Dagblaðið - 03.03.1976, Blaðsíða 2

Dagblaðið. Miðvikudagur 3. marz 1976.
EFLUM EINKAFRAMTAKIÐ
SIGGI FLUG skrifar:
„Það sést æ betur hve illa við
íslendingar erum á vegi staddir
stjórnarfarslega séð og ekki sízt við-
skiptalega séð, því að við fáum ekki
lengur það verð fyrir afurðir okkar
sem við þurfum til þess að halda
þeim lífsgæðum sem við höfum vanið
okkur á undanfarin ár.
Það er sorglegt til þess að vita að á
meðan við stöndum í deilu við Breta
um lífsafkomu okkar, máski um alla
framtíð, skuli alþingismenn vera að
rífast um hvort stefna beri að því að
koma sjónvarpssambandi á til allra
sveitabýla á landinu og hvort eigi að
stækka tiltekinn fjöida símstöðva auk
ýmissa annarra ónauðsynlegra
mála sem tíma Alþingis er sóað í að
ræða um.
Allt þetta er aðeins sýndar-
mennska, eins og einn þingmanna
komst að orði, — sýndarmennska til
þess að villa um fyrir tilvonandi
kjósendum því það vita allir —
einnig þingmenn — að ekki er hægt
að sigla þjóðarskútunni áfram fulla
ferð eins og ekkert hafi gerzt, því það
hlýtur að koma að því að við getum
ekki slegið ný lán til þess að borga
þau gömlu, svo ekki sé nú talað um
verðtryggðu spariskírteinin sem ríkis-
sjóður verður að innleysa þegar þar
að kemur. Hér virðist því miður öllu
vera stjórnað frá degi til dags, engin
heildaráætlun virðist vera til til
þess að fara eftir og peningar fengnir
að láni úti í horni á meðan hægt er.
Eftir hverju er verið að bíða?
Heldur ríkisstjórnin að einhvers
konar „MANNA” detti af himnum
eins og forðum? Heldur rikisstjórnin
í raun og veru að þetta geti gengið
svona áfram?
í mjög athyglisverðri grein Hall-
dórs Jónssonar verkfræðings kemst
hann að þeirri niðurstöðu að rekstur
ríkisbúsins á síðustu árum haFi orðið
þess valdandi að ríkið, þessi allsherj-
ar ófreskja, hafi beinlínis lamað allt
einkaframtak í landinu, enda fleiri
og fleiri ályktanir gerðar af hinum
ýmsu þrýstihópum sem byrja á því
að „Ríkisvaldið beiti sér fyrir”
o.s.frv.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur á
stefnuskrá sinni „að beita sér fyrir
þróun einkareksturs í landinu”, en
íiann hefur af alveg óskiljanlegum
orsökum orðið að lúta í lægra haldi
fyrir sósíalisku flokkunum og er enn
að beita sér fyrir þessum kenningum
samanber frumvarp um sjóefna-
vinnslu á Reykjanesi, væntanlega
ríkisfyrirtæki.
Nú hafa flugfélögin okkar verið
sameinuð. Þau voru reyndar lamin
saman á móti vilja margra hluthafa
þeirra og er nú svo komið að „ríkið”
hefur skipað tvo „kommissara” til
þess að fylgjast með rekstri
FLUGLEIÐA vegna ríkisábyrgðar
sem nauðsynleg þótti vegna mikillar
fjárfestingar.
Fyrir ötula og dugmikla forustu
einkaframtaksins eignuðumst við tvö
flugfélög sem hafa borið hróður ís-
lands víða um höf og um leið sýnt
fram á að einkaframtakið má sín, ,,ef
það fær að vera í friði”, en það er nú
ekki alveg svo.
Var það nokkurt tiltökumál þó að
ríkið ábyrgðist eitthvað fyrir flugfé-
lögin? Stendur ekki ríkisábyrgð að
baki nær öllum stórstígum fram-
kvæmdum hér á landi? Ríkisábyrgð
Flugleiða virðist að vísu vera nokkuð
há, EN HVAÐ ER ORÐIÐ UM
KRÓNUNA OKKAR?
Flugfélögin okkar urðu sem betur
fer tvö, annars er ég hræddur um að
lítil þjónusta hefði skapazt, og ég er
því miður hræddur um að þjónustan
eigi eftir að breytast eitthvað þegar
ekki verður um nema eitt flugfélag
að ræða.
