Dagblaðið Vísir - DV - 20.12.1995, Blaðsíða 4

4
MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 1995
Fréttir_____________________________________
Séra Flóki Kristinsson, sóknarprestur í Langholtssókn:
Vil ekki bellibrögð til að
draga fólk í kirkju
- telur Jón Stefánsson og Langholtskórinn hafa sagt upp starfi
Séra Flóki Kristinsson, sóknarprestur í Langholtssókn og Jón Stefánsson,
organisti í sömu sókn, hafa áður deilt. Eftir langvinnar deilur náðist
samkomulag. Nú hefur slitnað upp úr á ný. Hér ræðir sr. Flóki málin við Ólaf
Skúlason biskup. DV-mynd GVA
„Við gáfum út fréttabréf, eins og
kirkjurnar gera í upphafí aðventu.
Vegna þess að svona fréttabréf eru
illa lesin var ákveðið að senda nú út
einblöðung þar sem fram kæmi
hvernig helgihaldi í Langholts-
kirkju yrði varið um hátíðarnar.
Þar var tilgreint um hvenær aftan-
söngur væri, hvenær jólamessan
væri og áramótamessurnar og svo
framvegis. Á síðustu stundu varð
mér ljóst að það átti að fara að aug-
lýsa líka einsöngvara við messurn-
ar. Það er mitt sjónarmið að þegar
boðað er til helgihalds þá komi fólk
á þeirri forsendu að það sé að lofa
guð sinn. Ég hef ætíð verið því
andsnúinn að notuð séu einhver
bellibrögð til að draga fólk til
kirkju," sagði séra Flóki Kristins-
son, sóknarprestur i Langholtssókn,
í samtali við DV um deilur hans og
Jóns Stefánssonar organista.
Hann sagði þetta vera í samræmi
við það sem prestar hefðu samþykkt
til að mynda á sínódunni 1991.
„Við eigum ekki að auglýsa mess-
ur undir eigin nafni. Helgihaldið
snýst ekki um prestinn. Það snýst
heldur ekki um kórinn eða organist-
ann, ræðumanninn eða einsöngv-
ara. Það er þjónustugjörð guði til
dýrðar. í ljósi þessa sjónarmiðs
míns sagði ég að við auglýstum ekki
sérstaklega einsöngvara þegar við
auglýsum messurnar. Búið, punkt-
ur, basta. Þetta varð til þess, af því
að eiginkona organistans, Ólöf Kol-
brún Harðardóttir, gjaldkeri sóknar-
nefndar, átti að syngja einsöng, að
þau hjón firrtust við. Þau sögðu þaö
móðgun við hana og við Jón eftir
áratuga starf hans í kirkjunni að
hún væri ekki tilgreind sérstaklega
sem númer við þjónustugjörðina.
Þessi litla þúfa velti svo stóru hlassi
sem raun ber nú vitni um. Með öðr-
um orðum að Jón, sem er á samn-
ingi við kirkjuna til þess að leika á
orgel og stjórna söng við helgihald-
ið, ætlar ekki að leika. Hann ætlar
ekki að standa við samning sinn og
kórinn, sem líka hefur ráðningar-
samning við kirkjuna, ætlar ekki að
syngja vegna þess að Jón ætlar ekki
að leika. Þetta fólk ætlar að rjúfa
samninginn og það er erfitt að skilja
það öðruvísi en að um uppsögn sé
að ræða,“ sagði séra Flóki.
Hann var þá spurður hvort deila
þeirra Jóns væri ósættanleg.
„Ég lagði töluvert á mig til að ná
fram samkomulagi í sumar er leið
sem væri ásættanlegt fyrir báða að-
ila. Við eigum að geta starfað að
hlutverkum okkar hvort sem okkur
líkar vel eða illa hvorum við annan
eða að okkur greini á um alla hluti.
Nú koma tilfinningamar upp á yfir-
borðið, eins og í þessu sambandi. Þá
á skoðun mín á helgihaldinu, sem að
framan greinir, ekki upp á pallborð-
ið hjá Jóni og hann bregst þannig við
að hann ætlar að kúga söfnuðinn,"
sagði séra Flóki Kristinsson.
