Dagblaðið Vísir - DV - 03.03.2000, Blaðsíða 18

Asta: „ÞorpiB
var þrír strá-
kofar en höfö-
inginn haföi
umsjón með
heilli strand-
lengju."
Fyrir miðju má
sjá Jósef,
höfðingja
þorpsins,
sem á þrjár
konur og
fimmtán börn.
Ásta í hópi afriskra barna.
lÁsta kyssir vinkonu sína, Mafatú.
sem ég gat mútað“
botcr Bomm
Ásta Hafþórsdóttir er ein fárra íslendinga sem
eru lærðir leikgervahönnuðir. Hún er líka ein
fárra íslendinga sem hafa dvalið í Gíneu í
Vestur-Afríku og dansað afródansa vikum
saman. Auk þess hefur Ásta starfað sem sminka
og hönnuður í fjölda leiksýninga, kvikmynda,
auglýsinga og myndbanda. Auður Jónsdóttir
spjallaði við hana um Afríku, brúður og Veru-
leikann Júlíus sem hún vinnur að þessa dagana.
„Ég þurfti að
múta öllum
f' .<■'***'
Asta: „Við fengum
með okkur þrjá
dansara og fimm
trommara úr
höfuðborginni."
Á myndinni má sjá
Ástu stíaa afrósno
„Þegar ég bjó í Svíþjóð æfði ég afró
i stúdíói eins og Kramhúsinu og dans-
kennarinn minn bauð upp á litla hóp-
ferð til Afríku. Ferðin tók 4 vikur en
síðan var mér ekki hleypt úr landi. Ég
fór tii Afríku án visa og tók sénsinn. í
fyrsta lagi átti ekki að hleypa mér inn
í landið en mér var hieypt inn með
ýmsum brögðum. Þá tóku þeir passann
af mér og sögðust ætla að redda visa.
Svo ég varð eftir í Afríku. Auðvitað
var ég skíthrædd, talaði ekki málið, fé-
lagamir veifuðu bless, ekkert sendiráð
og ekki hægt að hringja i mömmu. En
það var líka ákveðin spenna og þegar
mesta sjokkið fór þá var þetta hreint
ævintýri," segir Ásta og kímir við til-
hugsunina.
Þrettán vofur
„Ég var eftir í viku, reyndi tvisvar
að fara úr landi og var meira að segja
með passann í seinna skiptið. Eitthvað
var þó fokið í þá því þeir vildu ekki
hleypa mér úr landinu. Ég þurfti
hreinlega að múta öllum sem ég gat
mútað og á endanum fór ég á lögreglu-
stöðina þar sem einhver kona tók pass-
ann minn, hljóp út i bil og var burtu í
tvo tíma. Þegar hún kom aftur var hún
með passann og visa,“ segir Ásta sem
lét þetta ævintýri ekki aftra sér að fara
aftur ári seinna.
I fyrra skiptið dvaldi Ásta í Gíneu
yfir jólin og hún lætur vel af því: „Við
böðuðum okkur um miðjan dag í læk í
skóginum og vorum með það alveg á
hreinu að þetta væri jólabaðið. Svo
tíndi maður fram nærfötin sem voru
sérstaklega geymd fyrir þetta tækifæri
og fór í einhverja hreina flík. Að því
loknu settumst við niður í þorpinu og
tókum fram spil, drukkum tínkilibate
og borðuðum hnetur og það eina sem
ég saknaði var sætmeti. Eftir hrís-
grjónamálsverð, sem var ekkert öðru-
vísi á þessum degi en öðrum, fórum
við stelpurnar út í skóg. Þar klæddum
við okkur í hvíta kjóla og lök, settum á
okkur glitrandi höfuðkransa og fram-
fylgdum sænskri hefð sem heitir Santa
Lucia. Þá komum við úr svörtu skóg-
armyrkrinu, með kerti í hönd og sung-
um á sænsku. Aumingja fólkið varð
náttúrlega skíthrætt og hélt að þetta
væru þrettán hvítar vofur,“ rifjar Ásta
upp og hlær við minninguna.
