vinnur að
ýmsum mannúðarmálum í bænum.
Við stöndum fyrir fjáröflunum og
styrkjum gjaman einhver góð mál-
efni,“ segir Anna Nílsdóttir, formað-
ur Kvenfélags Ólafsvíkur, sem stofn-
að var 19. júní 1950. Hún segir að
oftast komi upp í hendur þeirra
ákveðin mál til að styrkja án þess
að þær hugsi það fyrirfram.
„Hér hafa einstaklingar notið góðs
af starfseminni, svo og kirkjan og
leikskólinn. Starfið hefur verið mis-
öflugt og þær sem eru virkar eru
mjög duglegar. Kvenfélög eiga í vök
að veijast þvi önnur líknarfélög eru
starfandi í landinu. Ég er á því að
kvenfélögin séu alíslensk og eigi
mjög sterkar rætur í íslenskri menn-
ingu sem vel má rækta,“ segir Anna.
Kvenfélagskonur sjá um jólatrés-
skemmtim, sjá um 17. júní kaffi, selja
sólarpönnukökur og sjá um aðventu-
hátíð en ágóðinn af henni rennur til
kirkjunnar.
„Við reynum líka að gera ýmislegt
fyrir félagskonur svo sem standa fyr-
ir gagnlegum námskeiðum. Mér þyk-
ir alltaf vænt um kvenfélögin af því
þau eru íslenskari en önnur sam-
bærileg félög."
Erf itt að læra beygjurnar
segir Mónika Bereza 1 Fiskkaupum
Mónika segir mun skemmtilegra að stýra lyftaranum en vinna í vinnsl-
unni. Hún tók lyftarapróf i Ólafsvík og hefur síðan setið undir stýri.
„Ég tók lyftaraprófið héma í Ól-
afsvík. Mér finnst meira gaman á
lyftaranum heldur en í vinnsl-
unni,“ segir Mónika Bereza frá
Póllandi. Hún hefur unniö í Fisk-
kaupum í tvö ár og segir sér líka
ágætlega, stundum sé mikil vinna
og inn á milli rólegra.
Mónika talar svo góða íslensku
að í fyrstu var ekki að merkja að
hún væri af erlendum uppruna.
Hún kom til Ólafsvíkur fyrir fimm
árum.
„Ég kom hingað til að vinna í
frystihúsinu, kynntist manni og
gifti mig. Við eigum tvo stráka, 2ja
og 3ja ára,“ segir Mónika. í upp-
hafi ætlaði hún aöeins að dvelja á
íslandi í sex mánuði við vinnu enda
segist hún ekki hafa verið hrifin
af hugmyndinni í upphafi.
„Það hringdi maður í mömmu og
bauð mér vinnu hér. Mér fannst
það ekki spennandi en allt í lagi í
stuttan tíma. Manninum mínum
kynntist ég fljótlega og því er ég
hér enn,“ segir Mónika og brosir.
Köld sumur
Aðspurð segist hún hafa farið
tvisvar í heimsókn til Póllands og
þar hafi margtbreyst til batnaðar.
Vöruskortur sé ekki áberandi og
fólk hafi meira handa á milli.
„Mér finnst bara fínt að vera á
íslandi en kalt. Vetumir eru líka
kaldir í Póllandi en þar er heitt og
gott sumar,“ segir hún og kvartar
undan íslenska sumrinu. „Vetur-
inn í fyrra var mjög erfiður, mikill
snjór og kuldi."
Hugur hennar stefnir til Reykja-
víkur en í Ólafsvík segir hún gott
að ala upp börn og viðmót heima-
manna hafi aUtaf verið jákvætt.
Þegar Mónika er spurð um glím-
una við íslenskuna segir hún: „Mér
fannst ekki erfitt að læra ísiensku
nema „beygjumar". Þær em erfið-
ar og ég get ekki lært þær,“ segir
hún og á við erfiða beygingafræði
málsins.
Þurf um ekkert að sækja suður
- segir Jensey Skúladóttir, umsjónarmaður félagsheimllisins
Eitt glæsilegasta félagsheimili
landsins er Klif í Ólafsvík. Þar er
umsjónarmaður Jensey Skúladóttir.
Hún segir að aðstaða til aUrar félags-
starfsemi sé eins og best verði á kos-
ið.
„Hér er mjög gott leiksvið en því
miður er frekar UtU starfsemi hjá
leikfélaginu í augnabUkinu. Húsið er
mikið notað fyrir mannfagnaði en
aðaUega á vorin og sumrin. Hingað
koma hljómsveitir tíl að spUa á böU-
um og það er samdóma áUt að hljóm-
burður sé mjög góður. Sinfónían spU-
aði hér og hljómaði mjög vel,“ segir
Jensey.
Húsinu er auðvelt að skipta niður
eftir þörfum. Eldri borgarar nota
húsið vikulega en aðeins hluta þess.
Svo er húsið leigt undir afmæU, erfi-
drykkjur og aUa þær samkomur sem
einstaklingar og félög vUja halda.
Er orðinn Ólsari
Jensey er aðflutt tíl Ólafsvíkur en
segist kaUa sig Ólsara nú orðið. Hún
bjó áöur á Siglufirði og í Reykjavík.
