Dagblaðið - 28.09.1977, Side 10

10
Útgefandi Dagblaðið hf.
Framkvæmdastjóci: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Kristjónsson.
Fróttastjóri: Jón Birgir Pétursson. Ritstjórnarfulltrúi: Haukur Helgason. Skrifstofustjóri ritstjómar:
Jóhannos Roykdal. iþróttir: Hallur Símonarson. Aðstoðarfróttastjóri: Atli Steinarsson. Handrit:
Ásgrímur Pálsson.
Blaöamonn: Anna Bjamason, Ásgeir Tómasson, Bragi Sigurðsson, Dóra Stefánsdóttir, Gissur
Sigurðsson, Hallur Hallsson, Helgi Pótursson, Jónas Haraldsson, Katrín Pálsdóttir, Ólafur Geirsson,
ólafur Jónsson, Ómar Valdimarsson, Ragnar Lár.
Ljósmyndir: Bjamleifur Bjamleifsson, Hörður Vilhjálmsson, Svoinn Þormóðsson.
Skrifstofustjóri: Ólafur Eyjólfsson. Gjaldkerí: Þráinn Þorleifsson. Dreifingarstjóri: Már E. M.
Halldórsson.
Ritstiórn Síðumúla 12. Afgreiðsla Þverholti 2. Áskríftir, auglvsingar og skrifstofur Þverholti 11.
Aöalsími blaösins 27022 (10 línur). Áskríft 1500 kr. á mánuöi innanlands. f lausasölu 80 kr
eintákið.
Sotning og umbrot: Dagblaöið og Steindórsprent hf., Ármúla 5.
Myndaog plötugerð: Hilmir hf. Síðumúla 12. Prentun: Árvakur hf. Skoifunni 19.
Tækifærí aronskunnar
Lengi var bannfært í Sjálf-
stæðisflokknum að mæla með
„aronskunni“, það er því að
Bandaríkjamenn væru látnir
greiða fyrir aðstöðu sína hér á
landi. Þetta hefur breytzt, eins og
fram kom á þingi Sambands ungra
sjálfstæðismanna í Eyjum, þegar tillögu um
stuðning við aronskuna var vísað til stjórnar.
Foringjum flokksins er ekki lengur stætt á að
kæfa umræður í flokknum um þetta hagsmuna-
mál þjóðarinnar.
Þegar stjórn Sambands ungra sjálfstæðis-
manna fjallar um málið, getur hön reitt sig á,
að meirihluti þjóðarinnar vill, að Bandaríkin
greiði. Þetta sýndi skoðanakönnun Dag-
blaðsins. Eins og alltaf hafa stjórnmálamenn-
irnir verið seinir að skilja þjóðarviljann. Þeir
eru flestir hverjir negldir niður af tregðulög-
málinu. Ungir menn í Sjálfstæðisflokknum og
öðrum flokkum geta í fyrstu lotu þrýst á um, að
tillaga Gunnars Thoroddsen ráðherra um fram-
lög Bandaríkjamanna til samgöngubóta verði
samþykkt. Sú tillaga sofnaði í ríkisstjórninni.
Okkur væri engin skömm að því að fara að
fordæmi Norðmanna í viðskiptum við Banda-
ríkin. Þvert á móti er okkur háðung að undir-
lægjuhættinum. Höfundur svokallaðrar ar-
onsku, Aron Guðbrandsson forstjóri, sagði í
kjallaragrein í Dagblaðinu: „Sumir forráða-
menn þjóðarinnar og pólitísku flokkanna berja
sér á brjóst og segja: Við viljum ekki selja
ísland. Við viljum ekki hengja verðmiða á
landið. En þessir sömu menn hafa haft forystu
fyrir því að gefa afnotin af landi sínu í sam-
bandi við svokallaðar hervarnir þess. Sjálfur er
ég sammála þeim í fyrra tilfellinu, og ég þekki
engan mann, sem vill selja ísland, en því miður
eru til menn, sem vilja gefa öðrum afnotin af
því, og þeim er ég ósammála. Það er ekki
hótinu betra að gefa landið sitt en að selja það.
Ég vil hvorugt.“
Við höfum barizt fyrir rétti okkar yfir land-
helginni, en gefum afnotaréttinn af landinu
sjálfu.
Við erum einir á báti í þeirri afstöðu til
risaveldisins í vestri að telja, að það þurfi
sérstakan fjárhagsstyrk frá okkur með þessum
hætti. Hvar sem litið er, krefjast ríki af Banda-
ríkjamönnum hundruð milljarða króna fyrir
slíka þjónustu.
