Dagblaðið Vísir - DV - 03.01.2001, Qupperneq 12

12
MIÐVIKUDAGUR 3. JANÚAR 2001
Skoðun H>‘V
Hvernig fannst þér skaupið?
Jósep Gíslason prentsmiöur:
I meðallagi. Fyrsta atriðið gott. Svo
var þetta hálfútþynnt.
Hermann Sverrisson verkstjóri:
Það var ekki nógu gott.
Eiginlega lélegt.
Finnur Eiríksson prentsmiður:
Það var ágætt.
Sigríöur Jónsdóttir setjari:
Aiveg ágætt.
Hilmar Gunnarsson bókbindari:
Það var bara atveg ágætt.
Birkir Viöarsson, aöstoöamaður
í bókbandi:
Hörmung eiginiega.
Umferðareftirlit á
kostnað öryggis?
Umferöarhraöi mældur
,,Vantar ekki alhliða úrbætur í umferðargæsiu?"
Okumaöur
sendi þennan pistil:
Nýverið var sagt frá því í morg-
unfréttum RÚV að lögreglan hefði
tekið 130 ökumenn fyrir of hraðan
akstur daginn áður. Það er vissu-
lega rétt sem fram kom að hraðakst-
urinn er hættulegur í myrkri
skammdegisins. Á leiðinni í vinn-
una sama morgun, á um 16 km leið,
taldi ég hins vegar um 20 bíla sem
voru alveg ljóslausir öðrum megin
að framan. Stundum eru slíkir bílar
á sömu leið enn íleiri. Ég hef aldrei
séð jafnmarga bíla með biluð ljós á
götunum eins og sl. haust. Eineygð-
ir bílar virðast fjær manni en þeir
eru í raunveruleikanum, sem er
afar hættulegt, að ekki sé talað um
hættuna af bílum sem bjóða upp á
„koss“ á vinstri hlið með því að
vera ljóslausir þeim megin.
Augljóslega er þessum þætti um-
ferðarómenningar íslendinga lítið
sinnt. Ég hef aldrei séö lögreglu
skipta sér af ijósabúnaði bíla. Öku-
menn virðast þvi vera áhyggjulaus-
ir með þetta allt árið á milli skoð-
ana. Hve margir bílar með biluð ljós
skyldu fara fram hjá lögreglunni
meðan átak á sér stað í að mæla
ökuhraða? Væri ekki ástæöa til að
stunda meira alhiða úrbætur í um-
ferðargæslu hér á landi en að ein-
blína á umferðarhraðann?
Ég bjó nokkur ár í Bandaríkjun-
um. Þar sem ég dvaldi stöðvaði lög-
reglan ökumenn væru ljós biluð að
vetrarlagi. íslendingar eru framar-
lega í tölvumálum og einfalt ætti að
vera að koma á kerfi hér á landi þar
sem menn fengju fyrst aðvörun sem
skráð væri í tölvu,_en síðan háa sekt
ef úrbætur eru ekki gerðar. Annað
sem var frábrugðið í umferðinni í
„Ég hef aldrei séð lögreglu
skipta sér af Ijósabúnaði bila.
Ökumenn virðast því vera
áhyggjulausir með þetta allt
árið á milli skoðana. Hve
margir bílar með biluð Ijós
skyldu fara fram hjá lögregl-
unni meðan átak á sér stað í
að mœla ökuhraða?“
Bandaríkjunum var eftirlit með ná-
lægð milli bíla. Of lítið bil miðað við
aksturshraða var flokkað sem
háskaakstur, með tilheyrandi sekt
og punktamissi. Hér eru aftaná-
keyrslur um 30% umferðarslysa, en
engin virðist skipta sér af aksturs-
bilinu.
Sama gildir um stefnuljósanotk-
un. Á þjóðvegunum virðast fáir
(kannski um 10% ökumanna) gefa
stefnuljós við framúrakstur. Venju-
legast aka menn þétt upp að bílnum,
og skjótast svo allt í einu fram úr.
Og ef beygt var út af vegi, þá var fá-
títt að slíkt sé gefið til kynna fyrir
fram. Og svona mætti lengi telja. -
Er það furða þótt slys verði?
Umferðarráð virðist nokkuð á
sama báti og löggæslan og fjailar
mest um hraða, öryggisbelti og um-
ferðaróhöpp í Reykjavík en ekki al-
hliða öryggismál í umferðinni.
Fróðlegt væri aö heyra frá þessum
aðilum um hvort gæðastjórnun
vegna umferðaröryggis sé ábóta-
vant og hvort misvægi í áherslum
komi niður á umferðaröryggi i land-
inu. Er umferðareftirlit í hættulegu
fjársvelti?
