Dagblaðið Vísir - DV - 20.11.1995, Side 12

12
Spurningin
MÁNUDAGUR 20. NÓVEMBER 1995
Hvernig brauð finnst
þér best?
Ólafur Marteinsson nemi: Fransk-
brauð bara yfirleitt.
Ólafur Konráðsson nemi: Bónda-
brauð finnst mér best.
Hanna Ástvaldsdóttir hársnyrtir:
Heilhveitibrauð frá Samsölunni.
Guðný Baldursdóttir, vinnur í
Búnaðarbankanum. Heilhveiti-
brauð.
Gréta Kristjánsdóttir, vinnur í
Búnaðarbankanum: Þriggja korna
og heilhveiti.
Ásta Björnsdóttir ellilífeyrisþegi:
Múslíbrauð finnst mér mjög gott.
Lesendur
Þjónustufulltrúinn
minn og þinn
Fleiri kort, fleiri myndir, betri skil, meira öryggi. Já, bankaöryggi gegn þjón-
ustufulltrúum.
Guðmundur Einarsson skrifar:
Það hefur gengið á ýmsu í banka-
starfsemi hér á landi á síðustu
árum. Bankar hafa verið lagðir nið-
ur, þeir hafa verið sameinaðir. Og
þeir hafa lánað og tapað stórfúlgum.
Þeir leggja milljónir króna til hliðar
sem eiga að mæta afskriftum á lán-
um stórmógúlanna sem sífellt eru á
sokkaleistunum að snudda í kring-
um bankastjórana til að fá meiri
lán. - Almenningur lætur sér ekki
bregða.
Það er þá fyrst að almenningur
rankar við sér þegar eitt og eitt mál
er dregið út úr hjá bönkunum og
lýsir það vel hráskinnaleiknum öll-
um. Landsmenn sætta sig sem sé vel
við að lánveitingar til nánast fjár-
glæframanna gufi upp - og það með
samþykki ráðamanna - en þegar
kemur að einstaklingnum, t.d. þegar
einn og einn „þjónustufulltrúi" snýr
upp á eyrun á viðskiptavini, þá
verður allt sjóðandi.
Og nú skarta allir bankarnir
„þjónustufulltrúum". Þeir eru orðn-
ir helsti tengiliður bankanna við
kúnnann. Ef þú ert með einhver
vandamál sem snerta krónur og
aura þá talar þú við þjónustufulltrú-
ann. Ef þú vilt geyma verðmæti, svo
sem hlutabréf, silfur eða aðra dýr-
gripi í bankahólfi, þá talar þú við
þjónustufulltrúann og hann leiðir
þig um dimman dal völundarhúss-
ins og bendir þér á bestu hirslurnar.
Þú kvittar fyrir, kveður og ferð út í
sólskinið.
En sumir þjónustufulltrúar eru
þess ekki verðir að taka við svona
verðmætum, láta bara slag standa
og nota þessa dýrgripi þína fyrir sig
og sína. Þeim hefur orðið nokkuð
hált á þessu, þjónustufulltrúunum
upp á síðkastið, og því er það að við-
skiptavinirnir verða háífáttavilltir
þegar þeim er bent á að „tala bara
við þjónustufulltrúann".
Næsta skref bankanna hlýtur að
verða það að koma sér upp sérstök-
um hverfafulltrúum í bönkunum,
sem kúnninn þekkir persónulega,
eða a.m.k. kannast við úr götunni,
og getur því fylgst með ef „þjónustu-
fulltrúinn“ fer að haga sér óeðlilega
í einkaneyslu, með ferðalögum til
útlanda eða kaupir sér fleiri en tvo
bíla, svo dæmi sé tekið.
Eða er það ekki framtíðin hvort
eð er, að nágrannar fylgist með
hverjir öðrum? Til að lagfæra skatt-
skilin? Svo geta bankarnir líka látið
útbúa mynd af þjónustufulltrúunum
til að afhenda viðskiptavinunum, og
haft hana í veskinu: - Þjónustufull-
trúakortið mitt og þitt, með þjón-
ustufulltrúanum mínum og þínum.
