Dagblaðið Vísir - DV - 20.06.2000, Síða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚNÍ 2000
Skoðun DV
Áttu gæludýr?
Kristinn Jónasson nemi:
Ég á tvo hunda.
Margrét Þorsteinsdóttir
hárgreiðslumeistari:
Nei, en dauölangar í hund og kött.
Magnús Örn Helgason, 11 ára:
Já, ég á páfagauk sem heitir Patti.
Sigurður Jón Sigurðsson verkamaður:
Nei, en ég átti kött og á aö vísu
hest sem heitir ekki neitt og ég hef
ekki séö í tvö ár.
Edda Ýrr Einarsdóttir nemi:
Nei, en systir mín á páfagauk
sem heitir Djúsí.
Kolbrún Halldórsdóttir nemi:
Nei, en ég átti nú eitt sinn kanínu
og gæti alveg hugsaö mér aö
eignast hund.
Ingólfur Hannesson, yflrmaður íþróttadeildar RUV.
Setur viömæiendur sína ósjaldan í vandræöaiega stööu meö barnalegum spurningum.
Euro 2000 og Ríki sútvarpið
Helgi Frímannsson
skrifar:
Um þessar mundir fer fram Evr-
ópumótið í knattspymu og hafa sjón-
varpsáhorfendur ekki farið varhluta
af þeirri dagskrá. Keppni sem þessi
er hvalreki fyrir unnendur íþrótta
og ber að hrósa RÚV fyrir þann tíma
og áhuga sem keppninni er sýndur.
Það sem stingur því í stúf við
þann metnað sem sjónvarpsstöðin
leggur í keppnina er miður góð
frammistaða íþróttafréttamanna
stöðvarinnar. Það er synd að ríkis-
fjölmiðill geti ekki gert leikjunum
betri skil en raun ber vitni og er þar
fyrst og fremst við áðurnefnda
fréttamenn að sakast.
Ef litið er yfír það einvalalið sem
kemur að lýsingum leikja og tekið
mið af reynslu þess á þessu sviði er
hægt að gera kröfur um betri vinnu-
brögð. Efstur á lista yfir þessa menn
er yfirmaður íþróttamála RÚV,
Ingólfur Hannesson, sem fær til sín
„Það sem stingur því í stúf
við þann metnað sem sjón-
varpsstöðin leggur í keppn-
ina er miður góð frammi-
staða íþróttafréttamanna
stöðvarinnar. “
sérfróða gesti fyrir leiki og leggur
línumar fyrir komandi átök.
Ingólfur setur viðmælendur sína
ósjaldan í vandræðalega stöðu með
barnalegum spurningum sem ekki
varpa neinu ljósi á liðin né leik-
menn þeirra. Svo virðist sem félag-
ar hans séu álíka ófagmannlegir í
lýsingum sínum og skorti hreinlega
kraft til að skila verkinu vel unnu.
- Svona mætti áfram telja upp og
gagnrýna störf þeirra félaga.
Þá er einnig athyglisvert að RÚV-
menn virðast tregir til að tefla fram
sínum besta manni, Einari Erni
Jónssyni, sem hefur ekki lýst einum
einasta leik til þessa þrátt fyrir að
hafa itrekað leyst umfjöllun um
knattspyrnu frábærlega af hendi.
Svo eru margir sem sakna þess að
Amar Bjömsson kemur ekki ná-
lægt lýsingum í keppninni en hann
hefur framúrskarandi kunnáttu og
metnað á sviði Evrópuknattspymu.
Það kom berlega í ljós þegar Amar
settist í gestasófann hjá Ingólfi og
varpaði fram skoöunum og fróðleik
sem voru Ingólfi algerlega framandi
en hittu beint i mark hjá fróðleiks-
þyrstum knattspyrnuáhugamönn-
um um allt land.
Þar sem ég hef aðgang að
Eurosport-stöðinni, sem sýnir flesta
leikina beint, hikar maður ekki við
að njóta þeirra lýsinga sem þar er
boðið upp á. Því eru það vinsamleg
tilmæli til Ingólfs og lærisveina
hans að færa gæði vinnubragðanna
upp á sama stall og keppnin sjálf. -
Með knattspymukveðju.
Hvert fluttu Eyjafjöllin?
