Dagblaðið - 28.12.1976, Blaðsíða 2

En þá verða líka
allir að borga
DAGBLAÐIÐ MANUDAGUR 27. DESEMBER 1976.
Ef skattborgararnir sjá að skattpeningunum er skynsamlega eytt
og af fyrirhyggju ráðizt í verklegar framkvæmdir, þá borga allir
skatta sina með glöðu geði, segir Siggi flug.
Eins og lofað hafði verið, hef-
ur verið lagt fram á alþingi nýtt
frumvarp til skattalaga, og á
það væntanlega að lagfæra það
skattamisrétti sem hefur verið
hér á landi undanfarin ár.
Mest fór nú fyrir refsiákvæð-
unum hjá Ómari Ragnarssyni
er hann las fréttirnar um þetta
nýja frumvarp, og upplýsti
fréttin okkur um, að allt að 6
ára fangelsi kynni að gilda fyrir
þá sem yrðu uppvísir að skatt-
svikum:
Ég held að hér sé aðeins ver-
ið að sauma nýja bót á gamalt
fat.
Alla þá sem eru venjulegir
launamenn varðar sáralítið um
hvort einhver atvinnurekandi á
að fá aukinn fyrningarfrádrátt
eða á allt I einu að greiða skatt
af tekjum þeim er hann hirðir
úr fyrirtæki slnu.
Litla kallinn, hinn almenna
skattborgara, varðar aðeins um
það að allir greiði réttlátan
skatt, en að sumum skattborg-
urum standi ekki til boða alls
konar bókfærslu-flækjur, sem
gera þeim kleift að komast
undan því að greiða tilskilin
gjöld, á grundvelli tapreksturs
o.þ.h.
Mjög glöggur endurskoðandi.
sagði við mig i morgun (20.
þ.m.) að hér væri enn eitt stór-
skrefið stigið til þess að gera
Island að lögregluríki, enn
frekar en nú er orðið.
Islendingar eru sjálfsagt
ákaflega „skatt-sárir“ þ.e.a.s.
þeir eiga bágt með að sætta sig
við það, hve gegndarlausir fjár-
ifiunlr Tara I þessá'svokölluðu
samneyzlu og hvernig þeim
fjármunum er ráðstafað.
Litla kallinum finnst að eitt-
hvað mætti spara um hríð,
draga eitthvað saman seglin,
minnka fjárframlög til ýmissar
samneyzlu sem gæti beðið ein-
hvern tíma, og þar með gætu
skattar lækkað nokkuð.
Skattarnir eru allt of stór
hluti af því sem það kostar
almenning að búa í þessu landi,
sérstaklega þegar almenningur
finnur að þessum miklu fjár-
munum er ekki rétt varið og
peningamálum okkar ekki rétt
stjórnað.
Ef skattborgararnir sjá að
skattpeningunum er skynsam-
lega eytt, og af fyrirhyggju ráð-
izt i verklegar framkvæmdir,
þá er ég viss um að allir greiða
skatta sina með glöðu geði, en
þá verða líka allir að borga.
íslendingar eru lítil og fá-
menn þjóð, og það er með ólík-
indum hve miklu hún hefur
áorkað eftir að þjóðin öðlaðist
sjáfstæði sitt 1918.
Um hríð hefur nokkuð syrt í
álinn, og það er okkur nauðsyn-
legt að rifa nokkuð seglin í bili,
en halda ekki áfram á fullri
ferð eins og um milljónaþjóð
væri að ræða.
Seðlabankinn afhenti um
daginn kr. 300 milljónir, er
stofna skyldi með sjóð, til þess
að verðlauna, að mér skilst, þá
er bezt myndu skrifa um forna
menningu þjóðarinnar og arf
Islendinga, allt eftir nánari
skipan i skipulagsskrá sjóðsins.
íslendingar munu nú teljast
nálægt 219 þús. manns, eða eins
og meðalstórt hlutafélag að
hlutatölu I Bandaríkjunum.
Þetta. þjóðfélag okkar kalla ég
h.f. Island, og tel alla íbúa
landsins vera hluthafa, „með
öllum réttindum félagsmanna
og háður þeim skyldum sem lög
félagsins ákveða“, eins og segir
á hlutabréfum E.I.
En nú vaknar áleitin spurn-
ing: hver á Seðlabankann og
hver hefur gefið honum heim-
ild til þess að ráðstafa þessu fé
h:f. Islands? Mér vitanlega hef-
ur enginn hluthafafundur ver-
ið haldinn og ákvörðun tekin
um ráðstöfun þessa ágóða.
