Dagblaðið Vísir - DV - 02.06.2001, Síða 11

LAUGARDAGUR 2. JÚNÍ 2001
11
Skoðun
inn í hverju myndskeiðinu af öðru
og hjónin ýmist féllu í trans eða
vitnuðu um liðna tíma.
„Linda var nú aldrei neitt sér-
stök frekar en Yoko,“ sagði kon-
an og botnaði ekkert í hjóna-
bandsmálum Bítlanna. Eigin-
maður hennar tók undir
það sjónarmið en taldi
þó að hún hefði haft
yfir sér einhvern
sjarma. Bæði
tóku þau
andköf
þegar
upp-
lýst
var
að Paul og Linda hefðu búið í kofa á
fyrsta skeiði hjónabands sins.
„Guð, hvað hefur verið erfitt hjá
þeim,“ sagði konan innlifuð. Þegar
upplýst var að Paul hefði verið
handtekinn í Japan með dóp og
fangelsaður dögum saman vissu
hjónin ekki alveg hvernig þau ættu
að tjá sig um það mál og þau þögðu.
En unglingurinn í sófanum þagði
ekki.
„Þetta var þá bara dópistapakk að
spila píkupopp," sagði hann og
bætti við að Þjóðverjarnir í Ramm-
stein væru ekki mikið að veifa dópi
þar sem þeir ferðuðust um ókunn
lönd. Hjónin reyndu að halda því
fram að þetta hefði verið einhver
misskilningur en vörnin hrundi
þegar Paul tók af þeim orðið og lýsti
samviskubiti sínu eftir að hafa ver-
ið tekinn í tvígang með eiturlyf.
„Já, það er ljótt að nota eiturlyf.
Hann hefur áttað sig á því,“ sagði
faðirinn ábyrgur en hikandi.
Þegar tónar Band on the Run
sáldruðust sem gullregn um íbúðina
risu miðaldra hjónin á fætur og þau
dönsuðu sambland af polka og fugla-
dansinum.
„Ég æli,“ æpti unglingurinn og
spratt á fætur svo poppkornið gekk
eins og skæðadrífa yfir sófaborðið.
Hann fór I loftköstum inn í herbergi
sitt og skömmu síðar heyrðust
drunur sem einkenna Rammstein
úr herberginu. Hjónin hrukku út af
sporinu.
„Hvað er eiginlega að þessum
dreng?“ kallaði maðurinn til konu
sinnar og reyndi að yfirgnæfa Paul
og Rammstein. Móðirin tók þann
kost að svara með táknmáli og
hristi höfuðið. Ánægja þeirra með
að horfa á sjónvarpsþáttinn var enn
til staðar þrátt fyrir upphlaupið.
Drengurinn sýndi þeim þá tillits-
semi að hafa græjur sínar aðeins á
styrk sex með dyrnar luktar.
Hagsýni
Þau náðu að horfa á lokaskeið
sjónvarpsþáttarins og þeim til undr-
unar birtist strákurinn prúður í fasi
og settist niður í poppkornshauginn
áður en þátturinn var á enda. Sá
grunur læddist að foreldrunum að
endurkoma hans væri vegna hag-
sýni og hann kysi að stefna ekki
vasapeningum sínum í óvissu.
Þegar þættinum lauk bað dreng-
urinn föður sinn að koma á eintal
inn í herbergi sitt. Hann valdi lag af
Rammsteindiskinum en lét ógert að
stilla mjög hátt.
„Ég vil bara að þú áttir þig á því
að þetta er góð tónlist 'og á ekkert
skylt við píkupopp," sagði hann í
umvöndunartón og hélt áfram:
„Okkur börnunum er ekki hollt
aö hlusta á tónlist þar sem eiturlyf
koma mikið við sögu,“ sagði hann
við undirleik Þjóðverjanna. Faðir-
inn samsinnti því og þrátt fyrir ör-
væntingarfulla leit að rökum fann
hann engin sem réttlætt gætu það
að börnin ættu frekar að hlusta á
breskan poppara en þýska þung-
arokkara. Hann ákvað að grípa
seinasta hálmstráið.
