Dagblaðið Vísir - DV - 01.11.1997, Blaðsíða 30

30
^lgarviðtalið
LAUGARDAGUR 1. NÓVEMBER 1997 jLí"V
Söngkonan Emilíana Torrini stendur frammi fyrir mikilvægum ákvörðunum næstu misserin:
unnustanum, Vilhjálmi Goöa Frið-
rikssyni. Þau kynntust í Hárinu, lík-
lega ekki ást við fyrstu sýn en mikil
kátína og gleði frá fyrsta degi. Hún
segir þau hafa ákveðið að slá til og
láta reyna á hvernig búskapur
myndi ganga. En er stúlkan eitthvað
á þeim buxunum að fara að eignast
fjölskyldu, fjölga íbúum Kópavogs
t.d.?
„Nei, alls ekki. Ég er ekki farin að
hugsa svo langt. Mér fmnst ég svo
mikið bam sjáif að ég sé mig ekki
fyrir mér í móðurhlutverkinu fyrr
en í fyrsta lagi þegar ég verð orðin 36
ára,“ segir Emiiíana og hlær. Hún
segir að eins og er finnist henni
hvorki nauðsynlegt að eignast barn
né gifta sig og bætir svo við að þessa
dagana hugsi hún meira um fram-
ann í söngnum en að fara að eignast
börn. „Ég er ekki tilbúin að fara að
axla slíka ábyrgð. Ég á nóg með mig
og plöturnar mínar. Þær eru börnin
mín.“
Athyglissjúk
Söngurinn er hennar lif og yndi og
hún segist hafa verið ákaflega at-
hyglissjúk, með jákvæðum formerkj-
um, frá fyrstu tíð.
„Ég þurfti helst alltaf að fá að
syngja einsöng með öllum kórum. Ég
held að athyglissýkin sé nauðsynleg
til þess að fólk geti verið í þessum
bransa. Sumir hata að standa fyrir
framan fólk og þurfa að segja eitt-
hvað eða gera eitthvað og ég hef svo
sem ekki farið varhluta af feimninni.
Mamma hefur oft þurft að beita mig
miklum fortölum til þess að fá mig
til þess að gera ýmsa hluti, t.d. að
fara i Söngskólann á sínum tíma.“
Emilíana segir aðspurð um frægð-
ina að henni fylgi vitaskuld kostir og
gallar, rétt eins og öðru í lífinu. Hún
taki reyndar lítið eftir því að hún sé
fræg, reyni bara að lifa sínu lífi og
láta allt annað eins mikið framhjá
sér fara og hægt er.
„Auðvitað veit ég af þessu. Ég fer
t.d. ekki mikið í bæinn um helgar
eða út að skemmta mér þar sem fullt
er af ókunnugu fólki. Það er alger
martröð. Ég virði vel skoðanir fólks
en það eru takmörk fyrir því hvar og
hvenær verið er að tala um slíka
hluti. Þegai- fólk er drukkið getur
það beinlínis verið öfgafullt. Því get-
ur orðið veralega heitt í hamsi yfir
einhverju sem ég á að hafa sagt eða
gert, brosað asnalega í sjónvarpinu
eða eitthvað í þeim dúr.
Fólk er feimið
„Ég verð fyrir miklu meira áreiti
af hálfu kvenna en karla,“ segir
söngkonan aðspurð hvort karlpen-
ingurinn elti hana á röndum. „Strák-
amir era miklu feimnari við mig en
stelpumar. Fólk kemur vissulega og
vill fá að kynnast mér og það er bara
jákvætt. Mikla minna er um hið nei-
kvæða áreiti.
Hún segir algengt að fólk sé feimið
við sig, bæði strákar og stelpur. Ef
hún og vinkona hennar kynnist ein-
hverri stelpu, taii kannski við hana
heilt kvöld, þá sé miklu líklegra að
þessi stelpa heilsi vinkonunni en
EmUíönu daginn eftir.
