Dagblaðið Vísir - DV - 07.02.2002, Blaðsíða 14

14
FIMMTUDAGUR 7. FEBRÚAR 2002
FIMMTUDAGUR 7. FEBRÚAR 2002
27
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Aöalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aðstoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Fréttastjóri: Birgir Guömundsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
6ræn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangssræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagið DV ehf.
Plötugerð: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og i gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Ólögleg innrás?
Innrás Samkeppnisstofnunar á skrifstofur oliufélag-
anna skömmu fyrir síðustu jól var ólögleg, að mati Versl-
unarráðs íslands.
Vilhjálmur Egilsson, framkvæmdastjóri Verslunarráðs,
hefur bent á að ráðið sé ekki að taka afstöðu til þess hvort
olíufélögin hafi brotið lög. í bréíi ráðsins til viðskiptaráð-
herra, þar sem þess er óskað að fram fari sérstök athugun
á aðgerðum Samkeppnisstofnunar, segir meðal annars: „...
mjög alvarlegar brotalamir virðast hafa verið á fram-
kvæmd aðgerðanna, sem ekki verða taldar samræmast úr-
skurði héraðsdóms. Einnig virðist ákvæðum laga um með-
ferð opinberra mála um leit og hald á munum ekki hafa
verið hlýtt í veigamiklum atriðum.“
Hér er um alvarlegar athugasemdir - ásakanir - að
ræða á hendur opinberum eftirlitsaðila. Ekki verður séð
hvernig Valgerður Sverrisdóttir, viðskiptaráðherra og yf-
irmaður samkeppnismála, kemst hjá þvi að láta kanna
réttmæti þess sem Verslunarráð heldur fram.
Ekki eru nema nokkrir dagar síðan Samtök atvinnulífs-
ins sendu frá sér harðorða greinargerð vegna samkeppn-
islaga þar sem því var haldið fram að Alþingi hefði feng-
ið rangar upplýsingar þegar lögunum var breytt árið 2000.
Einnig var því haldið fram að réttaröryggi íslenskra fyr-
irtækja væri ekki það sama og i öðrum löndum.
Þannig hafa tvenn áhrifamikil samtök atvinnulífsins
gengið fram opinberlega af miklum þunga og gagnrýnt
samkeppnislögin, framkvæmd þeirra og Samkeppnisstofn-
un. Það eitt og sér hlýtur að vera áhyggjuefni fyrir við-
skiptaráðherra og ríkisstjómina. Ekki er hægt að búa við
það að opinber eftirlitsaðili - Samkeppnisstofnun - liggi
undir gmn eða sé ásakaður um að fara ekki eftir reglum
laga og gæta ekki að réttarstöðu þeirra sem eru til rann-
sóknar hverju sinni. Hvort olíufélögin fóru að lögum er
allt annað og sjálfstætt mál.
Trúverðugleiki yfirvalda samkeppnismála hefur verið
dreginn í efa og við því verður viðskiptaráðherra að
bregðast.
Á réttri leið
Guðni Ágústsson landbúnaðarráðherra og ríkisstjórnin
eru á réttri leið í landbúnaðarmálum þó enn sé langt í að
íslenskum landbúnaði verði búin heilbrigð umgjörð.
Ákveðið hefur verið að fella niður svokallaða grænmetis-
tolla en jafnframt verða teknar upp sérstakar beingreiðsl-
ur til innlendra framleiðenda.
íslenskur landbúnaður hefur í áratugi verið bundinn á
klafa opinberrar miðstýringar og haftastefnu sem bændur
jafnt sem neytendur hafa greitt fyrir dýru verði. Dugmikl-
ir og útsjónarsamir bændur hafa ekki fengið að njóta sín,
enda tryggir spillt kerfi meðalmennsku skussans. Á síð-
ustu árum hafa hins vegar orðið nokkrar breytingar, ekki
síst hjá „frjálsum bændum“ sem borið hafa gæfu til að
standa að mestu utan við opinber afskipti og miðstýringu.
Tónninn sem er sleginn með afnámi tolla á nokkrar teg-
undir grænmetis er jákvæður og gefur vonir um að land-
búnaðarráðherra með stuðningi ríkisstjórnarinnar taki
enn stærri skref i átt að frjálsræði. „Baráttan snýst alltaf
um að neytendur fái vöruna á sem lægstu verði,“ sagði
Guðmundur Marteinsson, framkvæmdastjóri Bónuss, i
samtali við DV síðastliðinn þriðjudag.
