Dagblaðið - 06.04.1976, Blaðsíða 15

Hér á Bjarkarási fær fólk aö
visu ekki kaup, en það sem
kemur inn fyrir vinnu þeirra
fer í ferðasjóð.
— Þið ferðist þá eitthvað? —
„Já, mikil ósköp. Fyrir
tveimur árum fórum við til
Spánar í þrjár vikur með
viðkomu í Osló. Það er enn
verið að tala um ferðina. Þetta
íterði öllum gott, en þó sérstak-
lega nokkrum einstaklingum,
sem urðu mun „opnari” eftir
ferðina. í f.vrra fórum við
vestur á Snæfellsnes i Laugar-
gerðisskóla. Inn í þessar ferðir
höfum við fléttað sundkennslu.
Nokkuð af framleiðslu þeirra í Bjarkárási.
Veggplattar verða að vera vel
gerðir. Slikt starf æfír vel
hrcyfingu handanna.
Sonja Helgason íþróttakennari
nýtur þess að þjálfa mannskap-
inn í Bjarkarási.
en sundlaug er eitt af því sem
við þyrftum nauðsynlega að fá
hérna. Starfsfólkið hér hefur
farið með í þessar ferðir.”
— Hvenær fer það þá í
suntarfri? —
„Við dreifum því yfir sumar-
mánuðina.”
Nú er bankað og ein vist-
konan stendur fyrir utan. „Nei,
hvað þú ert fín. Varstu að
sauma þessa svuntu sjálf?”
segir Hafliði. Saumakonan snýr
sér i hring, hallar undir flatt og
ljömar af ánægju. enda er þetta
falleg svunta með pifum.
— Hvað eru margir á
Bjarkarási?
Hér eru 23 stúlkur og 17
piltar á aldrinum 14—52 ára.
Heimilið er rekið af Styrktar-
félagi vangefinna, en við fáum
dagpeninga frá Trygginga-
stofnun ríkisins. Tveir handa-
vinnukennarar, einn íþrótta-
kennari í hálfu starfi og einn
kennari í bóklegum greinum
eru hér launaðir af mennta-
málaráðuneytinu. Þess má geta
að í byrjun þegar vistmenn
voru hér aðeins 12, var líka
cinn kennari i því bóklega .
Fólkið er skólaskylt til 21 árs
aidurs, svo að augljóst er að það
vantar kennara. Við höfum því
ráðið einn í hálft starf, sem
launaður er af styrktar-
félaginu.
Allir í strœtó
Fólkið kentur hér klukkan
Það er mikið saumað. Og saumaskapurinn hjá vangefnum stendur
ekkert að baki þeirra heilbrigðu.
níu á morgnana og fer fimm á
daginn. Þeir. sem með nokkru
móti geta farið í strætó, gera
það. Það er liður í þjálfuninni.
Allir eru hér sér að kostnaðar-
lausu. Hér er framreiddur heit-
ur hádegisverður og svo er
kaffi og með því um miðjan
daginn. Það er sjálfsafgreiðsla.
Við vorum dálítið hrædd um að
slíkt gæfist ekki vel, en raunin
hefur orðið önnur. Þetta hefur
líka komið sér vel, því að í
Spánarferðinni voru allir
búnir að venjast þessu fyrir-
komulagi, en það var notað þar
líka. Kinnig förum við stundum
á veitingastaði hér í bænum til
þess að menn fái tilbreytingu.
Svo hefur verið farið i Asgríms-
safn.i Hljómskálágarðinn og
víðar.
— Hvað um helgarnar? —
Óhemju vinsœl
böll í Tónabœ
Jú, þær hafa verið dálítið
l>að er ekki sama hvernig vandamál. Nú hefur hins vegar
pressað er. Oóðrar leiðbeining- Æskulýðsráð hlaupið undir
ar er þiirf. bagga með okkur í vetur og það
Jóhanna er elzti vistmaðurinn í
Bjarkarási, 52 ára. Hún þurfti
endilega að segja Hafliða eitt-
hvað skemmtilegt um leið og
við gengum hjá.
DB-m.vndir Bjarnleifur.
Pökkun og búntun á verk-
efnum fyrir Umferðarskólann
fer frain i Bjarkarási.
er skemmtun haldin fyrir van-
gefna aðra hverja helgi á
laugardögum í Tónabæ. Þær
hafa verið óhemju vinsælar.
