Dagblaðið Vísir - DV - 17.03.1997, Qupperneq 4

4
MÁNUDAGUR 17. MARS 1997
Fréttir_________________________________________________^
Tveimur skipverjum bjargað þegar trillan Blossi GK sökk:
Góð tilfinning að bjarga
mönnunum heilum á húfi
- segir Ólafur Halldórsson, skipstjóri á Jónínu ÍS, sem bjargaði mönnunum
Skipbrotsmennirnir voru fluttir til Su&ureyrar á Jónínu ÍS. Hér sést Gu&mundur Karvel Pálsson, skipstjóri á Blossa
GK, ganga frá bor&i viö komuna til Su&ureyrar og heldur hann á flotgallanum sínum.
DV-mynd H.Kr.
„Ég er alltaf með opið á neyðar-
bylgjunni og heyrði því neyðarkall-
ið strax. Þeir voru þrjár sjómílur
frá okkur og við náðum þeim þurr-
um um borð. Það er auðvitað mjög
góð tilfinning að bjarga mönnunum
heilum á húfi,“ segir Ólafur Hall-
dórsson, skipstjóri á Jónínu ÍS,
sem bjargaði ásamt áhöfn sinni
tveimur skipverjum af trillunni
Blossa GK frá Suðureyri sem sökk
um 10 sjómílur vestur af Gelti á
laugardag.
Neyðarkallið barst klukkan 16.12
og var búið að bjarga báðum skip-
verjunum klukkan 16.51. Þyrla
landhelgisgæslunnar var kölluð út
en beiðnin var afturkölluð eftir að
Ólafur Halldórsson, skipstjóri á
Jónínu ÍS, sem bjarga&i tvelmur
skipbrotsmönnum af Blossa GK eft-
ir a& hann sökk á laugardag.
DV-mynd H.Kr.
fréttir bárust um að skipverjarnir
væru heilir á húfi um borð í Jón-
ínu. Þyrlan var þá stödd yfir Eld-
borg á Snæfellsnesi. Þokkalegt veð-
ur var þegar slysið varð 3-4 vind-
stig af austnorðaustri og lítill sjór.
Ekki viö neitt ráöið
„Við vorum í hefðbundnum
róðri og búnir að draga í land. Við
vorum á heimleið með um 5 tonna
afla þegar báturinn fór skyndilega
að síga við annað bakborðshornið.
Ég fór út á dekk til aö kanna hvað
væri að gerast en þá var báturinn
farinn að taka inn á sig sjó. Þá sá
ég að það var ekki við neitt ráðið
og sendi út neyðarkall. Ég fékk
strax svar og vissi að Jónína var
þarna skammt frá,“ segir Guð-
mundur Karvel Pálsson, skipstjóri
á Blossa, sem bjargaðist ásamt Örv-
ari Jóhannssyni háseta.
„Ég var í flotgalla og Örvar var
snöggur að klæða sig í sinn. Við
settum síðan út gúmbjörgunarbát-
inn og komumst í hann án erfið-
leika. Þetta gerðist mjög snöggt og
það liðu aðeins örfáar mínútur þar
til báturinn sökk að aftan og fór
upp á endann. Ég skar þá á linuna
og við biðum í bátnum í um 40 mín-
útur þar til Jónína kom og bjargaöi
okkur. Við vorum blautir í fæturna
en annars í góðu formi. Það er auö-
vitað margt sem fer í gegnum hug-
ann á svona stundu en annars
greip aldrei um sig nein ofsa-
hræðsla því við vissum að hjálpin
var nálægt. En auðvitað er þetta
alltaf hætta því það er aldrei að
vita hvað getur gerst. Þetta er í
fyrsta skipti sem ég lendi í skip-
broti og ég vona að þetta verði
einnig í síðasta skipti sem slíkt ger-
ist. Ég vil færa mönnunum á Jón-
ínu þakkir fyrir björgunina,“ segir
Guðmundur Karvel.
Þess má geta að Ólafur, skip-
stjóri á Jónínu ÍS, átti þátt í björg-
un tveggja manna af trillunni
Gumma í Nesi ÍS sem fórst út af
Barða fyrir örfáum árum.