Það er kominn tími til að bændur fái að uppskera eins
og þeir sá til og neytendur njóti lægra verðs á matvöru og
skattgreiðendur lægri skatta.
Óli Björn Kárason
3>V
Einhvers
Það urðu óneitan-
lega þáttaskil í stefnu-
mótun í samgöngumál-
um okkar þegar Al-
þingi samþykkti í
fyrsta skipti langtímaá-
ætlun í vegamálum. At-
rennur höfðu verið
gerðar að þessu máli
nokkrum sinnum áður,
en aldrei hafði málinu
verið lokið fyrr. Með
samþykkt áætlunar-
innar þann 2. júní 1998,
lá stefna fyrir um hvert
skyldi haldið, hverjar
áherslurnar skyldu
verða og að hverju stefnt.
Allt skipti þetta miklu máli. Með
þessari áætlunarsmíð tókst Alþingi
að brjótast út úr ákveðnum ógöngum
sem það var komið í. Menn settu sér
tiltekin markmið um aðgerðir og að
þeim hefur verið unnið siðan. En
hver voru þessi markmið? - Jú, þau
voru eftirtalin:
Eðlileg markmið
Ljúka hringveginum með bundnu
slitlagi og vegum af honum til þétt-
býlisstaða með 200 íbúa eða fleiri.
Tengja saman byggðakjarna
með fleiri en 1000 íbúa á hvorum
stað þar sem fjarlægð á milli er
innan við 80 km og framkvæmd-
in leiðir til verulegrar stytting-
ar.
* Bundið slitlag á fjölfarnar
ferðamannaleiðir.
* Endurbyggja ófullnægjandi
einbreiðar brýr á helstu flutn-
ingaleiðum.
* Breikka fjölfarna vegi til að
auka öryggi og flutningsgetu.
* Laga ófullnægjandi slit-
lagskafla á vegum með mikilli
umferð.
* Breikka einbreiðar brýr á
hringveginum.
Nýjar forsendur til
atvinnuþróunar
Það er ljóst mál að þegar þessum
markmiðum hefur verið náð verður
staða okkar í samgöngumálum allt
önnur en hún er í dag. Raunar finn-
um við úti um landið hvernig hver
áfanginn á fætur öðrum gjörbreytir
ástandinu og skapar nýjar forsendur
til atvinnuþróunar, sem áður voru
óhugsandi. Nægir þar að nefna
helsta vaxtarbroddinn í fiskvinnslu
Einar K. Guð-
finnsson
alþingismaöur, fyrrv.
form. samgöngunefnd-
ar Alþingis
staðar of í lagt?
okkar Islendinga, útflutn-
ing á ferskum unnum fisk-
flökum. Fyrir nokkrum
árum var óhugsandi að
flytja slíkar afurðir út frá
þeim stöðum sem fjarlæg-
ari voru Keflavíkurflug-
velli. Nú hafa samgöngu-
bæturnar bókstaflega opn-
að þessa leið. Og fróðlegt
er að veita því athygli að
vöxturinn í þessari fram-
leiðslu er nú mestur á
landsbyggðinni.
Þola þessi verkefni
lengri bið?
Varla getur verið mikill
ágreiningur i raun um að
þau markmið sem við sett-
um okkur árið 1998 voru
eðlileg. Sumir myndu þó
segja að þau væru ekki
nægjanlega metnaðarfull,
en þau voru hins vegar
raunsæ og endurspegluðu
þá fjármuni sem við höfð-
um úr að spila til þessa mikilvæga
málaflokks.
Þess vegna hefur það verið næsta
undarlegt að fylgjast með umræðu,
og telja hann óeðlilega mik-
inn. Eða hvað er það af of-
angreindum markmiðum
sem þolir sérstaklega bið,
að mati þeirra sem gagn-
rýna skiptingu vegafjárins?
Er þetta ofrausn?
Er það einhver ofrausn
að ibúar norðanverðra eða
sunnanverðra Vestfjarða
komist á malbikuðmn veg-
um inn á hringveginn?
Telja menn að það geti beð-
ið mörg ár í viðbót að heilu
byggðasvæðin hafi heils
árs samgönguleið á landi
„Nœgir þar að nefna helsta vaxtarbrodainn inn á aðaiþjóðvegakerfið?