„Eru Þjóðverjarnir ekki á skrá
vegna eiturlyfjaneyslu?" spurði
hann og fékk svar um hæl. „Það fer
engum sögum af því,“ sagði dreng-
urinn alvarlegur.
Næstu mínúturnar sátu feðgarnir
þögulir í bragði og hlýddu á Ramm-
stein. Unglingurinn teygði sig í
græjurnar og hækkaði. Söngvarinn
urraði svo við lá að hátalarnir gæfu
sig. En hann hélt lagi og faðirinn lét
af andstöðunni. „Þeir eru kannski
ekki sem verstir," sagði hann og sig-
urbros fæddist á andliti drengsins.
Það er ekki langt síðan
Pan-hópurinn var grýtt-
ur ogjón Óttar komst á
sakaskrá vegna Ijósblárr-
ar myndar á Stöð 2. Nú
er öldin önnur.
hefur lagst i víking gegn nektar-
stöðunum en beitir þar mjúku leið-
inni fremur en atgeirnum líkt og
klókra kvenna er háttur. Hún ein-
faldlega heimsækir nektarbúllurnar
í eigin persónu og heilsar upp á
kúnnana, sbr. frétt DV sl. fimmtu-
dag, og þegar jafnréttisstýran fer í
slíkar vettvangsathuganir roðna
karlamir á klámstöðunum og lofa
því með sjálfúm sér að láta aldrei
góma sig við slíka iðju aftur. Það
eru nefnilega ekki bara undirmáls-
menn sem góna á súlumeyjarnar
heldur er líka að finna þarna hátt-
setta bissnesmenn. Kannski hugsa
þessir gaurar að það skapist ein-
hvers konar innbyrðis traust við að
stelast saman i pornóið en það sam-
band fer fyrir lítið þegar jafnréttis-
stýran truflar þá í anatómíunni og
býður góða kvöldið. „Þeir voru
hreinlega ekkert nema skömmin
yfir að vera staddir þarna,“ sagði
jafnréttisstýran i DV um góðborgar-
ana á akureyrskum súlustað.
Draumur doktors
Hannes Hólmsteinn Gissurarson,
pólitískur prófessor og seðlabanka-
maður, vill engar hömlur á þessa
staði og telur rétt að lögleiða vændi.
Hannes bendir á aö vændi sé elsta
atvinnugrein kvenna og miklu
betra sé að þær geti séð sér farborða
með sölu líkamans en að þær hafi
enga vinnu, veslist upp og deyi úr
sulti. Prófessorinn á sér einhverja
skoðanabræður en kannski áttar
hann sig ekki á því að nú eru
breyttir tímar og enginn á að þurfa
að selja líkama sinn fyrir fé. Spyrja
má einnig hvort drjúgur hluti kaup-
enda kynlífsþjónustunnar sé ekki
allt eins í hlutverki fórnarlambsins
líkt og seljendurnir. Meirihluti
þjóðarinnar er alla vega á öðru máli
en Hannes samkvæmt skoðana-
könnunum og vill þessa staöi burt
líkt og jafnréttisstýran.
í draumi...
Margir hafa því áhyggjur af þess-
ari þróun en söguleg rök eru fyrir
hendi sem benda til að þetta sé bara
enn ein bólan. Islendingar hafa
alltaf tekið nýmælum með offorsi
þegar kemur að hugsanlegri gróða-
von og það er ekkert sem segir okk-
ur að klámkóngarnir verði ríkir til
frambúðar - ekki frekar en loðdýra-
bændurnir, laxeldisstjórarnir eða
sígarettuinnflytjandinn í kvik-
myndinni íslenska draumnum.
