Dagblaðið - 08.06.1977, Side 2

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 8. JUNl 1977.
Búum
Fyrir nokkrum dögum var i
Ríkisútvarpinu dagskrá sem
helguð var Amnesty Inter-
national. Webster segir orðið
Amnesty þýða „general pardon,
esp. for politieal offences."
Hinn ágæti útvarpsmaður,
Sigurður Magnússon, hélt af
því tilefni stuttan fyrirlestur og
tókst vel að vanda, eins og allt
sem hann lætur frá sér fara.
var býsna fróðlegt að kynnast
þvi hve Sigurður er vel heima i
„Hinni helgu bók“ Bibliunni,
en hann er líka kennari. Svo
var leikin plata með einhverri
sinfóníu Beethovens sáluga og
hafði hinn frægi stjórnandi
Leonard Bernstein gefiö sinn
hlut til plötunnar i sambandi
við stjórnun hljómsveitarinnar
til þess að minnast Amnesty
International.
Mér datt i hug að erfitt er að
búa í glerhúsi þá er um þessi
mál er fjallað, sérstaklega
þegar mikið grjót er innandyra
en grjót og gler á ekki sem bezt
saman.
Það er ekki nokkur vafi á því
að mikið er um það í heimi
okkar að menn eru hnepptir í
fangelsi f.vrir skoðanir sinar.
Sérstaklega heyrum við oft um
þetta austan frá járntjaldslönd-
unum svokölluðu og einnig frá
öðrum löndum. Þykir okkur að
vonum mikið til um þetta og
berum oft saman ástandið hér á
landi, þar sem allir mega „rifa
kjaft“ eins og þeir vilja, án
þess að verða hnepptir í fjötra.
Við segjum oft frá því i blöð-
unum með „morðfyrirsögnum"
og mikilli prentsvertu að þessi
eða hinn rithöfundurinn hafi
ekki fengið fararleyfi til þess
að flytjast úr landi (t.d. Ráð-
stjórnarríkjunum) og finnst
við í glerhúsi?
tslendingum er ekki heimilt að
flytja úr landi nema slyppir og
snauðir.
o
þetta skortur á sjálfsögðum
mannréttindum. Þó fréttist
endrum og eins af mönnum
sem stjórn Ráðstjórnarríkjanna
telur orðið óæskilega og fá þá
hinir sömu að fara úr landi
slyppir og snauðir, og í sumum
tilvikum með því að greiða all-
háar upphæðir eins og sagt var
um þá Gyðinga er fengu að
flytjast til ísrael.
„Maður líttu þér nær, liggur i
götunni steinn," segir mál-
tækið, þvi hvernig er nú þess-
um málum hagað hér á landi?
Mönnum er að mestu óhætt
að „rífa kjaft" og segja sina
meiningu um allt og alla hve-
nær sem er og hvar sem er. Þó
skyldi maður vara sig á þessu,
því ekki er með öllu útilokað að
maður lendi einhvers staðar
utangarðs í einhverju, og er þá
ekki að sökum að spyrja. Þrátt
fyrir öll mannalæti um frelsi
einstaklingsins eru menn hér á
landi hnepptir i „átthaga-
fjötra" og eru ekki frjálsir
ferða sinna í þeim skilningi
sem ég legg í þau orð.
íslendingum er ekki heimilt
að flytja úr landi, nema slyppir
og snauðir. Þeir fá ekki flutn-
ing eigna sinna til þess að setja
sig niður í öður landi, þótt
skuldlausir séu við alla opin-
bera aðila, og hafi aldrei brotið
neitt af sér gagnvart neinum.
Það geta legið margar
ástæður fyrir því að menn
kjósa að flytja til annarra
landa. Það getur verið af
heilsufarslegum ástæðum
manna, eða maka. Dettur mér í
hug sagan um manninn (verk-
fræðing) sem varð að flytja frá
tslandi, en þannig stóð á að
kona hans gat ekki búið hér á
landi. Var þá annað tveggja að
tvistra hjónabandinu eða flytja
út, en þá vandaðist málið.
Viðkomandi madur sagði frá
þvi sjálfur að þegar hann
leitaði hófanna hjá viökomandi
yfirvöldum að fá eignir sinar
yfirfærðar fékk hann neikvætt
svar. Þó var honum tjáð að ein-
hverja smáupphæð fengi hann
að yfirfæra á hverju ári; hefði
það þá tekið 103 ár að fá eign-
ina alla yfirfærða.
Hvernig haldið þér lesandi
góður að þessari fregn hefði
verið „stiilt" upp ef þetta hefði
gerzt í einhverju austantjalds-
landinu. Ég held að þá hefði
verið notað stærsta letur dag-
blaðanna okkar sumra, og mikil
prentsVerta.
Þjóðareign Islendinga er
býsna mikil, en það eru skuld-
irnar líka. Setjum svo að ein-
hver maður vildi flytja til ann-
ars lands og ætti hér héima
eign upp á t.d. 20 milljónir.
Væri það nokkuð vitlaust að
leyfa honum að flytja eignir
sínar til annars lands, en halda
eftir hlut hans (og konu) því
sem ríkisskuldunum nemur, en
það muna vera, nýlega, um
5—600 þúsund á hvert manns-
barð i landinu. Kannski eru
skuldirnar orðnar meiri, því
alltaf er verið að taka ný lán.
Ég veit að margur lesandi
minn mun brosa að þessari
barnalegu uppfinningu minni
en eitthvað verður að gera, því
það er okkur ekki sæmandi að
vera með aðfinnslur um ófrelsi
hjá öðrum á meðan við iðkum
ekki fullt frelsi okkur sjálfum
til handa.
