Dagblaðið - 20.01.1977, Blaðsíða 8

8
DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 20. JANUAR 1977.
Ein kvennanna við sakbendinguna í Keflavík:
Fengum númer eins og
i fegurðarsamkeppni
og áttum að lesa Ijóð-
línu fyrir Guðbjart
„Eftir að við Iiöfðum verið
látnar brosa framan í Guðbjart
um stund og stungið hafði verið
upp á að við læsum honum ljóð-
línu til hann heyrði raddir okk-
ar, beið maður bara eftir því að
Guðbjartur ætti næst að káfa á
manni,“ sagði ein kvennanna,
sem kölluð var til sakbending-
arinnar í Keflavík, vegna rann-
sóknar á handtöku Guðbjarts
Pálssonar, í viðtali við DB í.
gær.
Konan vildi ekki láta birta
nafn sitt, vegna fjölskyldu sinn-
ar, en hún er úr þeim hópi
kvenna við sakbendinguna,
sem kannast við Hauk Guð-
mundsson.
Eg gat ekki komið á slaginu
17.15. eins og stóð í boðuninni.
en það kom ekki að sök, þvi við
vorum látnar bíða lengi, áður
en athöfnin hófst. Okkur var
skipt í þrjá hópa, úthlutað núm-
erum eins og tíðkast i fegurðar-
samkeppnum, og hóparnir
skildir að. Hver hópur var
geymdur í sér herbergi og var
lögregluvörður með hverjum
hóp, án þess að ég viti til hvers
það var.
Síðan var minn hópur leidd-
ur inn í dómsalinn og menn-
irnir þrír leiddir inn og látnir
skoða okkur. Tók það skamma
s.tund og var hópnum þá aftur
'fylgt inn í herbergið og l.itinn
bíða þar áfram, enn undir lög-
reglueftirliti.
Eftir stutta stund var hópur-
inn aftur leiddur inn í dóms-
salinn, en þá kom Guðbjartur
einn, til að skoða okkur. Þá var
okkur sagt að brosa fyrir Guð-
bjart og gerðum við það, hvern-
ig sem hann hefur kunnað við
þessi gervibros. Ekki nægði það
og var okkur sagt að ávarpa
hann, ef hann þekkti hugsan-
lega röddina. Vafðist okkur
tunga um tönn, en þá stakk
einhver maður, sem var við-
staddur sem embættismaður,
upp á því að við læsum ljóðlínu
fyrir Guðbjart. Sumar gerðu
það, ein lét nægja að heilsa
honum, en mér kom ekkert ljóð
í hug og man ekki gjörla hvað
ég sagði við hann.
Hverri og einni fannst hann
horfa mest á sig, en líklega hef-
ur hann horft jafnt á allar. Þeg-
ar þarna var komið, bjóst mað-
ur eins við að næst ætti hann að
káfa á manni til að þekkja vaxt-
arlag, enda átti maður von á
öllu eftir það sem á undan var
gengið. Það var létt yfir hópn-
um yfirleitt, nema helzt þeim,
sem héldu að það væri verið að
kalla þær fyrir vegna umferð-
arlagabrota og voru því mjög
undrandi á þessu tilstandi. Lög-
reglumenn minntu okkur á að
þetta væri í fullri alvöru, þegar
þeim fannst við taka þessu
helzt til létt.
Ekki man ég eftir neinum
sérstökum svipbrigðum á Guð-
bjarti, þegar hann var að skoða
okkur, nema hvað mér fannst
hann stöðugt glottandi og mað-
ur hafði á tilfinningunni, að
það væri verið að gera mann að
fífli.“
Konan var spurð hvort hún
hefði orðið fyrir einhverjum
óþægindum vegna þessa og
svaraði hún, að svo væri ekki,
sér virtist fremur sem fólk
brosti að þessu. -G.S.
„Sál og sjarmi aldamótahúsanna” til sölu
„Gullfallegt einbýlishús frá
1901 í gantla Vesturbænum er til
sölu til brottflutnings...“ segir
m.a. í auglýsingu sem birzt hefur í
blöðum undanfarna daga. Þarna
mun vera um að ræða húsið við
Vesturgötu nr. 18, eða hornhúsið
á Vesturgötu og Norðurstig.
Vinsældir gamalla húsa eru
ntiklar um þessar mundir og
gjarnan búa menn sltk hús hús-
gögnum frá gömlum tímum. Er
því ekki ólíklegl að þetta hálf-
áttræða hús flytjist til og setji
sinn svip á bæinn einhvers staðar
annars staðar.
Núverandi eigendur vildu ekk-
ert með það hafa, að birtar yrðu
m.vndir af húsinu. En DB fannst
eigi að síður ástæða til þess. Þetta
er sögufrægt hús, því meðal íbúa
þess á liðnum tímum mun hafa
verið Benedikt Gröndal og reit
hann þar sum verka sinna.
-ASt
»
I auglýsingunum segir að hús-
ið sé ,. með sál og sjarma alda-
mótahúsanna." Það er vissu-
lega rétt, eins og myndin sýnir
AStr-DB-mynd Bjarnleifur.

EINS GOTT AÐ SPYRJA VÖLVUNA
EINS OG AÐ NOTA LANGTÍMASPÁNA
Amerísk veðurspá f ram í miðjan febrúar:
—segir veðurf ræðingur á Kef lavíkurf lugvelli
„Ég held að það sé alveg jafn-
gott að spyrja völvuna, eins og
að fá ameriska spá langt fram í
tímann fyrir ísland," sagði
Hreinn Hjartarson, veðurfræð-
ingur á Keflavíkurflugvelli í
gær, er við spurðum hann unt
langtímaveðurspá hér. í
sænsku blaði, Dagens N.vheter,
rákumst við á ameriska spá, um
veður og vinda, fram i miðjan
febrúar.
