Alþýðublaðið - 12.04.1969, Síða 14

14 Allþýðublaðið 12. apríl 1969
>*•
MOLl LITLI
Þeir Jói járnsmiður og Möli látli hlupu ,á eftir Köngli
og ráfcu upp óp og skrælki með vissu millibili. Þeir
voru áfciveðnir í ;því að gera hann nú einu sinni svo
, ræki'lega hræddan. að hann léti þá í friði í framtíð-
, inni. Satt að s'ögja voru þeir orðnir leiðir á illverk-
' um hans. Og svo sannarlega tókst þeim að gera Köng
, ul rækilega hræddam að þessu sinni.
TRÚLQFUNARHRINGAR
Fljóf afgréiðsla
Sendum gegn póstkrÓfú.
0UÐM: ÞORSTEINSSON.
guílsmiður
Bandastrætf II,
Áhaldaleigan
SÍMI 13728 LEIGIR YÐUR
múrhamra með borum og fleyg
um mjúrhamra með múrfest
ingu, til sölu múrfeíhingar (3/8
1/4 1/2 5/8), víbratora fyrir
steypu, vatnsdælur, steypu
hrærivélar, hitablásara, upp
hitunarofna, slípirokka, raf
suðuvélar. Sent og sótt, cf
óskað er. — Áhaldaleigan,
Skaftárfelli við Nesveg, Sel
tjarnarnesi^ ísskápaflutningar
BEÚÐUR TIL SÖLU —
Litlu indíánarnir
8
Við fcomurn að vörmu spori, sagði lögregluþjónn-
inn, og það rfeyndist vera rétt hjá honum. Eftir örfá-
ar mínútur hteyrðist þytur í bifreið og þrír lögreglu-
þjónar komu hlaupandi að forstofudyrunum þar sem
móðir Möggu beið eftir þeim. Magga sagði þeim frá
ævintýrilnu í skyndi en áður en hún hafði lokið sög-
unni ýttu þeir benni inn í bílinn og brunuðu af stað,
til gamla sýslumannshúsSins.
En nú kom :babb í bátinn. Þau voru rétt komin
heilm að gamla húsinu þegar þasu sáu einhverja smá-
vaxna persónu fcoma hlaupandi eftir veginum bað-
ándi öllum öngum. Það var Palli.
Hó—hó, kaMaÖi hann þegar hann sá Möggu. Það er
Of seint hann slapp, hann slapp. Lögregluþjónarnir
Stöðvuðu bílinn og hann settist vilð hliðina á Möggu.
Hann kom ,út um forstofutílyrnar með stóran, stóran
pofca, og hvað haldið þið svo, það beið maður á bif-
hjóli eftir honum á stígnum. Þjófurinn stöfcfc unp í
fcörfuna og sVo brunuðu þefr af stað og óku í loftinu.1
Sástu númerið á bifhjólinu, spurði einn lögreglu-
Iþjónninn, risastór maður og tók fram vasabófc sínla.
Auðvitað gerði ég það, sagðil Palli rogginn. Ég er
Indíáni og Indíánar taka eftir ölu, sem fyrir augu
ber. Númerið var OP6186 og bifihjólið fór í áttina t:i
borgarinnar. Áfram, áfram, æpti annar lögreglu-
þjónninn til ökumannSins. Ökum elnls hratt og sbrjóð
urinn þolir. Haldið ykfcur fast börn.
með því að biðja ha-na að veirða konan sín? Nú var ihann frjáls, og
vildll gleymia'ikonumni, sem attldirei hafðj, verið eiginkonan hans!
Og ekki leið heininii betor, þegar hún heyrði fyrstu orð Pats.
—- Síheila- Ég hraðaði mér hinigað uimi lajg og þú hriinigdlir, og ég
var a!ð 'tattla v:ð Hugh. Er það eklki dásamilegt, að hamni skuli hafa
fengtð heilsuna aiftur? Er það ékkli lunaðslegt?
— Jú, það er unaðslegt, endiurtók Sheila fcflíðlega. Svo leit hún
iupp og horfði undrandi á Piát.
— Ég er svo fegin, hans vegna — og þín. Hugh saigði mór, /að
þú værir faráin. Ég veit ekki, hvers vegnia þú fónst, en ég famn, það
á mér, að þér værfl emgin alvara með að yifirgefa harnn. Farðu til
(hams. S'heiiia. Hann þarflnlast þín. Þegar hún sá spuirnjjnguna í aulgurn
Sheilu, bætti hún viið: — Ég hef laldriei verið ánnáð en vinur 'hans.
Farðu til hans. Hann bíður eftir þér.
Hún stökk upp tröppurniar og iinin í hierbergið iháns Hugh, og
beint tiflj hans. Hann bref'ddi út fiaðmíinn móti henni. Hainn vissi
það. Hann hafði aðeins þurft að sjá framan í hania Úll áð Vita, að
seinustiu onð henmlar höfðu áðei-ns verið sú martröð, sem hann hiaifði
Ságt við sjiálifan siig, að þaiu vænu,
— Sheila, Það var eklki satt. Segðu, að það ha£i eikfci verið
satt!
Nú hvíld'i hún í faffmi hans, og lenginni skuggi var á milli þeirr'a.
Énginn ótti aðskididli þau, og toún hvíslaði: — Nei, aðeins ást oikkar
er sönn.
Næsta framhaldssaga heitir
RÖDDIN
og er eftir Pauline Asli.
Sagan fjallar um ungan og yellauðugan mann, sem lendir í bíl-
slysi. Hann blindast, og meðan hann liggur á sjúkrahúsinu, lilustar
hann á RÖDDINA í útvarpinu. Á röddina, sem hrærir hjarta-
strengi hans....
SÖGULOK.
118
119