Dagblaðið Vísir - DV - 31.07.2002, Blaðsíða 17

16
+
17
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjórí: Hjalti Jónsson
Aðalritstjórí: Óli Björn Kárason
Ritstjórí: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aöstoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaóaafgreiósla, áskrift:
Skaftahlíð 24,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - ABrar deildir: 550 5999
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyrí: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerö og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgialds.
DV greiöir ekki viömælendum fyrir viötöl viö þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
í sambúð með álveri
Hvorki heyrist hósti né stuna i umhverfisvemdarsinn-
um vegna stækkunar álversins í Straumsvík ef miöaö er
viö stóriðjuáform í öðrum landshlutum. Þar er þó ekki
verið að tala um lítils háttar viðbót heldur þriðjungs
stækkun á húsakosti og tækjum og nærfellt 300 prósenta
meiri framleiðslugetu en nú er til staðar í Straumsvík.
Skipulagsstofnun hefur nú fallist á þessa fyrirhuguðu
stækkun fyrir sitt leyti með eðlilegum skilyrðum sem
eru bæði ströng og afdráttarlaus.
Forráðamenn ALCAN sem reka álbræðsluna suður í
hrauni sjá fram á allt að 460 þúsund tonna ársframleiðslu
eftir að fyrsta og öðrum áfanga stækkunarinnar er lokið,
en verksmiðjan annar nú 170 þúsund tonnum á ári. Þetta
eru stórhuga ráðagerðir og sýna að möguleikar margs
konar stóriðju í orkuríku landi eins og íslandi eru mikl-
ir. Þau sýna að útlendingar eru reiðubúnir að fjárfesta
myndarlega hér á landi enda bjóðist þeim raforkuverð
sem er fært við samkeppni úr hvaða átt sem er.
Þegar fyrirhugað var að reisa 60 þúsund tonna álver
við hliðina á Járnblendiverksmiðjunni á Grundartanga i
norðanverðum Hvalfirði reis upp hópur manna og fór
mikinn í fjölmiðlum. Óttast var að sól myndi sortna í
firðinum langa og var ákafi mótmælenda slíkur að þeir
voru reiðubúnir að járna sig fasta við vinnuvélar og berj-
ast til síðasta manns. Umræðan um umhverfismál í Hval-
firði er löngu þögnuð. Álverið er risið og mun ugglaust
verða fimmfalt stærra á næstu árum - í kyrrþey.
Umræðan um verksmiðju ÍSALs sem nú heitir ALCAN
hefúr ekki fyllt margar síður á seinni árum. Hún hefur
meira og minna legið í láginni. Ef til vill hentar það ekki
umræðuefninu að vel hefur tekist til í hrauninu sunnan
Hafnarfjarðar. Þar stunda menn útivist á einhverjum feg-
ursta golfvelli landsmanna í næsta nágrenni við afkasta-
mesta og stærsta álver landsins. Þangað teygja sig nýjustu
íbúðabyggðir bæjarins og er barist um lóðirnar. Álverið
er fyrir margt löngu orðið snar þáttur í öllu bæjarlífinu.
Segja má að nýtt 290 þúsund tonna álver risi í Hafnar-
firði á næstu árum ef fram fer sem horfir. Það er næst-
um fimmfalt stærra álver en núverandi verksmiðja
Norðuráls í Hvalfirði. Viðbrögðin við þessum tveimur
kostum í uppbyggingu iðnaðar í landinu eru vægast sagt
ólik. Engum sögum fer af hópum fólks sem ætlar að jáma
sig við vinnuvélar í Straumsvík. Engum sögum fer held-
ur af hugsanlegu umhverfisslysi í hrauninu sunnan
Hafnarfjarðar. Umræðuefnið hentar ekki málstaðnum.
Vitaskuld er það svo að sambúð álvers og íbúðabyggð-
ar í Hafnarfirði hefur heppnast. Áratugareynsla sýnir að
gamla grýlan er ágætur nágranni og ekki ófríðari en svo
að menn vilja ólmir njóta útivistar í næsta nágrenni
hennar og reisa sér og börnum sínum framtíðarheimili
fast við hlið hennar. Þessi reynsla Hafnfirðinga ætti að
nýtast íbúum annarra fjarða sem vonast eftir álveri í
sína byggð. Hún sýnir að íbúðabyggð og álver eru engar
andstæður eins og oft hefur verið haldið fram.