í fiskvinnslu okkar íslendinga, útflutning á Finnst mönnum, í íjósi
ferskum unnum fiskflokum. Fynr nokkrum slysa að ástæða sé tii þess
árum var óhugsandi að flytja slíkar afurðir að fara hægar við að ryðja
út frá þeim stöðum sem fjarlœgari voru bSf Er
Keflavíkurflugvelli. Nú hafa samgöngubœt- það tiiræði við hagsmuni
urnar bókstaflega opnað þessa leið. “ ibúa höfuðborgarsvæðisins
sem hefur meðal annars farið fram á
síðum þessa blaðs, þar sem reynt er
að gera tortryggilegan hlut lands-
byggðarinnar í vegafé landsmanna -
að hringvegurinn svo-
nefndi sé lagður bundnu slitlagi á
þessum áratug? - Svari þessu hver
fyrir sig.
Einar K. Guðfinnsson
Leitið og þér munuð ekki finna
höfuðverki hans, skáldsög-
unni Voyage au bout de la
nuit (bókst. Ferð á enda
næturinnar) sem er fyrir
löngu orðið klassískt verk í
evrópskum bókmentum.
Víxlsporin eöa verkin?
Það, að höfundur geti haft
hárrétt fyrir sér í bók-
menntum, en geti siðan
skjátlast herfilega í pólítík
rifiast upp fyrir mér nú,
þegar hafin er nokkurs kon-
ar herferð gegn Halldóri heitnum
Laxness og þeirri óskhyggju hans og
fiölmargra gáfaðra samtímamanna
hans, að kommúnisminn myndi
bæta heiminn. Það er dálitíð merki-
legt að sjá hvernig þessi saga endur-
tekur sig í mismunandi tilbrigðum
milli landa og tímabila: Laxness og
kommúnisminn, Gunnar Gunnars-
son og nasisminn, Hamsun og nas-
isminn, Maíakovskí og Stalín, Céline
og gyðingahatrið o.s. frv.
Alltaf skýtur upp kollinum þessi
sama þráhyggja sem setur stjórn-
málaskoðanir og víxlspor höfund-
anna í forgrunninn og leitast þannig
við að draga lífsstarf þeirra og lista-
verk saman í rétta og slétta baráttu,
en láta sem listræn afrek þeirra séu
aukaatriði.
Stórisannleikur
Einu sinni sem oftar sat ég með
góðum vini mínum yfir kaffibolla og
vorum að ræða um fólk sem hefur
mjög ákveðnar eða jafnvel öfgafullar
skoðanir á öllum sköpuðum hlutum,
hvort sem það er í stjórnmálum eða
trúarbrögðum og þá sagði hann: „Ég
ber mikla virðingu fyrir þeim sem
leita sannleikans, en er hins vegar
skíthræddur við þá sem
hafa fundið hann.“ Þetta á
nokkuð vel við þá umræðu
sem nú stendur yfir, því
mér vitanlega er aðeins til
ein leið til að misstíga sig
aldrei: það er að vera alltaf
kyrr á sama stað, bæði and-
lega og líkamlega, að fyllast
óbifandi sannfæringu á
unga aldri og vera henni
trúr fram i rauðan dauð-
ann, hvað sem tautar og
raular.
En miklir listamenn eru leitandi
sálir, fólk sem ratar af og til í ógöng-
ur en lærir bara af þeim og stækkar
af reynslunni. Þannig starfar skap-
andi hugur, smám saman verður til
sjóður þekkingar og reynslu sem
sköpunargáfa og vinnuseini breyta í
listaverk sem lifa svo lengi sem fólk
kann að meta þau.
Sleppum hækjunni
Sennilega er ævisöguleg túlkun og
nálgun listaverka, einkum bók-
menntaverka, hvergi eins mikill
plagsiður og hér á landi. Það er eins
og fólki sé fyrirmunað að lesa bækur
án þess að styðjast við hækju sem
ýmist er smíðuð úr ævi höfundarins
eða meintri fyrirmynd persónanna í
skáldsöguni, nema hvort tveggja sé.
Og oftar en ekki er póliktíkin mikil-
vægur efniviður í þá hækju.
Er kannski tími til að reyna að
sleppa þessari hækju þannig að verk-
in fái að njóta sín ein og óstudd?
Þannig sæist betur, að þetta var hár-
rétt hjá Filippusi franska: sami höf-
undurinn getur í senn haft kolrangt
fyrir sér i stjórnmálum og hárrrétt
fyrir sér í bókmenntum. - Og öfugt.
