Dagblaðið Vísir - DV - 26.10.1995, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR 26. OKTÓBER 1995
Spurningin
Hefur þú einhverja kosti?
Guðbjörg Antonsdóttir fatahönn-
uður: Já, ég myndi segja að ég hefði
marga kosti.
Súsanna Kristín Knútsdóttir
nemi: Nei, eiginlega enga sérstaka.
Hólmfríður Knútsdóttir, 11 ára:
Já, mér gengur vel í skólanum.
Páll Óli Knútsson, 4 ára: Já, ég er
duglegur að hjóla og teikna.
Jóhann Gíslason vélstjóri: Já, ég
er lífsglaður og léttur.
Þrúður Sigurðardóttir sölukona:
Já, ábyggilega marga.
Lesendur
Þrautastundir ríkisstj órnarinnar:
Þung viðfangsefni
framundan
Órói á vinnumarkaði, dráttur á samingum um úthafsveiðar og kólnandi veð-
urfar lofar ekki gósentíð í okkar norðiæga landi.
Kristján Sæmundsson skrifar:
Ég minnist ekki að við einni rík-
isstjórn hér á landi hafi blasað
þyngri viðfangsefni en nú. Það e'r
ekki bara að í hönd fari óróatímar á
vinnumarkaði heldur eru líka marg-
ir óvissuþættir framundan sem aug-
ljóslega kemur til kasta ríkisstjórn-
ar eða ráðherra hennar að takast á
við.
Ég nefni nokkra: Samningar við
Norðmenn, Rússa og jafnvel enn
fleiri um fískveiðar á fjarlægum
fiskimiðum, t.d. í Barentshafi og
kannski á miðunum suður af fs-
landi. Þetta mál ætlar að verða
þyngra og erfiðara en menn héldu í
fyrstu. Þrautalendingin kann að
vera málshöfðun íslendinga í Haag
en þar með er allur friður úti um
samninga, a.m.k. á næstu misser-
um.
Þá eru óhjákvæmilegir samning-
ar við mörg sveitarfélög um varnir
og eða skaðabætur handa íbúum
nokkurra þorpa þar sem byggt hefur
verið á snjóflóðasvæðum. Ákvörðun
um að kaupa upp húseignir á Súða-
vík leiða til þess að fleiri sveitarfé-
lög telja sig eiga tilkall til sömu fyr-
irgreiðslu hins opinbera. Það er þó
engan veginn réttlætismál þótt íbú-
ar þorps sem þegar hefur lent í
óbætanlegum skaða fái skaðabætur.
Þá má nefna stóriðjuframkvæmd-
ir hér á landi og mikil eftirmál
vegna þeirra drauma sem við höfum
haft um byggingu álvera, sinkverk-
smiðju og annarra stóriðjuverk-
smiðja. Þessi mál eru enn á full-
komnu byrjunarstigi og engin fuU-
vissa fyrir því að hér verði um frek-
ari umsvif að ræða.
Verði hins vegar hvorugt uppi á
teningnum — hvorki samningar um
aUverulegar veiðar á úthafsmiðum í
fullkominni sátt við nágrannaþjóðir
né uppbygging orkufreks iðnaðar í
meiri mæli en nú er — þá erum við
íslendingar komnir í verri stöðu en
við kröflum okkur fram úr einir.
Sama væri hvaða ríkisstjóm eða
valdhafar sætu hér, það breytti
éngu.
Ef við bætist órói á vinnumarkaði
nú vegna ímyndaðra launahækkana
á vinnumarkaðnum verður gengið
svo rösklega fram í því að skera á
þann litla stöðugleika sem þó hefur
skapast að engin von er til þess að
við sjáum til lands aftur í þeim efn-
um um ókomin ár. — Og ekki bætir
úr skák sú hætta sem framundan er
vegna spár um verulega kólnandi
veðurfar á landinu öllu. Og harður
vetur og sein vorkoma annað sinn í
röð gerir það að verkum að fólk flýr
verstu óveðursbælin. Þá þarf heldur
ekki að spyrja að leikslokum.