Klámbylgjan er bara enn einn kafl-
inn i furðusögu þjóðar sem trúir því
að allir geti orðið millar á einni
nóttu. Við eigum eftir að sjá mörg
fleiri dæmi ganga yfir áður en ís-
lendingar ná áttum og skilja að is-
lenski draumurinn getur ekki ræst.
Orð Steins Steinarrs gætu átt við í
þessu efni: í draumi sérhvers
manns er fall hans falið.
Fjölbreytni
og neikvæðni
Ritstjórnarbréf
verkamaður telur sig knúinn til að
grafa undan nýjungum í fjölmiðl-
um.
Ég hef í nokkra mánuði fylgst í
fjarlægð með undirbúningi og fyrsta
mánuði í útgáfu Fréttablaðsins. Þó
enn sé of snemmt að segja til um
framtíð hins nýja dagblaðs er ekki
hægt annað en að hrósa starfsmönn-
um þess fyrir það hvernig til hefur
/ stað þess að gleðjast
yfir því að nýtt dagblað -
Fréttablaðið - hafi litið
dagsins Ijós er reynt að
gera útgáfu þess tor-
tryggilega - Þó enn sé of
snemmt að segja til um
framtíð hins nýja dag-
blaðs er ekki hœgt annað
en að hrósa starfsmönn-
um þess fyrir það hvernig
til hefur tekist.
Ég hef aldrei skilið fólk sem er
mótfallið fjölbreytileika mannlífs-
ins, auðlegð lista og menningar, úr-
vali lífsins eða margbreytileika við-
skiptalífsins. Fyrir blaðamann er
fátt nöturlegra en einlitt þjóðfélag
þar sem ekkert gerist - þar sem all-
ir eru steyptir í sama mót. Og fyrir
blaðamann, eins og allar aðrar stétt-
ir, skiptir miklu að viðskiptalífið sé
öflugt og traust, þannig að eftir-
spurn og samkeppni sé eftir þeim
sem starfskröftum. Engin betri
trygging er til fyrir launafólk en
samkeppni um vinnuaflið.
Fjölskrúðug flóra fjölmiðla er
ekki aðeins mikilvæg fyrir almenn-
ing heldur ekki síður fyrir þá sem
valið hafa sér starf í fjölmiðlun sem
ævistarf. Því hljóta allir sem starfa
við fjölmiðlun að fagna þegar full-
hugar taka sig til og stofna ný fyrir-
tæki sem keppa um vinnuafl þeirra
- auka eftirspurnina og hækka þar
með verðið (launin) á blaða- og
fréttamönnum.
Allt á hornum sér
Gamall félagi minn á Viðskipta-
blaðinu, Sigurður Már Jónsson,
birti nýlega grein í tímariti þar sem
hann fjallar á fremur' nöturlegan
hátt um íslenska fjölmiðla. Fátt vek-
ur gleði í huga blaðamanns sem síð-
ustu ár hefur sérhæft sig i frétta-
flutningi af íslensku viðskiptalífi. I
stað þess að gleðjast yfir því að nýtt
dagblað - Fréttablaðið - hafi litið
dagsins ljós er reynt að gera útgáfu
þess tortryggilega. Eigendur og
starfsfólk Skjás eins eiga ekkert
hrós skilið annað en sjálfum-
gleðina og Stöð 2 er miðill
glyssins og ófrumleikans
Ekki er minnst einu
orði á ójafna sam-
keppnisstöðu einka-
sjónvarps gagnvart
rikisvernduðu rikis-
sjónvarpi sem fengið
hefur eigið skattlagn-
ingarvald í hendur.
Morgunblaðinu er líkt
við amöbu sem trúi því
að það sé betra en um-
hverfið og dregið er I efa
að DV hafi einhvern grund-
völl til að starfa á.
