Dagblaðið Vísir - DV - 14.06.1996, Blaðsíða 19

FÖSTUDAGUR 14. JÚNÍ 1996
27
dv______________________Menning
í eðalf lokki
Á sunnudaginn var voru haidnir tónleikar í
íslensku óperunni á vegum Listahátíðar í
Reykjavík. Kom þar fram Fílharmóníukvartett
Berlínar, en hann er skipaður leiðandi mönn-
um úr þeirri rómuðu hljómsveit, Fílharmóníu-
sveit Berlinar.
Efnisskráin var sterk; leikin voru þrjú óum-
deilanleg meistaraverk, eftir þá Haydn, Beet-
hoven og Bartók.
Tónlist
Áskell Másson
Strax í upphafi tónleikanna þegar fyrstu
hljómar Strengjakvartetts op. 74.3 eftir Haydn,
sem kallaður hefur verið „Reiterkvartett", lið-
uðust um salinn, varð ljóst að hér voru sannir
snillingar á ferð og enda var túlkun þeirra Dan-
íels Stabrawa, Christians Stadelmanns, Neit-
hards Resa og Jans Diesselhorsts slík að áheyr-
endur sátu agndofa. Samhæfni þeirra, bæði í
túlkun, tóni og viðbragði, er á þann veg að er
sem ein sál ráði ferðinni. Hér var kafað í
smæstu atriði, en þrátt fyrir gífurlega tækni
Fílharmoníukvartett Berlínar.
var það þó alltaf túlkunin sem sat í fyrirrúmi.
Lýsir það í raun meðhöndlun þeirra á öilum
verkefnum tónleikanna, en á eftir verki
Haydns kom sjötti kvartett Bartóks (sá síðasti
sem hann samdi) og eftir hlé hljómaði síðan
kvartett Beethovens, op. 130, sem er viður-
kenndur sem eitt mesta snilldarverk í þessu
formi sem enn hefur fram komið. Sá listagald-
ur sem áheyrendur á þessum tónleikum urðu
aðnjótandi er ógleymanlegur og má með sanni
segja að þessi kvaartett úr Fílharmóníusveit
Berlínar sé hljómsveit sinni til mikils sóma.
Tvö aukanúmer voru flutt; hluti úr 1. þætti
fyrsta kvartetts Erwins Schulhoffs, sem er sér-
staklega glæsilega skrifuð músík, skemmtileg
og virkar vel, og 2. þáttur d-moll kvartetts Max
Regers, sem einnig kom á óvart fyrir sakir þess
hve skemmtilegur hann var, en fráhært hand-
bragð hans sveik þó ekki fremur en endranær.
Þetta voru einstakir tónleikar.
Danska
trfóið
Tónleikar voru haldnir í Norræna húsinu á
þriðjudaginn var. Píanótríóið Den Danske Trio
lék þar fjögur tónverk eftir jafn mörg tónskáld,
en tónleikarnir voru haldnir í samvinnu Nor-
ræna hússins og Listahátíðar i Reykjavík.
Það var samlandi þeirra flytjenda, Niels W.
Gade, sem átti fyrsta verk tónleikanna, Tríó í
F-dúr, op. 42. Þetta verk er í fjórum þáttum og
eru þeir tveir síðustu leiknir án hlés. Það verð-
ur að segjast að þessi tónsmíð skartár ekki
miklum frumleika, þótt reyndar sé að öðru
leyti vel unnin. Þau Bjarne Hanse, fiðluleikari,
Svend Winslöv, sellóleikari, og Rosalind Bevan,
píanóleikari, eru greinilega ágætir hljóðfæra-
leikarar, en sem tríó leika þau af of milli
Li
rútínu, þannig að leikurinn verður óspenn-
andi. Þetta átti við flutning allrar efnisskrár-
innar, þótt reyndar lifnaði nokkuð yfir undir
lokin.
Tríó nr. 1 frá 1985 eftir Atla Heimi Sveinsson
kom næst, en þetta verk er tileinkað Thor Vil-
hjálmssyni og er í fjórum, mjög ólíkum þáttum.
Það hefst á hömruðum píanóhljómum undir
löngum nótum í fiðlu og sellói, annar þátturinn
er pizzicato-þáttur m.a. með púða á strengjum
píanósins, sá þriðji með sterku píanói og veik-
um strengjum og sá fjórði með miklum and-
stæðum í tónhæð og styrk, en hann er jafn-
framt þeirra lengstur. Þetta verk Atla er mjög
lauslega spunnið, það er laust við að vera al-
vöruþrungið, en er að yfírbragði eins og sak-
leysisleg hugleiðing.
Tónlist
Áskell Másson
Eitt verk var frumflutt á tónleikunum, en
það var Andalusiske efterkíange eftir Danann
Hans-Henrik Nordström. Verkið var sérstak-
lega samið fyrir hóp kvöldsins með styrk frá
Statens Kunstfond í Danmörku, sem er stofnun
sem mætti eiga sinn lika hér á landi. Verkið er
samið á síðasta ári undir hughrifum frá ljóðun
Federico García Lorca, en höfundurinn var bú-
settur í Andalúsíu veturinn 1994-95. Lítil
spænsk áhrif greinast í þessari tónsmíö. Fyrsti
og síðasti þátturinn einkennast af mjúkum,
draumkenndum hljómum, en tveir innþættirn-
ír eru sterkari og búa yfir meiri andstæðum.
Verkið er þó á heildina ekki sérlega áhugavert
þótt höfundurinn kunni greinilega sæmilega til
verka. Síðasta verkið á þessum tónleikum var
hið mikla meistaraverk Sjostakovitsj, Tríó nr.