Siguróur H. Þorsteinsson
skrifar f.h. fyrsta hluta fjölskyldunnar á Hellu:
I DV þann 18. maí sl., á blaðsíðu
35, voru tvö stutt viðtöl við alþingis-
menn, tekin af G.S. Þegar ég las við-
talið við Kristin H. Gunnarsson
(fyrmm þingmann minn), hrökk ég
svolítið við, strax í fyrstu línu. Það
var þó ekki fyrr en vinur minn
hafði hringt í mig að ég gerði mér
ljósa alvöru málsins.
Fyrsta setningin hljóðaði svo:
„Ég var í sveit á bænum Bakka í A-
Landeyjum, austasta bæ í Rangár-
vallasýslu." Miðað við að þetta seg-
ir alþingismaður, og grafalvarleg
mynd af honum er fyrir ofan grein-
„í œsku minni voru þau
fyrir austan Landeyjar.
Getur hugsast að sam-
kvœmt síðustu áœtlunum
séu þau orðin hluti af þjóð-
lendunum?“
ina, þá verður mér á að spyrja:
Hvað er þá orðið um Eyjafjöllin? í
æsku minni voru þau fyrir austan
Landeyjar. Getur hugsast að sam-
kvæmt síðustu áætlunum séu þau
orðin hluti af þjóðlendunum? Fylgdi
kannski forystumaðurinn, sem
Frá Þorvaldseyri
- undir Eyjafjöllum.
nefndur er í greininni, með? Spyr sá
sem ekki veit.
Dagfari
Oft kemur illur þá um er rætt
Niðurstaða verkefnis sem Verkfræði-
stofa Háskóla íslands vann á árunum
1997-98 um ástand og styrkleika húsa á
Suðurlandi var ekki gerð opinber nema að
hluta til. Ástæðan er sú að menn óttuðust
veröfall á húsum ef kjaftað yrði frá lélegu
ástandi þeirra.
Þannig birtist enn á ný fáránleiki og
vísvitandi feluleikur þegar umræða um
náttúruhamfarir ber á góma. Bjarni Bessa-
son verkfræðingur segir aðspurður hvort
ekki hefði verið rétt að upplýsa fólk betur
um efni rannsóknanna að húseigendur
hafi ekki verið tilbúnir að fá leiðbeiningar
um lagfæringar húsa sinna. Það hefði get-
að kostað þá hundruð þúsunda og sumir
hafi einfaldlega ekki haft efni á að fara í
slíkar framkvæmdir.
Rúsínan í pylsuendanum er svo auövitað þessi
athugasemd verkfræðingsins. „Við vildum ekki
dæma einhver hús léleg því þar með var búið að
eyðileggja söluverð viðkomandi húss.“
Nákvæmlega sama afstaða var vegna umræðu
um snjóflóðahættu á Vestfjörðum á sínum tíma.
Það mátti ekki tala um hlutina vegna þess að
það hefði hugsanlega getað verðfellt eignir. Skítt
með það þó þögn og fáviska gæti leitt til mann-
Það mátti ekki tala um hlutina
vegna þess að það hefði hugsanlega
getað verðfellt eignir.
tjóns. Fyrir vestan var meira að segja sett í gang
viðamikil lögreglurannsókn til að rannsaka
sannleiksgildi frásagna fólks, og sér í lagi aldr-
aðrar konu, á snjóflóðum og skriðufóllum á ísa-
flrði um eða eftir 1950. Yfirvöld lögðu allt
kapp á að reyna að sverta mannorð og ve-
fengja orð konunnar frekar en að skoða
hvernig mætti koma í veg fyrir tjón ef slík
flóð endurtækju sig. Niðurstaða lögreglu-
rannsóknar fyrir vestan var auðvitað ekki
önnur en sú að hræða fólk til að halda
kjafti um vitneskju sína, ella gæti það
þurft að sæta glæparannsókn.
Á Suðurlandi ætla menn að brenna sig
á sama soðinu. Að vísu er ekki enn búið
að gefa út tilskipun um þagnarskyldu eða
setja í gang rannsókn á tilurð jarðskjálfta
en þess er varla langt að bíða. Merkilegt
er því hvað jarðeðlisfræðingar fá þrátt fyr-
ir allt að leika lausum hala. Samkvæmt
formúlunni ætti fyrir löngu að vera búið
að þagga niður í þeim. Þeir fá meira að
segja að opna sig um að hugsanlega geti komið
fleiri jarðskjálftar hér á landi.
