Dagblaðið Vísir - DV - 29.08.1998, Blaðsíða 10

10
LAUGARDAGUR 29. ÁGÚST 1998 T^V
mtal
Eftirlíkingastarfsemi í kirkjulist gagnrýnd:
Fólk veður of mikio i öllu
- segir Sigrún Jónsdóttir kirkjulistakona sem hefur ekki undan að vinna upp í pantanir og halda sýningar
Mpira að segja
á Italíu
„Ég vinn aftur og
aftur fyrir sömu
kirkjurnar. Auk
þeirra sem ég hef
nefnt hef ég unnið
heilmikið fyrir
Grafarvogskirkju,
Eskifjarðarkirkju
og Siglufjarðar-
kirkju. Þá hef ég
unnið einn og einn
hlut fyrir mjög
Þessi stytta á sér ótrúlega sögu. Sigrún og Thorsten rákust á hana í þykku
lagi af fuglaskít og óhreinindum uppi á háalofti í kastala langafa Thorstens.
Styttan fór ekki úr huga Sigrúnar og þegar heim kom skrifaði hún staðar-
haldaranum og spurði hvort hún gæti keypt styttuna. Hann kvað svo vera og
Sigrún sendi andvirðið þegar um hæl. En þegar átti að nálgast styttuna var
búið að selja kastalann og hana með. Upphófst nú mikið málaþras sem end-
aði fyrir dómstólum. Sigrún hafði betur og nú stendur styttan í stofunni
hennar heima á Lidingö. Þegar að var gáð reyndist hún vera eftir Thorvald-
sen! DV-myndir S
_____________
DV-mynd E.ÓI.
kvenlegri þeim mun meiri eru áhrifm
af kvenlegum styrkleika. Honum þarf
að beita eins og saumnálinni - á rétt-
an hátt.
Þá er mér ómögulegt að skilja að
konur skuli ekki hafa meiri löngun til
að mennta sig svo að þær séu hæfar í
það starf sem þær taka að sér. En kon-
ur hugsa oft þannig að geti ein eitt-
hvað þá geti allar það. Þó eru á þessu
undantekningar. Nýlega hringdi í mig
kona sem hefur áhuga á að leggja fyr-
ir sig kirkjulist. Hún er
menntuð í textilhönnun
en bað mig nú að leið-
beina sér varðandi fram-
haldsnám sem hún hyggst
fara í.“
Fólk veður of mikið í
ollu
Sigrún er ekki að öllu
leyti ánægð með þróun
kirkjulistar hér á landi.
„Mér finnst að saman
þurfi að fara gott hand-
bragð og góð uppbygging.
Það er svo átakanlegt hve
það fer sjaldan saman hér
á íslandi. Ég held að fólk
margar kirkjur hér.“ Sigrún hefur
einnig unnið muni fyrir kirkjur er-
lendis, í Svíþjóð, Þýskalandi, Hollandi
og „meira að segja á Ítalíu", segir hún
stolt. En það var einmitt ítölsk bygg-
ingalist sem hafði þau áhrif á hana að
hún tók þá ákvörðun að tileinka líf
sitt kirkjulist. Hún segir að það hafi
verið mjög stór ákvörðun.
í haust fer Sigrún til Bandaríkj-
anna, þar sem henni hefur verið boð-
ið að halda sýningu í þinghúsinu í Ge-
orgíu um miðjan október. Þetta er
ekki i fyrsta skipti sem hún sýnir í
Bandaríkjunum því hún hefúr m.a.
verið með sýningar í Seattle, Was-
hington, Takona og San Francisco.
Auk Bandaríkjanna hefúr hún sýnt
verk sín í Kóreu, Japan, Svíþjóð og á
íslandi. Þrjár konur hafa verið Sig-
rúnu afar hjálplegar við sumar sýn-
inganna erlendis. Það eru þær Peggy
Olsen, Bima Hreiðarsdóttir og Erla
Gunnarsdóttir.
