Dagblaðið - 14.01.1977, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 14. JANUAK 1 977.
2
Grípið nú tækifærið,
bankastjórar eða
Jón Þór. skrifar:
Sá háttur verzlunarstjóra í
sölubúöum Áfengisverzlunar-
innar að taka ekki við
ávísunum sem greiðslu hefur
vægast sagt mælzt illa fyrir. Er
slíkt að vonum enda einhver
mesta vanvirða sem hugsazt
getur gegn ríkjandi viðskipta-
háttum í þjóðfólaginu. Sjálfur
forstjóri ÁTVR hefur lýst því
yfir við blaðamenn að honum
finnist hneisa að ekki sé tekið
við ávísunum í útsölum ÁTVR
og að hann fyrirverði sig fyrir
að greiða nokkurs staðar með
ávísunum meðan búðir sem
hann veiti yfirstjórn viður-
kenni þær ekki sem gjaldmiðil.
Forstjórinn tók jafnframt
fram að m.a. vegna neitunar
verzlunarstjóranna á viðtöku
ávísana sóu nú í endurskoðun
reglur um ,,áhættu-bónus“
verzlunarstjóranna, en hann
mun nema 2-4 milljónum króna
á ári á hvern verzlunarstjóra og
hækka með hverri hækkun
áfengisverðs.
Bankarnir hafa látið
móðguninni frá verzlunar-
stjórum ÁTVR ósvarað. Banka-
kerfið rær að því öllum árum að
fyrirtæki og vinnuveitendur
noti bankareikninga til allra
greiðslna, það veitir ein-
staklingpm varla lán nema í
gegnum ávísanareikninga en
lætur síðan ósvarað neitun
ríkisverzlana um að ávísanir
sé'u gjaldgengar sem greiðsla.
Alit umstangið kostar allan
aimenning ótrúlega fyrirhöfn.
Að verða að fara í banka til
peningaskipta, ætli menn að
fara í einhverja af þremur
ákveðnujn búðum höfuðborg-
arinnar kostar óhemju
aukafyrirhöfn, umferðarteppur
og oft dýrmætan tíma.
En nú gefst einhverjum
banka skínandi gott tækifæri
til að greiða fyrir viðskiptavin-
um sínum. Kannski væri þetta
emnig dýrmætt tækifæri lyrir
Jón Kjartansson að bæta fyrir
drýgðar syndir ÁTVR og ná sér
niðri á verzlunarstjórunum,
sem hann beið lægri hlut fyrir.
Að Laugarásvegi 1, við hlið
útsölu ÁTVR, hefur nú losnað
húsrými eftir að bakari nokkur
lokaði um áramótin. Því ekki að
setja þarna upp bankaútibú til
ávísanaskipta? Sá banki er það
gerði myndi fá viðskipti vel-
flestra Keykvíkinga, jainvei
þótt hann setti það skilyrði að
þeir yrðu að eiga reikniug í
bankanum til að geta fengið
skipt. Setti Jón Kjartansson
upp ávísanaskiptideild þarna á
vegum ÁTVR gerði hann út-
söluna að Laugarásvegi 1 að
söluhæstu búð ÁTVR.
Grípið nú tækifærið, Alþýðu-
bankamenn eða aðrir. Hefjið
merki ykkar á loft.
Þeir misnota
völd sín hjá
sjónvarpinu
S.J. skrifar:
Hvað veldur þessari yfir-
lýsingu sjónvarpsins að hætta
að sýna sakamálaþætti? Ef þeir
vita ekki betur get ég upplýst
þessa menn um að þetta eru
einu þættirnir sem fólk á öllum
aldri horfir á. Enda er ekki
hægt að hrópa húrra fyrir dag-
skránni almennt. Varla verður
nokkur glæpamaður af að horfa
á spennandi mynd og margt
verra er sýnt þó það heyri ekki
undir sakamálamynd. Öllum er
frjálst að loka fyrir. Eru ráða-
menn þarna svo hvítþvegnir og
vitrir að þeir ætli sér að dæma
fyrir heila þjóð hvað hún má
horfa á og hvað ekki. Ekki gæti
ég misnolað svo völd sem mér
væru fengin I hendur en það er
með þá, sem aðra ráðamenn
landsins, að þeir fyllast þvilíkri
valdagræðgi um leið og þeir fá
einhverjar stöður að varla er
orðið líft i landinu.
