Dagblaðið - 07.11.1977, Blaðsíða 2

2
✓
DAGBLAÐIÐ. MANUDAGPR 7. NÖVEMBER 1977.
BLAÐALESTUR OPINBERRA STARFSMANNA
í VINNUTÍMANUM KOSTAR ÞÚSUND DAGSVERK
M.G.Þ. sendi mjög athyglisvert
bréf sem ætti að vekja ráða-
menn þjóðarinnar tii
umhugsunar:
Mig langar til þess að bera
fram tvær fyrirspurnir til
Matthíasar Mathiesen fjármála-
ráðherra:
Gerir ráðherrann sér ljóst að
líklega tapast um eitt
þúsund dagsverk á dag vegna
tilvistar og lesturs dagblaða á
vinnustöðum opinberra starfs-
manna?
Opinberir starfsmenn eru
taldir nálægt 18 þúsund manns
(nærri fimmti hver vinnandi
maður er opinber starfs-
maður). Við skulum segja að
hálftími fari i blaðalestur hjá
hverjum, sem er mjög vægt
reiknað, ásamt því að þá er ekki
gert ráð fyrir að allir opinberir
starfsmenn lesi blöðin I vinnu-
tíma sínum. Otkoman úr
dæminu er minnst átta þúsund
vinnustundir og ef vinnutíminn
er átta tímar á dag, þá eru þett
ÞAÐER
SANNFÆRANDI
og vissuiega góð meðmæli með vöru þegar opinberar
stofnanir og verktakar sjá sér hag í að hagnýta sér hana.
Slík innkaup eru byggð á beinhörðum sparnaðarsjónar-:
miðum og ekki viðhöfð nema fyrir liggi ótvíræð sönnun
um rekstrarhagkvæmni.
Nú þegar eru á annað hundrað LUMENITION kveikjur í
notkun hjá slikum aðilum og nær 3000 einstaklingum.
Kynnið ykkur þeirra reynslu.
ésm HABERG h£
Skelfunni 3e*Simi 3'
PALMi

Póstsendum
eitt þúsund dagsverk!
Ef opinberum starfsmönnum
væri bannað að lesa blöðin f,
vinnutima sínum mætti segja
upp minnst eitt þúsund manns,
sem kæpii sér vel víða. Jafn-
framt mætti hækka kaup
hinna, að ótöldu þvi sem oft
gleymist, að veita mætti vinnu-
veitandanum, það er al-
menningi, betri þjónustu, sér-
staklega ef opinberir starfs-
menn tækju nú upp á að vinna
jafnvel á vinnustöðum sinum
og við verkfallsvörzlu.
Þá vil ég skora á f jármálaráð-
herra að upplýsa hvort rétt sé,
eins og sagt er manna á meðal,
að mestallur vinnutfmi
Kristjáns Thorlacius, sem
sagður er fulltrúi I fjármála-
ráðuneytinu, fari I störf í þágu
BSRB og sumarbústaða þeirra i
Borgarfirði?
Ef þetta er rétt, þó ekki væri
nema að litlu leyti, erþaðórétt-
læti að ríkið borgi starfsmanni
BSRB laun þar sem önnur
stéttarfélög fá ekki sömu fyrir-
greiðslu hjá ríkinu. Þarna eru
jú rikisstarfsmenn að semja við
rikisstarfsmenn.
Svipuð fyrirspurn hefur áður
kornið fram íblöðunum og ekki
verið svarað. Við skattborgarar
teljum okkur eiga rétt á svörum
og skiljum ekki feimnina.
Hringiðísíma
27022
millikl.l3ogl5
Geta húseigendur farið með f ólk
eins og þeim dettur íhug?
Nauðsyniegt að breyta lögunum um örorku,
segir bréf ritari sem nef nir nokkur dæmi um okurhúsaleigu
öryrki skrifar:
Nú er orðið svo að mér
kreppt að ég er að springa, svo
ég sezt niður til þess að létta á
mér. Ég er ein þeirra, sem er
ekki svo heppin að eiga hús-
næði sjálf. Þess vegna hef ég
verið nokkuð lengi að líta i
kringum mig eftir þessari lífs-
nauðsyn, sem húsnæði er.