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 28. SEPTEMBER 1977.
Finnskir
verkamenn í
Svíþjóð vinna
óhreinlegustu
verkin
—nfutíu af hverjum hundrað Finnum sem flytja
úr landi fara til Svíþjóðar
Yfirvöld í Finnlandi hafa
staðið frammi fyrir þeim vanda
I mörg ár að missa iðnlært
verkafólk sitt til Svíþjóðar. Þar
er hærra kaup svo að fólkið
sækir þangað í stórum stíl.
Einnig hefur atvinnuleysi vald-
ið því að Finnar hafa leitað til
annarra Norðurlanda eftir at-
vinnu.
Á þessu ári er búizt við því að
um 15 þúsund manns leiti sér
vinnu í nágrannalöndunum og
þá helzt í Svíþjóð. Þetta fólk
bætist í hóp mörg þúsund
annarra Finna sem starfa utan
síns heimalands. Fólkið hefur
flutt frá heimalandinu vegna
þess að það getur fengið hærra
kaup t.d. í Svíþjóð. Einnig er
það hrætt við að verða atvinnu-
laust I sinu eigin landi.
Níutíu af hverjum
hundrað
fara til Svíþjóðar
Finnsk yfírvöld geta ekkert
gert til að stöðva þessa þróun,
nema að hvetja fólk til að vera
um kyrrt. Talsmaður stjórnar-
innar sagði að æskilegt væri að
halda fólkinu heima en I
stjórnarskránni væri ákvæði
sem segði að Finnar væru
algjörlega sjálfráðir um það
hvar þeir vildu vinna, hvort það
væri heima hjá sér eða erlendis
Þrátt fyrir að flutningur úr
landinu kæmi illa við efnahags-
lífið þá væri ekkert við þessu
að gera.
Um níutíu af hverjum
hundrað Finnum sem flytja til
FÁn TIL
BJARGAR
—annað en einvalds-
skipulag
-
Augljóst er, að aronskunni vex fylgi. Aug-
ljóst er, að hennar mun gæta í stórauknum
mæli á næstu árum. Þegar kosningar fara í
hönd, er bezta tækifærið fyrir almenning að
láta frambjóðendur flokkanna vita, að fólkið
sættir sig ekki við þá undirlægjustefnu gagn-
vart Bandaríkjunum, sem rekin er og falin með
orðagjálfri um þjóðarstolt.
Það er helzt rétt fyrir kosningar, að stjórn-
málamennirnir heyra í kjósendum. Viðbrögð
þeirra hafa til þessa verið í mótsögn við við-
brögð almennings.
Virtu meðbræður!
Feluleiknum er að verða
lokið. Brátt er ekki unnt að
beita undanbrögðum og útúr-
snúningum lengur. Blákaldar
staðreyndir munu þvinga
okkur til að hugsa og höndla
eins og alvörumenn. Þjóðar-
skútan hlýtur að sigla í strand
innan skamms því að þeir sem
standa í brúnni virðast ekki
kunna lagið á stjórnvelinum, að
minnsta kosti ekki ef dæma má
af verkum þeirra.
Háttvirtur sjávarútvegs-
ráðherra horfir nú upp á að
þorskstofninum sé útrýmt án
þess að grípa til nokkurra
raunhæfra aðgerða honum til
bjargar. Sjávarútvegsráðherra
er eini maðurinn á landinu sem
getur og hefur vald til að
bjarga þessari veigamestu auð-
lind Islendinga en hann gerir
það ekki. Sjávarútvegsráðherra
ber því ábyrgð á útrýmingu
þorskstofnsins sem stendur
undir velmegun okkar en jafn-
framt öllu því bruðli og öllum
þeim óarðbæra rekstri sem
viðgengst I þessu þjóðfélagi,
bæði til sjós og lands.
Sjávarútvegsráðherra er
ekki treggáfaðri en gengur og
gerist og honum er prýðilega
vel kunnugt um þá stórkostlegu
hættu sem hann hefur stofnað
þorskstofninum I með þvl að
Iáta veiða úr honum svo gegnd-
arlaust sem raun ber vitni.
Enda hefur maður gengið und-
ir manns hönd til þess að útlista
þetta fyrir honum og landslýð.
Af þessu leiðir að annaðhvort
ætlar sjávarútvegsráðherra sér
vísvitandi að útrýma þorsk-
stofninum, og eru það býsna
alvarleg landráð, eða þá að
hann hefur ekki kjark til þess
að takmarka veiðarnar eins og