„Veit ekki hvort ég
vil fara aftur á sama
stað, veit ekki einu
sinni hvort allt vinafólk
fann að á svona stuttum tíma nær
maður ekki að vera hluti af líflnú
þarna. Maður er alltaf gestur og með-
höndlaður þannig. En ég veit ekki
hvort ég vil fara aftur á sama stað,
það eru svo mörg önnur spennandi
lönd í Afríku og ég veit ekki einu
sinni hvort allt vinafólk mitt er lif-
andi; það er svo ofboðslega há dánar-
tíðni þarna.“
frumraun íslendinga með objekt-leik-
hús og sjá ýmsar dulúðugar verur
stíga á svið.
Grímur og Gusgus
„Áhugi minn á grímu- og brúðugerð
kviknaði þegar ég var í leikgervanám-
inu. Þar fengum við námskeið í grímu-
gerð og þá sá ég möguleika á að fá
meira út úr náminu en það bauð í
rauninni upp á. Ég fékk svo að ein-
beita mér að brúðugerð og -leik síðasta
árið, eins mikið og mögulegt var,“ seg-
ir Ásta.
Fœröu mikiö aö gera á Fróni?
„Já, og mjög fjölbreytt verkefni. Ég
hef náttúrlega verið í Hafnarfjarðar-
leikhúsinu síðan ég kom heim og ver-
ið mikið þess á milli í erlemjum aug-
lýsingum, sem og innlendum, og kvik-
myndunum Perlur og svin og 101
Reykjavík."
Þú hefur unniö fyrir Gusgus, meöal
annars í myndbandinu Ladyshave.J.
„Hvað varðar Gusgus þá hef ég
unnið með Sigga og Stefáni Árna síð-
an við stigum öll okkar fyrstu skref í
þessum bransa, í gegnum súrt og
sætt, og ég held að við séum mjög
stolt hvert af öðru í dag. Yfirleitt sé
ég um útlit í nánu samstarfi við aðra
listhönnuði. En það er sú aðferð sem
ég vil vinna við, vera í góðu samstarfi
við aðra í pródúsjóninni," svarar
Ásta ákveðin og talar greinilega af
fenginni reynslu.
mitt er lifandi, þarna
er svo ofboðslega
há dánartíðni."
Jósef höfðingi
og fjölskylda hans
„Þetta fólk gengur með hjartað
utan á sér eins og styrkur þess felist
í því að eiga hvað annað. Það er
nefnilega svo fátækt að það á ekkert
annað. Við bjuggum i þorpi sem var
inni í skógi viö hafið. í þorpinu bjó
einn höfðingi, hans þrjár konur og
fimmtán börn. Þorpið var þrír strá-
kofar en höfðinginn hafði umsjón
með heilli strandlengju."
Kenndi hann ykkur að dansa?
„Nei, við fengum með okkur þrjá
dansara og fimm trommara úr höfuð-
borginni," svarar Ásta og fær lítið
ráðrúm áður en hún er spurð hvort
hana langi aftur til Gíneu. „Mig lang-
ar að fara aftur og vera lengur. Ég
Draumurinn
varð að veruleika
„Þegar ég útskrifaðist úr skólanum
átti ég mér draum um að setja upp
brúðuleiksýningu á íslandi og fyrir
tæpu ári byrjaði ég í samstarfi við ís-
lenska leikhúsið og Þórarin Eyfjörð
þar sem við stefndum að því að setja
upp Veruleikann um Júlíus. Það gekk
treglega vegna fjárskorts og við vorum
næstum því búin að gefa það upp á bát-
inn þegar forsvarsmenn Hafnarfjarðar-
leikhússins buðu okkur fjárhagsaðstoð
og húsnæði og gerðu drauminn að
veruleika," segir Ásta og bætir við að
þetta sé frönsk bamasaga um lítinn
dreng sem lifir í samhljómi við sjálfan
sig og náttúruna þar til hann týnir
sjálfum sér i því að reyna að aðlagast
samfélaginu og vera einhver annar en
hann er.