Bæjarstjórinn í Hafnarfirði segir í DV í gær að stækk-
unin sé gríðarlega mikilvæg fyrir atvinnulífið í bænum.
Vert er að minnast orða hans frá því í byrjun þessa mán-
aðar þegar frestur til að skila inn athugasemdum vegna
umhverfisáhrifa af stækkun álversins í Straumsvik var
liðinn. Þar sagði hann að „mikil sátt ríki í Hafnarfrði og
nágrenni“ um þessa stækkun. Sex athugasemdir bárust,
„óvenjufáar“ að mati skipulagsstjóra ríkisins. Kannski
er álverið ekki nógu langt úti á landi?
Sigmundur Ernir
DV
MIDVIKUDAGUR 31. JÚLÍ 2002_MIÐVIKUDAGUR 31. JÚLÍ 2002
Skoðun
Vargöld í fjármálaheimi
Kjaflari
Hjörleifur
Gutiormsson
fyrrverandi
alþingismaöur
Ekki verður svo opnað fyr-
ir útvarp nú um stundir
eða flett dagblaði að ekki
sé þar stútfullt af sögum
um átök og ruðning fjár-
málaspekúlanta. Heldur er
þessi sundurlausi frétta-
burður af stimpingum pen-
ingamanna þreytandi, því
að sjaldnast er reynt að
setja hann í samhengi.
Sé hins vegar skyggnst bak viö
nöfn og númer í þessum hjaðninga-
vígum kemur á daginn að inntakið
er oftast hið sama: Þeir sem voru
stórir og umsvifamiklir fyrir eru að
gleypa þá sem minni eru. Þetta er
kallað hagræðing og nánast helgi-
spjöll að hafa á móti þeim drifkrafti
i hagþróun.
Óábyrg vinnubrögö
Opinber stefna stjómvalda nú um
stundir er að kasta fyrirtækjum sem
verið hafa í sameign landsmanna um
langan aldur inn á blóðvöll markað-
arins. Fyrst er ríkisfyrirtækjum
breytt í hlutafélög af því að það sé
hið gjaldgenga rekstrarform. Vart er
blekið þornað undir slíkum ákvörð-
unum þegar krafan um einkavæð-
ingu verður hávær. Það þarf vissu-
lega ekki að vera goðgá að breyta
rekstrarformi ríkisfyrirtækja eða
leggja þau niður.
Hitt er verra ef það verður trúarat-
riði og menn neita sér um að spyrja
til hvers leikurinn er gerður og láta
vera að móta leikreglur um fram-
„Sem flestir Islendingar œttu að gera þá kröfu til kjörinna fulltrúa að gœta al-
mannahagsmuna, í stað þess að fóðra þá varga sem nú takast fyrirfram á um
bankastofnanir og sameiginlega sjóði landsmanna. “ - Frá Alþingi.
haldið. Sala ríkisbankanna og tog-
streitan um sparisjóðina er dæmi-
gerð fyrir vinnubrögð sem eru að
engu hafandi og bera keim af mafíu-
starfsemi I stað stjómvisku.
Viðvaranir út ólíkum áttum
Á Alþingi hafa vinstri-grænir ver-
ið fremstir í flokki þeirra sem varað
hafa við blindri einkavæðingar-
stefnu. Talsmenn stjómarflokkanna
hafa forðast að svara málefnalega
þeim viðvörunum og kallað þær aft-
urhald og þaðan af verri nöfnum. Nú
bregður hins vegar svo við að Morg-
unblaðið lýsir svipuðum viöhorfum
og vinstri-grænir hafa staðið fyrir. í
leiðurum hafa ritstjórar blaðsins ít-
rekað varað við áformum og aðferð-
um ríkisstjómarinnar um frekari
einkavæðingu Landsbankans og
Búnaðarbankans. „Að mati Morgun-
blaðsins er ríkisstjórnin á mjög
rangri leið í einkavæðingu bank-
anna ... ,„ segir í ritstjómargrein 26.
júlí sl.
Ritstjórarnir vara þar við þeirri
hættu að bankakerfinu verði skipt
upp á milli tveggja eða þriggja við-
skiptablokka og nú stefni í að ríkis-
stjómin geri örlagarík mistök. Al-
varan að baki orða blaðsins leynir
sér ekki og óskandi að á þeim verði
tekið mark.