„Ég held ekki að fólk haldi að ég
líti eitthvað stórt á mig. Þetta er
miklu frekar feimni. Viðkomandi
finnst hún ekki skipta mig máli og
finnst hún eitthvað vera að ónáða
Þrátt fyrir að Emilíana Torrinisé aðeins tvítug hefur hún
náð langt í tónlistinni. Hún lét fyrst að sér kveða með
hljómsveitinni Spoon 1994. Vinur hennar þröngvaði
henni inn í bandið til pess að syngja bakraddir en þegar sveitin fór
í hljóðver hvatti Jón Ólafsson, upptökustjóri plötunnar, til þess að
hún yrði látin syngja aðalrödd. Síðan þá hafa þau Jón unnið mik-
ið saman og hún verið áberandi og afar vinsæl. ísamstarfi við Jón
hefur hún gefið út tvær sólóplötur. Hún vann söngvakeppni fram-
haldsskólanna, hefur verið áberandi í söngleikjum á sviði og nú er
nýjasta afurð hennar að koma á markað, lögin sem hún valdi í
Veðmálinu í Loftkastalanum. Stúlkan hefur mikla ogfagra rödd og
nú stendur hún frammi fyrir erfiðum ákvörðunum um hvað eigi
að gera við hana. Á hún að fara út og reyna að leggja heiminn að
fótum sér? Væri skynsamlegast að leggja fyrir sig klassískan söng
eða einbeita sér að lagasmíðum? Á meðan söngkonan reynir að
gera þetta allt upp við sig ákvað hún að taka sér alveg frífrá tón-
listarpælingum og afgreiðir í snjóbrettabúð. DV sótti Emilíönu heim
í vikunni.
„Ég stefndi alltaf að því að gera
eitthvað í tónlist. Mamma tróð mér í
Söngskólann í Reykjavik um leið og
þar á bæ var farið að taka inn unga
krakka. Ég var þá fimmtán ára og
læddist svartklædd og hvítmáluð í
framan með veggjum í tvö ár. Ég
held að fyrsta lagið sem ég söng þar
hafi verið Sofðu unga ástin mín. Ég
hafði textann skrifaðan inn í lófann,“
segir Emilíana Torrini um fyrstu
sporin í átt að alvöru lífsins í tónlist-
inni.
Undirritaður hitti söngkonuna í
lítilli kjallaraíbúð sem hún á i Kópa-
vogi. Þar er hún nýfarin að búa með
Emilíana Torrini hefur átt miklum vinsældum aö fagna síðustu árin. Tvær
sólóplötur á tveimur árum hafa tekiö mikinn tíma og nú þráir hún þaö heitast
aö fá frí, skipta um umhverfi, hætta aö hugsa um tónlist. Til þess hefur hún
fengiö sér vinnu í snjóbrettabúö.
Afleit á píanó
„Ég hef vissulega verið hepp-
in en það þarf meira að koma
til. Maður verður sjálfur að
hafa fyrir hlutunum
segir Emilíana sem
þrátt fyrir ungan aldur
hefur gefið út tvær
sólóplötur. Hún segir
að sér hafi fundist
óþægilegt að menn
skyldu vera að
hampa henni mikið
fyrir það 'sem hún
gerði með Spoon.
Hún hafi vitað að
hún gæti miklu
meira en það.
„Fyrri sóló-
platan var gerð
til þess að
kynna rödd-
ina og við
tókum vissu-
lega mikla
áhættu með því
að gefa hana út
sjálf. Dæmið
gekk upp
þrátt fyrir að
þetta blönd-
uð plata
hafi í raun
hvergi
áður gengið
í fólk. Með-
an ég hef
ekki ákveðið
hvaða stefnu
ég ætla að
taka syng ég
bara það sem
mér finnst
skemmtilegt.
Sem betur fer
kann fólk að
meta það í
þetta skipti.
Stóra stökkið,
seinni platan,
var svo gerð
til þess að ég
gæti sýnt
sjálfri mér
fram á að
ég gæti
líka samið
lög.“
Báðar plöt-
urnar hefur hún
unnið með tónlist-
armanninum Jóni
Ólafssyni. Hún segist
hafi unnið með honum
allan sinn feril. Hann
hafi fyrst séð hana i Spoon
og hún hafi ekki þekkt
neinn annan til þess að fá til
liðs við sig. Hann hafi reynst
henni frábærlega, bæði sem
tónlistarmaður og ekki síður
sem vinur. Það séu forréttindi
mig. Þetta getur stundum verið
óþægilegt en .ég reyni að láta það
ekki trufla mig.“
Emilíana segir að sumir sjái vissu-
lega ofsjónum yfir velgengni ann-
arra. Sumt fólk þurfi ekkert fyrir vel-
gengninni að hafa en aðrir standi í
ströngu allt sitt líf án þess að komast
þangað sem þeir vilja. Hún segist
hafa verið ofsalega heppin að detta
inn í þær aðstæður sem hún býr við
í dag, að fá að vinna við hluti sem
hún hefur yndi af. Sumum finnist
það beinlínis óþolandi.
að fá að vinna með mönnum sem
taki sjálfa sig ekki of hátíðlega, sjái
það jákvæða í öllu, séu tilbúnir að
prófa allt en slaki hvergi á í gæða-
kröfum.
