Dagblaðið Vísir - DV - 23.01.1998, Qupperneq 10

10
FÖSTUDAGUR 23. JANÚAR 1998
Spurningin
Lesendur
Er til tölva á þínu heimili?
Jóhanna Svansdóttir húsmóðir:
Nei, en það er aldrei að vita nema
maður fái sér tölvu einhvern tím-
ann.
Þorgeir Baldursson deildarstjóri:
Já, hún er einmitt vikugömul í dag.
Guðrún Birgisdóttir, vinnur í
Bónusi: Já, og hún er mikið notuð.
Kjartan Jóhann Magnússon,
vinnur hjá Hitaveitunni: Nei, og
stendur ekki til aö fá sér tölvu.
Hafdís Heiðarsdóttir stuðnings-
fulltrúi: Nei, ég er nú ekki svo flott
að eiga tölvu.
Birna Willards stuðningsfulltrúi:
Nei, ég er of tæknilega fotluð til að
geta átt tölvu.
Stefnuskrá R-list-
ans voriö 1994
- efndirnar áriö 1998
Ef R-listinn gengur meö þá grillu aö kjósendur hafi gleymt er það fjarri lagi,
segir m.a. í bréfinu.
Karl Ormsson skrifar:
Á vordögum 1994 bauð R- listinn í
Reykjavik fram undir kjörorðinu.
„Opin lýðræðisleg borg, heimili, at-
vinna, skóli“. Þetta stóð í gulum
bæklingi sem borinn var í hvert hús
fyrir kosningar 1994. Ef R-listinn
gengur með þá grillu að kjósendur
séu búnir að gleyma þessu nú þá er
það fjarri lagi. Stjórnarhættir R-list-
ans hafa verið með þeim hætti (ef
um stjómarhætti er þá að ræða) að
segja má að stjórnað hafi verið með
tilskipunum.
Atvinnuleysið, sem átti að leysa,
hefur sjaldan verið meira þrátt fyrir
mikið góðæri. Það er kaldhæðnislegt
þar sem Kvennalistinn spilar þarna
stærsta hlutverkið og borgarstjórinn
kemur frá Kvennalistanum, að at-
vinnuleysi kvenna hefur aldrei verið
meira á öldinni. Og ekki hefur R-list-
inn haft heimilin í öndvegi. Nú þarf
hver meöalfjölskylda að auka tekjur
um tugi þúsunda kr. á ári til að
halda í horfmu við vinstriskatta R-
listans og dugar vart til.
R-listanum er tíðrætt um kven-
frelsi í bæklingi sínum en sennilega
hafa konur farið verst út úr valdatíð
R-listans. Konur hafa lægstu launin,
konur era flestar atvinnulausar og
hafa minnstu fjárráðin. Auka átti
leiguhúsnæði, það var leyst meö því
aö selja allar leiguíbúðir borgarinn-
ar. Húsaleiga á að hækka um
hundrað prósent eftir kosningar.
Eða eins og borgarstjóri orðar það:
þetta eigi að verða „raunleiga".
Samt hafa aldrei fleiri beðið eftir
leiguhúsnæði. Útrýma átti biðlist-
um eftir barnaheimilisplássum. Það
er svikið. R- listinn ætlaði að byggja
fleiri pláss fyrir sjúka og aldraða,
nú bíða tvö til þrjú hundruð aldrað-
ir, sem ekki geta verið heima hjá
sér, eftir plássi.
Setja átti á stofn embætti umboðs-
manns borgaranna, það var svikið.
Borgararnir áttu að fá að greiða at-
kvæði um ýmis ágreiningsmál sem
upp kæmu. Aldrei hafa fleiri mót-
mælt gerræðislegum vinnubrögðum
í borginni og aldrei hefur verið
hlustað á þá. - Endurskoða átti og
breyta til betri vegar stjórnkerfi
borgarinnar, báknið hefur aldrei
verið stærra og seinna í vöfum. R-
listinn hefur raðað ótæpilega sínum
vinum og flokkssystkinum á jötuna.