Hrunadans heima og erlendis
Þörfin á aðgát í fjármálum, jafnt
þjóöa og fyrirtækja, ætti að blasa viö
hveijum manni sem fylgist nú með
hruni verðbréfa um allan heim.
Þetta gerist í kjölfar þess að átrúnað-
argoð hafa orðið uppvís að því að
brjóta gegn einföldustu reglum um
bókhald og endurskoðun.
Sumir fréttaskýrendur taka svo
djúpt í árinni, að fjármálakerfi
Bandaríkjanna standi á brauðfótum.
Dow-Jones vísitalan er nú fallandi
þriðja árið í röð og slíkt hefur ekki
gerst frá lokum síðari heimsstyrjald-
ar. Hvert stórveldi viðskiptaheims-
ins þar vestra af öðm fellur nú af
stalli og forseti og varaforseti Banda-
ríkjanna eru sjálfir sakaðir um að
hafa brotið gegn settum reglum.
Hérlendis ganga klögumálin mis-
kunnarlaust á víxl, þótt ólíku sé sam-
an að jafna. Sem flestir íslendingar
ættu að gera þá kröfu til kjörinna
fulltrúa að gæta almannahagsmuna,
í stað þess að fóðra þá varga sem nú
takast fyrirfram á um bankastofnan-
ir og sameiginlega sjóði landsmanna.
Upp Ijúkist auðcefi landsins
Hannes * &
Kjallari
íslendingum hefur oft
bæst liösauki þær ellefu
aldir sem landið hefur
veriö í sögulegri byggð.
Bæði er um að ræða án-
ingargesti á faraldsfæti
og annað aðkomufólk
sem sest hér að til lengri
tíma einhverra hluta
vegna.
Á síðustu öld bættust til að
mynda norskir símamenn við mann-
talið upp úr aldamótum, þýskar hús-
freyjur í sveitir eftir seinna verald-
arstríð og fleiri nágrannar sem fall-
ið hafa vel að þjóðfélaginu. Engum
lifandi manni datt þó í hug aö aö-
komufólkið leysti aldagamla menn-
ingu íslendingá af hólmi hér norður
undir ysta heimsins baug.
Sesam, opnist þú!
Ekki er vitaö betur en norsku
símritarnir hafi samið sig að hátt-
um fólksins í landinu og ornað sér
við menningu heimamanna hvort
sem þeim líkaði hún betur eða verr.
Fóru ekki með ránshendi um arf-
leifð þjóðarinnar eins og forfeður
þeirra herleiddu bæði Leif Eiriks-
son og Snorra Sturluson. Sama máli
gegnir um þýsku frálænumar sem
skUuðu löngu dagsverki með sóma
og sann. Reyndu ekki að umpóla ís-
lenskri menningu með því að skipta
út Atla Heimi fyrir Wagner eða Eg-
ils pilsner fyrir Ljónsbrá.
En vilji menn vita hvorum megin
þjóðhollusta þeirra aöfluttu liggur
er knattspyman ágæt mælistika og
upp kemst um strákinn Tuma þegar
hann hvetur gamla ættarlandið sitt
gegn gistilandinu á fótboltavellin-
um. Menning er helsta auðkenni
hverrar þjóðar og verður ekki breitt
yfir nafn hennar og númer þótt út-
lendingar flytji til landsins í lengri
eða skemmri tíma. Aðflutt fólk hlýt-
ur að laga sig að menningu gisti-
landsins án sérstakrar kröfugerðar
eða flytja burt ella.
En öðru vísi mér áður brá: Varla
líður sá vikudagur að „fjölmenning-
arlegt þjóðfélag" sé ekki í fréttum
einhvers staðar á köldu landi ein-
menningar norður við baug. Stöðugt
er sagt frá nýjum alþjóða mann-
virkjum sem vígð eru fyrir nýlendur
langt að kominna og hver miðstöðin
á fætur annarri opnar dyr sínar um
þvert og endilangt landið. Nafnorðið
fjölmenningarþjóðfélag er nýtt lykil-
orð á borð við Sesam, Sesam opnist
þú, og upp ljúkast auðæfi landsins.
