Dagblaðið - 07.11.1977, Síða 7

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 7. NÓVEMBER 1977.
J
Siðumúlafangelsið í Revkjavik. Upphaflega byggt sem bílagevmsla
lögreglunnar en tekið í notkun sem ga'/luvarrthatdsfangelsi 197II.
Sem slikt þvkir það þvi sem na*st ónothæft en verður að duga.
fyrirgefningar en tekið jafnframt
fram, að hann vissi ekki fyrir
hvað.
Hann segist þá hafa verið
losaður og færður í sinn klefa.
Hann telur að hann hafi legið í
járnum í 4 tíma.
„Strekktur“ milli
stóls og rúms
Tveimur dögum síðar kom
fangi A fyrir dóminn á Litla
Hrauni, þar sem hann var þá til
að afplána refsingu sína. Hann
skýrði frá því að hann hefði verið
járnaður á fótum i eina viku þeg-
ar upp komst um bréfaskipti sem
'hann hafði átt við Sævar M.
Ciesielski, er var i klefa beint á
móti honum í fangelsinu. Þá bar
það við að hann fékk að fara að
salerni um miðja nótt en gleymdi
að líta á klukkuna þar frammi og
hringdi síðan aftur á fangavörð-
inn til að spyrja hvað tímanum
liði. Síðan segir í dómsskýrslunni
frá 8. október í fyrraL
„Hann segir að fangavörðurinn
hafi þá spurt, hvort hann hefði
ekki getað gáð að því meðan hann
var frammi. Þá segist A hafa
sagt: „Hvað ert þú að þenja þig
litli minn?“Skömmu seinna segist
hann hafa vcrið settur í handjárn.
Harin kveðst hafa mótmælt þeirri
meðferð og segir að sér hafi
verið sagt að halda kjafti. Hann
kveðst ekki hafa þagnað. Þá segir
hann að hann hafi verið lagður á
gólfið og strekktur milli borðs
og rúms, sem eru fest í ‘gólf-
ið. Hann kveðst ekki vita hvað
hann var hafður þannig lengi
en eftir að hann hafði verið
þannig í um 15 mínútur kveðst
hann hafa farið að finna til
mikils sársauka sem jókst
eftir því sem á leið. Hann
kveðst ekki vita hve lengi hann
var þannig strekktur. Hann segir
að sársaukinn hafi verið sá mesti
sem hann hafi kynnzt. Hann
segist hafa tárazt af reiði og sárs-
auka en kveðst ekki hafa hljóðað.
Hann segist hafa fundið til i öll-
um vöðvum, sem voru strekktir.
Hann segir að fótajárnin hafi
verið fest um borðfót, svert rör
sem er undir miðju borðinu.
Hann segir að síðan hafi hendurn-
ar verið teygðar yfir höfuðið og
festar við rúmfót með einu fót-
járni og tveimur handjárnum.
Hann segist hafa kallað og beðið
um að fá að fara á salerni meðan
hann var í þessu ástandi. Hann
segist hafa fengið neitun. Hann
segist hafa kallað svo hátt að lík-
lega hafi allir heyrt. Hann segir
að þetta sé lítið miðað við það sem
Sævar (Ciesielski) hafi sagt frá í
sínum bréfum um meðferð á sér.
Vitnið sýnir dómaranum ökla
sína og úlnliði. Við lauslega
skoðun virðist sem merki sem
hann ber, einkum á ökklum, geti
verið eftir fót- og handjárn."
Bréfin fró Sœvari
flýttu fyrir úttekt
A skýrði siðan frá því fyrir
dóminum að þegar hann hafi
verið laus úr gæzluvarðhaldinu
hafi hann verið með bréf ásérfrá
Sævari Ciesielski, sem fangu-
vcrðirnir hafi ekki fundið. Þegar
.dómur hafði verið kveðinn upp
yfii- hnnuin í Hafnarfirði, þar sem
hann á varnarþing, var hann
látinn laus og sýndi bréfin
þremur félögum sínum í bíl fyrir
utan sýsluskrifstofuna í Hafnar-
firði.
Reyndi hann sfðan að selja
nokkrum blöðum og tímaritum
bréfin, eins og rakið var í DB á
sínum tíma, en áður en gat orðið
-af sölunni var hann sóttur heim
til sín af tveimur rannsóknarlög-
reglumönnum. Var hann fluttur i
Síðumúlafangelsið aftur og
kveður A annan lögreglumanninn
hafa slegið sig þrisvar utan undir
með flötum lófa á leiðinni. í sama
mund ók bíll fram hjá þeim og
segir A við lögreglumanninn að
þarna hefði orðið vitni að bar-
smíðinni. Lögreglumaðurinn ógn.
aði A, að hans sögn í réttarhald-
inu, og sagði að hann myndi ekki
vera vinsæll i Síðumúlafang-
elsinu.
Síðan segir í dómsskýrslunni:
„Hann segir að þegar komið
hafi verið í Síðumúlafangelsið
hafi hann verið yfirheyrður og
reynt að fá sig til að undirrita
yfirlýsingu um að bréfin frá
Sævari væru fölsuð. Hann segist
hafa verið búinn að viðurkenna
að hann hefði bréfin, en kveðst
hafa sagt að hann hefði selt þau
Fylkingunni. Hann kveðst hafa
viljað losna við húsleit."
Eftir þetta var A úrskurðaður í
refsiúttekt sem hófst undir kvöld
þennan dag I beinu framhaldi af
fyrirhugaðri bréfasölu.