Dagblaðið Vísir - DV - 23.07.1999, Side 6

Úr útvarpstækinu í Lóuhreiðri
berst gamalt og gott lag með
Sextett Ólafs Gauks. Rödd Svan-
hildar Jakobsdóttur er tær eins
og slípaður demantur og kveikir
gleymda drauma hjá gestum. Það
er ótrúlegt að þessi tónlist sé gerð
af sömu dýrategund og hádramat-
íski rafhávaðinn sem hljómsveitin
Stilluppsteypa bauð upp á í Iðnó á
sunnudagskvöldið. Það er líklegt
að fólkið sem nú drekkur kaffið
sitt í Lóuhreiðri hefði hlaupið
bölvandi út af þeim tónleikum þó
grafalvarlegir gestirnir á Iðnó
hafi setið í andaktugt undir há-
tíðnitístinu og drununum.
„Hvað er list?“ er jafnfrísk
spurning og „Há dú jú læk Æs-
land?“ en það er samt fyrsta spum-
ingin sem Heimir Björgúlfsson,
Helgi Þórsson og Sigtryggur
Berg Sigmarsson - sem saman
eru Stilluppsteypa - þurfa að takast
á við.
„Hvað er list?“ spyr Heimir sjálf-
an sig. „List er bara upplýsingar."
Klukkan 21.30 laugardaginn 29 Maí 1971
steig Selfoss-sveitin Mánar á svið á Saltvíkur-
hátíðinni á Kjaiarnesi. Labba og félögum ieið
bara vel á sviðinu þrátt fyrir úrhellið, rokið og
drulluna, enda var tjaldað yfir sviðið og stjörn-
urnar því I skjóli. Auk Mána voru þarna öll heit-
ustu bönd þjóðarinnar á þessum tíma; Trú-
brot, Trix, Tilvera, Ævintýri, Náttúra, Roof Tops
og Haukar, svo einhver séu nefnd. Tíu þúsund
gestir mættu til þessarar tónaveislu sem þótti
í sukkaðri kantinum. Mikii ölvun var um tíma á
svæðinu og nokkuð um hassreykingar en allt
fór þó friðsamlega fram í hippískum anda
þessara tíma. Blöðin höfðu eftir stúiku sem
dvaldi á hátíðinni að þetta hefði verið svaka-
legt sukk: „Hf ég ætti dóttur sem væri táning-
ur veit ég ekki hvort ég hefði hleypt henni hing-
að upp eftir." Framkvæmdastjóri hátíöarinnar
var hinn geöþekki Hinrlk Bjarnason, nú^yfir-
maður hjá Sjónvarpinu.

„Já, eða upplýsingar, vitleysing-
ar og auglýsingar," vill Helgi
meina.
Hvort eruð þið?
„Við erum bara aumingjar," seg-
ir Sigtryggur.
„Kommon, við erum engir aum-
ingjar!" mótmælir Heimir. „Við
tökum þessu bara meira svona ró-
lega.“
„Já, en samt ekkert of rólega.
Við erum ekki í neinu te-rugli,“
segir Helgi.
Skítblankir sónófræðingar
Árið 1992 byrjaði Stilluppsteypa
sem pönkað tilraunaband. Þrem
árum síðar lögðu strákarnir hefð-
bundin hljóðfæri á hilluna og fóru
að þróast t níðþungar og framandi
áttir. í listrænni leit fluttu þeir til
Hollands haustið ‘97 og fóru í
sónófræði í Haag.
„Nú erum við sónófræðingar,"
segja þeir hreyknir.
Heimir og Helgi búa þessi miss-
erin í Amsterdam og stúdera í Ger-
rit Rietveld listaskólanum en Sig-
tryggur er á bótum í Hannover.
Þeir starfrækja bandið með sím-
hringingum og lestarferðum.
Sigtryggur; „í stað einnar stórr-
ar vinnslustöðvar hefur þetta færst
yfir í þrjár litlar. Þaö er jaftiauð-
velt fyrir okkur að vinna sinn í
hvoru lagi og saman. Við erum all-
ir komnir með tölvur og nóg af
peningum."
„Kjaftæði!" hrópar Heimir.
„Maður er alltaf skítblankur!"