Fámenni í fjölmenningu
Her manns er bæði á þönum og
launum umhverfis samfélög ný-
fluttra svo gamaldags íslendingum
dettur helst i hug aö nýbúavafstrið
verði næsta stóriðjan í landinu þeg-
ar menn heykjast endanlega á Kára-
hnjúkum. Fer nú litlum sögum af
„Menning er helsta auð-
kenni hverrar þjóðar og
verður ekki breitt yfir
nafn hennar og númer
þótt útlendingar flytji til
landsins í lengri eða
skemmri tíma. Aðflutt
fólk hlýtur að laga sig að
menningu gistilandsins
án sérstakrar kröfugerðar
eða flytja burt ella.“ - Ný-
búar halda hátíð.
ellefu alda menningu þjóðarinnar ef
fáeinir útlendingar ná að breyta arf-
leifðinni í fjölþjóðlegar leifar á
nokkrum gistinóttum og jafnvel þús-
und og einni nótt. íslensk menning
breytist ekki í suðlæga menningu
framandi þjóða þótt fólk af erlendu
bergi sofi hérlendis í fleiri eða færri
nætur frekar en Þriðji heimurinn
haggist þótt íslendinga beri þar
stöku sinnum að garði.
Fjöldi landsmanna hefúr numið og
starfað í öðrum löndum og ekki
merkt að menning þjóðanna lagi sig
að íslenskum siðavenjum fyrir
bragðið. íslendingar hafa mátt semja
sig sjálfir að siðum gistilanda sinna
og án frekara meðlætis frá hinu opin-
bera. Þar standa ekki opnir Sesam
hellar allan sólarhringinn og mæti
íslendingar andúð hjá innfæddum
bera menn harm sinn í hljóði.
Þá er fjandinn laus
Hérlendis er samvistum öðru vísi
háttað: Segi einhver maður farir sín-
ar ekki sléttar í samskiptum við að-
komufólk rís þetta venjulega
kommalið í Samfylkingunni upp á
afturlappimar og leggur manninn í
einelti. Gerist einhver maður svo
djarfur að bera saman aðkomufólk
og íslendinga er hann umsvifalaust
dreginn fyrir dómstóla.
Svo er nú komið réttindum ís-
lendinga í eigin landi en það er önn-
ur saga. Fólk má blóta káerringum,
framsóknarmönnum og templurum
norður og niður, en alls ekki útlend-
ingum. Þá er fjandinn laus. Á með-
an stendur Sesam opinn allan sólar-
hringinn.
Sandkom
sandkorn@dv.is
Vonbrigði
Grein Jóns G. Tómassonar, stjórn-
arformanns SPRON, í Morgunblaðinú í
gær um „aðfor Búnaðarbankans að
SPRON“ má telja næsta ótvírætt merki
um að Jón hafi orðið fyrir miklum von-
brigðum með forystu Sjálfstæðisflokks-
ins. Hann bendir á að „forystumenn
fjögurra stjórnmálaflokka af fimm hafa
lýst því, að þeir telji yfirtökutilraun
Búnaðarbankans stangast á við vilja löggjafans," og jafn-
framt að svo virðist sem Sjálfstæðisflokkurinn hafi kom-
ið í veg fyrir að viðskiptaráðherra gripi í taumana. Jón
rifjar upp að fyrsti stjómarformaður SPRON, Jón Þor-
láksson, var jafnframt fyrsti formaður Sjálfstæðisflokks-
ins. Hann hafi lifað eftir kjörorðinu „Gjör rétt - þol ei
órétt“. Og Jón spyr eftir hvaða kjörorði forysta Sjálfstæð-
isflokksins starfi í dag. Sannarlega hvöss kveðja og ekki
síst merkileg í því ljósi að Jón G. Tómasson var sem
borgarritari æðsti embættismaður borgarinnar og einn
nánasti samstarfsmaður Davíðs Oddssonar alla valdatíð
hans sem borgarstjóra ...
Sami grautur
Þótt góð vísa sé aldrei of oft kveðin og
kjallaragrein Árna Bergmanns rithöf-
undar um Bandaríkin og Evrópusam-
bandið hafi verið með jafnmiklum ágæt-
um og annað sem frá honum kemur, var
það ekki af ásettu ráði sem DV birti
greinina í annað sinn sl. mánudag. Árni
og lesendur allir eru beðnir innilega vel-
virðingar á mistökunum. Heiti greinar-
innar er auðvitað óhrekjandi sönnun þess að örlögin eru
kaldhæðin: „Sami grautur í tveimur skálum" ...
