Dagblaðið Vísir - DV - 23.07.1999, Síða 8

Senn fer að líða að því að næsti
skammtur nemenda í Leiklistarskóla
íslands hefjist handa við lærdóm
leikhússins. Öll eru þau endalaust hress
og námskvíði ekki alveg uppi á pallborðinu.
Maður hefði nú kannski ekki
haldið að þessi 8 manna hópur
sem komst inn í Leiklistarskólann
fyrir rétt rúmum tveimur mánuð-
um myndi setjast niður og rétt svo
gjóa augunum yfir borðið og tísta.
Hins vegar var ekki hægt að búast
við þeirri sprengingu sem varð
þegar hann hittist. Augljóst var að
hópurinn þekkist eins og húð og
hár enda eiga þau flest sameigin-
lega fortíð.
Breiðholtsrottan
og dreifarinn
Helmingurinn af hópnum,
Esther, Þorleifur, Maríanna og
Ilmur, var saman í Austurbæjar-
skóla þegar þau voru ung og vit-
laus. Þar voru fyrstu skrefín í
leiklistinni stigin saman og hafa
þau vart stoppað síðan. Þegar af-
gangurinn af hópnum var spurður
um rætur hrundu beinagrindum-
ar út úr skápunum; Björn játaði
það með semingi að hafa verið
Breiðholtsrotta á sínum yngri
árum, þó svo að það séu engar
rottur í ræsum Breiðholts; Bryn-
dís neyddist til að segja frá rauna-
sögum sínum í Menntaskóla ísa-
fjarðar, þar segist hún hafa verið
svo mikill félagsmálaforkólfur að
presturinn bliknar í samanburði;
María Heba þykist vera vesturbæ-
ingur þó svo að hún hafi ekki einu
sinni farið í Gaggó Vest og Davíð
er Keflvíkingur með húð og hári,
sannkallaður dreifari.
Misjafn sauður
Allir hafa krakkarnir endalaust
verið að grúska í leiklist þannig
að það er engin tilviljun að leiðin
liggur í Leiklistarskólann. Auðvit-
aö fæddust þó ekki allir með þetta
takmark. María Heba er að skríða
úr bókmenntafræði, vinnur að
BA-ritgerð þessa dagana. Bryndís
átti sér háleita drauma um að
verða hárgreiðsludama en það var
svo ógeöslega leiðinlegt að hún
gafst upp á því. Þá ætlaði Þorvarð-
ur að verða kennari: „Ég var harð-
ráðinn í því að verða kennari, fór
út til Danmerkur i skóla sem leit
mjög vel út. Planið var að bekkur-
inn minn átti að fara til Indlands.
Svo kom í ljós að við þurftum að
safna fyrir ferðinni með því að
selja póstkort. Þetta átti að taka
tvo mánuði en ég sá fram á að
þetta myndi taka þrjú ár. Þannig
endaði kennaraævintýrið mitt á
Hovedbanegárden þar sem ég
hringdi í Ilmi, sem var í Kaup-
mannahöfn, og bað hana um gist-
ingu,“ segir Þorvarður.
En voruó þiö ekki oröin leiö
hvert á ööru þegar þiö voruö kom-
in í 16 manna hópinn í inntöku-
prófinu?
„Alls ekki,“ segir Björn. „Við
höfðum eytt svo miklum tíma
saman að maður vildi hiniun bara
gott, vonaði að næsti maður færi
inn, auðvitað ekki þannig að mað-
ur sjálfur yröi tekinn út í staðinn.
Þetta er ekki keppni, maður verð-
ur bara að vera maður sjálfur.“
„Það er ekki hægt að stela glós-
um af næsta manni eins og í
læknadeildinni," bætir Þorvarður
við. „Eða eins og í hlaupi. Helvíti,
hann var rétt á undan mér, eða ég
verð að ná henni á næstu hundrað
metrunum," segir Maríanna.
Sturtan airæmda
Hvernig byrjar svo prógrammiö
í skólanum?
„Ætli það byrji ekki á því að við
förum öll saman í sturtu," segir
Esther. Sturtan í Leiklistarskólan-
um er víðfræg þjóðsaga sem segir
að allir bekkir skólans verði að
fara saman í sturtu til að yfir-
vinna öll óþægindi sem fylgja
nekt. „Annars er það alls ekki víst.
Megináherslan fyrstu önnina er að
við verðum öll að kynnast." Að yf-
irvinna nektarhræðslu er eitthvað
sem Davíð þarf ekki að óttast.
Hann lék í sýningu með Leikfélagi
Keflavíkur í vor sem var flutt á
stóra sviðinu í Þjóðleikhúsinu í
vor. Þcir þurfti hann að standa á
Baldri sínum einum fyrir framan
fullan sal. „Það var ekkert mál. Ég
fílaði hins vegar betur að fá að
vera á g-streng einum fata, með
ijósa hárkollu og á háhæluðum
skóm, að dilla rassinum framan í
áhorfendur," segir Davíð.