Hefði þessari fjárhæð ekki ver-
ið betur varið til þess t.d. að
lækka skatta almennings?
Eitt geta þessir væntanlegu
stjórnendur þessa sjóðs verið
vissir um, að enginn af þeirri
TfynsTöð sem nu vex upp á
Islandi verður þess megnugur
að skrifa um annað en þá skríl-
menningu sem nú riður röftum
í okkar annars ágæta landi.
Hin gamla siðmenning sem
við enn byggjum líf okkar á er
að mestu horfin, og hefur orðið
að víkja fyrir nýtízkujegum
apákattaháttum.
Mér datt þetta (svona) i hug
Siggi flug. 7877-8083.
Réttarfar íslendinga
Jóhann Þórólfsson skrifar:
Ég hef oft verið að velta því
fyrir mér hvernig réttarfari
okkar Islendinga er farið.
Hvernig stendur á því, að ríkis-
stjórnir síðari ára og þeir sem
fara með dómsvaldið í landinu
skuli ekki taka miklu fastari
tökum þessi mál en raun ber
vitni?
Ég hef áður skrifað um þessi
mál og í því sambandi á ég
auðvitað við þá miklu glæpa-
mennsku sem hefur færst æ
meira I vöxt hin síðari ár. Ég
spyr, hvað hugsa þessir menn
sem þessi mál heyra undir?
málinu, sem sagt, það hefur
gerst, að dómur í slíkum málum
hefur stundum ekki fallið fyrr
en eftir mörg ár. A meðan
gangaþessir menn yfirleitt íaus-
ir og geta drepið bæði mig og
þig, lesandi góður. Slíkt réttar-
farsleysi getur þjóðin ekki búið
við.
Um aldamótin 1800 og 1900
hefði kannski mátt segja að
þessi lög sem við búum við
hefðu getað átt við en ekki á 20.
öldinni.
Það er nákvæmlega sama
hvort ég bý við vinstri eða
hægri stjórn í landinu. Silki-
greinir vil ég taka það fram, að
síðan ég fór að fylgjast með
pólitík fyrir 40 árum, hefur
mér alltaf fundist að í landinu
ættu bara að vera tveir stjórn-
málaflokkar, — vinstri og
hægri og svo ættu kjósendur að
sjá hvor flokkurinn ynni betur
og haga sínu atkvæði alveg eft-
ir þvf .
Ég hef aldrei getað skilið
hvað þessir smáflokkar í land-
inu eru að hendast inn á stjórn-
málasviðið og hvað þeir hafa
hugsað sér að gera kæmust þeir
til valda. Ég sé ekki aðra skýr-
ingu en þá að þeir séu að gera
tilraun til þess að láta fólk
halda að þeir séu hinir réttu
fulltrúar þjóðarinnar sem gætu
komið þjóðarskútunni á réttan
kjöl eða þá hitt að þeir öfunda
hina sem sitja í hinum svoköll-
uðu fínu stólum á hinu háa
Alþingi. Eitt dæmi skal ég
nefna í þessu sambandi. Fyrir
nokkrum árum mætti ég á götu
hér í Reykjavík ráðherra er ég
kannaðist við. Þetta var nokkru
fyrir Alþingiskosningar. Hann
heilsaði mér með handabandi
og sagði orðrétt: „Jæja Jóhann
minn, nú langar mig að biðja
þig um að gera mér greiða."
„Hvað er það?“ spurði ég þá.
Hann svaraði: „Viltu nú ekki
vera svo góður að agitera fyrir
okkur og hjálpa okkur í kosn-
ingunum?" Ég svaraði og sagði:
„Það þarf nú að taka oftar í
hendurnar á Jóhanni Þórólfs-
syni en nokkrum dögum fyrir
kosningar." Síðan hefur þessi
ráðherra ekki heilsað mér, en
ég vil taka það fram, að mér
stendur á sama. Þetta var nú
bara smádæmi. Þessir menn
hugsa og halda jafnvel að hinn
svokallaði almenningur sjái
ekki við svona tækifærissinn-
um. Ég er ekki einn um það
sem betur fer.
Þetta er nú orðið nokkuð
langt lesmál, en áður en ég lýk
við þessa hugvekju, þykir mér
réft að fara nokkrum orðum um
Vilmund Gylfason. Þar er mað-
ur, sem er í alla staði réttsýnn
og hreinskilinn og flettir ekki
síður ofan af þeim háu í þjóð-
féiaginu, og ég held að það
verði fyrir hans verk að við'
fáum að lifa við betra réttarfar
í framtíðinni en það sem við
búum við nú. Færi ég honum
beztu þakkir og vil bæta þvi
við, að ég stend með honum í
súru og sætu.