Engar skýringar fengust við
skýrslutöku í gær hvers vegna
Blossi sökk. Lögregla og fulltrúar
sjóslysanefndar yfirheyrðu skip-
brotsmennina á ísafirði. Blossi var
5,9 tonna bátur en hann var smíð-
aður árið 1994. -RR/rt
Dagfari
Ríkisleyndarmál samgönguráðherra
Það er margt sem ráðherrarnir í
ríkissfjórninni vita sem aðrir vita
ekki. Ög það er fátt sem þeir vita
ekki og aðrir vita. Þetta gera völd-
in og þess vegna sækjast menn eft-
ir völdum til að vita meir en aðrir
og vita það sem aðrir vita ekki.
Þetta eru kölluð ríkisleyndarmál
og eru best varðveittu leyndarmál
í heimi.
Þeim fer því miöur fækkandi,
ríkisleyndarmálunum, því nú eru
menn búnir að setja lög um opin-
berar upplýsingar og upplýsinga-
skyldu og ráðherrar neyðast hvað
eftir annað til að svara spuming-
um og veita upplýsingar um hin
ólíkegustu og viðkvæmustu mál,
sem varða þjóðarhag og almenn-
ingur heimtar svör, fjölmiðlar
heimta svör og jafhvel alþingis-
menn heimta svör.
Þó hafa alþingismenn alla jafna
verið þægir og tillitsamir við ráð-
herra enda vita alþingismenn, eða
hafa að minnsta kosti vitað til
skamms tíma, að því minna sem
þeir viti, því betra. Þeir hafa kos-
ið sér ríkisstjórn og ráðherra til
að hafa vit fyrir öðrum og geyma
vitið og vitneskjuna hjá sér sjálf-
um og það hefur firrt alþingis-
menn ábyrgð á því að vita of mik-
iö og vita það sem er óþægilegt aö
vita.
Nú er svo komið að fokið er í
flest skjól og ekkert er heilagt
lengur. Menn spyrja endalaust og
fá svör við öllum spurningum og
engin leyndarmál fá að liggja í
þagnargildi og ráðherrar og ríkis-
stjómir vita sífellt minna en aðrir
og mega þegja yfir færri og færri
málum. Það á allt að liggja á glám-
bekk fyrir alþjóð. Það er sífellt
minna spennandi að vera í ríkis-
stjóm, því manni er ekki lengur
trúað fyrir neinu og má ekki þegja
yfir neinu og leyndarmálin leka út
og jafnvel þjóðarhagsmunir em
ekki varðir lengur fyrir kjafta-
gangi og lausmælgi.
En mitt í öllum þessum gaura-
gangi og upplýsingavaðli hefur
ríkistjórninni og samönguráð-
herra tekist að varðveita eitt
leyndarmál og neita að upplýsa
það. Ráðherrann neitar að segja
frá því hvað yfirmenn Pósts og
síma hf. hafi mikið í laun.
Þessi afstaða er vel skiljanleg.
Laun yfirmanna Pósts og síma eru
ekki aðeins ríkisleyndarmál. Þau
jaðra við að vera hemaðarleynd-
armál og ljóst er að það er i þágu
almannahagsmuna og þjóðarhags-
muna að laun hjá Pósti og síma
séu ekki upplýst.
Eða hvað haldið að muni gerast
ef samgönguráðherra fer að kjafta
frá þessum launum? Það yrði allt
vitlaust. Þjóðin myndi fara á ann-
an endann. Ríkisstjórnin myndi
sennilega hrökklast frá.
Enda geta allir séð að vitneskja
almennings og óviðkomandi aðila
um laun yfirmanna Pósts og síma
er ótímabær og óæskileg og krefst
fullkominnar þagmælsku og
leyndar.
Menn geta spurt og fengið svör
um laun annarra forstjóra og
stjómenda. Menn geta fengið upp-
lýst hvað ráðherrar fá borgað og
menn geta þráttað og samið um
laun hjá hinum almenna laun-
þega. Menn geta jafnvel upplýst
um það hvort kjarnorkuvopn séu
geymd á íslandi. En yfirmenn
Pósts og síma hafa laun sem eng-
inn getur sagt frá. Ekki einu sinni
ráðherrann sjálfur.
Og til allrar guðs lukku er sam-
gönguráðherra þagmæltur maður
og tryggur þjóðarhagsmunum og
tryggur vinum sínum hjá Pósti og
síma hf. og lætur ekki þvinga sig
til frásagnar um laun þessara vina
sinna. Enda er það ríkisleyndar-
mál mikilvægara en flest önnur
leyndarmál og ef samgönguráð-
herra bregst í því máli er fátt um
varnir og síðasta vigið fallið.
Dagfari