Kórinn syngur ekki í Langholtskirkju um jólin:
Orgamstinn
biður um ffrí
fram í janúar
- deila okkar er ósættanleg, segir Jón Stefánsson
„Ég átti fund með sóknamefnd-
inni og óskaði eftir fríi fram yfir
miðjan janúar og ég vonast til
þess að við þessari ósk minni
verði orðið. Þá hefur kórinn sagt
að hann treysti sér ekki til að
syngja undir stjórn einhvers sern
aldrei hefur stjórnað honum. Ég
bjó þennan kór til og hef alltaf
stjórnað honum. Deilan milli mín
og séra Flóka Kristinssonar er
ósættanleg. Það er nú komið í ljós.
Ef ég á að koma þarna aftur til
starfa þurfa að vera komin starfs-
skilyrði fyrir mig. Þau em ekki tU
staðar eins og er,“ sagði Jón Stef-
ánsson, organisti og kórstjóri í
Langholtskirkju, í samtali við DV
í gær.
Aftur hefur soðið upp úr miUi
Jóns og séra Flóka en deila milli
þeirra, sem varð til þess að Flóki
fór í árs námsleyfi, var sett niður
í sumar er leið þegar séra Flóki
kom aftur heim. DeUan snýst rnn
tónlist og söng Langholtskórsins í
messu í Langholtskirkju.
„Það var gerð sátt okkar á mUli
í sumar er leið sem hefur ekki
staðið á nokkurn hátt. Kirkjuyfir-
völd eru svo máttiaus að þau geta
ekki einu sinni látið prestinn
standa við þaö samkomulag sem
meira að segja er undirritað.
Hann byrjaði á þvi eftir að hann
kom aftur tU starfa að þurrka út
aUa tónlist Langholtskórsins úr
messunni. En vegna þrýstings
sóknarnefndar fékk kórinn smá-
hlutverk við messur aftur. DeUan
hefur svo verið að hlaðast upp í
aUt haust,“ sagði Jón.
Hann sagði að það sem fyUti
mælinn nú hefði verið að í írétta-
bréfi, sem átti aö fara út til safnað-
arins varðandi helgihald yfir jól-
in, hefði séra Flóki krafist þess á
mánudaginn að nöfn allra sem
eiga að syngja einsöng í messum
yfir jólin yrðu þurrkuð út úr
fréttabréflnu.
„Þegar ég spurði hann um þetta
sagði hann það ekki eiga neitt er-
indi tU fólks. Þar að auki sagði
hann það móðgun við sig ef Ólöf
Kolbrún ætti að syngja einsöng á
aðfangadagskvöld en það hefur
hún gert I fjölmörg ár. Ég spurði
hann þá hvort frekar væri ástæða
til að geta um gestapredikara í
fréttabréfinu. Hann sagði það aUt
annað mál. Þar væri um að ræða
boðun orðsins. Þetta er deilan í
hnotskurn því tónlistin er ekki
guði til dýrðar í augum séra
Flóka. Hann lítur svo á að við sem
erum í tónlistarflutningi í kirkj-
unni séum bara að þessu til að
baða okkur sjálf í frægðarljóma.
Þegar ég spurði hann hver væri
munurinn á boðun orðsins í
predikuninni eða í sungnum
texta, tU að mynda lagsins Ó,
helga nótt, þá sagði hann að það
væri mikiU munur þar á og engar
aðrar skýringar gefnar. Við svona
skilyrði er ekki hægt aö starfa,"
sagði Jón Stefánsson. -S.dór
Dagfari_________
Ný tegund bankarána
Fram til þessa hafa menn ekki
þurft að beita neinu ofbeldi til að
ræna banka. Alls konar fólk hefur
gengið inn í bankana og haft á
brott með sér stórar fúlgur fjár án
þess að nokkur hreyfði hönd né fót.
Menn hafa aðeins þurft að koma
sér upp gleraugum og skjalatösku
ásamt því að fá léðan góðan frakka
til að fá áheym hjá bankastjóra
sem hefur vald tti að afhenda miUj-
ónir á miUjónir ofan af fúsum og
frjálsum vilja. Upp úr töskunni
góðu eru dregin skjöl og skýrslur
sem hafa að geyma útreikninga á
ævintýralegum gróöa ef bankinn
bara vUdi vera svo liðlegur að lána
nauðsynlegt startkapital. Og bank-
inn er alltaf reiðubúinn að hjálpa
stórhuga athafnamönnum að efla
atvinnulífið og hagvöxtinn um leið
og fyrirhuguð viðskipti eru talin
ákjósanleg til að efla hag bankans.
