Dagblaðið Vísir - DV - 05.02.1999, Síða 13

FÖSTUDAGUR 5. FEBRÚAR 1999
13
Washington er
á villigötum
Hið raunverulega
hneyksli sem nú tröll-
ríður Washington er
ekki frygðarsamband
Clintons forseta við
Móniku, heldur til-
raunir erkifjenda hans
til að ógilda tvennar
forsetakosningar og
svipta hann emhætti í
trássi við vilja almenn-
ings. Það hefur verið
ljóst lengi að öldunga-
deildin hefur ekki þá
tvo þriðju atkvæða
sem þarf til að dæma
hann frá embætti. Til
hvers er þá að halda
áfram, öllum til
skammar og andskot-
anum til athlægis? “
Þessu gæti lokið á ein-
um degi með sýknu ef atkvæði
væru greidd. Fyrir þessu standa
svo hatrammir hatursmenn Clint-
Kjallarinn
Þetta fólk hefur frá
upphafi, með aðstoð
fjársterkra hægri
öfgasamtaka, lagt
Clinton í einelti.
Hann leyfir fóstur-
eyðingar, styður rétt
samkynhneigðra, og
er orðlagður
kvennamaður, og
þar með hefur guð á
honum vanþóknum.
Vandlætaramir eru
hinir réttlátu.
Það er ekki tilvilj-
un að Starr rann-
sóknardómari er
tengdur slíkum sam-
tökum, og það voru
menn af þessu tagi
“ sem völdu hann í
embætti. Aldrei í
sögunni hefur öllu lögreglu- og
dómsvaldi ríkisins, ásamt póli-
tískri og trúarlegri öfgastefnu með
____________' ómældu fjár-
Gunnar
Eyþórsson
blaðamaður
„Mesta hneykslið af öllu er
ákæra fulltrúadeildarinnar. Hún
er marklaus, því að atkvæði féllu
eftir flokkum. Þetta mál hefði
aldrei átt að koma fyrir öldunga-
deildina. Réttarhöld eru mark-
laus nema báðir flokkar standi
að þeim. Annað er tilraun til
valdaráns meirih!utans.u
ons að með ólíkindum má telja.
Hvað veldur þessu hatri?
Heilagsandahopparar
Þess er að leita meðal öfga-
fyllstu fylgismanna repúblíkana,
þess þriðjungs kjósenda sem er í
hinu svokallaða kristilega banda-
lagi og starfar einkum í suðurrikj-
unum. Þessi þriðjungur er kjami
hinna virku kjósenda flokksins.
magni verið
beint svo óvægi-
lega gegn einni
persónu. Tæpast
fyrirfinnst sá
maður, allra síst
þingmaður, sem
stæði flekklaus
eftir slíkan rann-
■ sóknarrétt.
Ofsóknir
Enginn nema
Starr skilur sam-
hengið í rann-
sókninni, sem
upphaflega snerist um fasteigna-
viðskipti I Arkansas. En útkoman
er sú að þingið telur það stjómar-
skrárbrot að segja ekki allt af létta
um Móníku, þegar hann var
spurður um hana í sambandi við
mál Paulu Jones, sem var ekkert
annað en pólitískar ofsóknir, fjár-
magnaðar af anstæðingum Clint-
ons, þeirra á meðal góðkunning-
um Starrs. Ætlun andstæðinga
Enginn nema Starr skilur samhengið í rannsókninni, segir Gunnar m.a. í
greininni. - Kenneth Starr saksóknari.
Clintons var að eyðileggja mann-
orð hans og hæfni til að stjórna.
Þess í stað hafa þeir stórskaðað
Repúblíkanaflokkinn og orðstír
þingsins sjálfs.
Réttvísi
Mesta hneykslið af öllu er
ákæra fulltrúadeildarinnar. Hún
er marklaus, því að atkvæði féllu
eftir flokkum. Þetta mál hefði
aldei átt að koma fyrir öldunga-
deildina. Réttarhöld em marklaus
nema báðir flokkar standi að
þeim. Annað er tilraun til valda-
ráns meirihlutans. Það var aug-
ljóst öllum að meint brot Clintons
vegna Móníku vom ekki glæpur
gegn ríkinu sem varðaði embætt-
ismissi. Það hefur heldur ekki ver-
ið sannað, hvorki fyrir fulltrúa- né
öldungadeild, að hann hafi logið
eiðsvarinn eða reynt að hindra
framgang réttvísinnar.