Stöðva átti einkavæðingu SVR en
nú ríkir þar stríðsástand, forstjór-
inn rekur fyrirvaralaust alla er ekki
lúta hennar vilja. Svona er hægt að
telja endalaust upp svik R-listans en
skal stöðvað í búi. - Samt vil ég
enda þetta á orðum er Abraham
Lincoln mælti. „Suma má blekkja
alltaf, og alla stundum, en það er
ekki hægt að blekkja alla alltaf."
Innlent verðlag hækkar alltaf
Óskar Sigurðsson skrifar:
Ég las bréf í DV sl. þriðjudag um
að verðlag hér sé á uppleið og þá
hættu sem landslýð öllum er búin
verði framhald á þessu að því er
virðist sjálfkrafa ferli hjá okkur. Og
það hvernig sem árar. Alltaf má
kenna hækkun á einhverri tegund
gjaldeyris eða öðru um. Það sem
verra er; almenningur (les: neytend-
ur) samþykkir þetta allt og þegir
þunnu hljóði. Eða svo gott sem.
En innlent verðlag hækkar alltaf,
hvemig sem árar. Og svo eru menn,
t.d. í sveitarstjómum, að tala um að
létta þurfi af einhverjum öðram
álögum (stundum talað um þunga-
skatt eða aðra þætti í samgöngu-
kerfinu) til þess að vöruverð megi
lækka. Þetta er eintómt rugl. Það
skiptir engu þótt hinir og þessir
skattar séu lækkaðir - alltaf hækk-
ar vöruverðið eða stendur í besta
falli í stað.
Hvað er þá að? Sannleikurinn er
sá að kaupmenn og innflytjendur
eru óumdeilanlega sekir um óhóf-
lega álagningu, enda frjáls álagning
og þeir notfæra sér þá aðstöðu. -
Hér verður því að koma til hvort
tveggja: vísitölubinding launa og op-
inbert verðlagseftirlit.
Aþingi íslendinga trausti rúiö
Unnur Bjamadóttir skrifar:
Það er með ólíkindum að heyra
það í fjölmiðlum að hlutafélögin
Landssíminn og íslandspóstur hafi
borið mútur á samgöngunefnd Al-
þingis, allt 9 einstaklinga sem sitja
á Alþingi íslendinga. Ábyrgöin er
hjá samgönguráðherra og yfirmönn-
um Landssímans og er stjórnarfor-
maður hans þar ekki undan skilinn,
því þeir vissu frá upphafi hver
myndi kosta þessa ferð til Brussel.
Nú geta því íslendingar, hver fyr-
ir sig, svarað því hvaða afstööu
samgöngunefnd Alþingis tæki ef
tvær umsóknir bærust, önnur frá
Landssímanum og hin frá hinu Is-
lenska fjarskiptafélagi. Siðferði
samgönguráðherra og yfirmanna
Landssímans virðist hafa verið op-
inberað fyrir alþjóð í eitt skipti fyr-
aj
þjónusta
allan sólarhringinn
Aðeins 39,90 mínútan
- eða hringið í síma
5000
milli kl. 14 og 16
„Ábyrgöin er hjá samgönguráöherra og yfirmönnum Landssímans," segir
bréfritari m.a.
ir öll. - Öllum þessum mönnum ber
að segja af sér hið fyrsta.
En skyldi siðferðið vera jafn lé-
legt hjá öðrum sem fara með al-
mannafé? - Ég fór í stutta ferð til
Skandinavíu á haustdögum, sem er
ekki i frásögur færandi, nema fyrir
þær sakir að í flugvélinni vora þrír
yfirmanna Húsnæðisnefndéir
Reykjavíkur. Ég hugsaði með mér:
Er Húsnæðisnefnd með einhverja
starfsemi í Skandinavíu, og ef ekki;
hverra erinda vora þessir herra-
menn að fara á vegum stofnunar-
inncir? Skyldu þeir bágstöddu í þjóð-
félaginu sem eru í félagslegu íbúð-
unum látnir greiða ferðir Húsnæð-
isnefndar Reykjavíkur til útlanda?
Þessu verður eflaust svarað fyrir
borgarstjómarkosningarnar?