Ummæli
Jafnvel ímyndin er óhrein
„ísland er enn hreint land i heimi sem stöðugt verður
mengaðri, en jafnvel þótt vatnsorka sé „hrein“ eru málm-
bræöslur og iðnaður það almennt séð ekki. Jafnvel ímyndin
er óhrein. Ég spyr sjálfa mig af hverju ísland kýs að innleiða
iðnað og iðnaðarmengun á eyjunni. Af hverju ísland er tilbú-
ið til að beita harðfylgi við að umbylta landslaginu og eyði-
leggja viökvæm vistkerfi sín. Af hverju ísland kýs af fúsum
og frjálsum vilja að byggja upp ónauðsynleg samfélagsleg
mannvirki, þrátt fyrir að hafa orðið vitni að þeim óafturkall-
anlega skaöa sem iðnaðarríki hafa kallað yfir umhverfí sitt
og að lokum sjálf sig. Ég spyr sjálfa mig af hveiju íslending-
ar, sem eru læs og vel menntuð þjóð, imyndi sér að þeim tak-
ist að forðast þann skaða sem öðrum nútímamenningarheim-
um hefur ekki tekist að forðast.“
Roni Horn í Morgunblaöinu 27.7.
Lýðræöishalli nýjasta orðið
„Lýðræðishalli er nýjasta orðið í íslenskum stjórnmálum.
Reyndar hefur það einkum heyrst í sambandi við Evrópusam-
bandið og segja menn þá ýmist að ESB geti bjargað íslending-
um frá núverandi lýðræöishalla eða menn segja að ESB sé nú
sjálft svo illa haldið af lýðræðishalla að það geti ekki bjargaö
einu né neinu í þeim efnum. Þessi umræða er þeim eiginleik-
um gædd að flestir hlusta ekki á hana; fyrir fólkið í landinu
sem hefur um margt þarft að hugsa hljómar „lýðræðishalli“
eins og hvert annað óskiljanlegt tiskuorð sem stjórnmála-
menn taka sér í munn til að virðast ekki einfaldir og banalir
(en reyndar má deila um árangurinn af því). En hvað merkir
lýðræðishalli? Jú, það merkir þaö aö fólkið í landinu fær ekki
að ráða vegna þess að stjórnvöld vaða yfir alla á skítugum
skónum og banna fólki að tala.“
Katrín Jakobsdóttir á murinn.is
Iðrun og lof um endurbót
„Það hefur vakið sjálfsagða athygli að forstöðukona Jafn-
réttisstofu hafi gerst brotleg um jafnréttislög á meðan hún
sinnti starfi sínu sem formaður Leikfélags Akureyrar. Síðan
þá hefur Valgerður sýnt í einu og öllu hversu vel hún er að
sér í orðræðu fyrrum andstæðinga sinna þegar kemur að því
að veija brot á jafnréttislögum. Sömu rök eru notuð og áður
og Valgerður notar tækifærið til að sýna að í öll þessi ár hef-
ur hún í raun hlustaö og lært af gagnrýnisröddum. Eins og
Graham Allison sagði „Where you stand depends on where
you sit“ eða hvar þú situr ræður hvar þú stendur. Það er aug-
Ijóst að Valgerður brást ekki við þessum úrskurði, eins og
hún hefði óskað að aðrir atvinnurekendur í sömu stöðu
gerðu; með einlægni iðrun og lof um endurbót."
Svanborg Sigmarsdóttir á Pressan.is
Slysaskot í Palestínu
„Anginn litli, anginn
minn, ég ætlaði að skjóta
hann pabba þinn“. -
Þessi nöpru niðurlagsorð
í kvæði Kristjáns frá
Djúpalæk, Slysaskot í
Palestínu, hafa væntan-
lega farið í gegnum hugi
margra þegar myndir birt-
ust af seinustu hryðju-
verkum ísraelsmanna
gegn Palestínumönnum í
Gazaborg 22. júií. sl. Þá
drápu þeir 16 óbreytta
borgara í aðför að skæru-
liðaforingjanum Salah
Shehade, þar af 11 börn,
særðu yfir 140 manns og
sprengdu heimili þeirra í
loft upp.