Hvað hefur réttvísi að gera með
frygðarsamband? Þetta skilur al-
menningur, eins og sést á yfir-
burðavinsældum Clintons. Bob
Woodward, einn virtasti blaða-
maður Bandaríkjanna, hefur sagt
að ársins 1998 verði minnst sem
ársins þegar Washinton glataði
glórunni. Fleiri eru sama sinnis.
Öldungadeildin mun að öllum lík-
indum samþykkja einhvers konar
vitur á Clinton til að bjarga andlit-
inu. En arfleifð þessara málaferla
verður ekki sú að eyðileggja
mannorð Clintons. Þvert á móti
eru það fjandmenn hans sem hafa
eyðilagt trúverðugleika sinn í póli-
tík og sett varanlegan blett á
bandarískt þingræði og réttarfar.
Gunnar Eyþórsson
Þreytandi umræða
Stundum þegar minnihlutahóp-
ar tæpa á baráttumálum sínum er
eins og ljónum á vegi þeirra fjölgi
við það eitt. Þannig virðast homm-
ar og lesbíur kveikja hjá fólki
löngun til að grafa upp einhvem
óhroða sem það geymir falinn í
hugskotunum - og notar ef til
kastanna kemur.
Þeir sem hnýta í samkyn-
hneigða tjá sig fæstir á opinberum
vettvangi. Það kemur þó fyrir.
Öðmvísi, en minnihlutahópum
einnig til trafcda, er þögnin og
vandamálaleiðinn. Lifsbarátta
þeirra hljómar nefni-
lega í eyrum meirihlut-
ans eins og yfirþyrm-
andi vandamál sem best
væri að loka úti. Vanda-
málaleiðinn er eins
konar síþreyta í brjóst-
um sem að geta fundið
til. Með tímanum getur
farið svo að leiðinn
nálgist fælni (fóbíu).
Þreytt
Umræðan um
homma og lesbíur hefur löngum
snert fóbíska strengi í hugum
manna, til dæmis þegar viðmð
hafa verið þau gmndvallarmann-
réttindi að fá að vera til. Sú krafa
fer einkum fyrir brjóstið á þeim
sem vilja gera samkynhneigða
ósýnilega. Og i kjölfar nýlegrar
umijöllunar um þá tilvistarkreppu
sem flestir samkynhneigðir lenda
í sögðu sumir mér þreytulega að
þeir væm húnir að fá nóg af
vandamálum homma og lesbía,
bara afsakið.
Ég viðurkenni að þreytan getur
hellst yfir mig líka. Það era tak-
mörk fyrir því hvað hægt er að
innbyrða af upplýsingum um fót-
um troðin mannréttindi, niður-
lægjandi lífsskilyrði, grimmd og
siðleysi. Án þess að beita blinda
auganu mætti bera okkur fleiri
góðar fréttir, já takk. En fullkom-
inn tilfinningadoði og uppgjöf má
þó ekki verða gagnvart vondu tíð-
indunum.
Þreyttari
Það getur komið flatt upp á fá-
vísa að fordómar lifi
eins góðu lífi og raun
ber vitni. Þrátt fyrir
upplýsingu og mennt-
un og bærilegan að-
gang að fróðleik af
öllum toga þá er enn
til fólk sem kallar
samkynhneigð „kyn-
villu“ og „læknan-
lega geðveilu" eða
jafnvel einhvers kon-
ar „smitandi rang-
hugmyndir". Benda á
„fjölgun" samkyn-
hneigðra því til
stuðnings.
Ég veit að hér
segja margir:
„Þetta þarf nú
ekki að ræða!“
Enda ná þeir
sem telja sig víðsýna og rétt-
sýna oft aðeins að ræða um
réttu hlutina, við rétta fólkið,
í sínum rétta hópi. En þá vísa
ég máli mínu til hinna. Ætti
ef til vill að kalla örvhent fólk
„handvillinga"? Það er víst í
minnihluta og því hefur fjölgað
sýnilega eftir að hætt var að binda
hendur við stólbök og láta bömin
skrifa með „réttu“ höndinni. Ann-
ars treysti ég öðrum betur til að
upplýsa og fjalla fræðilega um
samkynhneigð. En ég, eins og
margir aðrir, hélt
ranglega að nóg væri
að gert. Svo er greini-
lega ekki.
Þreyttust
Freistandi er að láta
hendur fallast, því
rök virðast lítið hafa
að segja gegn hroka
og fordómum, sem
stundum eru studdir
af trúarlegum kredd-
um. Það væri auð-
veldast að láta sig
málið engu varða. En
hvemig vildum við
láta koma fram við
samkynhneigðan
bróður, systur, son
eða dóttur? Hvernig
viljum við koma fram
við þá sem eru ekki endilega eins
og fjöldinn?
