Dagblaðið Vísir - DV - 30.10.1998, Blaðsíða 19

I Hin sex ára
Arnhildur
Anna Árnadóttir
er sjávarútvegs-
dóms- og kirkju-
málaráðherra. Hún
! stundaði fræðistörf á
i Litlu-Brekku á
Seltjarnarnesi á árunum 1994 til 1996
en fluttist svo yfir á Fögru-Brekku í maí
1996 og dvaldi þar þangað til í nóvem-
ber sama ár. Leikskólagöngu sinni lauk
Arnhildur svo á Mánabrekku í júlí á
þessu ári. Nú stundar hún nám í 1. D
í Mýrarhúsaskóla á Seltjarnarnesi.
Arnhildur leggur mikið upp úr ræktun
líkamans og hefur æft fimleika með
Gróttu í tvö ár og ballett í Ballettskóla
Guðbjargar Björgvinsdóttur frá haustinu
1997 en faðir hennar ku hafa verið
frægur ballettdansari hér á árum áður.
honum,“ segir Breki sem aug-
ljóslega trúir á gildi miskunnar.
„Nei, hann á samt að fara í
fangelsi," segir Þorgeir, harður á
sinni skoðun.
„Ég sá einu sinni bankaræn-
ingja út um gluggann heima hjá
mér,“ tilkynnir þá Katrín Ósk
en uppgötvar um leið hvemig
farið er að því að snúa ráðherra-
stól í heilan hring. Hún botnar
því ekki söguna þótt hún hafi
vakið óskipta athygli samráð-
herra sinna heldur snýr sér ann-
an hring. Eftir þetta tekur hún
lítinn þátt í fundinum en snýr
sér þess fleiri hringi.
Bodi hefur útvíkkað fyrri til-
lögu sína um klæðnað ráðherra
og leggur til: „Ef löggumar væm
í hermannabuxum þá myndu all-
ir þjófamir hlýða þeim.“
Ákveðið er að ganga til at-
kvæða um hvort setja eigi þjófa
í fangelsi eða í skammarkrók.
Átta rétta upp hönd með fang-
elsi, einn með skammarkrókn-
um. Tryggvi greiðir ekki at-
kvæði. Hann heldur fast við sína
skoðun um að á þjófa skuli sett-
ar bleiur og skOar séráliti þar
um.
Allsberi karlinn
á að fá sömu
laun og aðrir
Ljósmyndarinn mætir á svæö-
ið við mikinn fögnuð. Ráðherr-
unum fannst greinilega spenn-
andi að láta mynda sig með risa-
stórri myndavél. Eftir mynda-
tökuna var aftur tekið til við
þjóðmálin.
Finnst ykkur aö allir megi
veiöa fiskinn í sjónum?
„ Já, já. Það mega allir gera
það,“ segir Þorgeir. ■
„Allir eiga allt sarnan," kallar
Salka yfir salinn.
„Nema hákarlamir," segir
Breki þá og fær Sölku til að
hlæja. Þau em greinilega í
feiknastuði, tilbúin að stjóma
þessu landi á hvaða degi sem er.
Sjávarútvegs-, dóms- og
kirkjumálaráðherrann Arnhild-
ur talar í þessu máli eins og for-
veri hennar í starfi og segir: „Ef
allir veiða fiskinn þá klárast
hann bara.“
Næsta mál á dagskrá er eitt af
þessum klassísku þrætuefnum
um hver eigi að fá hæstu launin.
„Það á enginn að vera með
hærri laun. Allir eiga að fá jafn-
mikið,“ segir Breki og dregur
beina línu með höndunum til að
undirstrika yfirlýsinguna.
„Líka allsberi karlinn sem var
í leikritinu," segir Tryggvi Geir.
Þessi yfirlýsing vekur lítil við-
brögð, það er eins og ráðherr-
amir skilji ekki tilvísunina.
Þorgeir er ekki alveg sammála
sósíalistunum í þessu máli og
stingur upp á því að Davíð
Oddsson fái hæstu launin.
Þegar hér er komið má sjá að
viss fundarleiði hefur gripið
nokkra af ráðherrunum. Katrín
Ósk snýst enn í hringi í stólnum
sínum. Tryggvi og Víglundur
reyna að þeyta mottunum sínum
yfir á Völu og Þorgeir. Arnhild-
ur Anna fylgist mjög áhugasöm
með öllu sem fram fer en er
greinilega ekki mikið fyrir að
gaspra.
