Dagblaðið Vísir - DV - 30.10.1998, Side 25

r
Líður be
á brúnir
Hilmir Snær Guðnason er
ekki beint nýútskrifaður eða geð-
veikt efnilegur lengur. Hann er
29 ára gamail, á eitt bam og
konu, finnur ekki fyrir góðær-
inu, gekk í Hagaskóla (sem og
ljósmyndarinn sem tók myndirn-
ar af honum fyrir Fókus), hann
trúir annars á Guð þegar honum
hentar og svo óttast hann skatta-
djöfulinn.
Hvað er í gangi hjá þér þessa
dagana?
„Ég er að leika Listaverkið,
Bróður minn Ljónshjarta og svo
erum við Sveinn Þórir Geirs-
son með útvarpsþátt eftir sex-
fréttir á Bylgjunni. Annars er
maður alltaf að æfa og nú er ég á
fullu í Tveir tvöfaldir sem verður
frumsýnt í næsta mánuði. Eftir
það fer ég að æfa Mýs og menn og
svo er verið að klippa Myrkra-
höfðingjann hans Hrafns þessa
dagana. Hún verður frumsýnd
einhvern tíma á nýja árinu.“
Það er sem sagt nóg að gera hjá
þessu óskabami þjóðarinnar í
leiklist. Hann á líka að leika í
nýju myndinni hans Friðriks
Þórs, Englum alheimsins, en það
fer að vísu eftir því hvort hann
verður laus í leikhúsinu eða
ekki.
Ert þú ekki líka sekur um aó
hafa leikiö í erótísku myndinni
hans Friöriks?
„JÚ.“
Myndin fjallar um konu sem
fróar sér á grýlukerti á íslandi
(leikin af Nínu Björk Gunnars-
dóttur) á meðan karlmaður í
Ástralíu hengir sig með því að
standa á ísklumpi sem bráðnar
(Hilmir Snær Guðnason).
Um hvaö fjallar myndin?
„Ætli þetta sé ekki um hvaða
vald konan hefur yfir karlmann-
inum. Listræn erótík í anda Frið-
riks Þórs Friðrikssonar."
Hvenœr veröur hún sýnd?
„Ég er ekkert viss um að hún
verði sýnd hérna heima. Hún er
gerð fyrir þýska sjónvarpið."
Og hvernig var aö leika í þess-
ari mynd?
„Mér fannst aðallega gaman að
fara til Ástralíu. Það er land sem
ég ætla að heimsækja aftur.
Feikilega gaman að koma þang-
að.“
Svo ertu aö fara aö leikstýra í
Nemendaleikhúsinu. Er það leiðin
til aö brenna ekki út.fara bara aö
leikstýra eins og Balti?
„Ég veit það nú ekki. Ég er
ekkert endilega á því að allir
leikarar eigi að leikstýra. Sjálfur
er ég svona að gera þetta meira
til gamans. En auðvitað er landið
lítið og fólk fær leiða á manni
fyrr eða síðar. Þá er bara að
draga sig aðeins í hlé og velja
hlutverkin betur og halda veru-
legri fjölbreytni. Það er mjög
mikilvægt að festast ekki i sömu
rullunni."
Hilmir Snær er galdramaður á
sviði. Hann er ekki Hilmir Snær
heldur persónan sem hann leikur
hverju sinni.
„Ég reyni auðvitað að hverfa
inn í karakterinn," segir hann og
brosir dauft. „Og þá reyni ég að
hugsa eins og hann. Bý hann og
hans hugsanir í rauninni til.
Annað handrit sem er ekki með
texta heldur hugsunum hans sem
hann hugsar þegar hann er ekki
að tala. Þetta er vinnan mín.
Maður reynir líka að temja sér
aðrar hreyfmgar, gengur öðru-
vísi og nýtir sér alla litlu hlutina
sem við gerum.“
Nú hefur verið talað um að
leikarar á borð við Robert DeN-
iro séu algerlega búnir að tapa
eigin persónu. Að þeir séu það
magnaðir leikarar að þeir hverfi
bara. Þú ert ekkert hræddur um
að Hilmir Snær hverfl með tím-
anum?
„Ég held nú að DeNiro hverfi
ekkert. Samt er það oft með
ákveðin hlutverk að þau hafa
áhrif. Ef maður er að leika þunga
rullu þá er maður þungur í skap-
inu.“
En notaröu einhverja sérstaka
tœkni þegar þú ert aö hamast
þetta?
„Nei. Héma heima, í Leiklist-
arskólanum, er mjög mikil fjöl-
breytni og úr henni nýtir leikar-
inn sér það sem hann telur að
virki best fyrir hann. En það eru
mjög margir skólar erlendis sem
festa sig við einhverja fasta línu
en það er nú bara þannig að skóli
getur ekki kennt neinum að
verða góður leikari. Hann flýtir
bara fyrir þroska og gefur
reynslu sem hægt væri að fá með
því að leika.“
En er ekki veriö aö útskrifa
alltof mikiö af leikurum, sem kem-
ur síöan ekkert út úr?
