Dagblaðið Vísir - DV - 04.06.1999, Síða 10

vikuna 3,6-10.6, 1999
NR. 326
Selma er áfram á toppnum og þarf
engan aö undra. Menningarlega séö
unnum viö Eurovision og fussum bara
yfir einhverri barbídúkku meö stoliö lag
sem stal sigrinum. Áfram Selma!
ALL OUT OF LUCK .SELMA (EUROVISION) l.||
RIGHT HERE RITHT NOW . . 1; 1-
WHY DON’T YOU GET A JOB OFFSPRING ; mmn
SECRETLY © iii
THINKING OF YOU . . . .LENNY KRAVITZ t iiii
LAOYSHAVE GUS GUS 1 mmmn
CANNED HEAT ..... .JAMIROQUAI ( mn
IT’S NOT RIGHT BUT IT’S OK . .WHITNEY HOUSTON I mn
SCAR TISSUE RED HOT CHILLI PEPPERS |
FIATBEAT 1 m
11 PROMISES . .THE CRANBERRIES | mmi
12 LIVIN’LA VIDA LOCA RICKY MARTIN j m
13 STARLOVER GUS GUS («W |
14 IN OUR LIFETIME TEXAS 4 mm
15 GENG f HRINGI iiii
16 STRONG : mmi
17 KISS ME SIXPENCE NONE THE RICHER 1 ii
18 NEW : mil
19 WILD WILD WEST . . .WILLSMITH (WILD WILD WEST) nýtt |
20 einn með þér : milll
LOOK AT ME g m
CLOUD NUMBER NINE .... t iiii
0 I WANT IT THAT WAY .BACKSTREET BOYS í m
ONEANDONE t iii
SOMETIMES t iii
EVERY YOU, EVERY ME . . . . PLACEBO 4 mm
ELECTRICITY * mn
VIAGRA «TT I
TREAT HER LIKE A LADY . . t II
BOOM BOOM BOOM BOOM . VENGABOYS t III
4 PERFECT LIFE t II
4 REDALERT m iii
4 9PM (TILL 1 COME) 4 iiii
4 YOU NEEDED ME t mim
/4 MY name is 1 mmi
4 ALLSTAR % i
4 TENDER ■l mmm
4 SÍGRÆN ÁST i
4 TABOO GLAMMA KIDD & SHOL4 AMA 1 iiii
GET READY IKhT |
íslenski listinn er samvinnuverkefni
Bylgjunnar og DV. Hringt er í 300
til 400 manns á aldrinum 14 til 35
ára, af öllu landinu. Einnig getur
fólk hringt í síma 550 0044 og tekið
þátt í vali listans. íslenski listinn er
frumfluttur á iimmtudagskvöldum á
Bylgjunni kl. 20.00 og birtur á
hverjum föstudegi í DV. Listinn er
jafnframt endurfluttur á Bylgjunni á
hverjum laugardegi kl. 16.00. Listinn
er birtur, að hluta, í textavarpi MTV
sjónvarpsstöðvarinnar. íslenski
listinn tekur þátt í vali „World
Chart“ sem framleiddur er af Radio
Express í Los Angeles. Einnig hefur
hann áhrif á Evrópulistann sem
birtur er í tónlistarblaðinu Music &
Media sem er rekið af bandaríska
tónlistarblaðinu Billboard.

