Dagblaðið Vísir - DV - 31.07.2002, Qupperneq 14

14
MIÐVIKUDAGUR 31. JÚLÍ 2002
Skoðun DV
Frágangssök að
ferðast um landið
Spurning dagsins
Áttu systkin?
- spurt á teikjanámskeiði KR
Nína Ólafsdóttlr, 7 ára:
Já, bróöir minn heitir Þröstur
og er 14 ára.
Benedikt Már Kristinsson, 7 ára:
Nei, bara fullt af frændsystkinum.
Bergrún Ósk Jónsdóttir, 7 ára:
Nei, en mig langar í systur.
Hrafnhildur Olga Hjaltadóttlr, 8 ára:
Já, eina yngri systur.
Erla Gunnarsdóttir, 6 ára:
Já, tvær systur.
Þorvaldur Garöar Kvaran, 6 ára:
Nei, en mig langar í bróöur.
Björn Guömundsson
skrífar:
Þaö viðgengst okur í feröaþjón-
ustu hér á landi. Við þekkjum
hvemig það er að leggja upp í ferða-
lag um landið þvert og endilangt og
nota hótel og veitingaþjónustu, segj-
um t.d. í 2-3 vikur með fjölskyld-
una. Það yrði ofraun hverjum
venjulegum manni að greiða þann
reikning sem af því hlytist.
Nú er ég ekki að halda því fram
að ekki megi búast við neinum út-
gjöldum af svona ferð þegar notuð
er sú besta þjónusta sem hér er á
boðstólum, þ.e. hótelgisting og mál-
tíðir á sama stað. En fyrr má nú
rota en dauðrota enda held ég að
fáum, ef nokkrum, íslendingum
dytti í hug að hafa þann háttinn á.
Ég er nú einfaldlega að miða við þá
þjónustu sem boðin er t.d. á hring-
ferð um landið og að reynt sé að
komast af með þá þjónustu sem
sæmilega má kalla, án þess að miða
við algjöra útilegu með tjald og til-
heyrandi hafurtask.
Ég tel það t.d. hreina ósvinnu að
gistihús á landsbyggðinni bjóði gist-
ingu fyrir þetta 13-14 þúsund krón-
ur í tveggja manna herbergi, jafnvel
þótt morgunverður fylgi. Með slíku
háttalagi færi reikningurinn fyrir
gistinguna eina langt á annað
hundrað þúsund kr. á 10 daga ferða-
lagi og væri þá eftir að kaupa mál-
tiðir alla dagana. Hægt er að fá gist-
ingu hjá bændum fyrir lægra verð
en það er einnig farið að nálgast yf-
irverð og alls ekki sanngjamt þar
sem sú þjónusta er engan veginn
sambærileg við það sem hótelin
bjóða þó upp á - þótt ekki sé minnst
Birgir
skrífar:_______________________________
Tildrög þessa pistils eru þau að ég
og konan mín ákváðum að fara í ró-
legheita-gönguferð með börnin okk-
ar, tveggja og þriggja ára, i gegnum
Fossvogsdalinn og ákváðum við í
upphafi ferðar að taka strætisvagn
við Borgarspítalann, nánar tiltekið
þristinn, og taka síðan leið 112 heim
í Kópavoginn. Þetta gekk allt mjög
vel þar til komið var í Mjóddina.
Þar sem leið 112 átti að koma kl.
13.30 vorum við komin frekar tím-
anlega, eða kl. 13.15, en þegar við
vorum búin að bíða í 35 mínútur
fórum við að ókyrrast. Vagninn
hefði átt að vera kominn fyrir 15
mínútum. Við biðum.
„Það gengur ekki lengur að
hér miðist allt við að ná
inn sem mestum gróða
þessa fáu mánuði sem kall-
ast háannatíminn. Þetta
stuðlar að því að fæla
landsmenn að fullu frá því
að ferðast innanlands. “
á annað en rúmin sem eru oft ekki
þægileg í bændagistingum.
