Dagblaðið Vísir - DV - 04.06.1999, Side 11

„Mér líkar mjög vel að vera
hérna,“ svarar Kio Alexander
Briggs og bætir því við að hann
gæti vel hugsað sér að vera héma
áfram ef hann fengi pláss á fiski-
skipi. „Það var einmitt þess vegna
sem ég kom hingað. En ég má auð-
vitað ekki fara á sjó eins og er, þar
sem ég er í farbanni."
Kio hefur verið á íslandi síðan
31. ágúst sl. og ætti að vera búinn
að kynnast landi og þjóð ef ekki
væri fyrir þá staðreynd að hann
kom í raun til landsins fyrir tveim
vikum. Eða það var þá sem honum
var hleypt úr steininum og leyft að
sjá eitthvað af þessari þjóð sem hef-
ur fylgst með honum í á níunda
mánuð.
Þú veist aö þú ert heimsfrœgur á
ísland, fastur gestur í Hverjir voru
hvar og á milli tannanna á sœtustu
stelpum bœjarins?
„Já, er það? Verðum við ekki að
vona að það haldist. Allavega eftir
allt sem hefur komið fyrir mig síð-
an ég kom hingað."
Ekkert mál að fá vinnu
Kio, eða Alex eins og hann er
kallaður, er kominn í vinnu núna
og líkar vel.
„Ég hef unnið við svipað áður og
er virkilega ánægður með að vera í
vinnu og þá fengið tækifæri til að
sýna fólki hvernig ég er í raun og
vera en ekki eins og lögreglan
reyndi að láta mig líta út fyrir að
vera,“ segir Alex þar sem hann er
staddur í bíl á rúntinum með blaða-
manni í matarhléinu sínu.
Já, þeir voru svoldiö hræddir viö
þig?
„Það var samt engin ástæða til
að hafa sex verði á mér og láta eins
og ég sé einhver ofbeldisseggur.
Það var ekkert tilefni til neins í þá
veru. Þeir voru bara að reyna að
búa til eitthvað sem var ekki til
staðar."
En var ekkert mál fyrir þig aö fá
vinnu?
„Nei. Ég gekk bara á milli vinnu-
staða og bað um vinnu,“ segir Alex
eins og ekkert sé eðlilegra. Hann er
líka hörkunagli og segist hafa sagt
atvinnurekendum að hann væri-
duglegur og vildi vinna og á
nokkrum dögum var hann kominn
í fulla vinnu.
pening en allt fór á annan veg.
Hvað varstu aó gera áöur en þú
komst til íslands?
„Ég bjóst náttúrlega aldrei við
þessu veseni öllu saman. Einn mesti
veikleiki minn er að ég er frekar
saklaus og treysti fólki auðveldlega,
svo þegar Guðmundur bauð mér að
koma til íslands og búa hjá sér þá
dreif ég mig bara. Ég bjóst ekki við
því að hann væri með einhver önn-
ur plön í höfðinu," segir Alex þegar
bíllinn bakkar frá höfninni og tekur
stefnuna niður i bæ. „En uppskeran
af þvi að treysta fólki er að ég hef
eytt rúmum átta mánuðum af æv-
inni í fangelsi. Og enginn á þessari
jörð getur gefið mér þann tíma aft-
ur. Stórum hluta þessa tima var eytt
í einangrun og það er ekkert smá
gott að vera frjáls. Ég tek ekkert í líf-
inu sem sjálfsagðan hlut eftir þessa
lífsreynslu. Hvert skref sem ég tek
er mér mikils virði og á hverju
kvöldi geng ég um höfnina og anda
að mér sjávarloftinu. Skoða skipin
og þau eru galdri líkust eftir að ég
kom út. Allar píumar eru ótrúlega
fallegar í mínum augum, fólkið
vinalegt og allur matur smakkast
dásamlega. Ég meina, það er ekki til
neitt verra en að lifa í búri.“
Réttlætið sigrar
„Hey. Þama er Héraðsdómur," seg-
ir Alex þegar við nálgumst Lækjar-
torg. „Vá. Ég hef gengið þarna inn og
út í handjárnum."
Hvaó flnnst þér um réttarkerfiö á ís-
landi?
„Ég er ánægður með að réttlætið er
á góðri leið með að sigra héma.
Hæstiréttur hefur úrskurðað að þessi
réttarhöld hjá Héraðsdómi voru ólög-
leg,“ segir Alex og talar um að sá sig-
ur hafi verið mikill léttir þvi hann
var alveg búinn að tapa trúnni á rétt-
lætið. „Ég var farinn að hugsa með
mér að réttlæti væri bara fyrir ein-
hverja örfáa. En nú sýnist mér sem
fólk sé að átta sig á því að ég er sak-
laus.“
Nú hefurðu kynnst föngum á ís-
landi allvel og ert núna aö kynnast
hinum frjálsu. Gefa fangar á íslandi
góöa mynd af íslendingum?