Þetta er algjort einræði og
svo eigum við að heita sjálf-
stætt fólk. Almáttugur. fáir eru
kúgaðri ep við, pínumst undir
drepleiðinlegri sjónvarpsdag-
skrá kvöld eftir kvöld og borg-
um full afnotagjöld, án þess að
geta haft minnstu áhrif á dag-
skrána. Fyrir utan allt annað
eru sjónvörp fremur dýr tæki
og hingað til hélt ég að sjón-
varpið væri almenningseign
en ekki stofnun par sem orfáir
menn geta ákveðið að nú sé
þjóðinni hollt að glápa á hitt
eða þetta.
Réttast væri að almennmgur
tæki höndum saman og léti
Si i ......................
innsigla sjónvarpstæki sín í
stórum stíl, það virðist eina
ráðið til að þeir skilji hvað
okkur finnst um svona aftur-
hald. Fyrir mitt leyti er ég
orðin langþreytt á að horfa á
kassann mér til leiðinda. Maður
kemur þreyttur heim og vonar
á hverju kvöldi að nú verði
þetta eða hitt sæmilegt. Eg
vitna ekki lengra en til sunnu-
dagsins 9. jan. þegar einhver
Lana og Tony sungu. Mér þætti
fróðlegt að vita hvort einhver
hefði haft ánægju af því. Maður
hefði varla trúað fyrirfram að
hægt væri að finna jafnleiðin-
legt og sumt af þessu sjónvarps-
efni, þó vel væri leitað. Það er
aígjörlega óskiljanlegt hvar
þetta er grafið upp.
Eg vil þakka forráðamönnum
sjónvarps kærlega fyrir
þættina um Brúðuna. Þeim
vildi enginn missa af, hvorki
gamall né ungur.
Ekki sá ég neitt skaðlegt við
þá þætti, þeir voru spennandi
og gátu tæplega gert annað en
að auka ánægju fólks. En ekki
stóð sú ánægja lengi, þar sem
fyrirsjáanlegt er að slíka þætti
sjáum við ekki í bráð.
Eg skora á dagskrárstjórn að
endurskoða afstöðu sína, sjálfri
sér til aukinna vinsælda. Hafa
dagskrána almennt þannig gð
fólk opni tækin sín á kvöldin
því þegar verðbólga og kuldi er
að sliga okkur bá er notalegt að
gleyma hvoru tveggja, slappa af
i góðum stól og hlýrri stofu og
hona a virkilega göða og upp-
lífgandi sjónvarpsdagskrá.
Klúðrið ídómsmálakerfinu:
TAKTU NÚ A ÞIG
RÖGG, ÓLAFUR
..Ruglaður" blaðalesandi hafði
tal af okkur:
„Alveg er mér fyrirmunað að
skilja þann frumskóg sakamála
sem hrannast upp í dómsmála-
kerfinu. Þar virðist ekki lengur
ein báran stök. Hvert klúðrið á
fætur öðru virðist skjótast inn í
það kerfi. Enginn skilur hvað
er að gerast lengur. Hvar er
dómsmálaráðherra? Ég hélt að
þar hefðum við hreinskiptinn
og heiðarlegan mann í embætti.
Mann sem þyrði!
Ef einhver töggur er í Ölafi
Jóhannessyni dómsmála-
ráðherra, sem ég reyndar vona,
þá mun hann berja hastarlega í
borðið, eins og á árunum, þegar
hann þrumaði yfir sjónvarps-
áhorfendum að Vestmannaeyj-
ar skyldu byggjast að nýju.
Hann á að berja í borðið og
heimta af sínum undirmönnum
að þeir leggi fyrir hann heiðar-
legar upplýsingar um gang
mála. Hvað er að gerast?
Það getur varla verið rétt, að
verið sé að reyna að eyðilegga
rannsókn á bófa sem allir vita
og hafa lengi vitað að er ó-
þverrakarl sém hefur haft
marga sakleysingja að féþúfu
og eitrað líf þeirra um ófyrir-
sjáanlega framtið. 1 stað þess að
fletta ofan af slíkum manni er
það orðið aðalatriðið hvort ein-
hver lagði gildru fyrir annan.