„Já, en það er miklu flottara að
fólk haldi að við séum ríkir,“ segir
Helgi.
Annað andrúmsloft í
Amsterdam
Helgi kemur af listafólki en ekki
hinir.
„Pabbi hlustar á Santana en
mamma á Supertramp,“ segir Sig-
tryggur, „en þau eru samt fyrir-
myndarfólk."
Hinir strákarnir taka undir þetta
með foreldra sína og eru hrærðir.
„Þeim lýst mjög vel á þetta hjá
okkur og hafa gaman af þessu,“
segir Helgi.
„Mamma mætti á tónleikana í
Iðnó og fannst mjög fínt, þó hún
gæti ekki skilgreint það frekar,"
segir Heimir og geislar af stolti.
Hvað meó frægöina. Hafiði hitt
marga frœga í útlöndum?
„Já, ég sá Tom Hanks í Amster-
dam,“ segir Helgi, „eða alla vega
einhvern sem var líkur honum."
„Ég sá leikarann Laurence Fis-
hbourne í New York,“ segir Heim-
ir. „Ég sá hann bara fyrir mér sem
Ike Turner og gat ekki hætt að
hugsa um atriðið þegar hann
nauðgaði Tínu.“
„Svo kom einhver úr Skinny
Puppy á tónleika með okkur í
Hollandi," segir Sigtryggur. „Hann
sagði „great“ en ekkert meira því
hann var eitthvað slappur."
Hver er helsti munurinn á aó búa
í Reykjavík og Amsterdam?
„Munur á andrúmslofti og stærð-
armunur aðallega,“ samþykkja
strákarnir. „Þar er maður alltaf að
uppgötva eitthvað nýtt en hér veit
maður nákvæmlega hvemig bar-
irnir eru. Þar væri líka öllum sama
þó maður hlypi allsber út á götu.“
„Hér kæmist maður í Séð og
heyrt ef maður hætti að skeina
sig,“ heldur Sigtryggur. „“Hef ekki
skeint mig í tvo mánuði!" það
kæmist á forsiðuna."
Megn konulykt í loftinu
Rafhávaði Stilluppsteypu virðist
á einhveijum rökum reistur og
ekki út í bláinn. Þetta er vissulega
listrænn hávaði og því eðlilegt að
snobbað sé fyrir bandinu. Svo hef-
ur það líka hitað upp fyrir Sonic
Youth og það þykir mörgum
merkilegt þó Stilluppsteypu-strák-
um finnist lítið til koma.
„Ég hef nú bara verið hérna í
þrjár vikur og ekki tekið eftir
neinu snobbi," segir Sigtryggur,
einlægur á svip. „Það reyndi alla
vega enginn að komast baksviðs
eftir tónleikana."
„Ég held það þyki ekkert fínt að
hlusta á okkur,“ segir Heimir.
„Fólki finnst það kannski flippað
og fyndiö og skemmtilegt en ekki
fínt.“
Hvernig áfólk aö hlusta á ykkur?
„Fólk á að sjá tónlistina með
eyrunum á sér og heyra hana með
augunum," segir Heimir, dularfull-
ur á svip.
Hvaö meö grúppíurnar. Eru
listapíurnar mikið á eftir ykkur?
„Jú, jú, það er megn konulykt i
loftinu þegar við spilum,“ segir
Helgi.
„Ég hef ekki tekið eftir neinu,“
segir Sigtryggur, grænn.
„Þú ert líka með konu og
krakka!"
Nú, nú. Hvernig fer rafhávaða-
baukiö og fjölskyldulífiö saman?
„Það smellpassar. Ég el dóttir
mína upp á góðri músík og B-
myndum. Nú stefni ég á strák til
að eiga safnið komplett."
Er ykkur hina ekki fariö aö
klœja í punginn að fjölga mann-
kyninu?
„Nei,“ segir Heimir og stekkur
ekki bros á vör.
„Jú, það er náttúrlega þrýsting-
ur á manni,“ viðurkennir Helgi.
„Þið vitið ekki af hverju þið
eruð að missa, rnaður," fullyrðir
Sigtryggur.
„Jú, ég veit það alveg,“ segir
Heimir.