Halldór Jónsson segir í greininni,
sem ég ætla að leyfa mér að endur-
taka hér (með leyfi höfundar):
„Ríkisafskipti fara stöðugt vaxandi
á íslandi hvaða stjórn sem situr.
Skattastefnan, verðbólgan og verð-
lagsákvæðin hafa leitt til þess að allt
lausafjármagn hefur verið rúið aí
atvinnufyrirtækjunum. Ekkert er
lengur hægt að gera nema með ríkis-
frumkvæði. Sjáið, þarna er gjaldþrot
kapítalismans á íslandi, segja sósíal-
istarnir okkar óþolinmóðu. Þurfum
við frekar vitnanna við?”
Burt með öll ónauðsynleg ríkisaf-
skipti, lofum einkaframtakinu að
njóta sín og eflum með því sjálfs-
traust framtakssamra manna.
Mér datt þetta (svona) í hug.”
ÁTROÐNINGUR
VÉLSLEÐA
í FÓLKVANGI
BLÁFJALLA!
Ósmekklegor
augtýsingar
MAGNÚS SKÚLAS. HRINGDI:
„Vélsleðar og átroðningar vélsleða
á fólkvanginum í Bláfjöllum hefir
talsvert verið til umræðu í
dagblöðunum undanfarið. Yfirleitt
hefur það allt verið á einn veg — það
er kvartað er undan átroðningi
vélsleða.
Nú er búið að banna akstur
vélsleða á fólkvanginum í Bláfjöllum
og vafalaust hafa margir verið því
fegnir, enda ekki þurft að horfast í
augu við urrandi vélsleða.
En því er aldeilis ekki að heilsa,
enn vaða uppi urrandi vélsleðar
öllum til mikilla leiðinda og miska.
Vélsleðar eru mengun þarna í Blá-
fjöllum — hávaðamengun. Þessi tæki
vaða um allt og ekkert eftirlit er haft
með þeim eða því að banninu sé
framfylgt. Því miður, og ég efast ekki
um að ég tala fyrir munn þúsunda
skíðaunnenda þegar ég vil eindregið
mælast til að þessir sleðar verði með
öllu gerðir útlægir úr fólkvanginum
í Bláfjöllum.”
LESANDI HRINGDI:
í flestum dagblöðum hef ég rekizt
á klausur í auglýsingadálkum undir
flokknum „Einkamál.” Ég vil lýsa
furðu minni á því að þvílíkar
auglýsingar sem þærr sem þarna má
lesa, séu teknar til birtingar. Þær eru
allar mjög ósmekklegar og hljóða
allar upp á það sama, þ.e. aðili æskir
kunningsskapar við annan af gagn-
stæðu kyni. Til að kóróna þetta allt
er algengt að sjá setningar sem þessa:
„má vera gift eða giftur”. Hvers
konar hugsunarhátt hefur þetta fólk
eiginlega? Fólk hlýtur að vera orðið
langt leitt sem auglýsir svona. Mér
finnst að dagblöðin eigi ekki að birta
svona vitleysu því fólk hlýtur að hafa
einhver önnur ráð til að afla sér
kunningsskapar.
Um sjötíu ára
reisu íslenzkra
sálarrann-
| sóknarmanna
•Stefndi djarfur djúpið á
dreki, löðri þveginn.
Fyrir stafni í ljóma lá
landið „hinumegin.”
Skýrum rökum reifír menn
'enndu fleygi um sæinn.
^.óið og siglt í senn
»vo gekk allt í haginn.
Vlóti stormi mjög var beitt,
nargur veginn orðum,
DÓkstafstrú með anda eytt,
jnninn sigur forðum.
Jða árin. — Löng er bið,—
engra þó til stranda.
Senjar veitir breiðmynnt lið.
jókstafstrúarfjanda.
)rauga verður dróttu meint,
laprast handa styrkur.
dafið ávinnst hægt og seint,
íöfnin týnd í myrkur.
ú er löngu þrotið þrek.—
>æfa í hálfu kafí
dliglapin æskubrek
íti á miðju hafi.
lökin ára brostin breið,
jaksar eftir skutur.
jutlar undir skekktri skeið
ikáldfíflanna hlutur.—
BK
Þingmenn landsbyggðarinnar:
Verður skipt um þá alla nœst?
Hvenær þrýtur þolinmæði lands-
byggðarmanna gagnvarl ríkisstjórn
og stjórnarþingmönnum? Nú á
diigunum var hinn illræmdi
olíusjóður fiskiskipa lagður niður og
var tími til kominn að margra áliti.
