Dagblaðið Vísir - DV - 07.12.2001, Blaðsíða 28

J* 32
_________________FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 2001
Tilvera X>V
Söfnin okkar
í fortíð, nútíð
og framtíð
„Hver maöur og hvert mannslíf
er safn upplýsinga. Hver nýr dagur
og hver athöfn er uppspretta nýrra
upplýsinga i formi reynslu." Þessi
orð eru tekin upp úr sýningarskrá
Þórodds Bjarnasonar myndlistar-
manns sem opnað hefur sýningu í
ReykjavikurAkademíunni á íjórðu
hæð JL-Hússins við Hringbraut.
Sýningin samanstendur af ljós-
j myndum, textaverki og myndbandi
og i henni er listamaðurinn að fjalla
im sjálfan sig og umhverfi sitt í for-
ð, nútíð og framtíð.
Vlargir góðir á
einiim stað
Ný jólasýning er nú komin upp í
svoköliuðu neðra rými í Galleri i8
við Klapparstíg 33 í Reykjavík. Þeir
sem sýna þar eru engir aukvisar
eins og meðfylgjandi listi ber með
-> sér. Listamennirnir eru: Anna Lín-
dal, Birgir Andrésson, Bjarni Þórar-
insson, Eggert Pétursson, Guðrún
Einarsdóttir, Helgi Þorgils Friöjóns-
son, Hörður Ágústsson, Kristinn G.
Haröarson, Kristján Guðmundsson,
Rusel Maltz, Roni Horn, Ragna Ró-
bertsdóttir, Sigurður Guðmunds-
son, Thomas Ruppel, Þorvaldur Þor-
steinsson.
Keramik í Gall-
erí Reykjavík
Jónína Guðnadóttir myndlistar-
maður opnar stuttsýningu á keram-
ikverkum í Gallerí Reykjavik,
Skólavörðustíg 16, á morgun, laug-
ardag, kl. 15. Sýningin stendur til
mánudagsins 17. desember. Jónína
útskrifaðist frá Handíða- og mynd-
listarskóla Islands árið 1962 og nam
síðan við Myndlistarskóla Reykja-
víkur og Konstfackskolan í Stokk-
hólmi. Hún hefur haldið fjölmargar
einka- og samsýningar, hérlendis og
erlendis, og er einni þeirra nýlokið,
„Hringrás vatnsins" , í Hafnarborg.
Verk Jóninu prýða fjölmargar stofn-
anir. Má þar nefnda Listasafn ís-
lands, Listasafn Kópavogs, Listráð
Cuxhaven og utanríkisráðuneytið.
Smáauglýsingar
550 5000
Geislasteinn
Fannst viö Teigarhorn í Berufiröi.
Utgafustjori Nattúrufræðistofnunar
Álfheiöur Ingadóttir viö Ametyststeininn sem fannst áriö 1984 í 110 milljón
ára gömlum jarölögum í Brasilíu. Hann er eini erlendi steinnin sem haföur er
til sýnis á safninu.
Söfnin okkar:
Börnin fara
beint
að skordýrahorninu
Það lætur ekki mikið yfir sér
utanfrá séð, Náttúrugripasafnið
okkar við Hlemm. En það leynir á
sér. Eftir að inn fyrir dyrnar er
komið liggur leiðin upp stiga, upp
á þriðju og fjórðu hæð. Strax á
stigapöllunum er gefinn for-
smekkurinn að því sem koma
skal, þar blasa við stórir stein-
hnullungar, merktir fundarstöð-
um, gabbró úr Geitafelli í Horna-
firði og jaspís úr Hólabyrðu í
Hjaltadal. í glerskáp utan við efri
sýningarsalinn eru stórglæsileg
risaskjaldbaka sem fannst á
Ströndum 1963 og við þann neðri
eru stærðar steingervingstrjábol-
ir, 10 og 14 milljóna ára gamlir,
sem líka fundust á Vestfjarða-
kjálkanum. Svo er stigið inn í
annan af tveimur sýningarsölum
safnsins í fylgd Álfheiðar Inga-
dóttur sem er útgáfustjóri Nátt-
úrufræðistofnunar tslands.