Maður líttu þér nær, liggur i
götunni steinn.
Mér datt þetta (svona) í hug.
SIGGIflug. 7877-8083.
UNGLINGARNIR S0FANDI
YFIR P0PPH0RNINU
Jóhannes Finnur hringdi;
Það var eftir þeim hjá útvarpinu að setja inn Popphorn
í dagskrána á sunnudagsmorgnum. Þetta er hrein og
bein ögrun við þann hlustendahóp sem Popphornin
hafa. Það er vitað að mjög fáir af þeim hópi eru
vaknaðir þetta snemma á sunnudagsmorgnum.
Popphornið er að mestu fyrir unglinga, og því er
eðlilegra að morgunútvarp á sunnudögum sé fyrir þá
hópa sem eru vaknaðir á þessum tíma, en það er margt
eldra fólk. Þetta þarf' endurskoðunar við og er þá
eðlilegast að l’opphornið sé á þcim tíma, sem líklegt erað
unnendur þessarar tónlisiar séu vakandi.
K
Ekki er gott að sofa af sér helztu átrúnaðargoðin.
Myndin sýnir Bob Dylan.
AÐ LIFAIANDARTAKINU
Sigurður Jónsson stýrimaður
skrifar:
Ég þakka Kinni úr hópnum
fyrir gott tillegg til trúmála í
Dagbl. 26. maí. Einnig þakka ég
Önnu í Garðabæ fyrir vingjarn-
leg orð.
Engir fyrirfinnast meistar-
arnir hér á norðurslóð að mínu
áliti, en viðleitni til að vekja
manninn til umhugsunar um
tilgang lífsins er virðingarverð.
Kristur var ætíð tilbúinn til að
fyrirgefa mönnum syndir sínar,
því sérhver einstaklingur sem
vaknar til lífsins og öðia.st þrá
til lausnar frá hinu illa, hann
leggur fram sinn skerf til heil-
brigðara og þroskaðra mann-
kyns, hann er kornið sem að
lokum fyllir mælinn.
Mér virðist sem-Ein úr hópn-
um hafi ekki lesið fyrri hluta
greinarinnar, sem hún gerir að
umræðuefni, Listin að „fljúga"
i Dagbl. 9. maí. Þar lagði ég
áherzlu á að leiðin til andlegs
þroska væri fólgin í sjálfsrækt,
þ.e. að rækta hinn innri mann,
rækta huga og sál, verða já-
kvæður i hugsun, orðum og
gerðum og rækta líkamann
samhliða.
Velferð mannsins veltur á
hugsunum hans. Við höfum
sjálfsagt öll veitt því athygli að
okkar eftirminnilegustu unaðs-
stundir eru þær stundir þegar
við ástundum eitthvert það við-
fangsefni sem á huga okkar
allan og er til góðs fyrir um-
hverfi okkar, þ.e. þegar
hugurinn dvelur við viðfangs-
efnið sem er okkur það kært að
vfð gleymum stund og stað
lifum okkur inn í það, þá lifum
við nánast i andartakinu. And-
staðan, okkar erfiðu stundir
koma upp þegar hugurinn
hvarflar eirðarlaus úr einu í
annað, í aðgerðarleysi eða trufl-
aður af einhverju sem gerir
hann neikvæðan og reikulan
eða þegar við fyllumst öfund,
reiði, tortryggni og ágirnd í
annarra garð. Þessar erfiðu
stundir eru okkar eigið sjálf-
skaparvíti, við erum sjálfum
okkur verst.
Að vera frjáls merkir að
öðlast lausn frá hinu illa og hið
illa er neikvæður og reikull
hugur.
Eins og maðurinn sáir svo
mun og uppskorið verða. Eftir
því sem okkur miðar áleiðis í
hugrækt þá öðlumst við hæfi-
leika til að lifa í andartakinu,
láta hugann dvelja stöðugan án
hugsana eða beina honum að
einhverju einu um tíma.
Þannig nálgumst við Alföður.
Við nálgumst Alföður með
þögninni, með þvi að beina
hljóðri eigin vitund að vitund
Hans með viðleitni til að öðlast
skilning á Honum.
Dhammapada, lífsreglur
Búdda, segja: „Vel taminn
hugur veitir hamingju. Sá
maður sem hefur losað hug
sinn við ástríðu, finnur í hjarta
frið sem er hafinn yfir gott og
illt og er vaknaður, hann hefur
ekkert að óttast."
Að elska er Einni úr hópnum
ofarlega i huga. Krishnamurti
segir: „Hvað er ást meðal
flestra okkar? Þegar við
segjum að við elskum einhvern.
við hvað eigum við? Við eigutn
við það að við leitumst við að
halda í eða eiga viðkomandi.
Við þurfuni að hera að elska rétt. við kunnum það allt of fá.
Með slíkri eigingirni orsakast
.öfund og sorg. þvi ef ég missi
hann eða hana, hvað skeður?
Mér finnst ég innantómur. glat-
aður; þessvegna verður tnér á
oigingirni. ég held honum eða
henni. Vissulega er slik eigin-
girni ekki að elska." Við þurf-
um að læra að elska rétt. við
kunnum það allt of fá. Við
öðlumst sanna hamingju með
sjálfsra'kt.
Leiðbeiningar í húgrækt
fyrir b.vrjendur eru til á is-
lenzku oftir Sigvalda Hjálmars-
son og Sverri Bjarnason.