Dagblaðið - 27.12.1976, Síða 3

DAGBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 27. DESEMBER 1976.
3
Björn Gunnarsson: Nei, ég boröa
aldrei skötu.
Bjarni Bogason: Já. ég er mjög
hrifinn af skötunni.
Alvar Öskarsson: Já, ég hef hana
oftast þann dag. Mér finnst hún
alveg herramannsmatur.
Nokkrar vonsviknar skrifa:
„Hér sitjum við fyrir framan
sjónvarpið og bíðum og bíðum
eftir að fá að sjá það, sem eftir
var af fimleikasýningunni í
Laugardalshöll, sem fram fór
þann 5. desember sl.
- Byrjað var að sýna fyFri
hluta sýningarinnar þann 12.
des. Við vorum með seinustu
atriðunum á þessari sýningu og
urðum því að bíða í viku í við-
bót eftir að fá að sjá árangurinn
af erfiði okkar. Við biðum
spenntar í viku. Þá settumst við
fyrir framan sjónvarpið og
ætluðum að sjá það sem við
höfðum æft með miklu erfiði
vikurnar fyrir sýninguna. Svo
horfum við inn á milli atriða
þegar áhöld eru dregin af og á
gólfið, í staðinn fyrir að klippa
þessar tilfærslur úr og hafa
meiri tíma fyrir sýningaratrið-
in. Svo eru tvö eða þrjú atriði
eftir þegar Bjarni Felixson til-
kynnir, að ekki sé tími til að
sýna það sem eftir sé, en það
verði sýnt næstkomandi mánu-
dag.
Enn bíðum við. Svo setjumst
við fyrir framan sjónvarpið ög
horfum á alls kyns íþróttir,
(nama fimleika) þar á meðal
enska knattspyrnu, sem þó hef-
ur sinn ákveðna tíma í dag-
skránni á hverjum sunnudegi.
Einnig er sýndur einhver bíla-
leikur, sem hægt er að sjá úti á
götu hvenær sem er.
Það komu engir fimleikar
það kvöldið. Það sem okkur
svíður sárast er að ekki skuli
staðið við gefin loforð. Það get-
ur enginn ímyndað sér, nema sá
sem reynt hefur, hvað mikil
vinna liggur á bak við svona
sýningu og þegar loforð hafa
verið gefin um að við fáum að
sjá árangurinn af öllu okkar
starfi, þá á að standa við þau.
Okkur finnst einnig undar-
legt að sjónvarpið skuli taka
erlent íþróttaefni fram yfir það
íslenzka."
Mmleikar eru stunuaoir af morgum unglingum ner á landi og að
baki sýningum sem haldnar eru liggur ströng og mikil þjálfun.
forsendum
Húsmóðir hringdi:
„Mig langar að minnast á
einn ósið verzlanna hér í borg,
en það er að auglýsa á fölskum
forsendum. Ég hef rekið mig á
þetta hvað eftir annað. Ef t.d.
fatnaður er auglýstur, þá er
gefið upp verðið á minnsta
númerinu, a.m.k. því sem er
■langódýrast. Svona er einnig
með matvöru. Eg ætla aðeins að
segja frá einu dæmi um hana.
Það eru eggin, sem allar
verzlanir keppast við að
auglýsa á tæplega 400 krónur
kílóið. Þegar svo komið er í
verzlunina, þá er bara ekki
hægt að fara með t.d. 390
kronur og kaupa eitt kíló af
eggjum. Þau eru t.d. aðeins
fáanleg í bökkum og þá er
annaðhvort hægt að fá 6 eða 10
í bakka. Af meðalstórum
eggjum, eru 18 egg í kílóinu, en
þegar keyptir eru þrír bakkar
kosta þeir miklu meira en
auglýst hefur verið.
Ég skil ekki hvers vegna
verið er að auglýsa svona. Það á
að píata fólk inn og á fölskum
forsendum. Þetta finnst mér
fyrir neðan allar hellur.
Kaupmenn eiga að fara eftir
þeim reglum, sem gilda um
auglýsingar."
Spurning
Diaii paiT ao SKipnieggja dagsins LL J i
ferðir með æti á
uppvaxtarslóðir þorksins
Magnús Guðmundsson skrifar:
„Það hefur sjálfsagt lítið að
segja fyrir sjómann að senda
frá sér nokkrar línur um fisk-
véiðar. Sumir ráðamenn eru að
springa af þekkingu um slíkt í
kórónuleikhúsi þjóðarinnar við
Austurvöll. En hvað um það, ég
skrifa þetta nú þrátt fyrir það.