Eins og alltaf er hægt að nálg-
ast mál út frá ýmsum sjónarhornum
og greinilega hefur mikið vatn
runnið til sjávar frá því við Sigurð-
ur Már áttum samleið á Við-
m
tekist. Auðvitað er Fréttablaðið
keppinautur DV eins og annarra
fjölmiðla, bæði í því að ná athygli
auglýsenda og hylli lesenda. Ég er
hins vegar einn þeirra sem hef
tröllatrú á að samkeppni laði fram
hið besta í öllum, ekki síst blaða-
mönnum.
Verst þykir mér þó að blaðamað-
ur sem síðustu ár hefur sérhæft sig
í fréttum af viðskiptalífmu skuli
ekki sjá hinar jákvæðu hliðar
þeirra miklu umbreytinga sem hafa
og munu verða á islenskum fjöl-
miðlamarkaði.
Fjölbreytni
I upphafi sagðist ég ekki skilja
fólk sem væri á móti fjölbreytileika.
Umrædd skrif Sigurðar Más verða
ekki skilin á annan veg en þann að
hann sé í hjarta sínu á móti marg-
beytni. Auðvitað vekur það upp
spurningar af hverju hann kjósi að
ráðast eingöngu á frjálsa fjölmiðla
en þegja þunnu hljóði um ríkis-
rekna fjölmiðlun sem öðru fremur
hefur sniðið íslenskum fjölmiðlum
þröngan stakk.
En svona er liflð. Á meðan sumir
sjá aðeins neikvætt við nýjungar og
litskrúðugri flóru í fjölmiðlun eru
aðrir sem vilja njóta fjölbreytileik-
ans. Ég er í síðari hópnum.
Óli Björn
Kárason
ritstjóri
skiptablaðinu. Þar var (og er enn)
meginreglan sú að flytja fréttir og
stunda fréttaskýringar með jákvæð-
um en gagnrýnum hætti. Minn
gamli félagi er því miður í stelling-
um þess sem hefur allt á hornum
sér og auðnast að sjá fátt jákvætt.
Kaldar kveðjur
Ég verð að viðurkenna að grein
Sigurðar Más olli mér miklum von-
brigðum, ekki vegna þeirrar köldu
kveðju sem hann sendir mér undir
rós, heldur vegna þeirrar nei-
kvæðni sem hann virðist hafa til-
einkað sér.
Fyrir liðlega sjö árum stofnaði ég
Viðskiptablaðið og fékk til liðs við
mig marga ágæta menn. Þeir höfðu
annað hvort trú á að hægt væri að
gefa út lítið sérhæft vikublað um
viðskipti og efnahagsmál eða þá að
þeir höfðu gaman af bröltinu í mér
og voru tilbúnir til að leggja nokkuð
af mörkum til að ég gæti spriklað
dálítið í blaðamennsku.
Fyrstu árin voru Viðskiptablað-
inu erfið, eins og gengur og gerist. í
erfiðleikum reyndi á þolrif hluthaf-
anna, sem í gegnum súrt og sætt
voru tilbúnir að halda þrautagöng-
unni áfram. Meðal stofnenda var
Fi'jáls fjölmiðlun sem alla tíð studdi
með ráðum og dáð við bakið á þessu
litla blaði sem hefur slitið barns-
skónum og raunar skilað stórglæsi-
legum rekstrarárangri undir for-
ystu Arnar Valdimarssonar síðustu
misseri. Þessa sögu þekkir Sigurður
Már ágætlega enda tekið nokkurn
þátt í uppbyggingu blaðsins síðustu
ár og haft af henni lifibrauð.
Hinn fúli pyttur
Þvi miður fellur Sigurður Már í
hinn fúla pytt sem róttækir vinstri
menn voru fastir í á árum áður, þeg-
ar þeir fundu öllu allt til foráttu og
þá ekki sist því sem til framfara
horfði. Mér er það óskiljanlegt
hvernig þrautreyndur blaðamaður
reynir að grafa undan
nýju dagblaði
með þeim
hætti sem
Sigurður
Már
gerir til-
raun til.
Enn síður
skil ég af
hverju
minn
gamli
sam-