Þeir kunna að brosa, krakkarnir. Efst f.v.: Esther Thalía Casey, Björn Thors og Davíð Guðbrandsson. I miðjunni eru Mar-
ía Heba Þorkelsdóttir og Þorvarður Arnarsson. Neðst f.v.: Ilmui Kristjánsdóttir, Maríanna Klara Lúthersdóttir, Bryndís Ás-
mundsdóttir og barniö. /
Það er reyndar ekki alveg rétt
að hópurinn sé 8 manna því sá ní-
undi er til staðar. Bryndís er
nefnilega komin 6 mánuði á leið
sem þýðir einmitt að hún eignast
lítinn grísling í október þegar
skólinn er kominn á fullt. Nú þeg-
ar er búið að múta henni á hina
ýmsu vegu og á barnið eftir að
heita nöfnum hinna sjö. Hún þarf
ekki að óttast stuðningsleysi því
um leið og einhver minntist á það
að það ætti kannski að innrétta
barnaherbergi í skólanum var
hópurinn búinn að lofa öllum sín-
um helgum í að pússa það og
mála. Hún var að vonum ánægð
og lofaði krökkunum partíi í ný-
uppgerðri íbúð sinni á næstunni.
Þess ber einnig að geta að þangað
til eru Ilmur, Maríanna og Esther
að leika í Örlagaeggjunum í Leik-
húsinu við Ægisgötu.
-hvs
Á dögunum fengu nokkrir popparar styrki úr sjóðum FTT. Búast má við rausnarlegri
styrkjum á komandi árum en samt seint jafn rausnarlegum og æðri tónlistarmenn fá.
„Þetta eru engir aumingjastyrkir
Nýlega var ákveðið hverjir fá
styrki úr sjóði FTT - Félags tón-
skálda og textahöfunda - í ár. Pen-
ingurinn er klipinn af afnotagjöld-
unum þínum eins og svo margir
aðrir styrkir og starfslaun til
listamanna. í FTT eru
rúmlega 100 popparar og
í ár voru veittir fjórir
500.000 kr. undirbún-
ingsstyrkir til hljóm-
plötugerðar og fjórir
50.000 kr. styrkir til
efnilegra hugmynda.
Er skemmst frá því að
segja að styrkirnir
runnu allir til góðra mál
efna. Feitu bitana fengu
fjórir tónlistarmenn til
að gera plötur. Þetta ,
eru þeir Eyjólfur ® Kaffibarnum
Kristjánsson, Þórir Baldursson,
Jóhann Helgason og Jóhann Ás-
mundsson, bassaleikari úr Mezzof-
orte. Minni styrki fengu Herbert
Guðmundsson, Ingvi Þór Kor-
máksson, Ólafur Haukur
Símonarson og Kári
Waage og Pálmi Sig-
urhjartarson fengu
einn 50 þúsund-kall
saman.
Magnús Kjartansson:
„Við getum ekki hangið
Sönnunarbyrði
„Þetta eru engir
aumingjastyrkir,"
segir Magnús Kjart-
ansson, formaður FTT.
„Fólk fær helming af
styrknum þegar það
leggur fram sönnunar-
gögn um að það sé á
kafi í upptökum og restina ekki
fýrr en það skráir verkið hjá
STEF.“ Líklegt er að styrkir FTT
verði enn rausnarlegri á næstu
árum.
Ef einhver sér ofsjónum yfir
þessum ríkisstyrktu hlunnindum
popparanna má benda á að Tón-
skáldasjóður Ríkisútvarpsins veit-
ir Tónskáldafélagi íslands tæpar 6
milljónir á ári, en í tónskáldafé-
laginu eru fjörutiu og tveir með-
limir. Við erum reyndar að tala
um miklu æðri list á þeim bænum
og því er munurinn auðvitað skilj-
anlegur.
Boðið upp á brennivín
Mörgum kann eflaust að finnast
styrkhafar FTT vera í eldri kantin-
um og ekki beint það ferskasta í
poppinu í dag. Ekki vill
Magnús skrifa undir
það en segir ljóst að
meðlimir eigi einir
rétt á styrkjum.
Hann segir að
ungpoppararnir
virðist tregir til að
ganga í félagið.
„Við getum ekki
hangið á Kaffibarnum
til að hitta yngri poppara
en höfum margoft boð- Damon Albarn
ið þeim að ganga til
liðs við okkur og reyn-
um jafnvel að draga
þá í félagið með því að
bjóða þeim upp á brennivín,“ segir
Magnús.
Auk þess að styrkja verkefni sem
eru þess verð er FTT hagsmunafé-
hann halda fyrirlest-
ur um raunir sínar?
lag poppara. Ymsar hættur
leynast í frumskógum
poppsins og Magnúsi
finnst nauðsynlegt að
ungpopparar geri sér
grein fyrir þeim.
„Við höfum viðrað
það við Damon Al-
barn að hann haldi fyr-
irlestur hjá okkur næst
þegar hann er á landinu.
Hann þekkir þennan bransa
Mun út og inn og hefur t.d. lent
í miklum raunum vegna
höfundarréttarsamnings
sem hann skrifaði undir á
unga aldri. Hann er ekki
enn kominn á slétt og öll hans inn-
koma vegna höfundarréttar fer í
borga lögfræðiskuldir."
Popparar allra landa sameinist!
f Ó k U S 23. júlí 1999