Friðrik Rafnsson
Friörik Rafnsson
þýöandi
Franski rithöfundurinn Philippe
Sollers hefur löngum verið áberandi
í bókmenntalífinu í heimalandi sínu,
enda mjög hress og fiölmiðlavænn
maður sem hefur gaman af því að
stuða viðmælendur sína og áheyr-
endur. Þannig var hann einu sinni
sem oftar að taka þátt í umræðum í
einhverjum kjaftaþættinum þegar
hann setti fram þá fullyrðingu að
listamenn gætu haft rétt fyrir sér í
listum en rangt fyrir sér í pólitík.
Þetta var í tengslum við enn einn
darraðardansinn sem fór af stað í
Frakklandi vegna þess að einn helsti
höfundur þeirra, Louis-Ferdinand
Céline, var á sínum tíma svæsinn
gyðingahatari sem skrifaði hat-
rammar greinar gegn gyðingum. En
hann var engu að síður landvinn-
ingamaður á sviði skáldsögunnar, af-
burða höfundur eins og best sést á
„Það er eins og fólki sé fyrirmunað að lesa bœkur án
þess að styðjast við hœkju sem ýmist er smíðuð úr œvi
höfundarins eða meintri fyrirmynd persónanna í
skáldsöguni, nema hvort tveggja sé. “ - Lesið í Þjóðar-
bókhlöðunni (myndin tengist ekki efni greinarinnar).
Ummæli
Björn er seigur
„Björn Bjarnason
fór ekki vel af stað i
kosningabaráttunni í
Reykjavík. Hann tap-
aði á því að hafa ekki
hugsað svör við aug-
ljósum spurningum
einsog því hvort hann
ætlaði að hætta sem ráðherra. Ég
missti út úr mér í viðtali að það væri
álíka gáfulegt að nota fulltrúa ysta
hægrisins í Sjálfstæðisflokknum til
að ná í hina reykvísku miðju og
beita Pat Buchanan til að höfða til
demókrata í Bandaríkjunum. Björn
er hins vegar seigur og er greinilega
búinn að úthugsa strategíu. Hann er
byrjaður að tefla. Það kom fram i
drottningarviðtali Morgunblaðsins
við hann. Reykjavíkurlistinn verður
að vara sig á næstu vikum. Hann má
ekki gleyma sér við að raða á lista,
meðan Bjöm teflir skákina einn.“
Össur Skarphéöinsson á Samfylking.is
Lifum viö fyrir vinnuna?
„Lifum við bara til að vinna og
eignast eitthvað? Er aðalmálið að
flýta sér í gegnum alla bemskuna svo
við getum farið að skaffa peninga og
kaupa? Er ekki ágætt að hafa tíma í
framhaldsskóla til að stunda félagslíf-
ið, taka þátt í ýmsum klúbbum, ræðu-
hópum og kaffihúsarölti, lesa og vera
með í leiklist? Mér finnst tíminn sem
fór í félagsmál í menntaskóla hafa
nýst mér jafn vel í atvinnulífinu og
hinar hefðbundnu kennslustundir, ef
ekki betur. Á þessum árum vom
margir í pólitik, sóttu fundi, voru í
íþróttum og kepptu í ýmsum greinum
fyrir hönd skólans. Ég hefði ekki vilj-
að vera á svo mikilli hraðferð á leið
út á vinnumarkaðinn að ég hefði ekki
haft tíma í þetta.“
Sigríöur Arnardóttir á Strik.is
Spurt og svarað
Kemur til greina að stofna þjóðgarð á hálendinu norðan Va
o
Halldór Bjömsson, leiðsögumaður: Ólöf Guðný Valdimarsdóttir, formadur Landvemdar: Jón Kristjánsson, þingmaður Austlendinga:
Svœði regin- Hugmyndimar f ^ /3* Útiloka ekki
aflanna „Seint fæ ég séð að þjóðgarð- ur og virkjun fari saman, en 1 hugmyndin er engu að síður ekki nýjar „Hugmyndir Samfyíkingarinnar um að tvinna saman þjóðgarð og virkjun eru ekki nýjar. Þetta hefur virkjun „Ég tel að það komi til greina að skoða hugmyndir um þjóð- garð. Stofnun þjóðgarðs þarf
mjög góð að mínu mati. Hálendið norðan Vatna-
jökuls er víðáttumesta ósnortna víðernið í Evr-
ópu og býr yfir geysilega miklum perlum i nátt-
úrufari. Eyjabakkar, Dimmugljúfur, Kverkfiöll,
Askja, Herðubreiðarlindir.