Aðspurð hvort hún leiki á eitt-
hvert hljóðfæri segist Emilí-
ana hafa lært á git-
ar þegar hún var
yngri en það
sé allt
týnt og
tröll-
um
Tvístígandi
+
I>V LAUGARDAGUR 1. NÓVEMBER 1997
^lgarviðtalið ■ '
gefið. Hún sé jafnframt afleitur pí-
anóleikari.
Hálfur Itali
„Eg hef ekki þolinmæði i að gera
eitthvað sem ég veit að tekur mig
mörg ár að ná árangri í. Ég geri bara
það sem ég veit að ég get orðið góð
í,“ segir söngkonan, sannfærandi á
svip. En hvað með lögin? Hvemig
verða þau þá til?
„Yfirleitt gerist eitthvað þegar ég
fer að sofa. Þá er ég vís með að
hringja í símsvarann hjá vinkonu
minni og syng lag inn á hann til þess
að gleyma því ekki.“
Það er allt sem fæst uppgefið um
það mál og þá er ekki um annað að
gera en að venda kvæði sinu í kross.
Emilíana er hálfur ítali og hálfur
íslendingur. Pabbinn er ítalskur,
mamman íslensk og hún segist sjálf
vera mjög ánægð með hversu víða
rætur hennar liggja.
„Ég finn að ég er mjög ólík íslend-
ingum að sumu leyti. Stór hluti af
mér er ítalskur, ekki síst skapið.
Fólk áttar sig ekki alltaf á því að ef
ég öskra þá er ég ekkert endilega að
skammast, bara að tala mjög hátt og
koma því mjög vel til skila sem ég
ætla að segja,“ segir hún hlæj-
andi. Hún er ekki í vafa um
að hið ítalska í henni
skipti máli, ekki
bara fyrir tón-
listina held-
allt
annað.
Það
Emilíana segist aöeins hafa veriö aö skoöa hlutina á erlendum mörkuöum. Hún hafi veriö aö vinna meö fólki við aö semja tónlist og útgefendur hafi sett sig í
samband við hana. Þrátt fyrir aö ýmis tilboð hafi komið upp á boröið hafi hún ekki treyst sér til þess aö taka neinu þeirra. DV-myndir ÞÖK
Aldrei í auglýsingu
Söngkonan unga hefur aðeins
komið nálægt leikhúsunum, t.d. i
Stone Free. Er það eitthvað sem hún
gæti hugsað sér að gera meira af,
þ.e. að leika?
„Ég veit að ég er þekktust fyrir
sönginn og verð alltaf svolítið
hrædd þegar mér eru boðin einhver
hlutverk. Þá veit ég ekki hvort það
er vegna leiklistarhæfileika minna
eða vegna einhvers annars, t.d. til
að nota nafnið mitt. Ég er
yfirleitt jákvæð í fyrstu en
síðan fer ég að svitna. Ég
er mjög óörugg gagnvart
leiklistinni."
Aðspurð hvort hún telji
að það gæti skemmt fyrir
henni sem söngkonu ef
hún færi að reyna fyrir sér
í leiklistinni segir hún það
alveg fara eftir því hvað
hún færi að gera. Þannig
sé það reyndar með allt.
Sumir fari t.d. flatt á að
leika í einhverri mis-
heppnaðri auglýsingu.
Hún hefur ekki verið tilbú-
in að taka áhættuna, finnst
það ekki þess virði, jafnvel
þótt háar peningaupphæð-
ir hafi verið í boði.
„Víst er þetta oft spurn-
ing um peninga en ég gerði
bara þessa hluti upp við
mig. Hvar ég ætlaði að
draga mörkin. Mér hefur
verið boðið allt að hálfri
milljón til þess að leika í
einni auglýsingu en mér
finnst ég bara ekki eiga
heima þar. Ef ég kynni
ekki að meta vöruna gæti
ég ekki logið. Ég vil geta
verið sönn í því sem ég er að gefa
mig út fyrir að vera. Ég er söng-
kona, svo einfalt er það.“
Ýmis tilboð en...