„Nei, nei. Það held ég ekki. Það
er ekkert hægt að segja til um
hvað komi út úr hverjum leikara,
jafnvel ekki á tíu árum. Menn út-
skrifast og fá kannski ekki mikið
að gera en fara þá að harka og
það koma oft mjög góðir hlutir út
úr því. Og svo eru sumir alltaf að
verða betri og betri og persónu-
lega finnst mér að það eigi að út-
skrifa glás af leikurum. Síðan
kemur bara í ljós hvort þeir fái
eitthvað að gera.“
Hvaö meö uppganginn í ís-
lensku leikhúsi?
„Það er alveg rosaleg gróska og
mikill áhugi hjá almenningi.
Kannski vegna þessa að leikhús-
ið er að verða betra, jafnari leik-
arahópur. Nú er krafa áhorfand-
ans orðin sú að það nægir ekki
að hafa einn góðan aðalleikara
heldur þurfa allir að standa sig.
Og í svona grósku eru flest allir
leikarar að fá tækifæri."
í svona grósku er einmitt verið
að skrifa ný íslensk leikrit, sem
eiga það til að floppa of auðveld-
lega, hvað er í gangi þar?
„Kannski erum við bara aftar-
lega á merinni hvað þetta varðar.
Það eru voðalega fáir höfundar
að baksa við að skrifa leikrit.
Þorvaldur Þorsteinsson hefur
annars skrifað mörg ágætis leik-
rit. Svo er Ólafur Haukur Sím-
onarson að skrifa ansi góð leik-
rit. En kannski vantar að skáldin
séu meira inni í leikhúsinu og
finni út hvemig það virkar. Það
koma oft góð verk ef höfundur
fær að vera með og þróast innan
leikhússins. En það má vera að
þau séu of fá og þá verðum við
bara að halda áfram að reyna.“
Þú ert ekkert aö skrifa?
„Ekki leikrit, nei.“
Eitthvaö annaö þá?
„Ég er svona skúffuskrifari.
Hef aldrei skrifað leikrit að vísu
en dunda mér við að skrifa smá-
sögur og ljóð þá sjaldan ég hef
tíma til þess.“
En eru nútímaverk ekki meiri
hluti af menningunni en þessi
klassísku verk þar sem þau eru í
raun arfleifö en ekki okkar eigin?
„Þetta er allt saman hluti af
menningunni. Allt sem er í bóka-
skápnum er hluti af henni. Klass-
ísku verkin eru hluti af okkur og
þess vegna ganga þau allaf. Þau
eru líka alltaf ný vegna þess að
einhver hefur ekki séð verkið,
leikarinn ekki leikið það áður og
svo framvegis."
Hvaöa verk, sem þú hefur leikiö
í, hafa haft veruleg áhrif á þig?
„Fávitinn, Hamlet, Listaverkið
og Leitt hún skyldi vera skækja
em þau verk sem mér þótti mjög
skemmtilegt að vinna. Settu
mann svolítið á brúnina. Bæði í
Mikiö að gera hjá
Hilmi Snæ þessa
dagana: Erótísku
stuttmyndinni hans
Friðriks Þórs iokið,
Myrkrahöfðinginn
hans Hrafns í klipp-
ingu, Ljónshjarta
og Listaverkið
í sýningu, æfingar
á Tveir tvöfaldir
og Mýs og menn
ásamt fyrirliggjandi
leikstjórnarverkefni
og Englum
alheimsins.
FOKUSMYND: HILMAR ÞOR
æfingatímanum og á sviðinu.
Þetta em svona þær sýningar
sem hafa haft mest áhrif og látið
mann þenja sig aðeins út. Svo
var helvíti gaman að leika í
Myrkrahöfðingjanum hans
Hrafns. Hættulegt hlutverk, al-
veg á ystu nöf og leiðirnar sem
við völdum voru alveg á brún-
inni. Það verður gaman að sjá
hvernig það kemur út því þetta
er það sem er svo gaman við
þetta. Að taka áhættu og þá
skipta dómarnir minna máli.
Sénsinn er alltaf þess virði. Mað-
ur er sáttari við sjálfan sig þegar
maður fer alla leið með hlutverk-
ið.“
Er oröið þreytt aö kalla þig kyn-
tákn?
„Ég held að það sé nú aðallega
skrifað í fyrirsagnir."
Þú hefur aldrei tekiö upp á því
aö trúa þeim og líta á þig sem
kyntákn?
„Nei. Mér fínnst þetta aðallega
fyndið. Enda held ég að þessi
stimpill sé farinn af mér. Ég er til
dæmis ekki mikið kyntákn í
Listaverkinu. Það er bara svo
auðvelt að búa til kyntákn. Bara
ein blaðagrein og þá er það kom-
ið. En þetta er ekkert sem truflar
mann. Ágætt ef þetta fær fólk til
að koma í leikhús."
-MT
Hiimir fiyflnasoa er einfaldlega
besti leikari á íslandi. Þessi súperstjarna
í íslensku leikhúsi hefur hrist af sér
kyntáknsstimpilinn, hefur sýnt og sannað
að hann er ekki bara sætur.
Hann er galdramaður sem sekkur sér
gjörsamlega inn í þá persónu sem
hann leikur hverju sinni.
%Í

30. október 1998 f Ókus
25