Þar er opið fyrir alla, sem hafa
náð 12 ára aldri. Ég má til að
segja ykkur frá því að viðnáðum
merkum áfanga hér í vikunni.
Stofnað var málfundafélag,
sem fólkið sjálft hefur allan
veg og vanda af.
Böll fyrir vangefna hafa
verið haldin nokkrum sinnum
við mikla hrifningu. Það hefur
verið fyrir allt vistfólk, bæði á
dagvistunarstofnunum og
öðrum stofnunum. Það eru for-
eldrarnir sem hafa staðið fyrir
þessu.”
Sonja Helgason íþrótta-
kennari bankar nú upp á:,,Þeir
eru orðnir óþolinmóðir strák-
Haldið þið kannski að við séum ekki í þjálfun?
arnir að sýna ykkur getu sína í
leikfimi,” segir hún Og við
drífum okkur niður í leikfimi-
salinn.
Enga franskbrauðs-
handleggi hér
Það fyrsta sem við sjáum er
þrekhjól. „Fyrst gátu þeir
aðeins hjólað nokkur hundruð
metra,” segir Sonja. ,,Nú getur
sá duglegasti hjólað hvorki
meira né minna en tíu kóló-
metra með tveggja kílóa
þunga.”
„Takið ykkur stöðu allir í
takt. Þið eru ekki með neina
franskbrauðshandleggi eða
hvað? Nei, rúgbrauð í hand-
leggina” Það er undravert hvað
strákarnir geta mikið. Við, sem
þykjumst vera heilbrigðir,
stæðum hvorki á haus . né
færum í brú með söniu lipurð
og þeir.
„Þið hefðuð átt að sjá þennan
hérna fyrir ári” segir Sonja og
bendur okkur á einn af piltun-
um. „Hann gat bókstaflega
ekkert þá. Eg spurði strákana
hvort þeir vildu fá stelpuleik-
fimi. Þeir mótmæltu. Ég sagðist
þá líka verða hörð eins og her-
foringi” Og Sonja lætur strák-
ana fara í hermannaæfingu,
sem er góð þrekæfing. Þeir
leggjast á gólfið.
„Heb. . .Heb.. .” segir Sonja.
Strákarnir rísa eins og fjaðrir
og standa þráðbeinir og æfing-
arnar eru endurteknar. Strák-
arnir eru líka búnir að læra að
telja upp að tiu á spænsku,
(síðan þeir voru á Spáni) og
næsta æfing er gerð tíu sinnum
á spænsku.
Það er gott fyrir I
blóðstre.vmið til I
Þeir œttu að sýna
Þessi flokkur sómir sér hvar
sent er. Hefurðu ekki hugsað
um að láta þá sýna einhvers
staðar? —
Það verður að einbeita sér að hlutunum. Stúlkan iengst til vinstri er
að þræða nál i fyrsta skipti. Hún er utan af landi og hefur mest gert
að því að huga að skepnunt.
Leikið þið þetta eftir okkur?
Jú. mér hefur nteira en
dottið það í hug. Það er bara
þetta hvar maður eigi aó fá inni
til að sýna," segir Sonja.
Það er leikfimi tvisvar í viku
hjá strákunum og tvisvar hjá
stelpunum.
Það er líka
farið í megrun
„Hér get ég sýnt ykkur spjald
stúlku sem hefur farið í
megrunarkúr og stundað leik-
fimi með,” segir Sonja. Stúlkan
var 95.5 kg. í september, en er
komin niður í 81 kg. núna. Hún
fer eftir megrunarkúr, sem
Landspítalinn hefur látið út-
búa.
Jnn af leikfimisalnum er
saunabað, sem líka er vinsælt.
Við göngum um húsið, sem er
hið glæsilegasta og vistlegasta i
alla staði. Við förum líka fram
hjá nokkrunt pörum af skíðum.
„Jú, þau hafa verið að renna
sér á skíðum hérna fyrir utan
og þykir þeim það mjög
skennntilegt. Okkur vantar
bara fleiri skíði í viðbót við
þessi. sem okkur voru gefin.
Þessi eru að vísu ekki af full-
komnustu gerð. en á þeint eru
ágætis igormabindingar. sem
henta fólkinu hér ágætlega.
Klukkan er orðin tólf á
hádegi og mannskapurinn allur
að fara í mat. vistfólk jafnt sem
starfsfólk. og við endum heim-
sóknina með þvi að Bjarnleifur
tekur mynd af hópnum að
sna'ðingi.
EVI
DAGBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. APRIL 1976.