\
Nýtt á Hækkar sig frá Lækkar sig frá Stendur
listanum síöustu viku síðustu viku í staö
Taktu þátt í vali
listans í síma
550 0044
inra

Yfirumsjón með skoöanakönnun: Halidóra Hauksdóttir • Framkvæmd könnunar: Markaðsdeild DV - Tölvuvinnsla: Dódó
Handrit, heimildaröflun og yfirumsjón með framleiðslu: Ivar Guðmundsson - Tæknistjórn og framleiösla: Þorsteinn Ásgeirsson og Þráinn
Steinsson Útsendingastjórn: Ásgeir Kolbeinsson, Jóhann Jóhannsson og Ragnar Páll Ólafsson - Kynnir í útvarpi: ívar Guðmundsson
f Ó k U S 4. júní 1999
„Blood Sugar Sex Magik“ var
snilld sem seldist eins og lummuleg-
asta lumma og gerði Red Hot Chili
Peppers að stjörnum. Platan kom út
1991 en fyrir þann tíma hafði bandið
gert hverja rokkfönksnilldina af
annarri, gengið með sokka á tillun-
um og misst gítarleikarinn sinn,
Hillel Slovak, í hendur heróíndjöf-
ulsins. Gitarleikarinn John Frusci-
ante fyllti skarðið og spilaði á plöt-
unni „Mother’s Milk“ og þar til
RHCP hafði fylgt eftir „Blood Sugar“
með tónleikaferðum. Þá var gaurinn
líka alveg búinn með yfirdráttar-
heimildina í rokkbankanum, hætti
og sukkaði frá sér vit og rænu. Rest-
in; stofnmeðlimirnir Flea bassaleik-
ari og Anthony Kiedis söngvari, og
trommarinn Chad Smith reyndu að
starfa áfram en það var eins og allt
færi jafnharðan í steik. Þeir lentu í
tómu rugli með gítarleikara, notuðu
eina þrjá frá 1991-1998 og þeirra
seigastur var Dave Navarro (úr
Jane’s Addiction) sem spilaði á einu
plötunni sem hræið af bandinu kom
út, hinni slöppu „One Hot Minute"
frá 1995.
Sættir á sjúkrastofnun
Platan hlaut eðlilega falleinkunn
og RHCP drabbaðist enn meira nið-
ur. Strákarnir fóru inn og út af með-
ferðarstofnunum og reyndu að halda
glórunni í Los Angeles, borg sem er
ekki beint þekkt fyrir að fara vel
Saga Red Hot Chili
Peppers er eins og
væmnasta kerlinga-
bók. Strákagreyin eru
alltaf að lenda í
einhverju rugli en nú
hafa þeir tekið sig
saman í andlitinu og
rokka sveittari á
nýjustu plötunni sinni
en þeir hafa gert
í átta ár.
að snúast aftur „ár einskis“ og ætl-
aði að gera sólóplötu.
En nú komum við að gleðifréttun-
um: bandið er komið aftur á gott ról
og eftir helgi kemur ný plata. Þegar
John sagði óvænt upp í maí 1992, rétt
áður en bandið átti að spila sem að-
alband á Lollapalooza, urðu aðrir
meðlimir eðlilega drullufúlir út í
hann. Þeir töluðust ekki við árum
saman og John var svo út úr því að
hann viðurkennir að hafa aldrei
hlustað á plötuna sem gerð var i fjar-
veru hans.
Það var svo í hittifyrra sem Ant-
hony braut odd af oflæti sinu og
og það'sem á undan var gengið var
umsvifalaust grafið og gleymt."
Rokkgredda
Nýja platan, Californication, er
gerð af mönnum sem er umhugað
um að sanna sig. Þeir sátu í hásæt-
inu og þeim langar þangað aftur. Það
er þó ekkert örvæntingarfullt eða
rembingslegt við þessa plötu, rokk-
greddan skín í gegn. Þeir voru búnir
að semja ein 30 lög í bílskúrnum hjá
Flea þegar haldið var í upptökur en
skáru niður. Platan er fimmtán laga.
„Við vitum ekkert hvað þessi neisti
varir lengi," viðurkennir bílskúrs-
eigandinn, „en akkúrat núna er
neistinn hreinasta bál!“
Hljómurinn á plötunni er kraft-
mikill og skær og tónlistin ekta Red
Hot; rokkað pönkfönk og gítarballöð-
ur í bland. Það kæmi ekki á óvart þó
bandinu tækist að komast hátt á
kortið á ný því þessi plata verður
mjög líklega spiluð grimmt í partíum
heimsins í sumar.
En hvað hafa stákarnir (eða karl-
arnir, meðalaldurinn er 35 ár) lært af
öllu saman? Söngvarinn er forlaga-
trúar: „Það er ástæða fyrir þessu öllu;
mistökunum, vJhbrigðunum og líka
því sem við höfum áorkað. Maður
verður aldrei veikur að ástæðulausu.
Og allt endar eins og það á að enda.