2 í e-moll, op. 67. Hér, eins og áður sagði, lifn-
aði nokkuð við flutningurinn á köflum, en síð-
asti þátturinn var of hægt leikinn og varð því
fremur þunglamalegur en dramatiskur.
Alþjóðlegur djasskvintett Sigurðar Flosasonar.
Alþjóðlegur djasskvintett
Sigurðar Flosasonar
Föstudagskvöldið 7. júní var Sigurður Flosa-
son mættur í Loftkastalann með nýjan kvin-
tett. Tvo meðlimi hans þekkjum við vel, pían-
istann Eyþór Gunnars-
son og danska bassist-
ann Lennart Ginman, en
mér telst til að hann sé
nú kominn hingað í
þriðja skiptið. Hann kom
hér fyrst þegar fyrri
plata Sigurðar var í burðarliðnum, og síðan
aftur á RúRek með Blackman Thomas og rapp-
sveit hans. En auk þessara léku nú með Sig-
urði skólabróðir hans frá Indiana, rísandi
stjarna í New York, trompetistinn Scott Wend-
holt, og trommuleikarinn John Riley, en hann
er helst kunnur fyrir að
spila með Village Vangu-
ard stórsveitinni.
Tónlistin sem þeir
fluttu var öll eftir Sigurð.
Tónsmíðarnar eru svip-
aðar og „Gengið á lagið“ forðum, og stíll og
flutningur með svipuðu sniði, laglínur kynnt-
ar af báðum blásurum i upphafi, yfirleitt sam-
stiga raddir, oft í ferundum eða fimmundum,
hljómagangur frekar einfaldur en utan ströng-
ustu hefða. Hrynur er fjölbreyttari en á eldri
plötunni, og oft af latneskum toga í bland. Fyr-
ir minn smekk mætti gjaman útsetja tónlist-
ina svolítiö meira, þótt reyndar sé nóg á að
hlusta þegar svona færir menn spila. Erfitt
finnst mér að taka einstök númer fram yfir
önnur, en valsinn „Illar tungur" fór vel í mig,
og þá sérstaklega sóló Sigurðar. Skólafélagi
hans, Wendholt, er trompetisti í mýkri kantin-
um, lætur lönd og leið alla effekta og skraut-
sýningar en blæs fallegar línur
átakalaust. Stíll hans er því
ekki með öllu ósvipaður Sigurð-
ar sjálfs þótt yfirleitt gusti held-
ur meira af Sigurði. Hrynsveit-
in stóð sig frábærlega, og átti
Eyþór ekki minnstan þátt 1 því
að mata menn á fjölbreyttum mótífum að
vinna úr, en þessi píanisti okkar er alveg
makalaus tímavél. Riley er fagmaður af bestu
sort, hirðir upp allt sem er að gerast í músík-
inni átakalaust, leikur hans var gifurlega fjöl-
breyttur, og minnti mig leikmanninn á
Alphonse Mouzon þegar hann lék
með McCoy Tyner forðum. Leik-
ur Ginmans hefur alltaf farið vel
í mig, það er yfirleitt mikið að
gerast, og nettlegur sláttur hans
gefur honum töluvert vald á
styrknum. Það kom t.d. vel í ljós í sólói hans í
lokanúmerinu, „Tíminn drepinn", lag sem ég
held aö ég hafi heyrt áður í Perlunni, þegar
Sigurður með fulltingi ungra nemenda úr FÍH-
skólanum safnaði fé fyrir tónlistarhúsi, ásamt
mörgum öðrum djassistum. Þetta voru gefandi
tónleikar í besta gæðaflokki eins og vænta
mátti af hendi Sigurðar Flosasonar, og er
hann ótvírætt í forystuhlutverki í Islenskum
djassi. Ég vil nefna að lokum að kynningar
hans voru skemmtilegar og gefandi, en á það
hefur oft skort hjá djassmönnum íslenskum.
Djass
Ársæll Másson
#1^
Verktakar - bændur
Sveitarfélög
Uppgerðir hjólavagnar
á frábæru verði.
Burðargeta 1-6 tonn.
4x4 drif.
2x4 drif.
Skutuvogi 12A, s. 581 2530
Toyota LandCruiser GX '95, ssk., 5 d.,
vínrauður, ek. 26 þús. km, 38” dekk,
intercooler. Verð 4.850.000 stgr.
VW Golf CL '96,5 g„ 3 d„ blár, ek. 6 þús.
km, sem nýr. Verð 1.100.000 stgr.
Ford Mustang GT '94, ssk„ vínrauður, ek.
20 þús. km, 17" álfelgur, hlaðinn aukahlut-
um. „Sjón er sögu ríkari.” Verð 2.800.000.
Honda Civic VTI '92,5 g„ 3 d„ rauður,
ek. 77 þús. km, topplúga, álfelgur, CD o.fl. _
Toppeintak. Verð 1.350.000. i.
Mazda 626 2,0 GLX '92, ssk„ 4 d„ vínrauð-
ur, ek. 49 þús. km, allt rafdr., álfelgur,
skemmtilegur vagn. Verð 1.450.000.
Renault Laguna RT '95, ssk„ 5 d„ grænn,
ek. 17 þús. km, álfelgur, allt rafdr. „Fer á
kostum." Verð 1.680.000.
Volvo 460 '95,5 g„ fjólublár, ek. 19 þús.
km, álfelgur, spoiler.Verð 1.480.000.
Opið mánudaga til
föstudaga kl. 10-19
og laugardaga
kl. 12-16.30.
VERIÐ VELKOMIN!