Dagblaðið Vísir - DV - 03.03.2000, Síða 16

e g e
Þorsteinn
Guömundsson
menntaskóla-
kennari ...
... i ónefndum menntaskóla á Reykja-
víkursvæðinu. Ég kenni stærðfræði
eða reyni það öllu heldur. Ég er ekki
gamall, ekki ungur heldur, býst ég við,
milli fertugs og fimmtugs og of ungur
til þess að vera kominn með gráa fiðr-
inginn. Samt sem áður á ég við það
vandamál að stríða að ég er alveg að
farast úr ...
... greddu í tímum.
Ég er ekkert fifl. Það er engin
ástæða til þess að skammast sín fyr-
ir sínar eðlilegu hvatir og þetta hef-
ur ekki verið í þeim mæli að það hái
mér á neinn hátt. Ég læt að sjálf-
sögðu ekki á neinu bera, kem fram
við nemendur mína (stúlkur ekki
síður en stráka) af fyllstu kurteisi og þetta hefur ekki komið nið-
ur á kennslunni. Þangað til í vetur. Ég byrjaði að kenna nýjum bekk, ég
horfði yfir hópinn og mér til skelfingar sá ég að ein stelpan er lifandi eft-
irmynd ...
... Selmu Björnsdóttur
söngkonu.
Það lá við að ég fengi hjartaáfall. Ég
hef lengi verið aðdáandi Selmu, ég á
allar plöturnar og ég sendi henni
sextán rósir þegar hún lenti í öðru
sæti í Eurovision. Þessi stelpa er
hrikalega lík henni, aðeins búttaðri,
með aðeins stærri brjóst en andlitið
er mjög líkt og hún greiðir sér meira
að segja eins. Ég sá strax að þetta
gæti orðið vandamál. Það er eitt að
kenna tíu-fimmtán kynþroska stúlk-
um stærðfræði, það er öllu erfiðara
að einbeita sér að kennslu þegar
yndislegasta konan í heiminum sit-
ur fyrir ...
... framan þig og nagar blýant.
Ég óska þess að ég gæti verið þessi blýantur í einn dag ... nei, guð
minn góður, nú er ég að missa mig. Ég er ekki klikkaður, ég hef stjórn
á mér. Auðvitað hefur þetta vissar afleiðingar sem ég ræð ekki við. Ég
er hættur aö skrifa á töfluna og neyð-
ist til þess aö sitja við skrifborðið all-
an tímann (ég ætla ekki aö útskýra af
hverju). Ég svitna meira og ég ruglast
meira. Ég þarf að nota vasatölvuna
miklu meira, um daginn gleymdi ég
meira að segja hvað ...
... pí stendur fyrir.
En ég reddaði mér alveg. Þangað
til einn daginn að ég tók eftir því að
einn drengurinn i bekknum var far-
inn að daðra við Selmu (sem er auð-
vitað ekki hennar rétta nafn). Hann
var blygðunarlaust byrjaður að
blikka til hennar og senda henni
fingurkossa beint fyrir framan mig.
Ég brjálaðist, öskraði og barði í
borðið. Nemendur mínir skildu ekkert í hvað hafði gerst, ég
sat bara þama, eldrauður í framan og baulaði á þau. Þau héldu að ég
væri að ...
... fá hjartaáfall.
En ég lifði það af og gaf þeim svo
fri. Ég var fullur af ást og hatri og það
er ekki þægUegt fyrir stærðfræði-
kennara. En eins og sæmir góðum
stærðfræðikennara þá fann ég lausn.
Ég hringdi í frænda minn sem er
glæpamaður og fauti og fékk hann tU
þess að lemja strákinn fyrir mig.
Hann braust inn tU hans, dró hann
upp úr rúminu, sagði honum að
hann skyldi hætta í skólanum og
barði hann svo í klessu. Ég hef ekki
séð hann í skólanum síðan. Núna
eru tímarnir eins og draumur, ég
roðna og svitna og flissa mikið
en ég nýt þess ...
... að kenna stærðfræði.

