Dagblaðið Vísir - DV - 04.02.1997, Qupperneq 4

4
ÞRIÐJUDAGUR 4. FEBRÚAR 1997
Fréttir
Skoðanakönnun DV á viðhorfum til verkfalla:
Tæpur helmingur kjósenda
vill grípa til verkfalla
- konur frekar hlynntar verkföllum en karlar
Tæpur meirihluti kjósenda vill
grípa til verkfalla í yfirstandandi
kjarabaráttu og konur eru frekar
hlynntar verkfallsvopninu en
karlar. Þetta eru helstu niður-
stöður skoðanakönnunar DV á
afstöðu kjósenda til verkfalla
sem gerð var sl. laugardag af
markaðsdeild Frjálsrar fjölmiðl-
unar hf.
Úrtakið í skoðanakönnun DV
var 600 manns. Jafnt var skipt á
milli kynja sem og höfuðborgar-
svæðis og landsbyggðar. Spurt
var: „Ertu fylgjandi eða andvíg-
ur því að grípa til verkfalla í yf-
irstandandi kjarabaráttu?"
Skekkjumörk í könnun sem þess-
ari eru tvö til þrjú prósentustig.
Margir taka afstööu
Sé tekið mið af svörum allra í
könnuninni sögðust 42,2 prósent
fylgjandi verkföllum, 51 prósent
voru þeim andvíg, 4,8 prósent
ni' V*
M

Kv ’ l ... 1KíÍ7,odyrt -nf—mjrrijrr £'
ik * *-l . w'íNUAFt?
KÍ J1
Tæplega helmingur kjósenda er tilbúinn í verkföll í yfirstandandi kjarabaráttu samkvæmt nýrri skoöanakönnun DV.
-
Á að grípa til verkfalla?
- niöurstööur skoöanakönnunar DV 1. febr. 1997 - « pjjgj •
Niðurstööur skoöanakönnunarinnar urðu þessar: Ef aöeins eru teknir þeir sem tóku afstööu
‘ 'JmI 8W k veröa niöurstöðurnar þessar:
PV
□ Andvígir
□ Svara ekki
Fylgjandi
Óákveönir
voru óákveðin og 2 prósent neit-
uðu að svara spurningunni. Alls
taka þvi 93,2 prósent aðspurðra
afstöðu til spurningarinnar.
Ef aðeins eru teknir þeir sem
afstöðu tóku eru 45,3 prósent
fylgjandi verkfallsvopninu og 54,7
prósent andvígir að grípa til þess.
Ef litið er á afstöðu kynjanna
kemur í ljós að konur vilja frekar
fara í verkfoll en karlar. Alls
sögöust 38,7 prósent karla vera
fylgjandi verkföllum, 53,3 prósent
voru þeim andvíg, óákveðin voru
6,3 prósent karla og 1,7 prósent
neituðu að svara.
Af konunum voru 45,7 prósent
fylgjandi verkföllum, 48,7 prósent
voru andvíg, óákveðin voru 3,3
prósent kvenna og 2,3 prósent
svöruðu ekki spurningunni.
Afstaða kynjanna
- til verkíalla -
□ Fylgjandi □ Andvígir
H Óákveönir □ Svara ekki
Óverulegur munur eftir
búsetu
Ef viðhorf kjósenda til verkfalla
eru skoðuð eftir búsetu þeirra
kemur í ljós óverulegur munur.
Þó eru aðeins fleiri fylgjandi
verkföllum á landsbyggðinni en á
höfuðborgarsvæðinu. Að sama
skapi eru andstæðingar verkfalla
fleiri á höfuðborgarsvæðinu.
-bjb
Dagfari
Kauphækkun frá Evrópu
Það er dálítið gaman að fylgjast
með því hvernig kaupin gerast hér
á eyrinni í kjaramálum. Hér er
búið að ijasa um það löngum
stundum að láglaunafólkið þurfi
að fá hækkun og atvinnurekendur
geti ekki hækkað kaupið og kjara-
viðræður hafa setið fastar i marg-
ar vikur og menn eru farnir að
tala um verkfóll og illindi.