Þegar maður ber verð í ferðaþjón-
ustu hér á landi saman við þá sem
maður á kost á að fá í hinum sivin-
sælu sólarferðum er ekki furða þótt
fólk hér taki þann pól í hæðina að
Það eru nú 10-15 ár síðan
ég tók seinast strœtisvagn
og þau verða vonandi fleiri
þar til ég nota þessa
þjónustu aftur.“
Ég ákvað þá að fara inn í af-
greiðsluna og athuga hvað væri í
gangi en enginn í afgreiðslunni
vissi neitt, svo að ein stúlkan fór
upp á skrifstofu til að kanna málið.
Kom hún með þær fréttir að vagn-
inn hefði bilaö og ferðin hafði verið
felld niður! Nú voru góð ráð dýr.
Þessi leið er bara á klukkutima
fresti og meira en 30 mínútur í
fara á suðlægar slóðir fremur en að
nota þá kosti sem hér bjóðast í þess-
um efnum.
Það er ekki nóg að gera ályktanir
og halda ráðstefnur um íslenska
ferðaþjónustu, og það er ekki nóg að
ferðamálaráð geri úttektir á fjölda
ferðamanna hingað til lands. Það er
komið að því að þeir sem þarna
ráða ferð geri sér grein fyrir því að
ísland er komið langt fram úr í
verðlagningu flestra þátta í ferða-
þjónustunni. Það gengur ekki leng-
ur að hér miðist allt við að ná inn
sem mestum gróða þessa fáu mán-
uði sem kallast háannatíminn. Þetta
stuðlar að því að fæla landsmenn að
fullu frá því að ferðast innanlands.
Og það er ekki góð stefna eða skyn-
samleg, hvorki í bráð né lengd.
Strætó
næsta vagn og ekki hægt að treysta
þeirri ferð frekar en þeirri fyrri eða
hvað? Við gengum þvi heim með
dauðþreytt bömin.
Það er alveg ótrúlegt hvað þetta
fyrirtæki leyfir sér. Það hefur
greinilega engan áhuga á að vera
með góða þjónustu við þá sem ekki
nota einkabíla og virðist ekki hafa
neinn áhuga á að laða farþega að.
Það em nú 10-15 ár síðan ég tók
seinast strætisvagn og þau verða
vonandi fleiri þar til ég nota þessa
þjónustu aftur.
Það eina sem hefði þurft að gera
var að fara með miða út og láta vita
að ferðin hefði verið felld niður. En
þessi þjónustuaðili hefur ekki
áhuga á því.
Raunasaga um
Garri
SÍON, sjóður alþýðunnar
hver mánaðamót fram á nýtt ár. Þennan sama
almenning skiptir engu þótt hann bæti við sig
svo sem eins og 10 þúsund kalli á mánuði fram
yfir hátíðamar og taki svo sem eins og 100 þús-
Garri er gefinn fyrir vangaveltur,
ekki sist þær sem virðast gera hann
gáfulegan og marktækan í lifandi
þjóðmálaumræðu. Þess vegna ber
Garri sig eftir öllu því helsta sem er
að gerast í þjóðfélaginu og reynir að
hafa þó ekki sé nema einhverjar
skoðanir á því sem er að gerast.
Garri hefur verið með SPRON á
heilanum á siðustu dögum. Hann hef-
ur verið að reyna að setja sig inn í
baráttu nokkurra stofnfjáreigenda
sjóösins við stjómendur hans. Garri
mun ekki segja frá því opinberlega
en hann botnar ekkert i þessu máli.
Út á við hefur hann hins vegar mót-
aðar skoðanir á þessu svakaiega máli
sem skekur mann og annan og fer
mikinn í heita pottinum og spila-
klúbbnum þegar málið ber á góma.
Yfirtaka aiþýöunnar
Garri er talsmaður þess að alþýðan yfirtaki
sjóðinn. Það er tiltölulega einfalt mál. Meirihluti
landsmanna er að fá á sig aukaálögur um þessi
mánaðamót sem hann þarf að standa skil á við
und landsmenn þátt í þessu létta og
liðuga átaki er hann búinn að safna
fimm milljörðum án þess að hafa
mikið fyrir því.
Með þessu auðvelda móti gæti al-
þýða manna komist yfir Sparisjóð
Reykjavíkur og nágrennis sem þar
með gæti verið kallaður Sparisjóður
íslands og nágrennis, skammstafað
SÍON. Fimmtíu þúsund króna átak í
fimm mánuði er náttúrlega ekki rass-
gat miðað við öll þau völd sem í boði
eru.