Flugfargjöld
verða að lækka
Ólafur Bjarnason skrifar:
Mér þykir sífellt þrengja að
okkur íslendingum sem þurfum
að nota flug sem samgöngutæki
til útlanda, hvort heldur er um
nauðsynleg erindi eða sumarleyf-
isferðir að ræða. Þó má minnast
á tilboð t.d. Flugleiða nú þessa
dagana til borganna Amsterdam
og London á svokölluðu pakka-
verði, og sem era í lægri kantin-
um. En fargjöldin til þessara
borga, ein og sér, eru auðvitað al-
veg út úr kortinu hvað verð
snertir, óhugnanlega há og vart
fyrir nokkum mann að kljúfa
þannig dæmi. Flugfargjöld héðan
til umheimsins verða að lækka,
og það er brýnt að það gerist með
stjómvaldsstýringu. Annað virð-
ist ekki duga.
Skordýraeitur
í fiskinum
B.P.Ó. skrifar:
Það þýðir ekki alltaf að heim-
færa allt upp á útlendinga eða
segja að öll mengun komi að
utan. Víst er hún mun meiri þar
en hér, en hún berst líka hingað
rétt eins og til annarra landa.
Þannig er nú t.d. staðfest að bæði
PCB-efni og skordýraeitur fannst
í hvítabiminum sem drepinn var
hér og fluttur til Bolungarvíkur
árið 1994. Enginn þarf að efast
um að þessi efni bæði finnast
líka í fiskinum hér á norðurslóð-
um, hvað sem menn þráast við að
viðurkenna það. Nú þarf snögg
viðbrögð til að koma sannleikan-
um upp á yfirborðið. Annars
kann að fara illa fyrir okkur sem
þekkt fæðuöflunarþjóð.
Þjóðskrá og
lögheimilin
Þórður hringdi:
Ég hef lengi haldið því fram að
hér á landi búi mun fleiri en
greint er frá opinberlega sam-
kvæmt tölum þjóðskrár. Á
mannamótum og opinberum vett-
vangi, t.d. í verslunum, á götum
og víðar þverfótar maður vart
fyrir mannmergð. Þessi mikla
mannmergð táknar aðeins eitt:
íbúar eru mun fleiri en gefið er
upp. Og nú kemur í ]jós að lög-
heimilislögin eru þverbrotin,
einkanlega í dreifbýlinu og því
lítt að marka opinbera skrán-
ingu. Ég tel fullvíst, aö hér búi
a.m.k. eitthvað i kringum 500
þúsundin, hvað sem sagt er. Við
hinir, sem fáum greidd mánaðar-
lega launin okkar og eram með
fasta búsetu, við borgum svo
skattana fyrir obbann af þjóð-
inni, sem er svo hvergi skráð!
Eiður sendi-
herra reiður
Magnús Sigurðss. hringdi:
Hann fór mikinn, hann Eiður
Guðnason, sendiherra okkar í
Noregi, þegar hann reit ádrepu
um ritstjóra DV í Morgunblaðið
fyrir stuttu. Ég furðaði mig á því
hvers vegna hann sendi ekki DV
ádrepuna til birtingar, úr því
þetta var nú einu sinni „Kveðja
til ritstjóra DV“. Á ritsmíð Eiðs
sendiherra mátti sjá að þar fór
reiður maður. Hann hefði þvi átt
að forðast að minnast á reiði ann-
arra. Skrif sendiherrans báru
þess skýr merki að hann taldi
nauðsynlegt að verja þá spillingu
sem hann sjálfur kann að hafa
notið. Auðvitað var hann bæði
sár og reiður út í hvernig DV
(með Jónas Kristjánsson í farar-
broddi) hefur tekist að upplýsa
um þá spillingu sem viðgengst í
þjóðfélaginu. Ég gat heldur ekki
annað en lesið á milli lína Eiðs
að hann væri að mælast til þess
að fá að koma hingað heim til
þess að geta sinnt umvöndunar-
stai-fi sínu betur. Það er tími til
kominn að Eiður fái að ausa úr
skálum reiði sinnar í návígi við
landsmenn.