Dagblaðið - 14.02.1978, Blaðsíða 2

2
/*
DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 14. FEBRÚAR 1978.
ÞORSKVEIÐAR í NET
ERU VILLIMENNSKA
Magnús Guðmundsson sjó-
maður Patreksfirði skrifar:
Svona veróur illa gefnum
formönnum og útvegsmönnum
Suðurnesja við þegar óhrein
samvizkan bítur þá, þegar þeir
sjá sannleikann á prenti og í
mynd. Þeir þjóðfélagsþegnar
eru lítils virði sem seilast i
skammvinnan gróða á kostnað
fiskistofnanna og stofna um
ieið efnahag og sjálfstæði þjóð-
arinnar í hættu. Slíkir menn
ættu að hafa vit á að skammast
sin og segja ekki neitt, þvi það
kemur að því að þeim verður
refsað harkalega fyrir athæfi
sem ég lýsti f harmleiknum i
hafinu.
Þorskveiðar i net eru villi-
mennska, og færi ég rök fyrir
því hér á eftir. Það er nefnilega
vegna þess að ég er sjómaður að
ég veit þetta.
íslendingar hafa lokið
harðri, langri og strangri bar-
áttu fyrir sjálfstæðum eigna-
rétti yfir auðlindum sínum í
hafinu umhverfis landið og
SIGRAÐ. Þeim var um leið trú-
að fyrir miklu hlutverki varð-
andi (okkar) dýrmætu matar-
kistu og að sjálfsögðu ætlazt
til þess að við réttum dauðvona
fiskistofn við, en ekki öfugt.
ÞAÐ UNDIRSTRIKA SVELT-
ANDI ÞJÓÐIR. Við vorum ekki
að berjast fyrir 200 sjómilna
fiskveiðilögsögu til þess eins að
hafa sjálfir frið til þess að
drepa síðasta ÞORSKINN. EÐA
VAR ÞAÐ??
Það er því furðulegt, þegar
sjávarútvegsráðherra hr.
Matthias Bjarnason auglýsir
eftir leyfum til veiða í þorska-
net í stað þess að banna neta-
veiðar alls staðar við tsland.
Ég hef sjálfur kannað hvað
gerist þegar þorskur er veiddur
í net og færi ég hér rök að því,
að netaveiði er villimennska.
ERUM VIÐ VILLIMENN????
Um leið og þorskurinn festist
í netinu byrjar hann að berjast
við dauðann og um leið byrjar
hann að skemmast, verða að
lélegri, ónýtri vöru. Við það að
festast í netinu truflast öndun-
in og blóðrásin líka, hjarta
fisksins berst við það ómögu-
lega, blóðið sezt því til hér og
þar í fiskinum og þá helzt undir
roðinu. Ég hef tekið hjarta úr
lifandi blóðguðum þorski
veiddum i net og getað látið það
slá í 5 mínútur, ég hef líka tekið
hjarta úr linufiski og botn-
vörpufiski og hefur mér tekizt
að láta þau slá í 17 mínútur.
Þetta sýnir glöggt hvað er að
gerast. — Hinn svokallaði lif-
andi blóðgaður fiskur er að
dauða kominn en línufiskurinn
er bráðlifandi þar til hann
kemur inn í bátinn og blæðir út
við blóðgun. Línufiskur á því
^ð vera minnst helmingi dýrari
en ónýtur gúanó netafiskur.
Með þorskanetaveiðum út-
rýmum við íslendingar þorsk-
stofninum, það hlýtur hver
meðal skynsamur maður að sjá,
þegar forráðamenn þjóðarinn-
ar leyfa að kasta netatrossum í
sjóinn fyrir þorskinn þegar
hann gengur til þess að hrygna.
Það eru heldur engar smá-
ræðis netagirðingar sem
Islendingar varpa í sjóinn,
vegalengd þeirra næði 5 til 6
sinnum á milli Færeyja og Is-
lands.
Þetta er voði, sem barizt
verður fyrir í næstu alþingis-
kosningum. Eg hef þá trú að við
eigum unga, harða, skynsama
menn til að takast á með festu
við þetta lífshagsmunamál
þjóðarinnar.
Læt hér staðar numið að
sinni.
StS6' Við þurfum alvöru-
wS banka en ekki póli-
tíska ríkisbanka
ALVÖRUBANKAR
Fyrir nokkrum dögum var
um það frétt í dagblöðunum,
„að HÆGT hefði verið á af-
greiðslu á erlendum gjaldeyri
hjá gjaldeyrisdeildum bank-
anna“.