En það var gert meira: til þess að
hjálpa hinum illa stöddu sunnlcnzku
togurum, sem höfðu fcngið hvað
mest greitt úr hinum illræmda sjóði,
var ákveðið að fella niður söluskatt af
olíu til fiskiskipa.
Ivn rneð þessu var stjórnin að lofa
upp í ermina sína, eins og svo oft
áður því með þessari niðurfellingu
söhískattsins varð ríkissjóður fvrir
tekjunússi.
I>á var farið að líta í kringum sig
cftir einhverjum sem Ivægt væri að
kreista án jíess |)ó að hann skra*kti ol
hátl. Og hverjir urðu fyrir valinu?
Þeir landsbyggðarmenn seiu.nota
olíu til hitunar húsa sinna. Þeir voru
valdir þrátt fyrir það að hið háa
oliuverð nú undanfarið hafi verið að
sliga þá allflesta.
En það vantar ekki að það er farið
pent út í jíessa píningaraðferð,
olíulítrinn látinn hækka um 1.33
krónur (takið cftir nákvæmninni,
reiknað upp á 3 aura). Hvað gerir
svo þcssi aukaskattur mikið yfir árið
fyrir þær fjölskyldur sem í honum
lenda? Það er mjög vægt áætlað að
nota jvurfi 800 lítra af olíu á mánuði
til kyndingar á meðalíbúð og raunar
mun meira víða. Þetta verða 9000
lítrar á ári og það margfaldað með
1.33 krónum gerir svo mikið sem
12.708 krónur í þenrian aukaskatt
árlega. Þannig erum við lands-
byggðarmenn farnir að taka stóran
|>átt í útgerðarkostnaði á óarðbærum
skipum á Suðurlandi.
Að vísu veit sjávarútvegsráðherra
okkar, sem eins og allir vita er Vest-
firðingur, að landsbyggðarfólk er
duglegt fólk og vinnur mikið og hefur
því væntanlega hugsað sem svo að
okkur muni lítið um þennan skatt.
En það vill nú svo til að hann er
einnig heilbrigðis- og tryggingaráð-
herra. Samt, eða kannski þess vegna,
1ætur hann elli- og örorkulífeyris-
þega, sem basla við að kynda gömlu
húsin sín af vanefnum og njóta lítils
olíustyrks taka þátt í útgerðar-
kostnaðinum.
En sjáum svo annað dæmi. Þeir
Sunnlendingar, sem búa við
tiltölulcga mjög lágan kyndingar-
kostnað |)ar sem þeir hafa hitaveitu,
sleppa sem sé alveg við þennan skatt
og er þetta þó mun fjölmennari
hópur en við sem greiða |)urfum
skattinn.
Það hefði nú e.t.v. verið hægt að
taka þessum skatti með þögninni ef
þetta væri einsdæmi í svona skatt-
lagningu. En svo er nú bara ekki, því
miður.
Því var til dæmis hreyft á Alþingi
fyrir nokkrum dögum hvað dreif-
býlismenn greiða mun hærri síma-
gjöld heldur en Reykvíkingar til
dæmis. Þá þarf vart að minna á
flutningsgjöldin og fleira sem fylgir
því að búa úti á landi og kostar ærið
fé .
Þá þótti sjálfstæðispostula þeirra
Reykvíkinga, Albert Guðmundssyni,
ástæða til að kveða sér hljóðs og lýsa
því fjálglega yfir að Reykvíkingar
væru orðnir langþreyttir á því að
vera sífellt að greiða niður hina ýmsu
þjónustu fyrir landsbyggðarfólk.
Það vill nú svo til að við Vest-
firðingar eigum 7 fulltrúa á Alþingi
og þar af 5 stjórnarsinna. Enginn
þessara manna sá ástæðu til að vekja
athygli Alberts á hinum nýja skatti
sem verið var að leggja á fólkið á
landsbyggðinni. Hins vegar voru þeir
allir samþykkir því að skattur þessi
yrði lagður á og að greiða atkvæði
með honum.
Stjórnarsinnar, getum við haldið
áfram að kjósa þessa menn á þing
kjörtímabil eftir kjörtímabil úr því
þeir sofa sífellt á verðinum þegar
hagsmunamál okkar í dreifbýlinu ber
á góma? Er ekki tími til að við
kjósum menn á þing eftir
raunverulegum áhuga þeirra fyrir
okkar kjördæmum en ekki eftir
fagurgala þeirra fjórða hvert ár?
HEIÐAR SIGURÐSSON
Hlíðarvegi 15, ísafirðj.