Aðbúnaður á Litla-Hrauni
Bréf frá fanga
á Litla-Hrauni:
Að minu viti bráðvantar meðferð-
arúrræði og meira hvetjandi um-
hverfi hér til að bæta og ýta undir
að menn bæti sig. Og grátlegt er að
leyfa mönnum ekki að fá svokölluð
dagsleyfl fyrr en eftir að hafa af-
plánað a.m.k. 1/3 af dómi eða að eitt
ár hafl liðið hið minnsta. Þetta þýð-
ir að maður með eins og tveggja ára
dóm fær ekki dagsleyfi og sá sem af-
plánar langan dóm þarf kannski að
bíða í einhver ár áður en hann á
möguleika. Skiptir þá engu þótt
hinn sami hafi staðið sig vel. Það
skiptir heldur engu þótt hinn sami
eigi ástvini og gæfi mikið fyrir að
„Það er að mínu mati löngu
tímabært að fangar séu með-
höndlaðir sem einstaklingar
en ekki hópur og þótt allt
kosti peninga verður að
reikna öll dæmi til enda...“
eyða t.d. aðfangadegi með þeim og
njóta samvista þeirra undir eðlileg-
um kringumstæðum. Er skrýtið
þótt mönnum verði sama um allt og
leiti í lyfm?
Og nýjasta útspilið hjá forráða-
mönnum Litla-Hrauns? Jú, að hinn
1. des. sl. var ákveðið að fara ná-
kvæmlega eftir heimsóknarreglum!
Sem þýðir að eftir þann tíma eiga
fangar bara rétt á heimsóknum nán-
ustu vandamanna og engra ann-
arra. Svörin sem gefln eru við fyrir-
spumum eru þau að einn hafi mis-
notað aðstöðu sína og fengið heim-
sókn undir öðru nafni. Fyrir það
eiga allir hinir að gjalda.
Það er að mínu mati löngu tíma-
bært að fangar séu meðhöndlaðir
sem einstaklingar en ekki hópur og
þótt allt kosti peninga verður aö
reikna öll dæmi til enda en ekki
stoppa við þá útkomu sem fæst í
miðju dæmi.
Athugasemd lesendasíðu: Síðari
hluti bréfs þessa fanga birtist síðar
í vikunni.
Dagfari
Andmæli viö
doktorsvörn
Kristján Ólafsson hringdi:
f 5. tbl. Fréttabréfs Háskóla ís-
lands las ég að það væri sjaldgæft
við doktorsvöm hér að andmælend-
ur kveddu sér hljóðs í sal og teldist
raunar til tíðinda þar á bæ, jafnvel
meiri tíðinda en doktorsvörnin
sjálf. Þannig var andmælum beitt
við doktorsvöm í heimspekideild,
þar sem notuð voru að óþörfu ung
og ónýt handrit eða skjöl en hins
vegar ekki notuð óprentuð skjöl
sem hefðu getað haft gildi fyrir við-
komandi rannsókn. Þessara and-
mæla var hins vegar ekki getið í of-
angreindu fréttabréfi á sínum tíma
þar sem doktorsvörninni voru gerð
skil. Ég skil þvi vel óánægju sumra
vísindamanna að þess skuli ekki
getið, þá sjaldan það skeður að and-
mælum er beitt við doktorsvöm
hér. En líklega er þó eingöngu um
landlægan heimóttarskap Islend-
inga að ræða. Mörgum fmnst sem
þá sé verið að beita persónulegri
andúð. En svo er auðvitað alls ekki
því líta skal andmælin sem
akademíska röksemdafærslu. Ann-
að ekki.
Þjóöleikhúsið, eign þjóðarinnar
- ekki eign starfsfólks eða
stjórnenda.
Veisla Þjóöleik-
hússfólksins
Þðrir Jónsson skrifar:
í tilefni fréttar (sem var fyllilega
tímabært að birta) um milljóna-
veislu Þjóðleikhússins fyrir fastráð-
ið starfsfólk þess þykir mérvið hæfl
að mótmæla þessári óprúttnu
eyðslu harðlega. Fastráðið starfs-
fólk eða ekki fastráðið; það eru eng-
ar reglur til sem leyfa bruðl opin-
berrar stofnunar á feikna-ríkisstyrk
með þessum hætti. Fyrir sig hefði
verið að bjóða starfsfólk og mökum
þeirra svo sem eitt eða tvö glös af
léttvíni og nokkum pinnamat inn-
andyra en fráleitt að taka salar-
kynni á dým hóteli á leigu fyrir
annað eins og margfalt dýrara sam-
kvæmi. Hvað gera nú aðrar opin-
berar stofnanir? Hér á fjármálaráð-
herra að grípa til þess sem honum
ber skylda til, að ávita fram-
kvæmdastjórn Þjóðleikhússins og
gefa aðvörunarmerki.