Hvaó eiga kennarar aö fá í
laun?
„Eina krónu,“ segir Þorgeir og
brosir settlega.
Salka mótmælir: „Nei, alveg
hundrað hundraðkalla.“
„Ég myndi ekki segja það,“
segir Breki hneykslaður. „Það er
nú of, of mikið. Áttatíu þúsund
væri betra.“
Víglundur hættir þá skyndi-
lega að leika sér með mottuna
og segir: „Kennarar eiga að fá
fullt af launum af því að þeir
em búnir að læra svo mikið svo
þeir geti orðið kennarar. Hund-
rað milljónir er passlegt."
„Það er allt of mikið. Tvö-
hundmðkall á mánuði er alveg
nóg,“ fullyrðir fjármálaráðherr-
ann Bodi.
Katrin Ósk kallar, þar sem
hún hringsnýst í stólnum, „mér
finnst að kennarar eigi að fá al-
veg fimmtíu laun.“
„Ein króna er alveg nóg,“ seg-
ir Amhildur ábúðarfull.
Vala: „Nei, ég segi eins og
Víglundur, hundrað milljónir.“
Mamma og pabbi
eiga að vera gift
Hvort á aöfá hœrri laun,
pabbi eöa mamma?
„Pabbi er með miklu hærri
laun en mamma,“ segir Salka og
bætir við að hann sé alltaf að
kaupa alls konar handa henni.
Forsætisráðherrann Breki er
enn sami sósialistinn og segir að
allir eigi að hafa jöfn laun og
ekkert múður með það.
„Mamma á sko að fá hærri
laun,“ mótmælir Katrín.
„Já, mamma min vinnur á
hverjum degi nema sunnudögum
og laugardögum en pabbi er
bara heima að skrifa," segir
Bodi og í þessu máli sem öðrum
eru þær Katrín samstiga.
Eiga allar mömmur og allir
pabbar aö vera gift?
Salka: „Nei, ekkert endilega.
Mamma mín og pabbi eru ekk-
ert gift.“
Breki er sammála Sölku.
„Mér finnst að þau eigi að
vera gift,“ segir Amhildur og
málið fer til atkvæðagreiöslu.
Fimm rétta upp hönd fylgj-
andi því að mömmur og pabbar
eigi að vera gift, fjórir eru á því
að þau þurfi ekkert að vera gift.
Katrín Ösk situr hjá.
„Það er jafnt,“ kallar Breki og
breiðir út faðminn. Hann á auð-
sjáanlega erfitt með að sætta sig
viö að sín sjónarmið nái ekki
fram að ganga.
Eiga allir krakkar aö fara í
skóla?
„Nei, ekki litlu krakkamir,"
svarar Breki.
„Þeir skilja ekki neitt,“ út-
skýrir Salka og er ekki laust við
að hjá henni gæti viss mennta-
hroka.
Tryggvi segir að þá verði bara
að setja þá á litlu deildina.
„En ef þeir eru stórir og vilja
ekki fara í skóla þá á bara að
toga þá í skólann," bætir Breki
við eftir umhugsun um eðli
spumingarinnar.
Katrín Ósk: „Ég er aö sofna
héma.“
EfKalli á tvo bíla en Gunni
ekki neinn, á þá Kalli aö gefa
Gunna annan bílinn sinn?
Breki kvikar ekki frá jafnað-
arhugsjóninni og svarar spum-
ingunni að sjálfsögðu játandi.
„Auðvitað, ef hann á engan bíl
getur hann orðið of seinn í vinn-
una,“ segir Salka án þess að ef-
ast.
Samgönguráðherrann Tryggvi
stingur þá upp á því að Gunni
Tryggvi Geir
Torfason er
fimm ára sam-
gönguráðherra.
Hann útskrifast
frá Laufásborg
næsta vor og
stefnir á nám í
annaðhvort Vesturbæjar- eða Aust-
urbæjarskóla. Fyrirmyndir hans eru
þeir Batman, Robin og Aladdin.
Tryggvi er annars mikið fyrir
íþróttir og æfir fótbolta.
flytji bara nær vinnunni sinni.
Flestir samráðherra hans kinka
kolli yfir skarpleika þessarar
lausnar.
Breki: „En ef einhver á fullt af
bílum þá á hann að gefa eitt-
hvað af þeim.“
„Það gæti nú einhver skutlað
þeim sem ekki eiga bíla,“ segir
Vala.