„Mannlíf er ágætt hér að mörgu
Jensey segir að Ólsarar þurfi ekkert
að sækja suður lengur. Jensey með
dóttur sinni, Guðrúnu Sigríði Guð-
mundsdóttur, 7 ára, og vinkonu
hennar Sigríöi Kristínu Björnsdóttur,
7 ára. DV-mynd RaSi
leyti. Undanfarið hefur atvinnu-
ástand ekki verið nógu gott en það
horfir tíl bóta. Sjálf er ég bjartsýn á
samstarfið við KEA á Akureyri og
trúi því að það verði lyftistöng fyrir
atvinnulífið," segir Jensey.
„Það er mjög gott að ala upp böm
héma. Nýlokið er endurbótum á
grunnskólanum og nú er skóUnn ein-
setinn. Aðstaða fyrir nemendur og
kennara er aiveg til fyrirmyndar.
Einsetinn skóh gerir krökkunum
kleift að nota skíðalyftumar eftir
hádegi meöan birtu nýtur.“
Aðspurð segir Jensey að ungt fólk
hafi flutt í bæinn á síðustu mánuð-
um. TUtölulega auðvelt sé að fá hús-
næði og stutt bið eftir dagvistunar-
plássi.
„Það em margar flottar fataversl-
anir hér og nú bjóðast okkur vörur
frá Bónusi í Reykjavík á sama verði
og þar. Það eina neikvæða við Ólafs-
vík er rokið," segir Jensey og hlær.
„Það er aUtaf rok hérna miðað við
stUluna á Siglufirði. Þess utan emm
við með aUt hérna og þurfum ekki
að leita suður."
Anna Nílsdóttir, tormaður Kvenfélags Ólafsvíkur, og Ingibjörg Steinsdóttir,
formaður Kvenfélags Hellissands, við veisluborðið sem Snæfellsbæingum
var boðið upp á. Fyrir innan beið önnur eins hnallþóra. DV-myndir RaSi
Kleinur í bátana
helsta fjáröflunin
- segir formaður Kvenfélags Hellissands
„Okkar helsta fjáröflunarleið er
kleinusala í bátana. Við komum sam-
an og bökum úr 50 kfióum af hveiti
og bökum allt hvað af tekur. Þetta
hefur reynst góð fjáröflunarleið og
ég veit að við emm öfundaðar af
þessu framtaki sem var hugmynd
einnar félagskonunnar," segir Ingi-
björg Steinsdóttir, formaður Kvenfé-
lags HeUissands. Kvenfélagið fagnar
75 ára afmæU sínu í byijun næsta
árs. Leikskólinn hefur notið góðs af
starfi kvenfélagsins, svo og heUsu-
gæslan og gmnnskólinn. Með öðrum
kvenfélögum á svæðinu styðja þær
starfsemi dvalarheimiUs aldraðra.
Ingibjörg segir að innan vébanda
Sambands breiðfirskra kvenna séu
níu kvenfélög. Ár hvert, þann 19.
júní, komi þær aUar saman og helst
á íslenskum búningi og geri sér glað-
an dag. Hún segir að starfsemin hafi
eflst og konum fiölgað þegar meira
af starfinu sé fyrir félagsmenn sjáifa.
„Við förum út að borða saman og
förum í leikhús saman. Þá sjá þær
yngri að þetta er ekki félag sem ein-
beitir sér að bakstri eingöngu," segir
Ingibjörg. Hún og Anna, formaöur í
Ólafsvík, eru sammála um að ímynd
kvenfélaga sé röng því þar innan
kunni konur fleira en að baka. Þeirri
ímynd þurfi að breyta þar sem
tímarnir hafi breyst.
En þrátt fyrir það byggist starf
Kvenfélags HeUisands á fiáröflun til
hagsbóta fyrir aðra í samfélaginu.
„Við keyptum kyrtla í kirkjuna fyr-
ir nokkru. í fyrra keyptum við sjón-
varp og myndbandstæki fyrir grunn-
skólann. Við reynum að hjálpa til þar
sem þarf og það má geta þess að
kvenfélagiö stofnaði leikskólann á
sínum tíma og hefur alltaf sinnt hon-
um vel,“ segir Ingibjörg. „Starfsemi
kvenfélaganna hefur farið allt of
hljótt af því að við erum ekki nógu
duglegar að koma okkur á framfæri."
Þau voru hress bömin i Ólafsvik sem DV hitti á dögunum. Þau voru úti
að ganga með hundana sina. Steinunn Lárusdóttir, Tómas Alfonsson, Andri
Már Sigurðsson, Ásgerður Margrét Þorsteinsdóttir og Sigurður Arnar Sölva-
son. DV-mynd RaSi
Ég ræð alveg hvað ég vil
„Ég vil heldur búa í Reykjavík þar
sem ég átti heirna," sagði Steinunn
Lárusdóttir þegar hún var spurð um
lífið í Ólafsvík. Tómas Alfonsson var
nýkominn úr sjoppunni með sælgæti
í poka sem hann deildi á milli þeirra.
„Ég ræð alveg hvað ég vil. Pabbi og
mamma eru á Akureyri," sagði Tóm-
as þegar hann var spurður hvort
nokkuð væri nammidagur.