Hér hefur verið fjallað um
aðalmeinsemdir í þjóðarbúskap
á Islandi nú. Skal ég svo láta
þessum lestri lokið en þetta eru
mín sjónarmió. Að svo mæltu
óska ég íslenzku þjóðinni góðs
gengis á ókomnum árum.
Jóhann Þórólfsson.
Raddir
lesenda
Hringið
/ síma
83322
kl. 13-15
eða
skrífíð
ER VERIÐ AÐ ÚTRÝMA
ÓSKALÖGUM SJÚKUNGA?
Hvað ætla þeir að sofa lengi
áður heldur en þeir vakna til
meðvitundar um það að á
höfuðborgarsvæðinu eru fram-
in innbrot svo að segja daglega
og ekki nóg með það, heldur er
farið að deyða saklaust fólk. Nú
síðast var innbrotið í Sportval
þar sem stolið var skotvopnum
og skotið á fólk og ég fullyrði
það, að það var hvorki rikis-
stjórn né þingmönnum að
þakka að ekki varð dauðaslys í
þessari viðureign. Ég vil bæta
því við hér að lögreglan var í
mikilli hættu og ég álít að hún
hafi gert það eina rétta eins og
á stóð, að keyra niður annan
byssumannanna. En hvað gerír
ríkisvaldið undir svona
kringumstæðum? Jú, það setur
mennina undir lás og slá meðan
dómsstólarnir fjalla um hvað
gera skuli við þessa afbrota-
menn. Mér virðist að niðurstað-
’an verði sú að þeim sé yfiriem
sleppt úr fangelsi eftir stuttan
tíma á meðan dórnur fellur í
húfan er sú sama og ég kynntist
fyrir 40 árum á sviði stjórn-
mála. Mér finnst eftirtektar-
verðast, að það er alveg sama
hverjir halda um stjórnartaum-
ana. Mér finnst enginn stjórn-
málaflokkur á Islandi fær um
að taka ákvarðanir í stærstu og
brýnustu málum þjóðarinnar,
hvort það heyrir undir réttar-
far eða önnur mál sem er að-
kallandi að leysa. Valdhafar
þessa lands sjá fram á að nauð-
synlegar aðgerðir kunna að
gera þá óvinsæla hjá kjósend-
um þessa lands á hverjum tíma
og þeir þora ekki að fram-
kvæma þær af eintómri
hræðslu við að missa hin svo-
kölluðu atkvæði sín.
Eg hef orðið var við að það er
ekki einu sinni hægt að byggja
hænsnahús á tslandi nú nema
„gegnurn" pólitík. Þetta er
kannski ekki fögur lýsing, en
hún er eigi að síður sönn. Til
viðbótar því sem að framan
Armann Heiðar, deild 12,
Landspitalanum skrifar:
„Það er máski að bera í
bakkafullan lækinn, að minnast
á þá endemis vitleysu að hafa’
Óskalög sjúklinga á föstudags-
morgni. Ég þarf ekki að
tilgreina allar þær ástæður sem
mæla á móti þessari ráðstöfun,
sem er í alla staði vanhugsuð og
í fljótfærni gerð.Mér væri næst
að halda að útrýma eigi þessum
langvinsælasta óskalagaþætti
útvarpsins í mörg ár.
Laugardagur og ekkert nema
laugardagur (fyrir hádegi) er
sá tími sem flestir geta hlustað
á útvarpið. T.d. má nefna að.
skólafólk , fólk sem vinnur 5
daga vikunnar og börnin eru þá
flest heima við og við sjúkling-
ar erum óháðir alls konar
rannsóknum, auk yss og þyss
hversdagsins og getum legið
kyrrir í rúmum okkar og lagt
við hlustir.
Eg hef getao fylgzt með
þættinum I langan tíma (eða
þar til tilfæringin átti sér stað).
Ég hef verið sjúklingur og get-
að sent kveðju til vina og
ættingja, og það hefur yljandi
áhrif að geta notið þess að
Tieyra kveðjum sínum komið á
framfæri. Eg get ennþá sent
kveðju með óskalagi — en til
hvers? Hvorki þeir sem eiga að
fá kveðjurnar né ég sem sendi,
getum hlustað á föstudegi.
Það þarf ekki að segja nokkr-
um lifandi manni með ein-
hverja vitglóru í höfðinu að
þér, sem dagskrárstjóri, getið
ekki fengið þessu breytt aftur.
Eða hvaða hlutverki gegnið þér
eftir nafngiftinni að dæma?
Eða er enginn áhugi fyrir að
leiðrétta þetta mál?