Hvað er að gerast innan
embættis lögreglunnar í Kefla-
vik? Þar virðast flokkadrættir
óhugnanlegir og sumir virðast
þar hafa gleymt megintilgangi
lögreglunnar, — þ.e. að sjá um
að lögum landsins sé framfylgt.
Eða hvað er að gerast, þegar
sjálfur í íkissaksóknari er opin-
berlega yfirlýstur í fjölmiðlum
sem hreinasti rati? Hahn er
beðinn um svör vegna tékka-
keðjumálsins. Svar hans er á þá
lund að maðurinn hafi aldrei
heyrt áður um þetta tékka-
keðjumál!
Það kann að vera erfitt mái
fyrir flokksleiðtoga framsókn-
armanna, dómsmálaráðherrann
Ólaf Jóhannesson, að kafa ofan
í þessi mál og mörg önnur. En
er ekki rétt að gera hreint fyrir
sinum dyrum, Ólafur?“
Hríngið
í síma
83322
kl. 13-15
eða skrífið
Raddir
lesenda
Reiðubúinn
að safna
undirskriftum
tilaðfá
óskalðgin
afturá
laugardaga
Armann Heiðar skrifar:
Ég gerðist svo djarfur að
senda ykkur nokkrar línur sem
birtust í Dagblaðinu 27. desem-
ber 1976 undir fyrirsögninni:
Er verið að útrýma óskalögum
sjúklinga? Eg varð harla undr-
andi er ég fékk sent bréf hing-
að á sjukrahúsið. Undirskrift er
engin en nafnnúmer látio duga.
Ég varð harla forvitinn og
aflaði mér upplýsinga um hver
hefði þetta nafnnúmer. Ef þið
komizt að sömu niðurstöðu og
ég tel ég að um sé að ræða
gamansemi af lægri þroska.
Ég sendi bréfið með en það
virðist vera ljósritað.
En snúum okkur aftur að
Óskalögum sjúklinga, þar er ég
reiðubúinn að safna undir-
skriftarlista á þessu sjúkrahúsi
og veit ég að margir verða mér
til liðsinnis. Háttvirt útvarps-
ráð gengur ekki fram hjá slíku.
Því þetta er og verður ekkert
gamanmál og er mér og fleirum
alvörumál. Svar væri kærkomið
frá útvarpsráði.
Bréfið, sem Ármann Heiðar
fékk sent, hljóðar svo:
28/12 1976
Ármann Heiðar
deild 12,
Landspítalanum.
Ég er alveg hissa á þessari
grein þinni í Dagbl. 27. þ.m. Ég
hélt að þú, eins og allir aðrir,
vissir hvers vegna þetta fyrir-
komulag er á þessum þætti.
Þetta er auðvitað gert til þess
að koma Guðmundi Jónssyni
að, þvi eins og allir vita er yfir-
leitt ekki hlustað á útvarp á
kvöldin. Og hvenær er þá hægt
að hlusta á Guðmund Jónsson?
Auðvitað á laugardags-
morgnum, ekki satt? Sjálfur
framkvæmdastjóri útvarpsins
hlýtur að ganga fyrir öllum
öðrum, jafnvel sjúkum og
öldruðum.
3083-9013
Samrit sent G.J. o. fl.
Skrautskrifuð bók
— vinargjöf, en
ekkitilmín
Guðfinna Sigurbjörnsdóttir.
Brávullum 12 Egilsstöðum.
hringdi:
,,Eg rakst h'ér aftur á bók
sem ég var búin að
steingleyma. Sennilega er hún
búin að vera hér upp undir 10
ár en er alls ekki í minni eigu.
Bókin heitir Vinarfundir og er
eftir Björn J. Blöndal. Hún er
skrautrituð með gylltum
stöfum og á henni stendur
Guðni Guðmundur Lýðsson frá
Viktoriu frænku. Einhvern
veginn barst þessi bók inn á
heimilið, ég held helzt með ver-
tíðarfólki frá Vestmannaeyj-
um, sem leigði hér eitt sinn.
Nú langar mig svo til þess að
bókin berist til réttra eigenda
enda er hún auðsjáanlega vin-
argjöf."