Maður veit þó bezt hvað maður
sér sjálfur, reynir og þreifar á.
Þeir sem sitja heima í stofun-
um sínum vita lítið hvað er
raunverulega að gerast á fiski-
miðunum. Er það stefna ríkis-
stjórnar tslands að útrýma
þorskinum og öðrum fiskistofn-
um á miðum landsins, eftir að
við höfum nú loksins með
harðri baráttu öðlazt rétt til 200
sjómílna fiskveiðilögsögu?
Fyrir réttum tíu árum eða
1968 skrifaði ég pistil um smá-
fiskadráp Breta hér við land og
ofbauð að sjálfsögðu öllum
landsmönnum og ráðamenn
vöknuðu. Islenzkir sjómenn
stunduóu þá éinnig slíka rán-
yrkju og gera enn. Þeir rétt-
lættu rányrkjuna 1968 með því
að segja: „Við stundum þessar
veiðar á meðan Bretar leyfa sér
slíkt.“
Síðan hefur þetta margoft
gerzt eins og allir landsmenn
vita, en spurningar vakna hjá
öllum nú eftir að Bretar eru,
farnir. Hvað hefur verið gert í
fiskverndunarmálum okkar?
Sem sagt lítið sem ekkert. Hver
er hornsteinninn að yfirráðum
fiskimiða okkar? Er það ekki að
bjarga dauðvona fiskitorfun-
um? Eg hélt það. Hverjir verða
til þess að ganga frá fiskistofn-
unum okkar aldauðum? Verða
það ráðamenn þjóðarinnar?
Eru fiskistofnar þjóðarinnar í
bráðri hættu vegna þess að
þjóðin á ekki færa og heil-
brigða stjórnendur? Ætlar nú
Matthías Bjarnason sjávarút-
vegsráðherra að fara að verzla
með það að gjöreyða þeim fiski
sem eftir er? Væri ekki nær að
huga að verndun fiskjarins og
ala hann upp?
í dag er t.d. leyfð togveiði allt
upp að mílu frá landi og inn um
allan Breiðafjörð og víðar. Ég
vil skjóta því hér inn að
Matthías Bjarnason var spurð-
ur að því á fundi vestur á
Patreksfirði hvort hann vildi að
við tækjum gjald fyrir hersetu
Bandaríkjamanna á tslandi og
hann svaraði því til „Ég myndi
aldrei samþykkja það að taka
gjald fyrir afnot af ættjörð
minni.“ Hvað vill hann nú,
gagnkvæm viðskipti um auð-
lindir ættjarðar sinnar?
Nei, við getum ekki leyft
veiðar innan íslenzkrar fisk-
veiðilögsögu. Þeir ráðamenn’
sem láta sér detta slíkt í hug
núna, eru svikarar við ísland.
Það er stórt og ærið verkefni
fyrir okkur að tryggja verndun
og uppbyggingu fiskistofnanna
sem eru í bráðri lífshættu.
Það mun koma að því að
huga verður að ofveiði á loðnu
þó engum detti það í hug nú.
Hvaða hlutverki gegnir loðnan
í lífskeðju sjávar? Svar óskast.
Getur ekki verið að smáfisk-
ar sem lifa og vaxa upp á
hugsuðum svæðum eins og t.d.
Breiðafirði, geti að miklu leyti
soltið? Ofveiði er á enn smærri
fiskum sem komast ekki leiðar
sinnar, þeir eru drepnir á leið
sinni á þessi svæði.
Eitt veit ég,- smáfiskurinn er
svo gráðugur í loðnu í dag, aó
hann gleypir öngulinn og hafa
þeir fiskar sem ég hef athugað
verið með tómann maga.
Ég gæti trúað að bráðum
verði nóg að gera hjá sjávarút-
vegsmálaráðuneytinu við að
skipuleggja ferðir með æti á
uppvaxtarslóðir þorsksins.“
Fimleikarnir sem aldrei sáust:
Enn bíða þær vonsviknar
fyrir framan sjónvarpið
Var skata á
borðum hjá þér
á Þorláksmessu?
Pétur Snorrason: Nei, ég borða
aldrei skötu. Ég hef engan sér-
stakan mat á Þorláksmessu.
Helgi Skúta: Nei, það er aldrei
skata hjá okkur. Það eru bara
fisksalarnir' sem hafa fundið það
upp að hún eigi að vera á borðum
á Þorláksmessu.
Dóra Friðleifsdóttir: Nei, ég
borða aldrei skötu. Ég þekki
engan sem hefur hana á Þorláks-
messu.