En svo gerist það einn hver-
dagslegan janúardag að hingað
kemur tilskipun utan frá Brussel
um að íslendingum sé skylt að
stytta vinnudaginn og aðilar
vinnumarkaöarins beygja sig auð-
vitað fyrir þessu yflrvaldi og
skrifa samstundis undir sam-
komulag um að virða þessa ordru
frá Brussel.
Næst gerist það svo að þeir fyr-
ir austan eru orðnir áhyggjufuúir
út af loðnubræðslunni og skella
sér í samninga og niðurstaðan er
einfaldlega sú að menn eru negld-
ir niður í vinnustyttingunni og
kjarasamningar eru undirritaöir
samkvæmt fyrirmælunum að
utan.
Ekkert múður, engar fangar
vökunætur, ekkert þras í karp-
húsi.
Reyndar hafa menn reiknað það
út að launþegar tapi sem nemur
þrjú hundruð þúsund krönum á ári
vegna minni vinnuskyldu og
styttri vinnudags. Enginn gerði at-
hugasemd við þessa kjaraskerð-
ingu sem isfenska verkafýðshreyf-
ingin sækir sér tif útfanda.
Hins vegar voru menn mest upp-
teknir við það fyrir austan að finna
út hvemig tapinu skyfdi skipt.
Ráðið sem þeir fundu upp í
loðnuhræðslunum var að skipta
tjóninu tif helminga sem þýðir að
taxtakaupið hækkar á móti þeim
tólf tímum sem vinnutíminn í viku
hverri styttist um!
Þannig reikna menn það út að
taxtakaupið hækki um 20 til 25%
sem einhvem tímann hefði þótt
góð búhót. En ekki er alft sem sýn-
ist.
Eftir því sem best verður séð
hafa þessir kjarasamningar gengið
út á að bjarga verkafólki frá því að
tapa stórfé á því að minnka við sig
vinnu enda hefur rausnarskapur
atvinnurekendanna fyrir austan
snúist um það að borga sömu laun
fyrir minni vinnu til að halda fólk-
inu í starfi og bjarga loðnunni i
land. Raunar ku þeir lofa einhverj-
um bónuslaunum til viðbótar ef
gróðinn af loðnunni verður þannig
að fyrirtækin eigi fyrir kauphækk-
uninni. Það fer allt eftir því hvað
fólkið leggur hart að sér, þannig að
það verður þá að vinna fyrir hónu-
snum ef það vill fá hann. Fólkið
verður að sjá til þess að atvinnu-
rekandinn græði til að hann hafi
efni á að borga fyrir vinnuna.
Þetta er svona eins og þegar
Salka Valka var og hét og hlýtur að
vera gleðiefhi fyrir launþegahreyf-
inguna.
Að sama skapi hljóta atvinnu-
rekendur að gleðjast yfir því að
þurfa ekki að borga kaup nema
tryggt sé að þeir fái sinn gróða á
þurru. Annars geta þeir ekki
greitt.
Allt er þetta yfirvaldinu í Bms-
sel að þakka og sér nú fyrir endann
á kjaradeilum og verkfollum á ís-
landi þegar ljóst er að menn hér
uppi á íslandi komast ekki lengur
upp með að semja um langan
vinnudag eða há laun sem enginn
getur í rauninni samið um og í
framtíðinni snúast kjaraviðræður
um það að skipta með sér tjðninu
sem hlýst af því að taka við tilskip-
unum frá Brussel.
Austfirskt verkafólk má kætast
yfir þeim árangri að fá bættan
hlut með ríflegri kauphækkun án
þess þó að fá kauphækkun af því
að allt stefndi í að kaupið lækkaði
ef ekki hefði komið tfi skilningur
atvinnurekendanna á því að gróði
þeirra er undir því kominn að
fólkið vinni fyrir sömu lágu laun-
in. Dagfari