Er það óhagganlegt náttúrulög-
mál að þeirra bíði aðeins útskúfun
og fordæming? Hvaða orð látum
við falla um fólk sem sker sig úr
hópnum, hvort sem er vegna með-
fæddra eða áunninna eiginleika,
hæfileika eða fötlunar? Hvaða við-
horf emm við að kenna börnum
okkar? Era það bara HINIR sem
hrasa í gryfjur fordómanna,
hvorki ÞÚ né ÉG?
Áslaug Jónsdóttir
„Ætti ef til vill að kalla örvhent
fólk „handvillinga“? Það er víst í
minnihluta og því hefur fjölgað
sýn'Hega eftir að hætt var að
binda hendur við stólbök og láta
börnin skrifa með „réttu“ hönd-
inni.u
Kjallarinn
Áslaug Jónsdóttir
rithöfundur og
myndlistamaður
Með og
á móti
Er rétt að bæta við tveim-
ur fuiltrúum í borgarráð?
Arni Þór Sigurös-
son, aðstoóarmað-
ur borgarstjóra.
Tryggir skil-
virka stjórn-
sýslu
„Borgarráði hefur allt frá upp-
hafi verið stýrt af borgarstjóra
með undantekningu á einu kjör-
tímabili en það tryggir m.a. skil-
virka stjórn-
sýslu. Borgar-
stjóri hefur
óumdeilt um-
boð til að
stjórna borg-
inni og því
ætti fundar-
stjórn borgar-
stjóra á borgar-
ráðsfundum
ekki að vera
sérstakt tilefni
til pólitískra átaka þótt Sjálf-
stæðisflokkurinn kjósi að gera
það að aðalatriði í veikburða
stjórnarandstöðu. Meirihlutinn á
hverjum tíma hefur ávallt haft 3
borgarráðsfulltrúa auk borgar-
stjóra og það stendur ekki til að
breyta þeirri hefð þótt lögum
hafi verið breytt og ný ákvæði
sett inn um fundarstjóm í borg-
arráði. Allan þann tíma sem
Sjálfstæðisflokkurinn var í
meirihluta hafði hann 4 fulltrúa
í borgarráði en þáverandi minni-
hluti aðeins tvo. Núverandi
meirihluti mun nú eftir sem
áður hafa 4 fulltrúa en minni-
hlutinn fær nú þrjá í stað tveggja
áður. Það er nú öll breytingin og
spurning hvort oddviti D-listans
hefði ekki átt að koma sér beint
að efninu og heimta að Sjálfstæð-
isflokkurinn fengi 3 fulltrúa í
borgarráð því það er auðvitað
það sem er niðurstaða málsins."
Dýr fundar-
sljórn
Ingibjargar
„Núverandi borgarstjóri
komst í pínleg vandræði þar sem
það var staðfest að henni er
óheimilt að stjórna fundum
borgarráðs án
þess að vera
þar kjörinn
fulltrúi. í stað
þess að skipta
út einum full-
trúa R-listans
er nú stungið
upp á að bæta
tveimur til við-
bótar. Borgar-
ráð er þá orðið
að sjö manna nefnd. Kostnaður
við þessa ráðstöfun gæti numið
um 10 miUjónum króna á einu
kjörtimabili þar sem hver borg-
arráðsmaður kostar borgarsjóð
yfir 155 þúsund krónur á mán-
uði. Þetta er dæmigerð ráöstöfun
R-listans þar sem „lausnin“ felst
i viðbót og nýjum útgjöldum. -
Aldrei má víst skera niður. R-
listinn þarf síðan að halda öUum
góðum innan listans og bæta við
bitlingum. Að auki er þama fólk
úr mörgum flokkum með sínar
kröfur. Þetta gerist samhliða því
sem úgjöld hækka tU aUra mála-
flokka. Útkoman er þyngra
stjórnkerfi og stóraukinn kostn-
aður á öUum sviðum sem ein-
faldlega leggst á skattborgar-
ana.“ -hb
Eyþór Arnalds
borgarfulltrúl.
Kjallarahöfundar
Athygli kjaUarahöfunda er
vakin á því að ekki er tekið við
greinum í blaðið nema þær ber-
ist á stafrænu formi, þ.e. á tölvu-
diski eða á Netinu.
Netfang ritstjórnar er:
dvritst@ff.is