Hafsjór hugmynda
Það eru svona hugmyndir sem eru
til marks um það hvað Garri er góð-
ur til brúks í allri þjóðmálaumræðu.
Hann er hafsjór hugmynda og
hvenær sem ný mál ber á góma, jafn-
vel þau allra flóknustu eins og
SPRON-málið, þá er Garri til taks
meö djúphugsaðar lausnir sinar á málunum sem
þjóð hans mætti bera sig betur eftir en hún hef-
ur gert um áraraöir.
Já, SÍON er málið ...
Frá Halló Akureyri
Allir edrú og bærinn græddi.
Ein með öllu
- hvers vegna?
Ein sextán ára skrifar frá Akureyri:
Ég legg hér með fram kvörtun og
vona að þeir sem standa fyrir
„Einni með öllu“ á Akureyri lesi.
Þessi hátíð þeirra er svo léleg að
það hálfa væri alltof mikið. - Eitt
ball fyrir 16 ára og eldri og tvö fyrir
18 ára og eldri, öll með sömu hljóm-
sveitinni! Dagskráin niðri í bænum
er heldur ekki upp á marga fiska.
Ég spyr: Af hverju ekki Halló Akur-
eyri aftur? Ég drekk ekki og hef eng-
an áhuga á að liggja dauð einhvers
staðar á hátíð en Halló Akureyri vil
ég aftur, til að skemmta mér edrú.
Þaö er ekki hægt að minnka
unglingadrykkju, hún fer bara eitt-
hvað annað, eins og til Eyja eða á
Kántríhátíð. Er ekki bara betra að
dreifa þessu niður á nokkra staði,
svo auðveldara verði að ráða við
fólkið? Akureyri græddi stórfé á að
halda þessa hátíð en núna um versl-
unarmannahelgina eru færri í bæn-
um heldur en búa þar og því hlýtur
að verða um stórtap að ræða af
þessari hátið! - Halló Akureyri aft-
ur! Takk fyrir!
Loftsteinn og
tungliö
Vilhjálmur Alfreðsson skrifar:
í sjónvarpsfréttum nýlega kom
fram að hugsanlega kunni loftsteinn
að rekast á jörðina árið 2019. Auð-
vitað yrði tjón vegna þessa geigvæn-
legt. En jöröin myndi jafna sig.
Verra væri ef loftsteinn þessi rækist
skáhallt á tunglið, því þá byrjar
tunglið að spinna aftur og áhriftn
yrðu þau að mannkyn hér á jörð
þurrkaðist út að fullu vegna jarð-
fræðilegra breytinga um allan
hnöttinn.
Starfsmannasjóöur einkavæöist.
Rétta bakhjörlum hjálparhönd.
Ákall til
starfsmanna
Magnús Sigurðsson skrifar:
Þegar neyðin er stærst er hjálpin
næst. Og hún er nærtæk í Spari-
sjóði Reykjavíkur og nágrennis. Þar
leynist nefnilega starfsfólk sem er
tilbúið að rétta bakhjörlum sínum
hjálparhönd. Já, bakhjörlunum.
Hverjir eru þeir? Jú, eru þar ekki
komin Kaupþingið góða, Sparisjóða-
bankinn ásamt öðrum sparisjóöum!
„Eftir því sem þörf er á“ segir svo í
frétt um málið. Betra er að „mjólka“
starfsmannasjóð hjúanna fyrst.
Þetta minnir nú óneitanlega á fyrri
takta fallinna, sem lofðuðu góðu, já,
gulli og grænum skógum og „buðu“
starfsfólki að gerast hluthafar.
Flestir bregðast vel við svona ákalli.
En venjulega er skammt i yfirtöku
„bakhjarlanna" og hlutir starfs-
manna gufa upp. Man einhver t.d.
Amarflug sem fjallað hefur verið
um í greinum að undanförnu vegna
annarra mála, og fleiri fyrirtæki
sem nú sjá ekki lengur dagsins ljós?
Þar fóru víst hlutir starfsmanna fyr-
ir lítið!
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangið:
gra@dv.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til að senda mynd
af sér til birtingar með bréfunum á
sama póstfang.