Pitsa eða plokkfiskur?
Steingrímur St. Th. Sigurðsson:
Ármúli hefur visst aðdráttarafl.
Þar er Póstur og sími — aðalbæki-
stöðvar — og við þessa götu er til
húsa herforingjaráðið í íslenskri
hestamennskulist (Eiðfaxi), og þar
fram eftir götunum. í Ármúlanum
eru líka óvenjulegar verslanir. Og
ekki má gleyma ristorant eins og
ítalir kalla öldurhús. Hafnarstúd-
entarnir gömlu kölluðu veitinga-
staði jafnan knæpur.
Einn dag um hádegisbil kom bréf-
ritari þeysandi á reiðskjótanum sín-
um — forláta djassreiðhjólinu sínu
með allar dýru græjurnar ofan úr
Breiðholtinu góða á leið sinni í mið-
borgina, sjálfa „Borgina", alias, Hót-
el Borg, Austurstræti, Austurvöll
o.s.frv. Öndvert við pósthúsið er
saman kominn hópur fólks, aðallega
stútungskonur og ungviði sem véku
bölvanlega fyrir íhaldsbláa djass-
reiðhjólinu og knapanum.
Og nú litið til vinfctri. AD-
AMS’PUB — þetta nafn kunnuglegt
frá Englandsárum höfundar, þá er
joint og bitter og gin on peppermint
var talið gefa svo mikla brjóstbirtu
að léttúðin var stundum helst til of
mikil en þó ekki svo að teljandi
vandræði hlytust af. Sest inn á AD-
AMS’ ristorant: og góður matur all-
an daginn stóð á gluggarúðum. Beð-
ið um plokkfisk með tilbehör,
svörtu rúgbráuði og glás af pipar.
Þetta var ósvikinn plokkfiskur, æð-
islegur, eitthvað svo innilega langt
frá pitsudraslinu sem þessi um-
komulausa þjóð er farin að neyta
sýknt og heÚagt — mann langar til
að segja sér til sorgar og vansa.
Allt litrófið af besta þjóðlega ís-
lenska matnum sem gerði okkur
hraust og stælt er þarna á boðstól-
um eins og í fornu ævintýri. Úti var
sól, októbersól — og fólk gekk fram-
hjá í eða úr hádegismat. Það var far-
ið að líða á vinnuvikuna. En að
finna þennan stað — ADAMS’BUB,
var eins og að finna vin í eyðimörk-
inni. Það sem-lifði eftir af þessum
októberdegi var langtum jákvæðara
en ella. Hverju er það að þakka? —
ADAMS’PUB, að sjálfsögðu.
Kjúklingabændur svíkja neytendur
Helga Gunnarsdóttir skrifar:
Það sló mig að lesa um kvörtun
kjúklingaframleiðenda vegna inn-
flutnings Bónuss á sænsku kjúkling-
unum, sem fylgt hafi innmatur í
plastpoka, og að það sé bannað hér
á landi. Það bann er þó ekki víðtæk-
ara en svo að öflum kalkúnum sem
hér eru seldir fylgir innmatur í
plastpoka. Auðvitað á innmaturinn
að fylgja heflum fuglum, annað eru
svik við neytendur af hálfu
kjúklingaframleiðenda. Innmatur-
inn nýtist í annað í matargerð svo
sem sósu. Engum dytti í hug að
kaupa heilan kalkún án þess að fá
innmatinn með.
En kannski selja kjúklingafram-
leiðendur lifur og annan innmat til
framleiðslu á öðrum kjötvörum? Úr
einhverju eru t.d. allar þessar kæfu-
tegundir (,,paté-in“) framleiddar.
Lesendasíða DV kannaði málið
lítillega. — Samkvæmt upplýsingum
eins fulltrúa kjúklingabænda var
sett reglugerð af hinu opinbera um
að henda ætti öllum innmat í frosn-
um kjúklingum áður en þeir færu á
markaðinn. Skýringu vantar hins
vegar hvers vegna innmatur má þá
vera i kalkúnunum.
