Alþýðublaðið - 21.04.1969, Síða 14

14 Alþýðiiblaðið 21.apríl 1969
Pauline Ase:
RÖDDIN
7.
vegna finnst yður það ekki líka?
— Myndi yður þykja það? spurði hún og leit á
hann. — Ef þér hefðuð kallað hann þessu nafni, svo
að Laurí heyrði til, og þér vissuð, — að það væri rétt-
mæt ásökun?
Síðustu orðin hvíslaði hún næstum því. Þau horfðu
hvort á annað þegjandi, en svo tók Geoffrey um hand
legg hennar og sagði ákveðinn:
— Komdu, við skulum ganga niður að ströndinni,
Hún kinkaði kolli, og þau gengu niður að strönd-
inni, og hann hélt áfram að tala.
— Við ættum að koma hingað að degi til, þegar
sólin skín. Það er áreiðanlega fallegt hérna. Hvað seg-
iö þér um það, Kamilla?
•— Ég held, að ég geti ekki hugsað mér það eftir
kvöldið í kvöld, andvarpaði hún. — Ef við hefðum
aðeins ekki farið að tala um eitthvað sorglegt.
— Þér megið ekki láta þetta eyðileggja allt kvöld-
ið fyrir yður, sagði hann. — Ég hef alltaf vitað, að ég
yrði að tala við yður um Laurí og föður hennar. Ég
var að vona, að við gætum einnig,rætt um það, sem
veldur yður svo miklum áhyggjum. Það er svo ein-
staklega mikilvægt, að þér losið yður gjörsamlega við
fortíðina, áður en þér hefjið nýtt líf.
— Þér eruð svo góður! Þér eruð bezti maður, sem
ég hef nokkurn tímann kynnzt, sagði hún örvænting-
arfull. — Ég vildi óska, að ég gæti útskýrt allt þetta
fyrir yður, en því miður get ég það ekki.
— Byrjið bara á byrjuninni. Hvað gerði maðurinn
yðar?
*—1 Hann var í mjög góðri stöðu á skrifstofu. Þann-
ig kynntumst við ,svaraði hún þreytulega. — Ég fékk
mér atvinnu í afleysingum á skrifstofu sem vélritun-
arstúlka. Þetta var að sumri til og þá er lítið að gera
við leikhúsin, og af einhverju verður maður að lifa.
— Hvað svo ?
— Við giftumst
Það hafði verið svona einfalt og óbrotið. Bros,
nokkur orð, og þau voru ástfangin. Þau gátu ekki
um annað hugsað en ástina.
— Ég geri ráð fyrir, að þið hafið þekkzt alllöngu
áður? spurði Geoffrey lágt. / ,
— Þrjár vikur! sagði Kamilla. — Við leigðum stórt
herbergi í risi, settum í það milliveggi, bjuggum til
skápa, máluðum og gerðum loftið að fallegri íbúð.
Það var skemmtilegt, og okkur leið vel saman.
Geoffrey Vannard fannst hann vera utangarðs. Kam
illa og faðir Laurí höfðu átt þetta forkostulega ævin-
týri saman, sem hann fengi aldrei að kynnast, ein-
faldlega vegna þess, að það var ólíkt honum. Hann
var blátt áfram öfundsjúkur um stund.
— Svo fæddist Laurí, sagði Kamilla. 1
— Hélduð þið áfram að búa í þessari skemmti-
legu íbúð?
— Hún var nægilega stór til þess, svaraði hún eft-
ir smáhik. — En okkur skorti alltaf peningana fyr-
ir húsaleigunní. En ég geri ekki ráð fyrir, að þér
hafið áhuga á að heyra meira um þetta.
— Ekki, ef þér viljið ekki segja mér frá því, Kam-
illa, sagði hann. — Enr seinna eigið þér eftir að
kynnast lífinu á nýjan leik.
Hann var í miklu uppnámi.
— Það efast ég um, hvíslaði hún.
— Þér verðið að trúa á það, sagði hann um leið
og þau gengu heim að veitingahúsinu. — Kannski
getur Laurí seinna hrósað sér af því að eiga stór
kostlegan föður.
Það fór hrollur um Kamillu.
Seinna dönsuðu þau saman.
—- Hvernig leit pabbi Laurí út? spurði Geoffrey
og varir hans snertu næstum Ijóst hár Kamiilu.
