Dagblaðið Vísir - DV - 06.11.1998, Side 12

12
FÖSTUDAGUR 6. NÓVEMBER 1998
Spurningin
Hvert ferðu helst til að
skemmta þér?
Guðmundur Skúlason uppvask-
ari: Á Hótel ísland.
Haukur D’Leo: Það er bara mis-
jafnt.
Steinar Þór Sigurgeirsson nemi:
Á Astró.
Alfreð Gíslason nemi: Astró.
Jóhann Oddsson nemi: Astró.
Lesendur
Börnin læra það sem
fyrir þeim er haft
Börnin horfa á foreldrana hlaupandi í lífsgæðakapphlaupinu mikla. - Þar
veltur á hæfileika foreldra til þess að velja og hafna.
Guðrún María Óskarsdóttir
skrifar:
Ég vil þakka Ingigerði Guðmunds-
dóttur gott lesendabréf í DV þann 28.
okt. sl., en hún bendir réttilega á rót
hins samfélagslega vanda sem við er
að fást hvað varðar uppeldi barna
okkar. Tilhneiging hefur verið til
þess að líta á uppeldismál frá af-
mörkuðu sjónarhorni, t.d. frá sex
ára aldri þegar grunnskólaganga
hefst, en steingleyma árunum þar á
undan sem móta hvern einstakling
til lífstíðar.
Viðhorf okkar gagnvart uppeldi
bama þarfnast verulegrar endur-
skoðunar. Það er ekkert sjálfsagt við
það atriði að senda börn úr faðmi
foreldra til daglegrar vistar innan
við ársgömul, en fæðingarorlof hefur
ekki tekist að lengja hér enn sem
komið er. Á þessu tímaskeiði er til-
finningalegt öryggi barnsins í mótun
og rannsóknir hafa sýnt, að dvöl
beggja foreldra með barni sínu er
það atriði er fyrirbyggir til dæmis
leitun í fikniefni og aðra óáran
seinna meir. Einfaldlega vegna þess
að þetta sama bam hefur orðið ör-
yggis foreldra sinna aðnjótandi, og
þar með byggt upp tilflnningalegt ör-
yggi sem verður þess valdandi að
sjálfstæðiskennd barnsins er rík, og
það getur sagt NEI.
Það er hörmulegt til þess að vita
að í höfuðborginni skuli hafa verið
stigið skref aftur á bak, með því að
fella niður þær litlu heimgreiðslur
til foreldra er þó hvöttu til dvalar
með bömunum heima. Leikskólar
og dagvistun geta aldrei komið í
staðinn fyrir umönnun foreldra
fyrstu æviárin, en böm yngri en
tveggja ára ætti ekki að vista á þeim
stofnunum, nákvæmlega sama hve
mikil gæði þeirra stofnana kunna
að vera.
Bömin horfa upp á foreldrana
hlaupandi í lífsgæðakapphlaupinu
mikla sem aldrei tekur enda heldur
býr til nýjar hlaupabrautir daglega.
Þar veltur á hæfileika foreldra til
þess að velja og hafna, en það að
velja og hafna í gegndarlausri flóð-
bylgiu auglýsingaskrums þurfum við
að kenna bömum okkar. Við þurfum
einnig að kenna þeim að frelsi er
ekkert frelsi nema þess finnist mörk.
Og innan marka frelsisins fáum við
notið þess. Annars ekki.
AP og ITC-samtökin
Guðmundur Halldór Magnússon,
forseti IRPU, skrifar:
AP er kerfi sem ITC-samtökin
nota til að mæla einstaklingsframmi-
stöðu við framkvæmd verkefna inn-
an samtakanna. Kerfið heitir
„Accreditation Program" á ensku og
útleggst sem „hæfnismatskerfið".
Þetta kerfi byggist á því að tveir ein-
staklingar meta verkefni sem fLutt er
á fundi í ITC-deild. Þessir einstak-
lingar þurfa að vera vanir, með 5 ár
að baki í starfi.
Að flutningi loknum sitja þeir með
flytjandandum og fara yfir verkefn-
ið, hvemig þeim fannst, svo og flytj-
andanum. Þetta gerir það að verkum
að fólk fær tiifinningu fyrir því að
vinna verkefnin sín og leggur sig
fram við að vinna þau verk sem
vinna þarf.
Við í ITC köllum samtökin okkar
þjálfunarsamtök og er AP stór hluti af
þjálfuninni. Þegar fólk lýkur áfanga í
AP-kerfinu fær það „diploma" og titil,
sem virkar hvetjandi til að ljúka
meiru, fara í næsta áfanga.
Smitferðir til sólarlanda?
Lagt af stað í sólarlandaferð. - Hafa allir tilskilin heilbrigðisvottorð í fartesk-
inu?
Ingi skrifar:
Er hið margrómaða heilbrigðis-
eftirlit okkar íslendinga nægilega
strangt? Þetta er spurning sem ég
og margir aðrir hafa margsinnis
spurt sjálfa sig. Ekki síst þegar mað-
ur verður þess var, að við komu til
íslands um Keflavíkurflugvöll er
sjaldan (kannski aldrei) spurt um
vegabréf til að líta á stimplana frá
síðasta viðkomulandi. Frá Norður-
löndum er ekki krafist vegabréfs af
Islendingum. En bæði þeir og aðrir
ferðamenn geta rétt eins verið að
koma frá öðrum löndum, og það
samdægurs. Löndum sem eru al-
þekkt pestarbæli þar sem smithætta
er veruleg. Mörg Afríkuríki eru í
þeim hópi, svo og önnur lönd vítt og
breitt um heiminn. Jafnvel Kúba
telst ekki í hópi landa með sóma-
kært heilbrigðiseftirlit.