Ég held að við hefðum ekki það sem
við höfum i dag ef allt þetta rugl og
kjaftæði hefði ekki hent okkur.“
með tæpa rokkara. Flea var orðinn heimsótti John á meðferðarstofnun: svo leiður á aðgerðaleysinu að hann „Það var stórkostlegt þegar við kallar tímabilið áður en hjólin fóru horfðumst í augu á ný (fiðlumúsik) h-camp l«-ti
plötudómur Dip - Hi Camp - Meets Lo Fi ★★★ m
K l/i' - I . IL. ■
Nytisku jji Sigtryggur Baldursson, kenndur við Bogomil, og Jóhann Jóhannsson, kenndur við Lhooq, eru saman í Dip. t isaumur i sagnarbréf á iMAC. Emiliana Torr- 1 ini er fær karaoke-söngkona. Hún I virðist geta hermt eftir hverjum sem 41
Strákarnir hafa fóndrað saman í
nokkur ár og nú er fyrsta platan
komin. Fagleg vinnubrögð einkenna
Dip en ekki flæðandi útrás „frá
hjartanu" og það er ekkert að því.
Tónlistin er svöl en tilgerðarlaus,
rekin áhrif af taktpælingum Sig-
tryggs og haldgóðri tónlistarþekk-
ingu og tæknikunnáttu Jóhanns. Á
plötunni er hrært saman í einn pott
sixtís dívupoppi, sándtrakkpæling-
um, exótískum fiftísfílingi, djössuð-
um geimskutluanda, nútíma-
tekknói, spunakenndum frí(k)djass
og ég veit ekki hvað.
Tæplega helmingurinn af þessari
14-laga plötu er sunginn af vel ydd-
uðum barkakýlum. Sara Guðmunds-
dóttir (úr Lhooq) fær það hlutverk
að syngja tvö lög. Hún virðist á
stöðugri uppleið og Jóhann fær
henni vitaskuld góð hlutverk. Sér-
staklega er „The Split" skemmtilegt
lag; gella í mínipilsi, með heysátu á
hausnum, að pikka dramatískt upp-
er. I „Come out“ hvetur hún fólk til
að koma út og baular alveg eins og
Shirley Bassey. Þegar James Bond
kemur úr skápnum verður þetta tit-
illagið. í „Love in the Time of Sci-
ence“ er langt í baulið og hægt að
hrópa fimmfalt húrra fyrir frammi-
stöðunni. Ásgerður Júníusdóttir
syngur í „Glands" og gerir það vel.
Nafn Ymu Sumac kemur upp í hug-
ann enda tónlistin miðbaugsleg og
dularfull. Magga Stína er slöpp kara-
oke-söngkona því hún getur ekki
hermt eftir öðrum en sjálfri sér. Lag-
ið sem hún syngur, „Trampoline",
minnir því ekki á annað en hana
sjálfa. Sigurrósar-Jónsi kallar sig
Frakk og syngur „Skyscraper Heart"
sem er virkilega smart lag þó trega-
fullt sé. Jónsi er kóngur í ríki trega-
poppsins og ef þetta heldur svona
áfram fer maður bráðum að grenja
við það eitt að sjá hann úti á götu.
Hinn helmingurinn er svo ósung-
inn og hugsaður sem sándtrakk-tón-
Tónlistin er svöl en tilgerðar-
laus, rekin áhrif af taktpæl-
ingum Sigtryggs og haldgóðri
tónlistarþekkingu og tækni-
kunnáttu Jóhanns.
eru þrjú lög stubbar: inngangur,
miðja og niðurlag. Upptaka með
tautinu í einhverjum J.W. er látið
malla undir „Mind in a Vice“ sem er
leiðinlegasta lagið, þóttalegt hnoð,
og litlu skemmtilegra er „Fear of
Harmony". Mun skemmtilegri eru
„Problematique" og „Munich
Apocalypse", það siðarnefna gelt-
andi spennustuð, tilvalið fyrir fram-
haldsþættina „Sonarsonur
Derricks", sem verða vinsælir á
næstu öld.
í það heila hefur Dip stimplað sig
inn með skemmtilegri og fiölbreyttri
plötu; mjög nýtískulegu búta-
saumsteppi þöktu sniðugum þráðum
úr poppsögunni. Gaman. -glh