Allar þessar einstöku náttúruperlur eru á
þessu svæöi sem svo mjög heillar erlenda ferða-
menn sem ég hef ferðast með hér um landið. Það
má segja að þeim þyki að á þessu umrædda
svæði sé að finna þessi helstu reginöfl íslands;
isinn og eldinn.“
verið gert erlendis þar sem mönnum þykir sérstök
ástæða til að vemda svæði þar sem framkvæmdir
hafa þegar farið fram. Norðaustan Vatnajökuls höfum
við aftur á móti sérstakt tækifæri enn þá. Ósnortin
víðemi, fágætan hálendisgróður, jarðfræðiminjar og
landslagsheildir, dýralíf og vatnsfóll sem hafa vemd-
argildi á heimsmælikvarða. Virkjunarframkvæmdir
rýra gildi þessa svæðis til stofnunar þjóðgarðs. Fyrir-
ferðarmikil mannvirki eins og stíflur, vamargarðar
og fleira munu setja svip sinn á landslagið. Ég hef efa-
semdir um að þetta fari vel saman."
ekki að mínum dómi að útiloka Kárahnjúka-
virkjun, enda eru mörg dæmi fyrir mannvirkja-
gerð í þjóðgörðum.
Þegar liggja vegir um þetta svæði, annaðhvort
uppbyggðir eða ruddar slóöir. Þessi vegagerð
hefur opnað aðgengi að svæðinu og eru forsenda
ferðamennsku á þvi. Þeir eru hins vegar lagðir
vegna virkjunarrannsókna.Það má benda á að
Landsvirkjun hefur þegar sett fram athyglis-
verðar hugmyndir um þjóðgarð jafnhliða virkj-
unarframkvæmdum. “
Skúli Bjöm Gunnarsson,
forstöðumaður á Skriðuklaustri:
Nýir mögu-
leikar opnast
„Ég tel að ef af virkjun verði
þá eigi samhliða að koma á fót
þjóðgarði á hálendinu norðan
Vatnajökuls sem tengist þá við Vatnajökulsþjóð-
garð.
Með skipulagðri uppbyggingu á samgöngum
og þjónustu myndu opnast nýir möguleikar í
ferðaþjónustu og náttúruskoðun fyrir fleiri en
nú njóta þess að fara um þetta svæði.
Ég dreg í efa að fé fáist til slíkra verka ef fylgt
verður hörðustu friðunarstefnu og vil frekar fá
minni þjóðgarð með góðu aðgengi en stærri óað-
gengilegan."
Samfylkingin hefur á Alþingi lagt fram hugmynd um þetta, þaö er ef veröur af byggingu Kárahnjúkavirkjunar.
Skoðun
Jón og Gunna
keyptu í verkó
Á níunda áratugnum réðu vinstri-
menn í Kópavogi. Þeir sóttu fiárveit-
ingar til ríkisvaldsins til að byggja
verkamannabústaði í bænum. Þeir
fengu allt fiármagnið fljótt og vel,
með veði i þessum íbúðum sem íbú-
arnir svo yfirtóku. í þá daga þótti
það sérstök heppni að fá úthlutað
nýrri íbúð í verkó. Venjulega voru
lánin 80%, en sumir áttu kost á allt
að 90% lánum til íbúðakaupanna. Á
þessum árum ríkti mikil verðbólga i
landinu. Um sama leyti áttu þeir
sem stóðu í fasteignaviðskiptum að
svara tilboði í fasteignir sínar á inn-
an við sólarhring. íbúðaverð breytt-
ist og hækkaði dag frá degi.
Þegar verðbólgan keyrði svo úr
hófi að allur almenningur, sem
löngu var orðinn ónæmur fyrir verð-
bólgubreytingum, kveinkaði sér,
tóku nokkrir dugmiklir menn og
konur sig saman og stofnuðu svo-
kallaðan Sigtúns-hóp. Hópurinn mót-
mælti stöðugt hækkandi verðbólgu
og krafðist þess að ríkisstjórnin
gerði nú eitthvað í málinu. Sem svo
varð. Hægt og bítandi tókst að ná
tökum á verðbólgunni allri þjóðinni
til heilla.