Ég vek máls á þessu nú þar sem
þessa dagana eru heilu flug-
vélafarmar íslendinga að leggja upp
í ferðir einmitt til þessara landa,
þar sem smithætta er veruleg fari
menn út af sporinu, þ.e. eigi sam-
skipti við heimamenn og neyti mat-
ar annars staðar en á viðurkennd-
um hótelum sem bjóða upp á staöl-
aða þjónustu í mat, drykk og á
hreinlætissviðinu. - Ekki er krafist
sérstakra varúðarráðstafana ís-
lenskra ferðamanna til þessara
staða. Aðeins „mælt með“ sprautum
af hinu og þessu taginu (taugaveiki,
kóleru, o.fl.). íslendingar eru ekki
það varkárir og raunar kærulausfr
með sjálfa sig, að marga skiptir
engu máli þótt þeir fari alls óvarðir
í þessar ferðir.
Auðvitað á íslenskt heilbrigðiseft-
irlit að vera það strangt að vera
með skyldueftirlit við vegabréfa-
skoöun til landsins. Þetta er í besta
lagi i Bretlandi og í Bandaríkjun-
um, Frakklandi og víðar í menning-
arlöndum, en afleitt hér á íslandi.
Við eigum ekki að vera eftirbátar
þessara landa.
DV
Verötrygging-
ar lána
Sigurður Ámason hringdi:
Það er alkunna að verðtrygg-
ing lána er verulega íþyngjandi
fyrir flesta skuldara, ekki bara
ungu kynslóðina sem er að slig-
ast undan íbúöarkaupum. Þessi
verðtrygging er hvergi við lýði í
efnahagskerfinu nema hér á
landi. Hún er löngu úrelt og
þjónar í raun engum tilgangi
öðrum en tekjuöflun fyrir lána-
stofnanir, banka og lifeyrissjóði.
Þessar stofnanii’ hér eiga að nota
vextina, sem eru nú nógu háir
samt, til að komast af. Þar koma
einnig til dráttarvextir og van-
skilavextir, svo þeim ætti ekki
að vera nein vorkunn. Ekki hafa
verkalýðsfélögin staðið nógu vel
við bakið á sínum umbjóðend-
um, en mál er að þau vakni.
Umferðarráð -
umferðar-
stofa?
Friðrik hringdi:
Maður heyrir að dómsmála-
ráðuneytið hyggist koma á lagg-
imar einu bákninu til viðbótar.
Einhverju sem kalla á „Umferð-
arstofu"! Höfum viö ekki nóg af
því tagi þar sem er Umferðar-
ráð? Og hverju ætti Umfei’ðar-
stofa (eins og nafnið er nú fer-
lega ljótt og misvísandi) að
þjóna? Hér er einungis verið að
búa til stofnun sem ekkert raun-
verulegt hlutverk hefur. Lögregl-
an og Umferðai’ráð hafa unnið
vel saman og viöbótar-“stofa“ er
óþörf. Hver skyldi nú eiga að fá
þar ixmi sem forstjóri eða æðsti
maðui’? Við skulum fylgjast vel
með þessu nýja viðbótarbákni og
tilgangi þess.
Börnin ávallt
bitbeinið
Þórunn Ólafsdóttir hringdi:
Ég horfði á þáttinn Titring i
Sjónvarpinu sl. þriðjudag. Þetta
er fyrirtaks þáttur og lofar góðu,
hann tekur fyrir mál sem ekki
em annars mikið til umræðu,
dálítið í felum, en umsjónarfólk-
ið, karl og kona, eru mjög fram-
bærileg og virðast hafa nef fyrir
þarfri umræðu um málin. Eins
og t.d. um kynskiptin í síðasta
þætti og nú um feður sem eiga í
erfiðleikum meö að fá umgengn-
isrétt við börn sín eftir skilnað.
Það er ömurleg staðreynd að
skilnaður bitnar mest og verst á
börnunum. Það er hárrétt sem
fram kom hjá Þórhildi Líndal í
innskotsviötali í þættinum; það
þarf í í’aun að gera fólki erfiðara
að slíta sambúð þar sem böm
eru annars vegar.
Sjálfseignar-
stofnun í eigu
sveitarfélags?
Björn Ól. Hallgrímsson skrifar:
Er ég fór í gegnum blaðabunk-
ann nýlega rakst ég á frétt á bls.
27 í DV frá 27. okt. sl. Hún fjall-
aði um dvalai’heimilið Höfða og
57 milljóna króna halla í rekstri
þess. Fréttin er merkt „DV,
Akranesi" og virðist fréttamað-
urinn, DVÓ, hafa stýrt penna.
Það sem vakti einkum athygli
mína við lesturinn var, að höf-
undurinn segir dvalarheimilið
vera „sjálfseignarstofriun í eigu
Akraneskaupstaðar og ná-
grannasveitarfélaganna.“! - Nú
er mér spurn: Hvort er dvalar-
heimilið sjálfseignarstofnun eða
eign nefndra sveitarfélaga?
Varla getur það verið hvort
tveggja, eöa hvað? Siðar í grein-
inni er svo talað um framlög eig-
enda til ,jöfhunarhalla“, en vera
má að þar sé prentvillupúkinn
frægi að verki, og að átt sé við
,jöfnun halla“, frekar en aö einn
eitt nýyrðið sé til orðið.