Heittrúarmenn á alla kanta
Björn Kristjánsson skrifar:
Félagar í sértrúarsöfnuði í Vest-
mannaeyjum hafa rækilega hrært
upp í umræðunni um ofstæki. Nú
vilja allir vera svo ofsalega hat-
rammir gegn ofstæki að það liggur
við meiðyrðum i tjölmiðlum og á
opnum fundum. Þeir sem gagnrýna
framferði ungs fólks í Eyjum, sem
brenndi bækur og geisladiska, dug-
ar ekki minna en að líkja atburðin-
um við framferði nasista í Þýska-
landi, og þannig myndast ofstæki
gegn ofstæki. Og við heyrum og sjá-
um heittrúarmenn á alla kanta.
Ég gat þó ekki annað en hlegið
mig máttlausan við að horfa á sjón-
varpsfrétt frá fundi stúdenta um
trúarbrögð og bókabrennur. En þar
komu fram helstu talsmenn þessara
hópa, sem hér um ræðir. Nefnilega
forstöðumaður Betelsafnaðarins í
Eyjum og guðfræðinemi í Háskólan-
um og þekktur sem grínari í frí-
stundum. - Báðir voru þeir áheyri-
legir, en mér var ómögulegt að gera
upp á milli þeirra. Þarna fóru tveir
heittrúarmenn og trúði ég hvorug-
um.
Sértrúarsöfnuðir eru um allan
heim og eru það þeirra mál, allar
prédikanirnar og boðanirnar um
nýtt líf og frelsun. Allt getur þó
gengið of langt, og ef boðskapurinn
fer út í ólöglegar aðgerðir þarf að
sjálfsögðu að grípa í taumana. Ég
get þó ekki séð að þótt safnaðarfólk
í Eyjum brenni bækur og geisla-
diska, sem þeim líkar ekki, þurfi
armur „góðborgaranna" að brjálast.
Ég veit ekki betur en Ríkisútvarpið
hafi á sínum tíma látið „brjóta" eitt-
hvert magn af hljómplötum vegna
þess hve tónlistin var farin að fara í
„taugarnar" á fólki! (Snoddas-lagið
og fleiri). Getur ekki verið að popp-
ið og graðhestatónlistin sé farin að
fara í taugarnar á einhverjum? Það
er heldur engin glæpur að brenna
leiðinlegar bækur - ef menn vilja
farga þeim á þann hátt.
Sjávarútvegsstjóri ESB
ávarpar íslendinga
Gunnlaugur skrifar:
Margir hafa eflaust horft á sjón-
varpsviðtal fréttamanns Sjónvarps í
Brussel við Emmu Bonino, núver-
andi sjávarútvegsstjóra Evrópusam-
bandsins. - Þetta viðtal var hið fróð-
legasta. Það var ekki komið að tóm-
um kofunum hjá þessari kjarna-
konu, sem hefur lagt hart að sér til
að mæta' kröfum um þekkingu á
sjávarútvegi og fiskveiðum. Henni
hafði verið brigslað um að þekkja
lítið til í þeim málum, svo að hún
hófst handa á eigin spýtur og hefur,
að sögn fjömiðla, náð mikilli þekk-
ingu á þessum málum.
Hún lýsti fiskveiðum sem eins
konar þróunarþjóðaatvinnuvegi -
kallaði þær raunar fátækra-atvinnu-
veg, og gaf sterklega í skyn, að við
íslendingar skyldum ekki gera okk-
ur of háar vonir um að þessi at-
vinnugrein gæti haldið okkur uppi í
framtíðinni. Hún væri góð með, en
því aðeins að við kynnum og vildum
halda auðlindinni, fiskimiðunum, í
horfinu af fullri ábyrgð. Þetta er allt
að koma fram nú, þegar við töpum
hverju málinu á fætur öðru gegn
öðrum þjóðum sem virða okkur og eins gott að taka mark á Emmu Bon-
okkar þarfir að vettugi. Það er því ino, hún hefur flest til síns máls.