Gullið er
enn best
Skemmtilegasta skaupið
Dagfari sat í góðra vina hópi á gamlárskvöld
og handlék staup af iþrótt. Horft var á ára-
mótaskaupið eins og öll hin áramótin - og eftir
á býsnast yfir því hvað það hefði verið leiðin-
legt. Dagfari tók engan þátt í því. Honum
fannst skaupið skemmtUegt - og meira að segja
svo skemmtilegt að hann er varla enn hættur
að hlæja.
Dagfari er fylgjandi gömlum gildum og telur
nýtni tU helstu kosta. Edda Björgvins, sem
skrifaði handrit áramótaskaupsins þetta árið,
hlýtur að vera eftirsóttur kvenkostur því nýtni
hennar er með fádæmum. Hún tók átján ára
gamlan brandara um „þrjú hálft í hvoru á
paUi“ (eða hvað þau hétu i skaupinu 1983)
dustaði rykið af honum og lét þjóðlagatríóið
skemmta aftur, lék sjálf aðalhlutverkið aftur og gott
ef hún notaði ekki sömu hárkoUurnar aftur. Mælir
líka ekki aUt með því að það sem einu sinni þótti
sniðugt geti þótt sniðugt aftur? Dagfari er a.m.k. lít-
ið fyrir að láta koma sér á óvart og veit að svo er
um fleiri.
Edda kann líka þá list að láta sömu brandarana
endast lengi innan sjálfs skaupsins, eins og
brandarann um bilanimar í Efstaleitinu og þuluna
Ragnheiði Clausen sem langaði tU þess að verða
eitthvað miklu meira en þula. Brandari um karl
Stjómmálamenn eins og Ingibjörg Pálma-
dóttir (sem flestir þurfa bara að líta öðru
auga til að detta eitthvað fyndið í hug)
voru líka allt of auðvelt skotmark fyrir
Eddu og Þórhildi. í staðinn fengu súlu-
dansmeyjamar til tevatnsins, Vala Flosa-
dóttir og Björk, auk áðumefndrar Ragn-
heiðar Clausen.
sem fiktaði með fjarstýringu var líka lífseigur.
Ekki er aUt búið enn. Edda og Þórhildur hafa
einnig viljað spara Sjónvarpinu sprang um aU-
an bæ í leit að hentugum gamanleikurum - því
sjáif fór Edda með fjölmörg hlutverk og hafði
bömin sín í nokkrum en ÞórhUdur leitaði enn
á náðir litla bróður sem tók að sér velflest
karlhlutverkin, áreiöanlega fyrir lítið fé.
Konur í stjómmálum áttu hauka í homi þar
sem leikstjórinn og handritshöfundurinn vom
- þvi þær vora alveg látnar í friði, áreiðanlega
vegna þess að Eddu og ÞórhUdi þótti aUt of
ótuktarlegt að minnast á Sólveigu og klósettin
hennar eða Siv og rúntinn frá Stjómarráði yfir
í umhverfisráðuneyti á stórum eiturspúandi
ráðherrabU. Ingibjörg Sólrún er líka áberandi í
þjóðlífmu en var aldeUis látin liggja miUi hluta
í skaupinu og stjórnmálamenn eins og Ingibjörg
Pálmadóttir (sem Uestir þurfa bara að líta öðra
auga tU að detta eitthvað fyndið í hug) vom líka
aUt of auðvelt skotmark fyrir Eddu og ÞórhUdi. í
staðinn fengu súludansmeyjamar tU tevatnsins,
Vala Flosadóttir og Björk, auk áðurnefndrar Ragn-
heiðar Clausen. ÁkaUega djarft og vel tU fundið -
alvarlegum kvenkyns valdhöfum gefið frí en i stað-
inn gert grín að sætu og hæUleikaríku stelpunum
sem aUt þykjast vita. Er furða þó að Dagfari haldi
enn um magann á sér? ^ p .
Björn Bragi skrifar:
Heyrst hefur sá orðrómur að loka
eigi útvarpsstöðinni GuU 90,9. Nú
þegar aUt Uæðir í innihaldslausu
gelgjurokki og píkupoppi er þó enn
þá hægt að hlusta á góða tónlist frá
þessu besta tímabUi tónlistarsög-
unnar, á GuUinu. Fyrir mitt leyti er
þetta eina útvarpsstöðin sem hægt
er að hlusta á og langflestir vinir
mínir og kunningjar eru sammála
mér þar. Undanfama mánuði hafa
vinsældir hennar aukist tU muna og
eins og J. Sveinsson segir réttUega í
bréH sínu 28.12. þá er hún betri og
skemmtUegri núna en nokkru sinni
fyrr og fáránlegt væri að hróUa við
henni. Forráðamenn Gull 90,9,
bjargið islensku útvarpi og haldiði
áfram á sömu braut.
IDV Lesendur
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangið:
gra@ff.is
Eöa sent bréf til: Lesendasíða DV,
ÞverhoKi 11, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til að senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.