Að sögn Ástu er verið að binda
endahnútinn á Veruleikann Júlíus og
sýningar hefjast í mars. Eflaust verðm-
fróðlegt að fylgjast með þessari
Nýi bíótíminn er allt i lagi. Hann skapar ákveð-
iö hagræði og er skref í rétta átt. BTóin hafa
nefnilega i áraraðir neitað að þróa þjónustu
sína. Þeir vildu bara leyfa okkur að fara i bíó á
kvöldin og þá kl. 7, 9 eða 11 og stundum kl.
5. Nú er hins vegar breyting á eins og allir vita
og mjög þægilegt að vippa sér i bió kl. 8 og
vera kominn heim snemma og svona. 10-bíó
er líka ágætt en það er ómögulegt að skilja þá
stefnu bíóhúsanna að neita að stiga skrefið til
fulls. Til aö mynda fáum við bara að fara í mið-
næturbíó um helgar og það hlýtur aö teljast
hrein móðgun við bíógesti. Svo ekki sé minnst
á að hafa ekki bara bíó frá morgni til kvölds.
Við vitum öll að bíó er eina afþreylngin fyrir
utan sjónvarp sem eitthvað er að gerast í
þessa áratugina. Þaö fara nánast allir i bió að
staðaldri en aðra viðburði sækja fæstir sem
enginn. Það er því nokkuð Ijóst að betur má ef
duga skal. En nýi bíótíminn er samt í Fókus.
Ari Trausti veðurfræð-
ingur og hamfarasnill-
ingur í alla staði er
ekki að standa sig
þessa dagana.
Glöggir áhorfendur
Stöövar 2 tóku eftir
því í kjölfar Heklugossins að
einfaldlega ekki að fíla það. Það var eins og
hann yrði hálffúll að vera rifinn aftur í vinnuna
á laugardagskvöldi og þurfa aö hanga þar alla
helgina til að vera til ráðgjafar í alls konar
aukafréttatímum. Þetta varð til þess að áhorf-
endurnir fengu hálfpartinn samviskubit fyrir
að finnast gosið spennandi. Enda var það
margtuggiö ofan í mann að þetta væri túrista-
gos og allir vita að það sem túristarnir fíla á
okkur að finnast hallærislegt. Já, hann Ari
Trausti snillingur hefði mátt vera i meira stuði
og finnast gaman að gosinu. Þaö stóð engum
hætta af þvi og allir hinir snillingarnir - Ragn-
ar skjálfti og vinir - voru i stuöi. Ari Trausti
hefur því lítið sér til afsökunar og ætti að
peppa sig upp í skammdeginu.
hverjir voru hvar
meira átf
www.visir.is
V
*
Sportkaffið lét Heklugosiö ekkert á sig fá og
bauð gesti sina velkomna til að hlusta á smelli
Þórs Bærings. Á staönum mátti sjá Birgittu ínu
GK-dömu, Sólveigu fréttakonu á Skjá einum,
Birtu Hagkaupsbæklinga-fyrirsætu og leikkon-
una Þórunni. Svali og frú voru
einnig mætt í stuðið, sem og
tískutrölliö Svavar Örn. Einnig
mætti Brelðholtsklíkan eins
og hún lagði sig, öðru nafni
Handboltafélagið Höndin, til
þess að horfa á leikinn á laug-
ardaginn.
neitaö boðinu þrátt fyrir að hann sé eiginlega
reyklaus, drengurinn.