Hvað verður um innmatinn úr kjúklingunum?
DV
Slysið í Hrútafirði:
Ófullkominn
fréttaflutningur
Pétur Jónsson skrifar:
Mér finnst (eins og stundum
áður í svona tilvikum) ófullkom-
inn fréttaflutningur af slysinu úr
því að verið var að tíunda það á
annað borð. Geta hefði mátt um
hvar konumar sem létust sátu í
bifreiðini. Það skiptir miklu
máli. Voru þær með bilbelti (ef
þær sátu framarlega og belti
þar)? Var bíllinn með nagla-
dekk? Mega rútubílar vera með
þau yfirleitt? Landslög leyfa ekki
notkun nagladekkja fyrr en 1.
nóv! Hvemig eiga menn þá að út-
búa bíla til vetraraksturs á Is-
landi fyrir þann tíma? Allt er
þetta óútskýrt og ófullkomið í
fréttum af svona slysum.
Rannsóknar-
nefnd umferð-
arslysa
Friðrik Friöriksson skrifar:
Mér fannst óraunhæf fréttin
um að dómsmálaráðherra hygð-
ist skipa nefnd manna til að
rannska orsakir slyssins hörmu-
lega í Hrútafirði sl. sunnudag.
Slík rannsókn er algjörlega tfl-
gangslaus eftir vinnubrögðum
snöggskipaðra nefnda að dæma.
Viturlegra er að koma á sams
konar nefnd og flugslysanefnd
sem kemur á vettvang strax eftir
slys. Ég á við meiri háttar slys,
t.d. hópslys, og dauðsfoll í tengsl-
um við þau, ekki algenga
árekstra eða þess háttar.
Konur og karlar
ekki jafnvíg í
störf
Ásta skrifar:
í ummælum forseta íslands sl.
mánudagskvöld í sjónvarpi í til-
efni af kvennadeginum komst
hún svo að orði að konur gengju
jafnar tfl starfa og karlar og
væru þeim jafn vígar. Auðvitað
er þetta rangt. Enda hafa konur
aldrei sóst eftir að fara t.d. til
sjós á togara og gerast þar háset-
ar til jafns við karla. Konur hafa
aðallega sóst eftir innistörfum,
einkum á skrifstofum og í ýms-
um stjórnunargeirum - og þá
mest í opinberum störfum. Jöfn-
uður karla og kvenna er enginn
þegar að starfsgetu kemur. Og
afar eðlilegt.
t
Verslunarferðir
til Bandaríkj-
anna?
Kristján Sigurðsson skrifar:
Ég er sammála bréfritara í DV
sl. þriðjudag þar sem hann lýsir
verölagi í Bandaríkjunum og
vitnar þar til könnunar á verð-
lagi fyrir ferðamenn í mörgum
löndum þar sem fram kom að
Bandaríkin hafa þar vinninginn,
a.m.k. miðað við flest lönd í ná-
grenni við okkur. Væri ekki
snjallt að ferðaskrifstofur aug-
lýstu hópferðir, t.d. til Baltimore
eða New York, fyrir jólin, eins
konar verslunarferðir, líkt og á
sér stað um Bretlandsferðir?
Nema hvað Ameríkuferðirnir
borguðu sig miklu betur fyrir þá
sem vilja kaupa til jólanna.
Bílbelti í
fremstu sætin
Gunnar P. hringdi:
Það er fjarri lagi aö hafa ekki
sætisbelti í fremstu sætum á
hverjum rútubíl. Það er klifað á
því aö þetta sé svo dýrt. Það get-
ur varla kostað stórfé að koma
fyrir sætisbeltum í tvö fremstu
sætin þar sem farþegar hafa ekki
sætisbak sem öryggi fyrir fram-
an sig. líka að hafa sætisbelti.