„Nei. Þeir eru allt öðruvísi en fólk-
ið sem býr fyrir utan. Það væri frek-
ar óréttlátt að dæma íslendinga eftir
fongunum sínum. En það voru samt
ekki allir slæmir í fangelsinu. Sumir
voru virkilega góðir við mig og ég
eignaðist nokkra nána vini,“ segir
Alex en honum er, þrátt fyrir að vera
laus úr fangelsi, bannað að hafa sam-
band við þessa vini sína.
„Ég vil samt endilega senda þeim
fangavörðum, sem vora almennileg-
ir við mig, kærar kveðjur. Þeir vora
virkilega almennilegir við mig og
sáu um min mál þegar ég var inni.
Og í rauninni sendi ég öllum vinum
mínum inni virkilega góðar kveðjur.
Ég kann ekki að bera öll nöfnin
fram en hugsa til þeirra og hef ekki
gleymt neinu. Þetta á sérstaklega
við hann Tony frá Hollandi. Hann er
pottþéttur náungi og ég drekk einn
bjór fyrir hann i hvert sinn sem ég
fer út á lífið."
grafið. Þeir voru bara að bögga mig
af því að ég var útlendingur en ég
hefði auðvitað átt að ganga bara í
burtu og halda mig frá leiðindum og
slagsmálum."
Hvernig er það, var þér refsað fyrir
veseniö af fangelsisyfirvöldum?
„Jú. Heimsóknartímarnir voru
skornir niður, símtölin sömuleiðis og
ég hef líka eytt meirihlutanum af
þessum átta mánuðum í einangrun,"
segir Alex en hann vúðist engu að
síður ekki bera kala til neins. „Ég er
alls ekki bitur og óska öllum sem ég
átti í útistöðum við hins besta. Vona
bara að þeir finni frið innra með sér.“
Nú fer Kio að ókyrrast því hann
vill alls ekki mæta of seint í vinnuna.
Stefnan er því tekin aftur í vinnuna
til hans og á leiðinni berst talið að
skemmtanalífmu í Reykjavík. Alex
frnnst það ekki vara nógu lengi og á
þá við tímann sem skemmtistaðimir
eru opnir. Og auðvitað minnist hann
á bjórverðið en gefur lítið út á stelp-
urnar því hann á konu sem er vænt-
anleg til landsins með son hans á
næstu vikum.
En hvaö á að gera um helgina?
„Ég veit það ekki. Ætli ég kíki ekki
eitthvað út á lífið á laugardaginn.
Maður er of þreyttur til að kikja út á
lífið báða dagana."
Hvert helduröu að þú farir?
„Ég veit ekki hvað það heitir, en
það er kaffihús í miðbænum. Þaðan
fer ég síðan á Skuggabarinn eða
Astró. Það er góður mórall á þessum
stöðum og dyraverðirnir virkilega
þægOegir náungar," segir Alex og er
stokkinn aftur í vimiuna.
Utlendingahersveitin
og lífið í púri
„Ég var í Útlendingahersveitinni í
þrjú ár,“ útskýrir Alex þegar bíllinn
leggur við höfnina, uppáhaldsstað-
inn hans á íslandi. „Það var erfitt í
fyrstu en ég lærði margt þar. Lærði
að gera við vélar, rafmagn og að
smíða. En dökka hliðin á her-
mennsku er að menn geta ráðið sig
sem málaliðar. Eitthvað af vinum
mínum gerði það og fóru til Bosníu
og börðust á vígvöllunum þar. En ég
vildi ekki gera það þótt það hafi
hvarflað að mér. Þá hafði ég líka
eignast son og vildi bara standa mig
gagnvart honum."
Kio Alexander fór þá til Spánar og
starfaði hjá vaktþjónustu þar. Hann
hafði sex menn í vinnu við að sjá
um dyravörslu á stóru diskóteki.
Svo heyrði hann af þvi að hægt væri
aö hafa flnt upp úr sjómennsku á'ís-
Meirihluti tímans
í einangrun
Þaö voru samt ekki allir jafnal-
'mennilegir við þig i fangelsunum?
„Nei. En þlo er allf gleymt og
Það þurfti hvorki meira né minna
en sex verði, að mati lögreglu, til
að fylgja Alex inn í réttarsali.
„Það er góöur mórall á Astró og
Skuggabarnum," segir Kio ttf'\ ■'V^Í
Alexander Brix.

4. júní 1999 f Ó k U S
11