Ragnar skjálfti og félagar eru að segja frá
vondum hlutum sem fólk er hrætt við. Þar af
leiðandi eru þessir menn best geymdir á bak við
lás og slá. Með sömu röksemdafærslu koma eng-
ir skjálftar nema um þá sé talað. - Oft kemur ill-
ur þá um er rætt, eða þannig. ^ n .
Vinnslustöðvarmenn skilja ástandið
Vonandi hafa önnur fyrirtæki svip-
aða afstööu.
Fiskihagfræði
Trausti Jónsson skrifar:
Það er varla á bætandi það slæma
ástand sem vísindamenn Hafrann-
sóknastofnunar segja nú vera á flestum
fiskistofnum okkar, að skipstjómendur
og útgerðarmenn skuli sameinast um
að krefjast meiri veiði en vísindamenn
ráðleggja. Sjómenn vilja hins vegar
hlita niðurstöðum Hafró og virðist þar
komin hin raunverulega fiskihagfræði
sem sjávarútvegsráðherra er skylt að
fylgja. Vonandi hafa fiskvinnslufyrir-
tækin svipaða afstöðu og Vinnslustöð
Vestmannaeyja að draga saman i tíma.
Hagfræði græðginnar getur ekkert
hjálpað úr því sem komið er. Samdrátt-
ur er nauðsyn.
Sóknarhugur suður
Húsvíkingur hringdi:
í frétt í DV sl. þriðjudag segir for-
maður Þróunarsviðs Byggðastofnunar
á Sauðárkróki, Bjarki Jóhannesson,
um þróun flóttans af landsbyggðinni:
„Það verður dregið úr þessari þróun
en hún verður ekki stöðvuð." Þetta er
áreiðanlega rétt hjá honum. Síðar í
fréttinni segir hann svo: „Þótt ákveð-
innar uppgjafar virðist gæta í sumum
byggðarlögum er almennur sóknar-
hugur í landsbyggðarfólki." Ég er líka
sammála Bjarka um þennan „al-
menna sóknarhug" landsbyggðar-
fólks. Sá sóknarhugur er hins vegar
aðeins í eina átt: suður.
Verömunurinn gífurlegur
Þá er samanburður nauðsynlegur.
Þjónusta verkstæða
Friðrik Friðriksson skrifar:
Það er orðinn vani hjá mér að
ganga á milli bifreiðaverkstæða og fá
uppgefið verð áöur en ég læt bílinn á
verkstæði, einfaldlega vegna hins
geysilega verðmunar sem jafnvel við-
urkennd verkstæði gefa upp. Fáeinir
fást þó enn ekki til að gefa upp verð
fyrir fram. Þau verkstæði sniðgengur
maður samstundis, enda líklega brot á
viðskiptaháttum að neita að verð-
leggja augljósa þjónustu. Ég varð fyr-
ir svo ólíklegum verðtilboðum á ein-
faldri viðgerð nýlega að mér blöskr-
aði. Þar munaði rúmum 20 þúsund
krónum. Þar borgaði sig sannarlega
samanburðurinn.
Ástæöulaus halli
Snorri Jónsson skrifar:
Úr því að aðgerðir ríkisstjómar og
kjarasamningar hafa ekki úrslitaáhrif
á efnahagslíf okkar, samanber um-
mæli forstjóra Þjóðhagsstofnunar í
blaðafrétt frá því í mars sl., er þá ekki
auðvelt að slá viðskiptahallann af
með einfóldum aðgerðum? Forstjór-
inn sagði viðskiptahallann og verð-
bólguna vera meiri en við yrði unað
(sagt í mars sl.) og þann hagstjómar-
vanda yrði að takast á við „á næst-
unni“ með því að „gera það sem gera
þarf'. En ég sé ekki að nokkuð hafi
verið gert. Nákvæmlega ekkert. Ég
veit hins vegar að viðskiptahallinn er
ástæðulaus með öllu - og auðvitað
verðbólgan líka. Stöðvið bara hinn
hömlulausa innflutning, m.a. á bílum,
snjósleðum og öðmm óþarfa leiktækj-
um. Það era næg ráð...
DVl Lesendur
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangiö:
gra@ff.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11, 105 ReyKJavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.