Utvarpsstöðvarnar bjóða hlustendum sínum reglulega að taka þátt í alls

konar ferðum og uppákomum. Þessir atburðir eru yfirleitt sponseraðir til
andskotans og hljóta mikið hæp. Snæfríður Ingadóttir skellti
sér með í eina svona ferð um síðustu helgi og komst að því
hvers konar fólk það er sem hringir inn á útvarpsstöðvarnar.
Heklugos í boði Mono
Það er svo týpískt íslenskt að geta
ekki druUað sér af stað á réttum tíma.
Ég er þó mætt þokkalega tímanlega
enda var það að fá að fara út úr bæn-
um eina helgi einum of gott tilboð tU
þess að missa af, sérstaklega þegar í
boði er jeppaferð með frírri gistingu,
mat, víni og skemmtilegum uppákom-
um. Ég hef þó smásamviskubit þar
sem hinir þátttakendumir sem mætt-
ir eru upp í íslenska útvarpsfélag kl. 9
á laugardagsmorgni hafa Uestir áunn-
ið sér miða í ferðina með því að taka
þátt í rímkeppni í morgunþætti Mono.
Samviska mín friðast þó þegar ég sé
annað tjölmiðlafólk í hópnum, fólk
sem hefur öragglega ekki heldur þurft
að leggja mikið rím á sig tU þess að fá
að fara með. Hópurinn sem er mættur
telur um 45 manns og flestir eru að
hittast I fyrsta sinn. Þetta er frekar
blandaður hópur: ungar átján ára
geUur, ástfangin pör og kúl félagar
sem berja í axlimar hverjir á öðr-
um. Menn eru feimnir og segja ekki
margt, ekki fyrr en búið að raða nið-
ur í bílana og fólk neyðist tU þess að
sitja þétt saman. Sú hugsun flýgur þó
ósjálfrátt í gegnum hugann að það sé
frekar asnalegt að starfsmenn út-
varpsstöðvarinnar hrúgi sér allir í
einn bíl í staðinn fyrir að dreifa sér
meðal hlustendanna og kýla stemning-
una upp.
Sjoppustopp og
reykingarpasur
Loksins eru bílarnir sex að tölu
ræstir og fyrsti áfangastaðurinn er
Select-sjoppan uppi á Höfða. Liðið þýt-
ur út eins og það sé búið að vera inni-
lokað upp á öræfum í marga daga en í
rauninni erum við aðeins búin að
Sendibílstjórinn Guðmundur
„Mummi“ og leikskólastarfsmaðurinn
Guðrún eru búin að vera gift í hálfan
annan mánuð og óvissuferðin var eig-
inlega brúðkaupsferð þeirra. Mummi
tryggði sér pláss í ferðina með því að
finna rímorð við orðið „bíða“. Orðið
sem hann fann var „srníða".
Jóhannesar. Hann hafði gert sönghefti með 70
stuölögum sem reyndar voru heft saman í vit-
lausri röð en það kom þó alls ekki að sök.
Ingó og Anna létu sér
ekki leiðast á meöan
jepparnir þæfðust í
sköflunum og geröu
engla í snjóinn.
keyra í tæpar 5 mínútur. Eftir að hafa
birgt sig upp af nammi er haldið
áfram. Nammibirgðirnar endast þó
ekki lengur en að Litlu kafflstofunni
en þar er stoppað og önnur umferð í
sjoppuhillurnar tekin. Þá eru líka
reykingamennirnir orðnir sárþjáðir af
nikótínskorti. Veðrið er alveg yndis-
legt, sól og blíða, og þeim sem ekki
reykja finnst heldur illa farið með
daginn, sérstaklega þegar einnig er
stoppað í Fossnesti á Selfossi. Nettur
taugatitringur fer um mannskapinn
enda tilkynnt að þetta sé síðasta sjopp-
an sem stoppað verði í. Enn meira
nammi er keypt og smókurinn er
dreginn djúpt. Reykingamenn hefðu
þó ekki þurft að púa svona hart því
ekki er búið að keyra lengi þegar aft-
ur er stoppað og menn fá að teygja úr
sér og taka aðra rettu.
„Stopp, myndataka," gellur í tal-
stöðinni. Það á að festa þessa æðis-
legu og viðburðaríku ferð á filmu.
Bflarnir bakka og Óskar myndatöku-
maður frá þættinum Með hausverk
um helgar stekkur út með vídeóvél-
ina. I einhverjum ■ bílnum heyrist
hvort ekki sé ráð að bíða með
myndatökumar þar til eitthvað hafi
virkilega gerst en eins og þessir
fyrstu fjórir tímar hafa verið virðast
ekki miklar líkur á þvi að eitthvað
eigi eftir að gerast, ekki nema
kannski það að einhver fái vont í
magann af nammiátinu
þannig að það er kannski
eins gott að mynda strax.
Gummi Gonzales sá um að opna
orkudrykkina fyrir mannskapinn með
tönnunum einum saman.
herbergislyklum er deilt út. Eftir
heita súpu er aftur farið í bílana
með loforð um sundferð í Land-
mannalaugum, klettasig í Hraun-
eyjafossvirkjun og eitthvað fleira
óvænt. Tuttugu og flmm kílómetrar
í Landmannalaugar segir skilti við
veginn en bílstjórinn segir strax að
það taki allavega um 2-3 tíma að
komast þangað. Því trúir enginn
fyrr en klukkutíma seinna en þá eru
allir bílarnir búnir að festa sig
Hent úr bílunum
Um tvöleytið er loks rennt
i hlaðið í Hrauneyjum, skál-
anum sem á að gista í, og
16
f Ó k U S 3. mars 2000