Lánin uröu þeim ofviða
En víkjum nú sögunni að henni
Gunnu og honum Jóni sem fengu út-
hlutað íbúð í verkó á
þessum tíma. Þegar
komið varð böndum á
verðbólguna stóð al-
mennt íbúðarverð í
stað. Lánin ein höfðu
hækkað. Þau urðu svo
dýr að margir
íbúða“eigendurnir“
sáu sig tilknúna að losa
sig við þær. Þeir stóðu
ekki lengur undir af-
borgunum, vöxtum og
verðbótum - þrátt fyrir
lága vexti og langtíma-
lán. Það varð ódýrara
að leigja á almennum
markaði, bera engar
skyldur um fasteigna-
gjöld, holræsagjöld,
vatnsskatta, heimtaug-
argjöld og hvað þetta
heitir nú allt saman.
Upphafleg eign
horfin
Þegar bærinn leysti
til sín þessar félagslegu
íbúðir kom á daginn að
það fé sem upphaflega var
eign þessa fólks var
uppurið. Hvort heldur sem
um 10% eða 20% eignarhlut
var að ræða. Afskriftir,
sögðu þeir hjá bænum.
Bærinn leysti til sín ibúð-
irnar og reyndi að selja nýj-
um eigendum. Lánin voru
bara orðin svo ofhoðslega
há að ekki varð grundvöll-
ur til að selja íbúðirnar,
verðmæti eignarinnar stóð
einfaldlega ekki undir veð-
setningunni. Bærinn tók
því til bragðs að leigja þess-
ar íbúðir út. Og nú er það svo að
Siggi og Stína sem leigja íbúðina á
efri hæðinni greiða um 50 þús. kr. í
leigu á mánuði með hússjóði, en Jón
og Gunna sem enn þrauka á neðri
hæðinni greiða ríflega 82 þús kr. á
mánuði í afborganir, vexti og verð-
bætur ásamt fasteignagjöldum og
hússjóði. Eiga samt ekki neitt. Og
svona er þetta enn.
Kópavogur var ekki eina sveitarfé-
lagið sem átti i vanda vegna þessa fé-
lagslega húsnæðis sem drifið var
upp á níunda áratugnum. En ónei.
Flest sveitarfélögin sem réðust í
þessar framkvæmdir hafa verið að
sligast undan þessu oki. „Eigendurn-
ir“ löngu búnir að gefast upp, ibúð-
irnar standa auðar og tóm-
ar vítt og breitt um landið.
Kópavogur aflétti
kvöðum
Enn þá hefur Kópavogs-
bær ekki aflétt þeirri kvöð
að leysa til sín íbúðirnar á
matsvirði. Fyrir góða 4 her-
bergja íbúð, í fallegri og vel
við haldinni blokk, féngjust
u.þ.b. 8 milljónir sem ann-
ars væri metin af almennri
fasteignasölu á um 12 millj-
ónir. íbúamir komast ekki
neitt. Eiga ekki neitt. Og
þessi ánauð stendur yfir enn.
Hér er verk að vinna. Við verðum
að aflétta þessari ánauð. Auðvitað á
fólk rétt á því að selja íbúðir sínar á
frjálsum markaði. Það á rétt á að fá
hæsta mögulegt verð fyrir þær. Ef
við ætlum að styðja fólk til sjálfs-
hjálpar þá gerum við það ekki svona.
Við eigum að styðja fólk til eðlilegr-
ar eignarmyndunar með eðlilegri
lánafyrirgreiðslu á venjulegum lána-
kjörum. Sveitarfélögin eiga ekki að
standa í íbúðarbyggingum. Ef fólk of-
fiárfestir í fasteign þá ber það eitt
ábyrgð á þvi. Og engum öðrum verð-
ur um kennt. En vistabandið al-
ræmda heyrir til löngu liöinni tíð.
Jóhanna Thorsteinsson

„Enn þá hefur Kópavogsbœr ekki aflétt þeirri kvöð að leysa til sín
íbúðirnar á matsvirði. Fyrir góða 4 herbergja íbúð, í fallegri og vel
við haldinni blokk, fengjust u.þ.b. 8 milljónir, sem annars vœri
metin af almennri fasteignasölu á um 12 milljónir. íbúamir kom-
ast ekki neitt. Eiga ekki neitt. Og þessi ánauð stendur yfir enn.“
Jöhanna
Thorsteinsson
ieikskóiastjóri