Óvíða hægt að skoða geir-
fugla
„Allt eru þetta íslensk dýr,“ seg-
ir Áltheiöur og bendir í kring um
sig. Þarna eru votlendisfuglar, sjó-
fuglar og bjargfuglar, ásamt eggj-
um þeirra og ýmsu úr lífríki hafs-
ins. í glerskáp á miðju gólfi er
hinn frægi geirfugl sem keyptur
var á uppboði 1971 og öll þjóðin
Geirfuglinn
Þjóöin safnaöi fyrir þessari gersemi
áriö 1971.
Tófan
Hún var komin til landsins á undan okkur.
safnaði fyrir. „Ég reiknaði verð
hans út fyrir tveimur árum eða
svo og þá var það á við þriggja
herbergja íbúð hér í Reykjavik,"
segir Álfheiöur. Hún er beðin að
segja aðeins nánar frá þessum
merkisfugli. „Þessi var drepinn
árið 1820 en síðustu tveir fuglarn-
ir í heiminum voru hinsvegar
drepnir í Eldey 1844. Þeir eru
varðveittir í Kaupmannahöfn.
Þessi er einstakur að því
leyti til að saga hans er vel
þekkt, það er að segja hver
drap hann og hvar og svo
var hann í eigu sömu fjöl-
skyldu þar til hann fór á
uppboðið sem íslendingar
keyptu hann á.“
Álfheiður segir geir-
fuglinn laða fólk að safn-
inu. Útlendingar sækist
eftir að sjá hann enda
sé óvíða í heiminum
hægt að skoða geirfugla.
„Menn varðveita svona
gripi í myrkri og við
rétt raka-og hitastig en
hér er engin slík að-
staða, því miður. Það
hefur lengi verið vitað að
það færi ekki nógu vel um
fuglinn, enda erum alltaf
að bíða eftir að fá nýtt sýn-
ingarhúsnæði," segir hún.
Álfheiður bætir þvi við að
geirfuglinn sé skólabókardæmi
um lífveru sem sé útdauð,
vegna ofveiði og enn sé mörg-
um tegundum ógnað vegna
hins sama. Því höfði hann
mjög til skólabarna.
DV-MYNDIR E.ÓL.
Þarf oft aö pússa glerið
hjá pöddunum
Náttúrugripasafnið var stofnað
árið 1889 og var fyrstu árin á
hrakhólum en komst inn í Lands-
bókasafnshúsið við Hverfisgötu
skömmu eftir aldamótin 1900. Þar
var það í nokkra áratugi en var
pakkað niður í kassa á 6. áratugn-
um. Á eitthundrað ára afmælinu
var það opnað í núverandi mynd.
Samtals hefur það 200 fermetra
pláss, að stiganum meðtöldum.
Mörg erlend dýr sem safnið á eru
því ekki höfð til sýnis heldur bara
íslensk dýr af minni gerðinni,
ásamt steintegundum og gróðri.
„Ég held við getum sagt að þótt
þetta safn sé afskaplega lítið þá sé
það gott,“ segir Ásgerður. Hún
segir skemmtilegt að fylgjast með
börnum sem komi í heimsókn.
Þau fari beint inn í hornið til
skordýranna. „Því þarf að pússa
glerið hjá pöddunum mun oftar
en annað gler á safninu," segir
hún brosandi. Þó sýnast þessar
pöddur síður en svo skrautlegar,
nema þá aðmírálsfiðrildið og
önnur flækingsflygildi.
Enn finnast nýjar lífver-
ur
Við einn vegginn eru líkön
af Heklu og Surtsey, ásamt
öskulögum landsins og
glæsilegum arogónítúr-
fellingum úr Mývatns-
sveit en ekki þykir
Skaftfellingnum jöklum
landsins gerð ítarleg
skil.
Áifheiöur segir fólk
mjög viljugt að gauka
munum að safninu,
bæði úr söfnum og því
sem það sé að finna.
Einnig finni starfs-
menn stofnunarinnar
öðru hvoru nýjar líf-
verur, einkum í
botndýraflórunni.
„Sýningarsafnið
er bara hluti af vis-
indasafni Náttúru-
fræðistofnunar ís-
lands. Hitt er skráð
og varðveitt og notað
við rannsóknir bæði
hér heima og erlend-
is,“ segir hún.
Gun.
Snæuglan
Hún er mannafæla þessi.