Ég ætla aðeins að nefna tvö
dæmi, þó af miklu sé að taka. I
öðru tilfellinu er auglýst 16 fer-
metra herbergi með aðgangi að
eldhúsi, snyrtiherbergi og
þvottahúsi I kjallara. Viðkom-
andi átti að hafa þetta sam-
eiginlegt með einhverjum öðr-
um tveim manneskjum og átti
vistin að kosta kr. 22.000 á mán-
uði. Herbergið átti að vísu að
vera sér. En það sem eigandi
eða umboðsmaður spurði um
var svo fyrir neðan allar hellur
að ég læt það flakka með: Notar
þú áfengi? Reykir þú? Koma
margir til þin? Mundir þú gefa
upp húsaleigu?
Eg spyr: Er það ekki gróf
skerðing á mannréttindum að
ætlast til þess að fólk gangi að
svona skilmálum, þó það sé
þannig statt að það þurfi að
vera upp á aðra komið með hús-
næði?
Hin hörmungin sem ég ætla
að segja frá er svona: Tvö sam-
liggjandi risherbergi til leigu.
Sérinngangur, eldunaraðstaða
og aðgangur að snyrtingu.
Þetta átti bara að kosta litlar 40
þúsund krónur á mánuði og tiu
mánuði fyrirfram. Snoturt það.
Og enn spyr ég: Er ekkert
eftirlit með þessum hlutum
lengur? Mega þeir menn, sem
eiga íbúðirnar fara með fólk
eins og þeim dettur í hug? Eg
hélt nú að það væri lagabrot að
draga undan skatti? Kannski
eru það bara sumir sem fá bágt
fyrir það ef þeir eru nógu litlir
og hafa þvi litlu stolið.
Ég verð að segja eins og er að
mér býður við þessu þjóðféfagi,
eins og það er orðið rotið og
skítugt.
Gildandi lög
um örorku eru
hreinasta skömm
Svo ætla ég I framhaldi af
þessu að nefna annað, er ég tel
vera þjóðarskömm og það eru
gildandi lög um örorku. Hér á
landi er hæsta örorka 75%. Það
er að segja fyrir einstakling.
örorkulífeyrir er kr. 30.500,
tekjutrygging 26.700, nýja
heimilisuppbótin (sem er
aðeins fyrir þá sem búa einir)
kr. 10.000 og gerir þetta samtals
67.270. Sæmilegur biti það.
Af þessari upphæð fara kr.
30 þúsund í húsaleigu, sem er
lágmark fyrir tveggja her-
bergja fbúð i dag. Þá eru eftir
37.270 kr. og með þvi áttu að
greiða hita, rafmagn, mat, fatn-
að og allar aðrar persónulegar
þarfir. Við skulum segja að þú
verðir fyrir því óhappi að
slasast og það slys komi til með
að valda þér varanlegri fötlun,
þá færðu ekki dagpeninga og
ekki slysabætur nema að vera
sérstaklega tryggður.
Hvers vegna ekki? Svarið er
á þá leið að þú varst orðinn
75% öryrki áður en óhappið
gerðist. Jafnvel þó sú fötlun
sem af óhappinu verður valdi
því að viðkomandi er miklu
verr staddur en áður til þess að
bjarga sér eitthvað sjálfur.
Nú, ekki alls fyrir löngu, var
forsætisráðherra okkar að lýsa
því fyrir Rússum að á Islandi
væri lýðræði í hávegum haft.
Ef þessi dæmi sem ég hef talið
upp og get staðfest eru lýðræði
í framkvæmd þá fer ég nú að
skammast mín fyrir að vera Is-
lendingur.
Ég ætla nú samt að leyfa mér
að skora á beztu menn sem sitja
á háttvirtu alþingi að taka þessi
Ekki sitja allir öryrkjar við
sama borð, sumir eru betur
settir en aðrir. Þessi gamli
maður er að hvíla sig i haustsól-
inni á Austurvelli á dögunum.
DB-mynd Bjarnleifur.
lög til rækilegrar endurskoðun-
ar. Fjöldinn af þessu fólki, sem
svona er ástatt um, er einmitt
kynslóðin sem er búin að skila
af sér löngu dagsverki og fjölda
afkomenda sem eru þjóðinni til
sóma.
Þess er þó jafnframt skylt að
geta að Reykjavíkurborg lætur
fólk ekki deyja úr hungri en
þung geta þau spor verið, ekki
sízt fyrir þá sem frekar hafa
verið veitendur en þiggjendur.
Til þess að fyrirbyggja allan
misskilning tek ég fram að það
sitja ekki allir öryrkjar við
sama borð hvað afkomu snertir.
Margt af þessu fólki á eignir og
getur- keypt sér þá þjónustu
sem það hefur áhuga á.
En þrátt fyrir það, hinir eru
samt alltof margir.