Það var margt um manninn á Skuggabarnum
síðastliðiö föstudagskvöld en eftir verðlaunaaf-
hendingu ÍMARK í Háskólabíói var haldið á
Borgina og snæddur dinner og eftir hann var
djammað fram eftir nóttu á Skugganum. Þar
sáust allir þeir sem skipta máli í auglýsinga-
bransanum og þeir sem fögnuðu mest var
staffið frá Hvíta húsinu og var Heiðar Gunn-
laugs framleiðslustjóri í hrikalega góðum gír
en María Óskars frá Yddu var tiltölulega ró-
leg. Þá sást glitta i Gauja litla, einnig var
Nonnl Halldórs frá Þokkabót líkamsræktar-
stöö mættur, Sigga Tómas frá Margt smátt
var mjög hress, sem og Fjölnir sem er að læra
trixin i bransanum áður en hann gerist skemmt-
anastjóri á staðnum í Austurstræti. Ás-
gelr Kolbeins var í góðu yfirlæti í Gyllta
salnum, Ungfrú ísland.is komst ekki
inn sökum aldurs, úbbs, frekar neyðar-
legt, svo ekki sé meira sagt. Aðrir sem
litu inn á Skuggann um helgina og vert
er að nefna voru m.a. barnafatagæinn
Jón Massi °g fasteignasalinn Stein-
bergur. Tarfurinn frá Akranesi, hann
Birkir, var að sjálfsögðu mættur, sem
og Ragnar Vilhjálmsson, markaðsstjóri
hjá Oz. Jón Gunnar Geirdal og frú sáust
Restin af þeim sem voru á verðlaunaafhend-
ingu ÍMARK á föstudaginn og fóru ekki á Borg-
ina að boröa fóru á Apótekið. Þeirra á meðal
var íslenska útvarpsfélagið eins og
það lagöi sig og var Jón Axel þar í
broddi fylkingar. Einnig sást þar Líf,
markaðsstjóri TALs. Fleiri sem
lögðu leið sína um Apótekið um
helgina voru m.a. Unda P.. Árnl
Sigfússon, Andri Már og Jakob Fri-
mann.
Austfirðingar stððu fyrir mikilli
skemmtun í Þjóðleikhúskjallaran-
um á föstudaginn og náði röðin lanj
Þar var meira en margt um mann-
inn enda margir Austfirðingar flutt-
ir í bæinn. Ræðumaðurinn Páll
Baldursson var mættur meö Þóru,
nýju kærustuna, og Borgfirðingur-
inn Sigurjóns Ólafs, kvikmynda-
tökumaður á Stöð 2, sást einnig á
svæðinu. Ofurgellan Inga kom
með vinkonum sínum og útgerðar-
manninum Rósant Birgissyni, og
Margréti Einarsdóttur, ritstýru Úlf-
Ijóts, sást bregða fyrir. Lögfræði-
einnig á svæðinu, sem og Hrafnhlldur frá Eigna-
vali og Sverrir litli með eldspýturnar.
neminn Heibar Ásberg og Erla Ragnars úr
Dúkkulisunum létu sig aö sjálfsögðu ekki
vanta.
A hverju laugardagskvöldi
sendir Bylgjan út frá Hard
rock Café og er
það Sveinn Snorri
Sighvatsson sem
sér um útsending-
una. Síðasta laug-
ardagskvöld var
margt um mann-
inn á staðnum,
m.a. Vignlr hjá ís-
lenskum karlmönr
Ungfru Island.is, og Raggi Palli, útvarps-
á Bylgjunni, kíkti inn og fékk sér að
snæða. Einar Báröar var aö sjálfsögðu einnig á
staðnum konulaus, en kærastan er í USA.
Á bókamarkaðinum í Perlunni
á sunnudaginn mátti sjá hina
austfirsku háskólanema, Jón
Jóns og Magnús Jóns, viða
að sér þekkingu og það sama
gerði Magnús Bjarnfreðsson
sem hefur örugglega nógan
tíma fyrir bókalestur eftir að
hann hætti i fréttunum.
Mono 877 stóð fyrir óvissuferð
um helgína sem endaði í
Heklugosi. Þeir sem létu hafa sig út i þessa vit-
leysu voru m.a. Örlygur, blaðamaður á Moggan-
um, Hrefna, verslunarstjóri i Sasha, Helga,
kennari í Fellaskóla, og
Elvar frá 66 gráðum
norður. Læknisfræði-
neminn Benedikt Árna-
son og Lyfjustarfsmaður-
inn Hjalti Gylfason voru
einnig á svæðinu, sem
og háskólaneminn Einar
Þorsteins sem bauð
Mono-simma °PP á vind-
il og gat Simmi varla
f Ó k U S 3. mars 2000
18