Emma Bonino, sjavarutvegsstjóri ESB. -
bréfinu.
Tökum mark á henni, segir m.a. í
Engin
heimskreppa
framar?
Gestur hringdi:
Nú segja menn mér að héðan
af geti aldrei orðið heimskreppa
í líkingu við það sem gerðist um
1930 og átti upptök sín í Banda-
ríkjunum. Nú sé allt öðruvísi
umhorfs á fjármálamörkuðum í
heiminum. Ég held að þetta sé
verulega rangt mat því peningar
lúta ævinlega sömu lögmálum
um fjárfestingu og hagnað. Fróð-
legt væri að einhver efnahags-
gúrú hér tjáði sig um málið.
Hvar eru ..eggja-
bændur“?
Sigurður hringdi:
Ég sat í kaffi með vinnufélaga
mínum nýlega og sagðist hann
hafa hlýtt á morgunútvarp þann
sama morgun þar sem rætt var
við „eggjabónda" og þrástagast á
„eggjabændum" fram og til baka.
- Er enginn kunnáttumaður um
málfar neins staðar á þessum út-
varpsstöðvum?, spurði hann æst-
ur. Eru hinir þá „kjötbændur"
og „mjólkurbændur", ekki bara
sauðfjárbændur eða kúabændur
eins og verið hefur? En m.a.o. -
eru framleiðendur eggja ekki
einfaldlega eggjaframleiðendur?
Erlendar úttektir í
skúffum
Amór skrifar:
Hve margar skyldu þær vera
„úttektirnar", sem við íslending-
ar látum gera fyrir okkur erlend-
is eða af erlendum sérfræðingum
hér heima, sem liggja i skúffum
hér og þar í kerfínu, án þess að
nokkur lesi þær svo, hvað þá
noti þær? Nú síðast las maður
um úttekt danskrar sérfræði-
nefndar á stjórnskipulagi Sjúkra-
húss Reykjavíkur! Ég spyr hins
vegar: Eigum við enga sérfræð-
inga meðal allra sérfræðinganna
sem geta unnið allar þessar út-
tektir? Við borgum þetta þó, er
það ekki? Og í gjaldeyri í þokka-
bót.
Franskan gildir í
Evrópu
Magnús Ólafsson skrifar:
Þeim ætlar seint að takast að
finna mann við hæfi í starf fram-
kvæmdastjóra Atlantshafsbanda-
lagsins. Frakkar beita neitunar-
valdi óopinberlega. Segja um-
sækjanda verða að vera frönsku-
mælandi. Þetta komast Frakkar
upp með vegna þess að Evrópu-
þjóðir - líka Bandaríkjaménn -
eru sammála Frökkum um að
franskan gildi í Evrópu. Hún hef-
ur verið mál hinna menntuðu í
álfunni og „elítan" hefúr lært
hana og beitt henni fyrir sig þar
sem það á við. Flest meiri háttar
störf i Evrópu eru skipuð
frönskumælandi mönnum. Þeir
sem ekki læra frönsku verða að
bíta í það súra epli, en hún
stendur öllum til boða í flestum
skólum.
Slæmt hótel í
Glasgow
Skarphéðinn H. Einarsson
skrifar:
Ég var nýlega á ferð í Glasgow
og gisti á Caring Cross Tower
Hotel. Þetta er 3. flokks hótel þótt
nýlegt sé. Morgunverður var t.d.
afar slæmur, miðað við önnur
hótel í borginni, og engin er her-
bergisþjónpsta, svo að þeir sem
vilja njóta veitinga á herbergi
verða að kaupa þær sjálfir úti í
bæ. Eitthvað er eldvarnarkerfl
líka áfátt þarna því alltaf fór það
af stað á morgnana og fólk varð
að yfirgefa staðinn í skyndi frá
morgunverðarborði eða fáklætt
frá herbergjum. Aldrei hef ég
heyrt bölvað á jafn mörgum
tungumálum og þama. Ég bendi
á þetta sem viðvörun til þeirra
sem eru á leið til Glasgow, því
mörg önnur hótel eru betri.