„Þær hafa ekki einungis stuðlað að
mínum sýningum," segir Sigrún,
„heldur unnið að því af mikilli elju-
semi að kynna ísland á virðulegan
hátt.“
í byrjun desember verður sýning á
munum Sigrúnar hér heima, nánar
tiltekið í Gullsmiðjunni og listmuna-
húsinu að Skólavörðustig 5.
Sigrún hefur ekki bara unnið sér
nafn sem kirkjulistakona. Hátíðar-
búningar hennar hafa lengi verið
rómaöir. Til dæmis hafa fegurðar-
drottningar íslands skrýðst þeim í
keppni erlendis í ein 20 ár. Þá á sendi-
herrafrúin íslenska í Washington
búning frá Sigrúnu sem hún klæðist
gjaman við sérstök tækifæri.
Þann 30. ágúst nk. mun Sigrún
halda sýningu á hátíðarbúningum á
Sigrún með verk sín í turninum á Skólavörðustig.
Skansinum í irmyndina sótti ég i fjöllin og jöklana
Stokkhólmi. en hið kvenlega til álfkonunnar. Þeg-
„Búningana ar ég var bam hugsaði maður sér álf-
hef ég unnið í konuna það fegursta í kvennalíki sem
batik, saumað til var. Ég vil framkaila allt það kven-
út í handofið lega. Peysufótin gera allar konur
efni og hand- gamlar."
málað það. Ég „Ég er stolt af því að vera kona,“
beiti nálinni segir Sigrún ákveðin. „Ég hef oft ver-
þannig að ið gröm út í kynsystur mínar þegar
þetta verði þær hafa verið að reyna að feta í fót-
hreyfilist. Fyr- spor karla. Eftir því sem konan er
Sigrún Jónsdóttir kirkju-
listakona hefur dvaliö á
gamla Fróni í sumar. Hún er
annars búsett í Lidingö í Sví-
þjóð ásamt eiginmanni sínum,
Thorsten Folin. Þar búa þau í
„stóru húsi eöa lítilli höll“,
eins og Sigrún orðar þaö.
Thorsten er þriðji eiginmaöur
Sigrúnar, af sœnskum meiöi í
fööurœtt, en móöir hans var
af franskri aöalsætt. Þau
Thorsten eru mikiö á feröinni
heimshornanna á milli en búa
til skiptis á íslandi og í Sví-
þjóö.
Sigrúnu var annaö hug-
leiknara en hallir, ríkidœmi
og greifatitlar þegar blaöa-
maöur hitti hana í íbúö
þeirra á Skólavöröustíg 12 ,
undir „stœrstu regnhlíf á ís-
landi", eins og hún kallaöi
þak heljarmikils sólskála sem
þau hafa látiö gera efst í turn-
inum. Hún hefur veriö önnum
kafin í sumar. Verkefni fyrir
hinar ýmsu kirkjur landsins
hafa hlaöist á hana og stórar
sýningar eru fram undan. Síö-
ast en ekki síst er veriö aö
skrásetja bók um kirkjulist
hennar. Þaö er sr. Jakob
Hjálmarsson dómkirkjuprest-
ur sem skrásetur.
„Líf mitt er eins og lítill bolti sem á
ekki að verða að neinu. Svo veltur
hann niður brekku
og hleður sífellt
utan á sig,“ segir
Sigrún. Þau hjónin
komu til landsins
17. júní sl. og hún
segist sjaldan hafa
dvalið hér svo lengi
í einu. Ýmsir fjöl-
skylduatburðir, s.s.
fermingar, hafi
valdið þessari
óvenjulöngu dvöl.
Sigrún afhenti
ýmsa muni i kirkj-
ur landsins á meðan
hún dvaldi hér nú. í
Bíldudalskirkju
fóra hökull og stóla
og altarisbrík og
stóla að Odda á
Rangárvöllum.
Verk sem era í
pöntun hjá henni
núna eiga m.a. að
fara í Skálholts-
kirkju og í Odda.
Sigrún hefur áður
unnið fyrir Skál-
holtskirkju og vann
m.a. hátíðarhökul
hennar. Af öðram
munum má nefna
biskupskápu sr.
Ólafs Skúlasonar
biskups.