„Hva, heldurðu að mamma þín
yrði ekki ánægð með að lesa að þú
ætlaðir að fara að eignast barn,“
segir Sigtryggur, glettinn.
„Nei, hún fengi hjartaslag."
Alltaf nóg fram undan
Stilluppsteypa hefur alltaf veriö
dugleg við að koma tónlistinni
sinni á framfæri. Þegar sveitin hef-
ur ekki gert það sjálf hafa ýmis
merki í Evrópu og Bandaríkjunum
séð um að gefa plöturnar út. í
haust koma tvær plötur, báðar með
löngum nöfnum: „Not a laughing
matter, but rather a matter of
laughs," á vegum nýs fyrirtækis í
Texas og svo „Interferences are oft-
en requested: Reverse tendency as
parts nearly become nothing." Sú
plata kemur út hjá þýsku fyrir-
tæki, Mille Plateaux.
„Sú útgáfa er stórt stökk fyrir
okkur,“ segir Heimir. „Þetta er
með stærri fyrirtækjum í þessum
geira í Evrópu og gefur út menn
eins og Alec Empire og Terre
Thamelitz."
Fram undan er svo spilirí á festi-
völum í Berlín, Lissabon og Finn-
landi. Það er því ljóst að það
kraumar í kötlum Stilluppsteypu
og áhugasamir ættu að fylgjast með
á: www.fire-inc.demon.nl/still-
uppsteypa.html
„Hmm, maí ‘71, ég var svo
ung þarna. Ó, er þetta Saltvík?
Ég var þar. Á þessum tíma var
ég í fyrsta bekk í menntó og
við fórum nokkur saman í
jeppa og gistum f tjaldi. Þetta
var óskaplega gaman og ég
held ég hafl aldrei hlustað eins
oft á Janis Joplin á stuttum
tíma, hún var látlaust spiluð
þama. Ég man ekki sérstak-
lega eftir hljómsveitinni Mán-
um þessa helgi, önnur bönd
eru minnisstæðari, til dæmis
Trúbrot og Náttúra, heitustu
böndin á þeim tíma. En það
sem stendur upp úr í endur-
minningunni er hvað þetta var
nú skemmtileg helgi þrátt fyrir
úrhelli og aur.“
Það er ósköp eðlilegt að menn laðist að sínum líkum. Elías Snæland
Jónsson, ritstjóri á Degi, er vel ritfær maður og nýtur þess að renna sér
gegnum vel framsetta lesningu þeirra sem svipað er ástatt fyrir. Um síð-
ustu helgi skrifar hann ágæta grein um nýútkomna skáldsögu sem
heimsbyggðin er að rífa í sig af mikilli græðgi, „Hannibal“ eftir Thomas
Harris. Það skondna er að Elías hefði alveg eins getað birt mynd af sjálf-
um sér með greininni, svo líkir eru þeir kumpánar í alla staði: Ennið aft-
ur á hnakka, pírð augu bak við kassalaga gleraugu, danskt alskegg. Ætli
eini munurinn á þeim sé ekki sá að Thomas býður lesendum sínum
taumlausan óhugnað meðan Elías er settlegur og passar vel að ganga
ekki fram af sínum lesendum.
í öllu meikruglinu
sem dynur yfir í
fjölmiðlum - að
Gudda og Dídí og
hljómsveitin Buffalo
Chicks séu á barmi
heimsfrægðar - vill oft
gleymast sú hljóm-
sveit sem í raun hefur
meikað það þó það
sé í tónlistarheimi
sem fáir leggja eyrun
við: Níðþunga raf-
hávaðaheiminum.
Strákarnir þrír í Still
uppsteypu dvelja í
Evrópu eins og fínir
menn meiri hluta
ársins en voru á land-
inu eins og hver ann-
ar Ólafur Jóhann í
vikunni. Þeir drukku
kaffi með Dr. Gunna.
■pr

Ingibjörg Sólrún var nýskriðin inn í
menntó og tryllti á Saltvík með vin-
um sínum í jeppa.
%
..
Thomas Harris.
Elías Snæland.

vars
- 29. mí 1971
klukkan 21.30 ■
rfu)
’1 #
6
f Ó k U S 23. júlí 1999