Dagblaðið - 23.07.1976, Blaðsíða 4

4.
DAtíBLAÐIÐ FÖSTUDAtí.UR 23. JULl 1976.
4-500 ÍSLENZKIR BÍLAR HAFA
„LÍTIÐ" ERLENDA GRUND í SUMAR
Nokkrir þeirra Íslendiníía, sem
lagt hafa leió sína til meginlands-
ins í sumar, hafa rekið upp stór
augu, er þeir á ferðum sínum
hafa komið auga á bifreiðar með
íslenzkum númerum. DB frétti af
einum, er var á ferð á einni af
hraðbrautum Þýzkalands og varð
litið f spegilinn. Rak hann þá
augun í bifreið með R-númeri,
Reykjavíkurbíl.
En það er líklega ekki mjög
algengt að Islendingar taki
bifreiðar sínar með í sumarleyfin
erlendis, enda þótt það hafi færzt
mjög í vöxt síðan Smyrill hóf
áætlunarferðir milli lslands og
Noregs.
„Það fara að meðaltali 40—50
bifreiðar með Smyrli til Bergen
vikulega," sagði Inga Engilberts-
dóttir, hjá ferðaskrifstofunni
Urval, en sú skrifstofa hcfur ein-
mitt umboð fyrir ferðir ferj-
unnar.
Að sögn Ingu, hafa verið
farnar 7 ferðir í sumar, svo það
lætur nærri að milli fjögur og
fimm hundruð islenzkir bílar hafi
„varpað hjólum“ á erlenda grund
það sem af er sumri. Það er óal-
gengt að bifreiðarnar verði eftir
í Færeyjum eða Skotlandi, þar
sem ferjan hefur viðkomu á leið
sinni til Bergen í Noregi, svo
flestir stefna því á Noreg og lönd-
in þar í kring.
Flutningsgjald fyrir fólksbíl til
Bergen er kr. 9.600 og verður það
að teljast ódýrt miðað við
flutningsgjöld hér innanlands.
Fargjöld eru síðan frá krónum
15.700 og ódýrara er fyrir börn
innan fimmtán ára aldurs.
Siglingin til Bergen tekur alls
tæplega fjörtíu klukkustundir, en
það er nokkuð villandi tala þar
sem alls líða þrír dagar frá því að.
ferjan kemur fyrst til Þórshafnar
og þar til hún heldur áfram til
Bergen.
Ekki er að efa það að íslend-
ingar eiga enn betur eftir að færa
sér þessa ferðanýjung í nyt, enda
mun skemmtilegra að ferðast á
eigin vegum og geta ráðið ferð-
inni sjálfur en að vera rígbund-
inn við tíma og áætlanir ferða-
skrifstofu. JB
vaxa
okkur yfir
höfuð
Hún er engin smásmíði þessi
vélskófla frá verktakafyrir-
tækinu ístaki, sem ljósmyndari
Dagblaðsins rakst á er hann var
á ferð í Þorlákshöfn á dögun-
um. Skóflan ein er um mann-
hæðarhá og það er örugglega
ekki á eins manns færi að
skipta um dekk þegar springur.
Stúlkan í skóflunni er
reyndar ekki frá Þorlákshöfn.
Hún heitir Jónína Waagfjörð
og starfar við að skrásetja nyt
mjólkurkúa á tslandi fyrir
Búnaðarfélag Islands.
DB-mynd: Björgvin Pálsson.
Stóraukin sala á Áli
— Lager íslenzka Álf élagsins genginn til þurrðar
„Salan hefur aukizt mjög frá
því í vor og nú er hæsta markaðs-
verð á áli sem ég man eftir,“ sagði
Ólafur Guðmundsson sölustjóri
hjá íslenzka Alfélaginu.
Nokkur lager hafði safnazt
saman hjá ÁÍfélaginu, en nú er
búið að selja hann allan. Skipað
hefur verið út 42.850 tonnum og
þar af var 36000 tonn eigin sala
Álfélagsins. Mismunurinn eru ál-
birgðir sem Alusinance var búið
að kaupa fyrir 2 árum, en ekki
hafði verið flutt úr landi. Fram-
leiðsla Álfélagsins það sem af er
þessu ári nemur 32.160 tonnum.
Olafur sagði þá skýringu vera
liklegasta á aukinni sölu, að
Evrópa væri að komast upp úr
efnahagskreppu. Nefndi hann
sem dæmi að byggingariðnaður i
Sviss hefði á síðastliðnu ári
afkastað um 50% af því sem geta
hans er. Þetta hefði hins vegar
lagazt, sérstaklega eftir áramót i
vetur.
Þá hefur sala til Bretlands
verið hagstæðari vegna hækkaðs
markaðsverðs.
Heimsmarkaðsverð á áli er nú
43 cent fyrir eitt pund (453
grömm). Ölafur sagði að verðið
hefði farið niður í 22'A cent fyrir
pundið árið 1963.
Alverðið var á sfðasta ári 39
cent, en kostnaður við framleiðslu
svo og flutningskostnaður hefur
aukizt mjög frá þeim tíma. —BÁ
blaðamannsins en ekki
vísindamannsins
Eg vil að það komi fram, að
ég á engan þátt í fyrirsögn i
grein Dagblaðsins sl. laugardag
„Ýkt og ósönn tilkynning frá
opinberri stofnun. Vísinda-
maður aðvaraði Siglingamála-
stofnun en orðum hans var ekki
hlýtt.“ Þetta eru ekki mín orð,
heldur blaðamannsins, sagði
Jónas.
Jónas benti og á missagnir í
greininni, þar sem rætt er um
olíusíur. Þar ætti að standa skil-
vindur. Ýmis skip væru búin
sjálfvirkum skilvindum, sem
hreinsuðu sig sjálfar. Hve oft
væri úr þeim skotið væri óupp-
lýst mál, sagði Jónas.
—ASt.
Það gerist alltaf eitthvað
í þessari Viku:
Síðasti hluti sumargetraunar. — Karlsson rœðir við Örlyg konstmaler Sigurðsson. — Viðtal við
opinberri heimsókn hjó Leó og Elsu í Sœdýrasafninu. — Tvœr framhaidssögur valinkunnra