— Hann var svo glaðlegur, sagði hún hikandi. —
Hann hló smitandi hlátri, og honum fannst skemmti-
legt að lifa. Hann var dökkhærður og með úfið hár
og mjög hávaxinn. Hann var svo kátur, og hann hafði
stórt og fallegt hökuskarð.
Geoffrey fannst skyndilega, að hannistæði í vegin.
um fyrir því, að hanrr gæti sigrað hjarta Kamiliu.
9. KAFLI. ' i
Philip lá og beið óþolinmóður eftir heimsóknartím-
anum. Nú gat hann hreyft sig, og honum fanst ekki
lengur, að hann væri lifandi smurlingur.
Hann heyrði, þegar hinir gestirnir voru að koma og
þeir fyrstu töluðu lágt, en seinna komu fleiri, sem
höfðu hærra. Svo voru dyrnar að herbergi hans opn-
aðar. Það kom einhver inn og sagði lágt: — Sælir.
Philip komst í slíkt uppnám, að við Iá, að hann
gæti engu svarað. En svo sagði hann og þekkti ekki
rödd sjálfs sín:
— En hvað það gleður mig, að þér skylduð koma
í dag. Mér þótti mjög leitt, hvað gerðist í gær. En
ég hafði satt að segja ekki hugmynd um, að afi minn
myndi koma í heimsókn.
— Það skiptir engu máli, sagði hún. — Ég vinn
hérna á skrifstofunni.
— Og eruð í einkennisbúningi, bætti hann við.
— Já, hvernig vissuð þér það?
— Afi sagði mér það. Ég verð að spyrjast fyrir.
Ég get ekk séð fólk.
— Ég skil það vel, sagði húnr skilningsrík. — Hvað
sagði afi yðar fleira um mig?
— Ekkert, andvarpaði hann. — Hvað heitið þér?
Frú Haywood. (
Hún sá, að hann fölnað?,. Hann hafði mjög fagran
munnsvip, fegurri en hún hafði, nokkru sinni séð á
karlmarrni, en nú komu djúpir drættir vjð munnvikin.
Kamilla skildi ekki ástæðuna fyrir þessum vonbrigð-
um hans og komst að þeirri niðurstöðu, að hún hefði
ekki verið nægilega elskuleg og eðlileg við hann.
— Ég heiti annars Kamilla, sagði hún. Þér getið
kallað mfg fSamTlluj ef þér viFjið. Ég býst við því, að
ég geti 4iti3 -irm tif yðar af ug til, ef þér þá viljið
fá mig í heimsókn.
I
I
VIKINGUR
i
i
i
i
i
i
!.
I
I
6
E
I
EReykjaví'k —klp.
Víkfngiatr bafia lönigum átt
efiniilega yngr/i flokika í hand-
knattleik, sem og flest félög-
in í Reyikjiajviík. Fyrir skömimiu
ificlr frlam Reykjavíkiurmót
þai'riia yngatiu í þesiaari íþrótt
4. flokiki, en- í þeim flokki er
elkki keppt með öðrum flokik-
um, 'heldur mióti'ð iátið fara
fram á etaum d'egi. Víkingur
tíilgmði í þessum flokki, en til
þess þurfitu þieir 'að llieika auka
llleik vlið iFraim, sem viair jafint
þeim lað istigiumi eir öElum, leikj
utnium var loktð.
Úrslit leikjanna urðu sem
hér segir:
V íkingur: Ánmann
KR—Valur
Fram.—ÍR
Víkingur—KR
Valur—ÍR
Ffam—Ármann
Víkiwgur—ÍR
KR—Ármainn
Friam—■Valulr
ÍR—Ármainm
Ví'klingiuir: Valur
Fnam—KR
VaTJutr—Ármann
KR—ÍR
Finam—Víkingur
ÚRSLIT:
Víkimgíuir—Fram
15:5
7:6
9:4
4:3
7:7
7:6
9:6
10:5
9:4
11:4
10:4
8:7
9:5
8:8
10:10
12:6
i
BEZTI
MEGRUNARKÖRINN
B Y G G I S T Á
LIMMITS OG
TRIMETTS
megrunarikexi og megrun'arsúkkulaði
Fæst í apóteku’num