Svo er skrifað undir viðeigandi
pappíra og bankinn opnar fjár-
hirslur sínar og segir gjörðu svo
vel. Taktu úr sjóðnum það sem
þarf og megir þú vel njóta. Svo þeg-
ar fram líða stundir kemst bankinn
að raun um að viökomandi við-
skiptavinur haföi aldrei gert sér
grein fyrir því að honum hefði ver-
ið veitt lán úr bankanum heldur
álitiö að um gjöf væri að ræða. Þá
fara lögmenn bankans á stjá og
reyna að hafa uppi á skuldara og fá
hann til að borga peningana til
baka sem hann fékk hjá bankan-
um. En þá er athafnamaðurinn
stórhuga búinn að týna gleraugun-
um, skjalatöskunni og frakkanum
á mánaðarfylliríi á Spáni og man
ekki til þess að hann skuldi neitt í
bönkum. Eftir fjárnám og lögtök og
aðfarir af ýmsu tagi tekst bankan-
um svo á nauðungaruppboði að fá
eitt skrifborð og tvo stóla að verð-
mæti fimm þúsund krónur upp í 50
milljón króna skuld. Mismunurinn
er settur á afskriftarreikning og
ránið þar með úr sögunni.
Þetta hefur verið hin hefð-
bundna aðferð við bankarán hér á
landi og þótt gefast vel. Engu of-
beldi er beitt og engum mannslíf-
um ógnað. Bankaræningjar hafa
ekki þurft önnur vopn en penna til
að krota nafnið sitt á flna pappíra
og síðan getað gengið út með feng
sinn eftir að hafa kvatt gjaldker-
ann með handabandi. Bankarán
sem framin eru með svo siðuðum
hætti eru til hreinnar fyrirmyndar
og hafa verið bankaræningjum
annarra landa öfundarefni. En eins
og fyrri daginn er aldrei friður í
þessu þjóðfélagi fyrir alls konar öf-
undsjúku pakki sem sér ofsjónum
yfir velgengni annarra, hvort sem
um er að ræða bankaræningja eða
aðra dugnaðarforka. Illa innrættir
þingmenn fóru aö skammast yfir
því hvað bankarnir töpuðu miklu á
þessum tegundum viðskipta og
lugu því að þetta ylli því að vextir
á lánum til þeirra sem borguðu til
baka væru hærri fyrir vikið. Að
venju löptu fjölmiðlar upp þennan
óhróður og skömmuðu bankana
blóðugum skömmunum. Bankamir
fóru að leggja til hliðar milljarða á
milljarða ofan til að bæta upp tap-
' iö af hinum vinsamlegu bankarán-
um.
í kjölfarið fór að gæta tregðu hjá
bankastjórum að láta menn hafa
peninga þótt þeir státuðu af virðu-
legum gleraugum og vínrauðum
skjalatöskum og leggðu fram listi-
lega útreikninga.
Afleiðingarnar hafa ekki látið á
sér standa. Menn eru famir að
ryðjast grímuklæddir irin í bank-
ana veifandi hnífum og byssum og
hóta morðum ef þeir fá ekki pen-
inga strax. Þessar aðferðir við
bankarán eru þekktar í öðrum
löndum og yfirleitt fremur illa
þokkaðar. Áður en slík vinnubrögð
verða almennt tekin upp af hér-
lendum bankaræningjum verður
að grípa til viðeigandi ráðstafana.
Ríkisstjórnin verður að láta málið
til sín taka og koma á fót einhverj-
um sjóði í líkingu við Byggðasjóð
sem á sínum tíma forðaði mörgum
manninum frá því að þurfa að hafa
með sér byssu í bankann. Það er
ekki hægt að stofna lífi og limum
bankagjaldkera í hættu út af ein-
hverjum nýjungum í bankarekstri
sem bersýnilega hafa illt eitt í för
með sér. Dagfari

:.—-v: ...:
Bílheimar eru fluttir
................ -n. .x .■•r . ’ ' IKB m ... MmmmssmmmBmrnwimm
ab Sœvarhöfba 2b vib hlib Ingvars Helgasonar