Dagblaðið - 18.01.1978, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 18. JANUAR 1978.
Varnarræða kynvillings
— svar við grein EIM 30. desember sl.
I DB 30. desember birtist eitt
furðulegasta bréf sem ég hef
lesið. Fyrirsögnin var „Kyn-
villa vex hér við góð skilyrði"
og undirskrift greinarinnar var
EIM.
Ég tel að þetta bréf sé ösku-
haugaheimspeki frá upphafi til
enda.
Þetta bréf snertir mig mikið
því sjálfur tilheyri ég þessum
útskúfaða hópi og veit vel hvers
konar áfall svona sleggjudómar
eru fyrir táninga sem ef til vill
eru að uppgötva lífstíðarvanda-
mál sitt.
EIM'byrjar bréf sitt á að lýsa
áhyggjum yfir þessu vaxandi
vandamáli hérlendis, það er
kynvillunni, rétt eins og fólk sé
nú í óða önn að læra að verða
kynvillt.
Hið hrottalega við bréf EIM'
er að þrír fjórðu hlutar bréfs
hans fara í að útlista hve guð
hafi geigvænlegan viðbjóð á
samlífi fólks af sama kyni.
Vitnar EIM þar dyggilega í 3.
Mósebók 20. kafla.: „Og leggist
maður með manni sem kona
væri, þá fremja þeir báðir
viðurstyggð, þeir skulu líflátnir-
verða.“
Eg fletti upp í Gamla testa-
mentinu og í þessum köflum
fann ég margt skrítið. Þar segir
meðal annars: „Og leggist
maður með konu sem hefir tíðir
— þá skulu þau bæði upprætt
verða úr þjóð sinni.“
Eg leitaði lengi í Gamla testa-
mentinu og hef hvergi fundið
að guð hafi kvittað undir að
vera höfundur þessa furðulega
hugsanagangs sem þar er sums
staðar að finna.
En EIM er sannarlega góð og
göfug manneskja þvi hann (eða
hún) lokar ekki dyrum himna-,
ríkis alveg á okkur bersynduga;
Ef við iðrumst er nokkur von ti)
að allt fari vel að lokum.
Því miður heldur EIM að lff
okkar sé einhvers konar sam-
felldur samfaralifnaður en ég
get sagt honum (henni) að lff
okkar er oftast lff í andlegri
kvöl og einangrun.
Við vitum að táningsárin eru
tilfinningarfkur tími hjá okkur
öllum. A þeim árum olli það
mér miklum kvíðaköstum
þegar ég gerði mér loks fulla
grein fyrir því að ég mátti ekki
elska þá sem ég þráði. Ef ég
gerði það var ég allt f einu
orðinn ógeðslegur, afbrigði-
legur, öfugur, hlægilegur eða!
hommi. Ég hefði s"em sagt
breytzt úr því að vera vinsæll
strákur i eitthvað hræðilegt,
eitthvað verra en hið ósnertan-
lega.
Niðurstaða mín varð þvf sú
að enginn skyldi nokhurn tima
komst að mfnum réttu tilfinn-
ingum. Eg gafst upp skilyrðis-
laust.
Ég er ekki kvenlegur (fáir
hommar eru það) og ég hef haft
ástarsambönd við kvenfólk, er:
hafa þó ekki verið langlíf þar
sem þrána vantaði af minni
hálfu. Þetta hafa verið örvænt-
ingarfullar tilraunir til að falla
inn í hið almenna kerfi þar sem
þið eruð búin að setja ástinni
lög. — Þú mátt einungis elska
manneskju af gagnstæðu kyni,
anoars stimplum við ástarlíf
þitt saurlifnað og sjálfan þig
afbrigðilegan öfugugga.
Orð geta svo sannarlega
meitt mann og vita mátt þú það,
EIM, að óeigingjörn ást á ann-
arri mannveru er göfugasta'
hræringin f okkar frosnu
hjörtum og þú mátt einnig vita
að ást er ekki bara í rúminú.
Að fjötra ástina í lög og
reglur er jafngamaldags og fár-
ánlegt og að hneppa svertingja.
í þrældóm.
Eða var ástin kannski ætluð
til að vera forréttindi hinna út-
völdu?
Þegar ég var 13 ára heyrði ég
konu segja að hún mundi ekki
fremur leggjast með svertingja
en einhvers konar skepnu. í
þessum anda hugsa margir um
ástir fólks af sama kyni.
— Villimannleg hræsni.
Eg geri ráð fyrir að EIM sé af
eldri kynslóðinni, sú yngri er
yfirleitt betur menntuð og víð-
sýnni í þessum málum. Þó
dugir það ekki til, fordómarnir
eru ennþá miklir, skilninginn
vantar ennþá.
Ég er ungur maður og lifið
blasir við eins og sumir segja.
