Dagblaðið - 20.01.1977, Qupperneq 2

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 20. JANUAR 1977.
Gimsteinn
sem glóir
ímann-
sorpinu
A.G. skrifar:
Ég óska ykkur hjá Dag-
blaðinu og öllum landsmönnum
gæfu og gengis á komandi ári,
um leið og ég vil segja nokkuð
fleira við landsmenn alla.
Um áramótin hvarflar
hugurinn oft til þess liðna og
til framtíðarinnar og þá vakna
spurningar um hvað sé hægt að
gera til að bæta mannlífið.
Fátt hefur haft meiri áhrif á
mig á síðustu mánuðum en
mynd í sjónvarpinu fyrir fáum
dögum, um fátækt og allsleysi
barna víða um heim. Það er að
vísu i rétta átt ef fólk fyllist
samúð með þessu fólki, þegar
það horfir á svona myndir, en
það stoðar bara ekki þetta fólk.
Við sem betur megum okkar,
verðum að sýna í verki að við
viljum hjálpa, þó að við séum
fáir og smáir.
Sú ágæta kona, Elín Pálma-
dóttir, sagði fyrir einu ári í út-
varpinu eitthvað á þessa leið,
að hún hefði blygðast sín, þegar
hún sá í skjölum Sameinuðu
þjóðanna, að við Islendingar
þáðum meira úr sjóðum van-
þróaðra rikja en við létum
þeim í té. Já, ég skal ekki
rengja þig, Elín, um það.
Við tölum oft um þjóðarstolt
og íslenskir stjórnmálamenn
geta vart vatni haldið fyrir
stolti þegar minnst er á að taka
leigu eða aðstöðugjald fyrir
herstöð, en það sæmir víst lítið
þjóðarstoltinu að taka brauðbit-
ann frá banhungruðu barni í
Asíu eða Afríku, með því að
þiggja fé úr sjóðum þess, þar
sem foreldrar og börnin sjálf
leita jafnvel i sorphaugum að
einhverju ætilegu.
Bólu-Hjálmar segir: „Guð á
margan gimstein þann sem
glóir í mannsorpinu“ og satt er
það. t þessari umræddu mynd
voru tveir gimsteinar. Þar voru
tvær konur, sem reyndu að
bjarga því sem bjargað varð,
með bágri aðstöðu og litlum
efnum.
Önnur var að kenna þrjátíu
börnum að lesa þó að hún væri
varla læs sjálf, hin rak hæli
fyrir munaðarleysingja og út-
burði, sem voru sjúkir. Starf
þessara kvenna er svo að-
dáunarvert, að því fá engin orð
lýst, en svona gimsteinrr eru
bara fáir.
En hvað höfum við gert til að
bæta mannlífið?
Jú, við styðjum dyggilega við
bakið á vígbúnaðarburgeis-
um, með því að láta endur-
gjaldslaust land undir herstöð.
Nú má deila um hvort taka
eigi gjald fyrir herstöðina eða
ekki og hvort okkur er í raun
nokkur vörn í henni eða þver-
öfugt, en getum við ekki orðið
sammála um það, að úr því að
herstöð er hér á annað borð, þá
væri betra að taka háa leigu
fyrir aðstöðuna og láta það fé
renna til Barnahjálpar Sam-
einuðu þjóðanna, óskert,
heldur en að láta fimmtán ríki
NATO og mörg þeirra mjög
auðug iðnríki, leika sér með
peningana í vígbúnaðarbrask,
ég bara spyr?
Það ætti varla að særa þjóð-
Hungursneyðir geisa um heiminn og framlag okkar Islendinga er sem dropi í hafið.
arstoltið, þó það myndi e.t.v.
særa að láta þessa peninga
lækka skuldasúpuna við út-
lönd, eða gera akfæra vegi um
landið, svo verndararnir eigi
hægara með að verja okkur,
fyrir óvinunum.
Já, þvílíkt þjóðarstolt. Við
myndum auðvitað ekki fá
miklar þakkir frá NATO fyrir
slíkar aðgerðir, en við myndum
fljótlega hljóta virðingu bæði
þeirra og annarra fyrir. Svo
gætum við friðað samviskuna
og reynt að telja okkur og
öðrum trú um, að við hefðum
gert þetta af einskærri hjarta-
gæsku og miðað við hina marg-
frægu höfðatölu, þá væri þetta
alls ekki lítið, því sýndar-
mennskan verður að hafa sitt.
En ef stolt okkar leyfir ekki
að gjald sé tekið fyrir her-
stöðina, þá ættum við samt að
geta aukið eitthvað framlag
okkar til fátæku ríkjanna og
þiggja alls ekki fé úr sjóðum
þeirra.
Ég veit að margur hér á landi
hefur lítinn eða engan afgang
frá brýnustu nauðsynjum, en
það eru einnig margir sem lifa I
óhófi og bruðii, vegna mjög
rangrar skiptingar á þjóðar-
kökunni og vegna þess að alls
konar bröskurum eru gefin
tækifæri til að hagnast á kerf-
inu.
Hér ættu allir að hafa gnægð
að bíta og brenna, ef hófs og
nýtni væri gætt.
„Þekking og hæfni
starfsmanna hluti af
eignum fyrirtækja”
Ölafur Árnason hringdi:
„Ég rakst á auglýsingu í
Morgunblaðinu á sunnudaginn
frá Stjórnunarfélagi íslands.
Hún stingur verulega í augun.
Svo segir meðal annars:
„Þekking og hæfni- starfs-
manna og stjórnenda er hluti af
eignum fyrirtækisins. Van-
ræksla við aukningu og viðhald
þessara eigna leiðir til versn-
andi afkomu. Er mannauðurinn
í fyrirtækinu í samræmi við
tölur efnahagsreikningsins?“
Þetta eru eignir sem ég vissi
ekki áð atvinnurekendur ættu.
Er því ekki sjálfsagt að athuga
hvort ekki sé hægt að skatt-
leggja þessar eignir þeirra?“
Þeir ættu nú að borga þunga-
skatt þessir, eins og atvinnu-
rekendur ættu að borga skatt af
starfsmönnum, sem hafa hæfni
og þekkingu. Þeir eru
nefnilega hluti af eignum fyrir-
tækjanna samkvæmt aug-
lýsingu frá Stjórnunarfélagi
íslands.
Sjónvarpsþula íhermannaskyrtu:
SMEKKLEYSA
0G AÐEINS
TILAÐ
VEKJA ULFÚÐ
Sigurður Guðmundsson
hringdi:
Ég get ekki orða bundizt yfir
smekkleysi sjónvarpsþulunnar
í gær (mánudag 17. jan.) er
hún var klædd gervieinkennis-
búningi hermanna. Ég tel að
þetta sé til þess eins að skapa
úlfúð og lýsi undrun minni á að
slíkt skuli látið viðgangast fyrir
framan alla þjóðina. Skyrtan
var með strípum og öllu þess-
háttar, svo þulan líktist fremur
erlendum hermanni.
Ég er ekki smámunasamur
vegna klæðnaðar fólks, en ég lít
svo á, að sjónvarpsþulurnar,
sem koma fram fyrir alla
þjóðina, geti ekki klæðzt hverju
sem er.
Þetta rifjar upp fyrir manni
smekkleysið, þegar skjaldar-
merkið var sett i samband við
sölu þessara skyrtna, stúlka í
hermannaskyrtu var myriduð
við skjaldarmerkið og myndin
notuð í auglýsingu. Mér er
annars sama um þessar skyrtur,
nema í þessu tilviki.
Raddir
lesenda