Fundi slitið!
Þegar hér er komið hefur
fundarþreytan sigrað ríkisstjórn-
ina. Sumir ráðherranna hverfa
inn í sjálfa sig, athygli annarra
beinist að stólunum, mottunum,
glugganum en aðrir eru orðnir
ærslafyllri en svo að þeir séu
fundarfærir. Allir sættast á að
slíta fundi og flestum finnst þeir
hafa staðið sig vel þótt sjá megi
það á svip Amhildar að hún hef-
ur ekki komið öllu því að sem
hún heföi viljað. Þegar foreldr-
amir koma að sækja ráðherrana
sína og þeir em að smeygja sér í
úlpumar sínar kemur Davíð
Oddsson fram úr skrifstofu
sinni og heilsar upp á arftaka
sína. Þeir horfa upp á hann með
aðdáunaraugum, eins og hann sé
jólasveinn, múmínpabbi eða
kötturinn Keli.
Hver er niðurstaða þessa
fundar? Það er í það minnsta
ljóst að hver ný kynslóð er ekki
frjálslyndari en sú á undan.
Þetta fólk vill ákveðnar reglur í
samfélaginu og krefst þess að
þeim sé fylgt eftir. Samt vill það
að ákveðins sveigjanleika sé
gætt, til dæmis ef sakamenn
finna til iðrunar eða þá ef þeir

/ : ::
Félagsmálaráð-
herrann heitir
Víglundur Jarl
Þórsson. Eins árs
fór hann í leikskól-
ann Mariubjölluna í
Svíþjóð en þriggja
ára ákvað hann að
færa sig um set til íslands og stundaði
þar leikskólanám í hinni háeðlu
menntastofnun Kjarrinu. Þaðan lauk
hann prófi með láði og hóf framhalds-
nám við Hofsstaðaskóla þar sem hann
nýtur andlegrar leiðsagnar Hilmars
Ingólfssonar. I hjástundum iðkar hann
píanónám samkvæmt Suzuki-aðferð-
inni en að öðru leyti er hann í lífsins
skóla í Mýrarhverfinu í Garðabæ.
Valgerður
Jónsdóttir
er fimm ára og
gegnir embætti
heilbrigðisráð-
herra. Hún hefur
gengið í tvo leik-
skóla, annars veg-
ar Laugaborg þar sem hún tók tvær
deildir, Ljúfalæk og Huldulæk og hins
vegar Hamraborg en þar tók hún
nokkra kúrsa í Fiskalandi. Vala gerir ráð
fyrir að hefja framhaldsnám við Hlíða-
skóla að leikskólanámi loknu.
gera eitthvað óvart. Ef til vill
mætti segja að hugmyndir
krakkanna um hlutverk ríkis-
valdsins séu svipaðar og hug-
myndir manna um foreldravald
í gegnum aldirnar. Þeir vilja að
ríkið haldi uppi aga, setji reglur
og standi við þær en sé jafn-
framt miskunnsamt og réttlátt.
t æ k i ö
Myndavélar sem heita Lomo eru framleidd-
ar í Pétursborg. Þaö sem gerir þær svo
skemmtilegar er hvað þær eru einfaldar í
notkun, eru glænýjar en llta út eins og mynda-
vélar frá 6. áratugnum. Vélin virkar þannig að
venjulegar filmur eru settar í hana en myndin
verður eins og frá 1950. Þú þarft að mæla
fjarlægðir sjálfur. Það er gert þannig aö þegar
horft er I gegnum linsuna sést rússnesk blokk
og fjölskylda fýrir framan hana. Fjölskyldan
getur farið I allt að þriggja metra fjarlægð frá
blokkinni. Þannig veistu að myndefnið má ekki
vera lengra frá þér en þrjá metra.
Vélin kemur pökkuð inn I plast og meö
fylgja tvær filmur og leiðbeiningabæklingur bú-
inn til I gamla, gamla Sovét. Myndavélin sjálf
er svo pökkuð inn í smjörpappír, sem og band
til að setja um úlnliðinn og gjarnan fylgir skrúf-
járn, því þær eiga til að losna, skrúfurnar I vél-
inni. Ekki má svo gleyma myndabókinni sem
er full af myndum teknum með Lomo en ár-
lega hittast hópar vlðs vegar um heiminn, þar
sem allir eiga Lomo og sýna hverjir öörum
myndirnar sem þeir hafa tekið á vélina slna.
30. október 1998 f Ókus