Ég geri ráð fyrir að þessu lifi
muni ég verja einn á báti. Það
er ekki hægt að segja- að ég
hlakki beint til þess en ég ætla
ekki að láta forsmána mig og
koma þar með misjöfnu orði á
saklausa vini mína.
Og þið vitið öll að ég er ekki'
sá eini sem neyddur er til að
bera svona leikaragrímu. Við
erum fjölmörg. Siðan skulum
við heyra næst 17. júní að við
lifum í frjálsu og upplýstu sam-
félagi.
Sá yðar sem syndlaus er kasti
fyrsta steininum.
Mál er að grjótkastinu linni,
sálir vorar eru aumar.
Að lokum ætla ég að birta
beina tilvitnun i bréf EIM til að
öllum verði ljóst hversu skiln-
ingsríkur og kristilegur andi
hans er.
Tilvitnunin er svöna:
Það er vonandi að við íslend-
ingar og allir aðrir kveði þenn-
an ófögnuð niður sem allra
fyrst og viðurkennum ekki svo
augljósa syndara sem kyn-
villingar eru, heldur reynum að
hjálpa þeim og gera þeim ljóst
hve hræðilegur glæpur þeirra
er. Visvitandi synd er dauða-
dómur.
VORU LIST AHÁTÍÐARLEIK-
RITIN 0F ÁDEILUKENND?
Þorsteinn Gunnarsson hjá
Skeljungi hf. hringdi og sagði
að þeir vinnufélagarnir hefðu
verið að ræða um úrslitin í leik-
ritasamkeppni Listahátíðar.
Samkvæmt úrskurði dóm-
nefndar var ekkert leikrit hæft
til verðlauna.
Þeir vinnufélagar hafa aftur
á móti frétt að mörg leikritanna
hafi verið skemmtileg og jafn-
framt ádeilukennd og því
leikur þeim hugur á að þau
verði birt opinberlega.
Hafa þeir fregnað að sumum
þeirra leikrita, sem bezt hafi
þótt, hafi helzt verið fundið það
til foráttu að sneiða of nærri
orðstír einstaklinga eða stofn-
ana.
Vegna úrskurðar dóm-
nefndarinnar verði að líkindum
ekkert leikritanna birt opinber-
lega af hennar völdum en
vinnufélagarnir hjá Skeljungi
vildu skora á höfunda leikrit-
anna að gefa almenningi kost á
að kynnast verkunum.
Raddir
lesenda
Miklar annir
ogfáirvið
afgreiðslu á
skrifstofu
lögreglu-
stjórans
ÞK skrifaði:
Oft heyrist að of margt
starfsfólk sé á opinberum stofn-
unum og er svo sumstaðar að
maður hefur á tilfinningunni
að ekki sé nóg fyrir mannskap-
inn að gera. Þess vegna get ég
ekki látið vera að minnast á
sárgrætilega undantekningu.
Ég á oft leið á almenna af-
greiðslu á lögreglustöðinni hér
í Reykjavík, yfirleitt siðdegis.
Ekki er annað hægt að segja en
að starfsfólkið þar vinni fyrir
kaupinu sínu nema meira væri.
Það er eins og að koma inn i
stórverzlun rétt fyrir jól þar
sem aðeins tvær manneskjur
væru við störf. Annar eins
þeysingur er vart sjáanlegur,
fölkið er hlaupandi milli gjald-
kerastúku, afgreiðslu og upp
um allar hæðir að athuga ýmis
mál fyrir kúnnann.
Er ekki eðlilegast að yfir-
maður hverrar stofnunar sé
látinn ákveða hve margs starfs-
fölks sé þörf en ékki einhverjir
menn úti í bæ er koma varla
inn á viðkomandi stofnanir? Er
ekki kominn tími til að taka
þessi mál til endurskoðunar? *
Hringt hefur verið og skrifað
til DB vegna greina Asgeirs
Hannesar Eiríkssonar og hafa
menn lýst yfir ánægju með
þær. Við birtum tvö þessara
bréfa í dag. Ekki hafa ailir þeir
sem haft hafa samband við DB
viljað láta nafns síns getið
vegna viðskipta sinna við
bankana.
Ég vil lýsa yfir stakri, inni-
legri og ævarandi ánægju
minni með grein Asgeirs
Hannesar Eiríkssonar um
Landsbankahneykslið. Það er
sannarlega tími til kominn að
einhver þori að minnast á þessa
háu herra sem dauðlegt fólk.
Nógu margir hafa orðið að
auðmýkja sig á biðstofum
bankastjóranna.
Af skiljanlegum ástæðum
þori ég ekki að láta nafns míns
getið þar sem ég er ennþá á
víxlasakramenti bankanna.
Lesandi Dagblaðsins
Ég vil þakka Dagblaðinu
fyrir greinar Ásgeirs H. Eiríks-