Hreinn sagði að ekki væri
hægt að byggja á langtímaspá
hér á íslandi með neinu öryggi.
Vestan við landið er stórt haf-
svæði. sem ekki er mikið um
veðurathuganir á. Ef um lang-
tíma spár væri að ræða, þvrftu
þær að vinnast með veðurfræð-
ingum á íslandi og tölvum.
Hvorki væri tölvan fyrir hendi.
né mannskapur til slíks.
Til gamans fengum við spá
þá sem Ameríkaninn gefur út
fyrir tsland á 5 daga fresti. Hún
gildir frá því á hádegi á þriðju-
dag og til hádegis á sunnudag,
23. jan.:
Norðaustanátt og þurrt veð-
ur, léttskýjað sunnanlands,
skúraveður á Norðurlandi.
Hreinn sagði geta ímyndaðsér
eftir veðurkortinu. að norðan-
lands yrði hiti undir frost-
marki. en 2 stiga frost hér sunn-
anlands. Á laugardaginn yrðu
5-6 vindStig. Nákvæmt væri
þetta kort ekki. Stærðin á því
væri heldur minni en á venju-
legri vélritunarörk. Það gilti
fyrir allt norðurhvel jarðar,
með Bandaríkin miðsvæðis, og i
útkanlinum væri ísland og
Evrópa.
Ekki er getið sérstakiega um
Island í langtímaspánni, sem
Dagens N.vheter birtir. Hins
vegar segir: „Unt mestalla
Evrópu verður veðrið óvenju-
lega úrkomusamt, ef undan er
skilinn norðvesturhluti álfunn-
ar og brezku eyjarnar". Trú-
lega fellur ísland inn í þá
mynd. -EVI
gagnrýni”
— segja aðstoðar-
slökkviliðsstjóri og
aðalvarðstjóri
slökkviliðsins
Vegna ummæla 1 blöðum og sjónvarpi,
um slæm vinnubrögð slökkviliðsins við
brunann 1 Aðalstræti á nýársnótt, vilj-
um við undirritaðir, stjórnendur
slökkviliðsmenn, mótmæla þeirri ósann-
gjörnu gagnrýni, sem slökkviliðið hefur
orðið fyrir.
Að okkar áliti unnu slökkviliðsmenn
mikið og gott starf við mjög erfiðar
aðstæður.
Upphaf starfsins hófu 9 ménn. Þeir
lögðu áherslu á, i fyrsta lagi að kanna
hvort fólk væri í hættu í húsinu, en til
þess fóru tveir reykkafarar inn 1 bygg-
inguna. í öðru lagi var ráðist gegn eldin-
um þeim megin sem mest hætta var á að
hann gæti breiðst út. Þess vegna var lögð
áhersla á að fara með fyrstu vatnsstút-
ana á bakhlið hússins, þar sem eldur stóð
út um glugga. Var þetta gert til að verja
húsin Grjótagötu 4 og Aðalstræti 10.
Þeir sem stóðu i Aðalstræti veittu þessu
starfi litla athygli. í þriðja lagi var lögð
áhersla á að fá meira vatn, til þess að
fjölga vatnsstútum. Þeim var svo beint
að öðrum hliðum hússins, meðal annars
frá bifreið flugvallarslökkviliðsins, á
framhliðina og i vatnsstút sem er á rana-
bifreiðinni.
Á ranabifreiðinni eru tvær gerðir af
vatnsstútum, einn sem krefst mikils
vatnsmagns og annar sem krefst lítils
vatnsmagns. Við getum ekki sagt fyrir
hvor vatnsstúturinn hentar betur hverju
sinni. I þetta sinn var stærri vatnsstútur-
inn á lögninni og þurfti því að skipta um.
Við þetta sjáum við ekkert óeðlilegt.
Litlu síðar kom tiundi maðurinn til
starfa með dælubifreið, en hann þurfti
að aðstoða við að kalla út varaliðið, áður
en hann fór af stöðinni.
Hann fór fyrst aö brunahana við
Tjarnargötu 10, en sá reyndist óvirkur,
var þá farið að brunahana við Vonar-
stræti 2. Vatn var tekið úr 6 brunahön-
um. Um þetta leyti fór varaliðið að koma
á staðinn.
Skipulagsleysi með fáum mönnum við
mikinn eld i húsi, er varla hægt að tala
um, þar gegnir hver maður ákveðnu
starfi.
Brunahanar i Grjótagötu og Bröttu-
götu voru ekki notaðir við slökkvistarfið.
3vi vitað er að þeir gefa ekki nægilegt
vatn á mikinn eld. A vakt við húsið eftir
brunann var tengt við brunahanann í
Grjótagötu og var hann í lagi, en bruna-
lianinn í Bröttugötu var óvirkur.
í upphafi slökkvistarfs varð reyk-
sprenging í húsinu. sem orsakaði að ris-
hæðin varð alelda. Eftir það breiddist
eldurinn ekki meira um húsið og tókst
að halda honum innan þeirra marka, þar
til hann varð slökktur.
Eins og sjá mátti á húsinu eftir brun-
ann, .var árangur af slökkvistarfinu
góður.
19. janúar 1977
Sig. Gunnar Sigurósson
varaslökkviliðsstjóri.
Óli Karló Ólsen
aðalvarðstjóri.