Þeir sem til þekkja tala um að nú
sé komið að nokkrum tímamótum
hjá söngkonunni. Hún hefur nýlok-
ið við vinnu í Veðmálinu í Loft-
kastalanum þar sem hún valdi alla
tónlistina í verkið. Nú eru lögin
öll að koma út á diski og syngur
Emilíana helming þeirra. Eitt
þeirra er aðallagið úr Perlum og
svínum. Aðrir þekktir tónlistar-
menn sjá um hin, Bjöm Jörund-
ur, Guðmundur Pétursson gítar-
leikari, Ólafur Gaukur, hljóm-
sveitin Kanada og fleiri. Sóló-
plöturnar tvær eru að baki og
nú er eiginlega komið að því að hún
ákveði hvað gera skuli næst.
„Ég er vissulega að velta þvi al-
varlega fyrir mér hvað ég ætli mér
að gera. Ég spyr mig hvort mig langi
til að vinna við tónlist alla ævi.
Þetta er búið að vera ákaflega
skemmtilegur tími. Ég hef bara gert
það sem mig hefur langað til en gæti
þurft að standa frammi fyrir því að
þurfa að gera eitthvað án þess að
vilja það. Ég veit ekki hvort ég er
tilbúin til þess.“
framtíðinni ef ekki þetta.
Það verði þó bara að koma í
Ijós.
I frí frá öllu
„Mig langar út en ég vil
bara fara út og syngja fyrir
fólk. Það er ofboðsleg kvöð á
mér að semja tónlist og það
er ég ekki ánægð með. Ég er
söngkona númer eitt, tvö og
þrjú og mér finnst afskaplega
pirrandi að það skuli ekki
vera nóg,“ segir söngkonan
sem líka er að velta því fyrir
sér hvort hún eigi að leggja
fyrir sig klassískan söng.
Hún tók sér frí úr Söngskól-
anum í vetur til þess að
reyna aðeins að átta sig á
stöðunni.
„Ég ætlaði satt að segja að
taka mér frí frá öllu í vetur.
Vinnan í tónlistinni hefur
verið mjög mikil og mér
fannst vera kominn tími á frí
Emilíana segist aðeins hafa
verið að skoða hlutina á er-
lendum mörkuðum. Hún hafi
verið að vinna með fólki við
að semja tónlist og útgefendur
hafi sett sig í samband við
hana. Þrátt fyrir að ýmis til-
boð hafi komið upp á borðið
hafi hún ekki treyst sér til
þess að taka neinu þeirra.
„Það er svo margt þarna úti
sem mér líkar alls ekki og
þess vegna hef ég verið tví-
stígandi. Ég veit ég er erfið en ég fæ
stundum á tilfinninguna að í þessu
séu fleiri vondir hlutir en góðir.
Þetta skiptir mig ekki það miklu
máli að ég fari að segja já við hverju
sem er bara til þess að geta verið
tónlistarmaður í útlöndum," segir
Emilíana og bætir við að hún viti al-
veg hvað hún ætli sér aö gera í
frá tónlistarpælingum, fá mér vinnu
og hugsa minn gang. Það hefur að
vísu ekki gengið alveg en ég er þó
farin að vinna og þar með að ein-
beita mér að öðra í bili,“ segir Emil-
íana sem farin er að afgreiða í snjó-
brettabúðinni Týndi hlekkurinn.
„Ég er sjálf mikið á snjóbrettum,"
útskýrir stúlkan, „og mig langar til
þess að verða góð. Ég var að
leita mér að vinnu og vissi
að þau vora að leita sér að
starfskrafti. Þetta gekk upp
og ég vona að ég standi mig
í sölumannsstarfinu."
Ástæðan fyrir nýju vinn-
unni segir Emilíana fyrst
og fremst vera að stytta sér
stundir og kynnast nýju
fólki. Hún ætli ekki að setj-
ast niður og fara að búa til
tónlist. Hún hafi haft meiri
þörf fyrir vinnuna sem
slíka en peningana, þótt
vissulega eigi hún ekki nóg
af þeim.
„Ég er vissulega á tíma-
mótum. Mér líður eins og
ég sé með hormónabreyt-
ingar og veit ekki hvaða
stefnu ég ætla aö taka.“ En
dreymir hana um heims-
frægð?
„Ekkert endilega en ef
svo ætti að fara þá vildi ég
verða rosalega heimsfræg.
Ég myndi ekki nenna að fara út í
einhverja meðalmennsku," segir
Emilíana Torrini og hlær. Hún not-
ar nú tímann þessa dagana til að
reyna að ákveða hvert hún eigi að
stefna. Hún segist ánægð með það
sem hún hafi gert og sér ekki eftir
neinu. Og þá er bara að biða og sjá
hvað verður. -sv
t