Dagblaðið - 25.10.1977, Síða 2

2
DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJÚdaGUr'25. OKTÖBER 1977.
Opið bréf til Ásgeirs Eyjólfssonar lyftustjóra í Bláf jöllum:
Ótuktarieg hræsni og óvild
ígarð Armenninga
t viðtali við þig í Dagblaðinu
föstudaginn 7. október sl. eru
birtar skoðanir þínar a gamla
félaginu þinu — Skíðadeild Ár-
manns — og starfsemi þess.
Með viðtalinu eru birtar mynd-
ir af gömlum og yfirgefnum
skaia félagsins í Jósepsdal, sem
í sumar, sem svo oft aður, hefur
orðið skemmdarvörgum að
brað.
Ekki vitum við hvort þú
hefur sjaifur att hugmyndina
að þessu ósmekklega vali
mynda og inngangi viðtalsins
við þig en hitt er öllum ljóst
sem það lesa að þar ægir saman
ótuktarlegri hræsni og óvild I
garð Ármenninga. Það verður
því ekki hja því komizt að svara
þér opinberlega enda eiga les-
endur Dagblaðsins kröfu a því
að fa vitneskju um hvað er að
gerast í Jósepsdal og hja Skíða-
deild Ármanns yfirleitt.
Þegar skólinn
var og hét
Skaiinn í Jósepsdal var glæsi-
leg bygging þegar hann var
reistur fyrir rúmum 30 arum og
allir minnumst við þeirra
stunda sem við nutum þar með
hlýhug og nokkrum trega. En
tímans tönn hefur sett sitt
mark a skaiann okkar, þratt
fyrir mikla vinnu að viðhaldi
hans. Nú hin síðari ar, síðan
skíðadeildin flutti starfsemi
•sína í Biafjöll, hafa lítil not
verið fyrir skaiann. Hann var
að visu rekinn i einn vetur,
aðallega vegna skíðaferða
skólabarna, en siðan hefur ekki
Armannsskaii í Bláf jöllum
reynzt raunhæfur rekstrar-
grundvöllur fyrir hann og
veldur þar mestu snjóleysi í
dalnum hin síðari ar. Þetta
veizt þú allt, Asgeir, en vegna
hinna, sem lesið hafa viðtalið
við þig, er rétt að þetta komi
fram.
Óaldqrlýður í
óbyqgðum
Við höfum
höfum ekki síður en
aðrir, sem eiga skaia í óbyggð-
um, orðið fyrir barðinu a
óaldarlýð sem virðist hafa það
markmið eitt að brjóta allt og
bramla a slikum stöðum. Við
höfum hvað eftir annað þurft
að endurnýja allar rúður í hús-
inu vegna aðgerða þessa lýðs,
síðast haustið 1975. Nú er þar
allt komið í sama horf aftur,
eins og myndir þínar bera með
sér. Auðvitað verður enn einu
sinni gengið þannig fra skalan-
um að vatn og vindar leiki ekki
Armannsunglingur — Sleinunn Sa-immdsdotli
óhindrað þar um en hitt er
þegar ljóst að ahugi fyrir
rekstri skaians er ekki fyrir
hendi og verður hann því að
öllum líkindum rifinn, eins og
aðrar byggingar sem gegnt hafa
hlutverki sinu og ekki er
lengur not fyrir. Ekki er við
einn <~ða neinn að sakast þar
um.
Þegar skíðadeildin flutti
starfsemi sina alfarið í Biafjöll
vorið 1972 var ekki um það
neinn agreiningur í félaginu
eins og þú gefur í skyn í viðtal-
inu við þig. Þa hafði verið snjó-
lítið í Jósepsdal arum saman og
keppnislið félagsins var þegar
farið að sækja Biafjöllin til æf-
inga síðan 1966, enda þótt
þangað væri enginn vegur.
Allir voru því sammála um að
þangað skyldi haldið. Þar voru
settar upp lyftur félagsins og
reistur lítill skaii. Þessi aðstaða
hefur verið hornsteinninn að
starfsemi félagsins undanfarin
6 4r. Og Ármann er enn lang-
bezta skíðafélagið í Reykjavík
og engar líkur til þess að þar
verði breyting a a næstunni
nema þa til bóta því félags-
starfið er kröftugt, eins og það
hefur lengstum verið, keppnis-
liðið mjög sterkt og mikill
fjöldi starfsfúsra handa til að
vinna að maiefnum félagsins.
Hvernig ó að þjóna
skíðafólkinu sínu?
Þú segir í ofangreindu viðtali
við þig að íþróttafélögin eigi
ekki að blanda sér í uppbygg-
ingu fólkvangsins í Biafjöllum,
þau eigi að einbeita sér að
skíðafólki sínu, keppendunum,
en ekki að setja upp stór mann-
virki eins og skíðadeildin stefni
nú að. Þettaeru furðuleg orð úr
þínum munni, sem manna mest
vannst að uppbyggingu a að-
stöðu fyrir þitt félag hér aður
fyrr. Hvernig a skíðafélag að
þjóna skíðafólki sínu, nema ein-
mitt með þvi að koma upp fyrir
það viðunandi aðstöðu, skíða
lyftum og skíðaskála, þar sem
skilyrði eru fyrir hendi til iðk-
unar íþróttarinnar? Þau skil-
yrði erufyrirhendi í Bláfjöllum
en ekki í Jósepsdal. Hvað önnur
skíðafélög gera i þessu tilliti
kemur okkur ekki við. Við
viljum taka þatt í uppbyggingu
skíðasvæðisins i Biafjöllum og
ætlum okkur að gera það,
hörðum höndum með sjaifboða-
vinnu og með fjarframlögum í
þeim tilgangi að flýta uppbygg-
ingu svæðisins, skiðafólki
okkar og öðrum til hagsbóta,
því skíðalyftur þær sem við
reisum standa öllum opnar til
notkunar.
Ekki í samkeppni við
sveitarfélögin
Þetta gerum við ekki í sam-
keppni við sveitarfélögin, eins
og þú gefur í skyn í viðtali þínu
við Dagblaðið, heldur í sam-
vinnu við þau því sveitarf'élög-
in hafa skiljanlega þá megin-
stefnu að lyftur þær sem þau
byggja þjóni fyrst og fremst
hinum almenna skiðamanni,
sem helzt vill skíða í góðu veðri
í frekar auðveldum brekkum
með jöfnum bratta. Slíkar
lyftur henta ekki afreksfólki
félagsins og því fólki öðru sem
vill na nokkurri fullkomnun í
skíðaíþrótt sinni og skíðar í
bröttum og erfiðum brekkum
jafnt í góðu veðri sem slæmu.
Þetta ættir þú að vita sem gam-
all skíðaafreksmaður og er
næsta furðulegt að þú skulir
ekki skilja betur stefnu félags-
ins.
Reykjavík 13. október 1977.
Bjarni Einarsson, Þorsteinn Þorvaidsson,
Halldór Sigfússon. Sigurður R.Guðjónsson,
Guðjón Vaigeirsson, Egill Ásgrimsson,
Pétur Kjartansson, Arnór Guöbjartsson,
Þorvaldur Þorsteinsson, Gunnar Eggertsson,
formaður Glímufól. Ármanns.
Raddir
lesenda