Peres utanríkisráðherra, um sólar-
hring síðar, meðan verið var að
draga lík níu ára gamallar stúlku
upp úr rústum heimilis hennar. Per-
es nýtur þess enn að hafa hlotið frið-
arverðlaun Nóbels og er látinn tala
heimspressuna til þegar gamli faut-
inn hefur gert í nytina sína. Ég er í
hópi þeirra sem hafa talið Símon
Peres skárri stjómmálamann en
Sharon, en þegar hann fór að tala
um „slysið“, fann ég að ég hafði al-
veg fengið nóg af honum.
Var stofnun Ísraelsríkis slys?
Ég á bæði bam og bamaböm á
aldur við þau sem var fómað í um-
ræddri árás og á ekki í neinum
vandræðum með að setja mig í spor
syrgjandi foreldra sem horfa upp á
bömin sín myrt af ísraelsku her-
námsliði annars vegar eða af palest-
inskum uppreisnarmönnum hins
vegar. Morð em ekki „slys“, nema í
munni kaldrifjaðra stjórnmála-
manna og hermdarverkamanna sem
eru orðnir ónæmir á afleiðingar
gerða sinna og ákvarðana. Reyndar
bætti Peres því við að stærsta slysið
væri stríðið sjálft og virtist eiga við
uppreisn Palestínumanna sem hófst
við valdatöku Sharons eins og fyrir-
séð var. En í raun hefur ríkt her-
námsástand í Palestínu frá stofnun
Israelsríkis 1948 sem bæði hefur
snúist upp í styrjaldarátök við ná-
grannariki og borgarastríð eins og
nú ríkir. - Var þá stofnun Ísraelsrík-
is slys?
„Frábærlega vel heppnuð að-
gerð“, sagöi forsætisráðherrann,
Ariel Sharon. „Slys“, sagði Símon
Ábyrgð alþjóðasamfélagsins
Þannig lít ég ekki á málið. En mér
sýnist þegar sagan er skoðuð að sig-
urvegaramir í
heimsstyijöldinni
síðari hafi hlaup-
ist frá vandanum
sem skapaðist
þegar átti að bæta
gyðingaþjóðinni
aldalangar ofsókn-
ir og stríðsglæpi
með því að af-
henda henni land
sem var heim-
kynni Palestinu-
manna. Alþjóða-
samfélagið svo-
kallaða ber því
þunga ábyrgð á
þeim vitahring of-
beldis og upp-
reisnar sem ríkir
í ísrael okkar
daga og verður aö
rekja til þess að
aldrei hefur verið
samið viö Palest-
ínumenn né kom-
iö fram við þá
sem jafnréttháa
síðari íbúum
landsins.
ísraelsmenn
hrósuðu sigri í
stríðinu ‘48, sem
hafði í för með sér
gríöarlegt flótta-
mannavandamál,
sem enn er óleyst.
Enn fræknari sig-
ur vannst ‘67 þeg-
ar þeir stökktu
herjum fimm
arabaríkja á flótta og lögðu hald á
Gólanhæðir, Vesturbakkann og
„Heimastjóm Palestínu er lömuð, Hamas-menn, Jihad
og aðrir ofstækishópar gera út sjálfsmorðssveitir til að
myrða ísraelsmenn og ísraelsher er kominn langleiðina
með að leggja samfélag Palestínumanna í rúst.
Alþjóðasamfélagið stofnaði til þessa hildarleiks
og verður að stöðva hann.“
Gaza, sjálfstjómarsvæði Palestínu-
manna. Um þau landsvæði, land-
töku innan þeirra
og flóttamanna-
vandamálið frá
‘48 hefur styrinn
að mestu staðið
síðan og er þó
málið enn flókn-
ara, því arabarík-
in hafa ekki vilj-
að viðurkenna
Ísraelsríki fyrr en
nú alveg undir
það síðasta.
Nauðsyn og rétt-
mæti þess aö
stofna sjálfstætt
ríki Palestínu
virðist æ fleirum
ljós, en öfgamenn
í röðum stríðandi
aðila virðast geta
komiö í veg fyrir
hverja tilraun
sem gerð er til
þess að setjast að
samningaborð-
um.
Heimastjóm
Palestínu er löm-
uö, Hamas-menn,
Jihad og aðrir of-
stækishópar gera
út sjálfsmorðs-
sveitir til að
ísraels-
menn og ísraels-
her er kominn
langleiðina með
að leggja samfélag
Palestínumanna í
rúst. Alþjóðasam-
félagið stofnaði til þessa hildarleiks
og verður aö stöðva hann.

+