Þetta var talið nauðsynlegt
vegna þráláts orðróms um að
yfirvofandi væri gengisfelling.
Það er býsna mikið vald sem
„seðlabankinn" tekur sér svona
fyrirvaralaust og í tilkynningu
sama banka á „sunnudag" 5.
þ.m. var tilkynnt að skráning
erlends gjaldeyris myndi ekki
fara fram mánudaginn 6. þ.m.
nema með einhverjum
kúnstum, svo sem tryggingu
viðkomandi um að hann gengist
undir að greiða hærra verð
gjaldeyris EF ný gengislækkun
skyldi nú verða samþykkt.
Ég held að bankarnir
íslenzku séu ekki alvörubankar
og allra síst Seðlabankinn.
Svona ráðstafanir eru beinlínis
til þess fallnar að rýra stöðu
krónunnar okkar sem má varla
við því að verða verðminni.
Þessar aðferðir um
skráningu gjaldeyris erlendis
eru að sjálfsögðu ekki óþekktar
en slíkt er venjulega undanfari
mikilla tíðinda, svo sem
stjórnarskipta, styrjaldaryfir-
lýsingar o.þ.h. Hér var þessu
ekki til að dreifa, heldur sú
óvissa sem ríkir í herbúðum
peningavalds þjóðarinnar, en
almenningur er fyrir löngu
hættur að treysta núverandi
ríkisstjórn (og reyndar ýmsum
áður) og reynir að krafsa i
bakkann og bjarga sér.
Áður en seðlabankinn, illu
heilli, var settur á stofn
myndaðist oft skuld ríkissjóðs
við Landsbanka Islands, sem að
sjálfsögðu varð að borga. Nú er
öldin önnur, ríkissjóður
skuldar Seðlabankanum hverju
sinni himinháar upphæðir, en
nú þarf ekki að borga heldur
bara að „prenta nýja seðla“.
Með þessu eykst verðbólgan a(5
sjálfsögðu, því hið svokallaða
opinbera kann sér ekki hóf í
nokkrum sköpuðum hlut og
eyðir í vitlausar framkvæmdir,
eins og ekkert þurfi annað
heldur en að prenta seðla.
Eini alvörubankinn sem
íslendingar hafa kynnzt var
stofnaður árið 1904, en það var
íslandsbanki. Þegar hann var
stofnaður, að vísu með erlendu
fé, var enginn batiki í landinu,
því Landsbankinn var aldrei
alvörubanki, og fer máske ekki
enn. Hinu erlenda fé var varið
til ýmissa framkvæmda svo sem
útgerðar o.fl., og má með sanni
segja að íslandsbanki hafi verið
fyrsta lyftistöng atvinnuvega
okkar.
Eftir fyrri heimsstyrjöldina
fór ýmislegt úr hömlu á megin-
landi Evrópu, og fórum við ekki
varhluta af því. Hér harðnaði í
ári, mikil dýrtíð skall á, og að
sjálfsögðu fór íslandsbanki
heldur ekki varhluta af þessu.
Nokkrir menn sem kölluðu
sig „vormenn Islands" höfðu
horn í síðu íslandsbanka, og
þegar kom að því, að hann
komst í fjárþröng sáu þessir
„vormenn" svo til að bankinn
var gerður gjaldþrota í stað
þess að endurreisa hann, og
stofnuðu Útvegsbankann, sem
varð annar ríkisbankinn á eftir
Landsbankanum.
Síðan þetta varð hafa
íslenzku bankarnir ekki starfað
sem alvörubankar, heldur sem
pólitískir ríkisbankar, og allt
bankakerfið dansandi eftir
pípum „pólitikusa".
Það er ákaflega óheillavæn-
legt þegar almenningur hættir
að trúa á gjaldmiðil sinn en
þetta varð í Þýzkalandi eftir
fyrri heimsstyrjöldina, þegar
menn höfðu milljónir, eða trill-
jónir milli handanna, eða guð
veit hvað. Að lokum sprakk svo
allt saman, en gömlu seðlarnir
voru alveg verðlausir. Nýtt
mark hélt innreið sína, sem var
skráð á isl. kr. 1.08 hvert
Reichsmark.
Því miður held ég að við
séum á góðri leið með að kalla
þetta sama yfir okkur ef ekki
verður snarlega kúvent.
Mér datt þetta (svona) i hug
Siggi flug 7877-8083