Dagblaðið - 15.02.1979, Blaðsíða 12

12
/*
DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 15. FEBRÚAR 1979.
. —

SÓ Búðin
Axlabandabuxur, st. 2—16, axla-
bandapils, st. 4—10, smekkbuxur,
mittisbuxur, peysur, drengjaskyrtur,
st. 27—37, telpnablússur hálferma.
Nærföt telpna, drengja og herra.
Kvennærbuxur, með skálmum og
skálmalausar, mikið sokkaúrval á
alla fjölskylduna. Blúndusokkar á
börn og dömur.
Sængurgjafir, ullarnærföt barna,
100% frönsk ull, gammosiur, 2
gerðir, smávara til sauma. — Póst-
sendum.
SÓ BÚÐIN
Laugalæk (hjá Verðlistanum), sími 32388.
V J
Til leigu í miðbænum
á 2. hæð í steinhúsi ca 90 fermetrar, einnig ca
115 fermetra húsnæði tilvalið fyrir skrifstofur
eða léttan iðnað.
Upplýsingar í síma 25252 á daginn og 20359 á
kvöldin.
Framtíðarstarf ðskast
Ung kona óskar eftir framtíðarstarfi, mikil
reynsla í skrifstofustörfum og skrifstofustjórn,
tungumálakunnátta og reynsla í viðskiptum
við útlönd, vélritun og telex. Getur hafið störf
strax.
Upplýsingar hjá auglýsingaþjónustu Dag-
blaðsins, sími 27022. u inno7
Sími 21487.
Ný þjónusta
Heimkeyrt á hverju kvöldi
Öl — gos — pylsur — tóbak —
ískubbar í pokum — hreinlætis-
vörur o.ji.
SÖLUTURNINN NÖRI
HÁTEIGSVEGI52 - SÍMI 21487
Deildu og
drottnaðu
__________________/_
— orðsending til Aðalheiðar Bjarnfreðsdóttur
Ertil
launakaka?
Aöalheiður Bjarnfreðsdóttir, for-
maður Sóknar, er oft í fréttum. Um
mál hennar og sóknarkvennaer margt
að skrifa. Eru aðrir betur til þess
fallnir en ég.
Að mér og reyndar öllu vinnandi
fólki snýr hins vegar einn þáttur í mál-
flutningi Aðalheiðar sem ég vil gera að
umtalsefni.
Aðalheiður er talsmaður svonefndr-
ar „kökukenningar”. Sú kenning segir
okkur að launahækkun eins hóps
vinnandi fólks bitni á öðrum.
Greiðslur til „hálaunafólks” (t.d. með
'föst 250-350 þús. kr. mán.laun) skerði
greiðslur til „láglaunafólks” (t.d. með
föst mánaðarlaun frá 140—220 þús.
kr.). Með öðrum orðum: — Fé til
launagreiðslna atvinnurekenda og
ríkisvalds þeirra er kaka ákveðinnar
stærðar. Henni verða allir að skipta
„af sanngirni á milli sín” — eins og
sagt er. Taki einn of stóra sneið, fær
annar minna en ella. Uppskriftin að
kökunni fæst hjá Vinnuveitendasam-
bandi Islands.
Síðast kom „kökukenningin” fram
hjá Aðalheiði í blaðaviðtali í setuverk-
falli Sóknarkvenna að Hátúni 10 í
Reykjavík um daginn. Formaðurinn
sagði þá: „Ætli það sem af okkur er
tekið séu ekki sporslurnar til háskóla-
mannanna”.
Ein grundvallar-
staðreynd
Hvaðan kemur eiginlega flestum
launagreiðendum fé? Aðalheiður ætti
að vita það, eins og margir aðrir, eftir
áratugastarf að verkalýðsmálum. Féð
fæst með því að láta vinnuhendur
auka við verðmæti einhverrar vöru
(t.d. hráefnis). Verðaukinn er eign at-
vinnurekendanna. Hann er notaður til
að greiða með ýmsan kostnað, þ.á.m.
laun — sem eru þá dregin af
verðaukanum. Hreinn bókfærður
gróði er auðvitað annað.
Verslunareigandinn kaupir unnu
vöruna undir smásöluverði og eignar
sér þannig sinn hluta af verðaukanum
með sölu hennar. Smáhluta fær af-
greiðslufólkið í laun sín. Svo skattlegg-
ur ríkisvaldið bæði atvinnurekendurna
og vinnufólkið. Skattféð er þar með í
báðum tilvikum líka hluti verðaukans
sem varð til með vinnu verkafólksins.
Af skattfénu eru verkafólki hjá
Kjallarinn
AriTrausti
Guðmundsson
ríkinu, fólki í þjónustustörfum og
menntamönnum — allt upp í ráðherra
— greidd laun.
Þungvæg
spurning
Nú er spurningin þessi, Aðalheiður
Bjarnfreðsdóttir: Ef einhver allra
vinnuaðilanna, verkamaðurinn í fram-
leiðslunni, afgreiðslumaðurinn í búð-
inni, Sóknarkona í hreingerningum,
kennarinn í grunnskólanum, prófess-
orinn i Háskólanum, nælir sér í launa-
hækkun — hvaðan eru þá aurarnir
teknir?
Þeir eru teknir af umræddum
verðauka sem atvinnurekendur og
ríkið hafa hirt, hvernig sem málinu er
snúið og svælt. Eitt ráð gegn slikum
tekjumissi arðræningjans er að hækka
t.d. vöruverð (án fullra verðbóta) eða
herða skattheimtuna (helst af
alþýðunni).
Við erum á móti verðhækkunum og
skattpíningu, við Aðalheiður. En er
Aðalheiöur á móti því að skerða gróða
atvinnurekandans af annarra vinnu?
Svo virðist helst vera.
Ef ekki þá myndi Sóknarfor-
maðurinn ekki halda því fram að há-
skólamenn hirði fé sem dregið er af
Sóknarkonum.
Gegn kjaraárásum
—með kjarabótum
Að þessu fengnu ætti að vera ljóst
aö mergurinn málsins er sá að berja
þarf sporslu út úr ríkinu handa
Sóknarkonum og koma samtímis í veg
fyrir að ríkið reyni að draga sér fé upp
í hana með launalækkun einhverra
annarra starfsmanna — og svo berja
út sporslu handa öðrum hópum í
ofanálag. Þá fyrst höfum við hirt
eitthvað nýtt upp í allt arðránið. Og þá
fyrst skerðum við margnefndan
verðauka launagreiðandans. En til
þess þarf samstöðu en ekki sundrungu
þorra „launþega”, t.d. innan ríkisgeir-
ans.
Vill Aðalheiður ekki samstöðu? Vill
hún ekki samstöðu kennarans með t.d.
2/3 framfærslukostnaðar í grunnkaup
og verkakonunnar með 1/2 fram-
færslukostnaðar í grunnkaup?
Svonefndir menntamenn eru ekki
allir prófessorar, yfirlæknar, dómarar,
forstjórar og ráðherrar. Þorri fólksins í
BHM og BSRB er í raun láglauna-
menn miðað við framfærslukostnað.
Það eru atvinnurekendur og ríkis-
valdið sem verða að borga kreppu
þessa þjóðskipulags, ekki vinnandi
fólk. Við knýjum þá ekki til þess með
því að skerða laun, þó svo launamunur
minnki.
Deildu og
drottnaðu
Rómverskir keisarar kunnu það ráð
að láta kúgaðar þjóðir og stéttir
berjast innbyrðis til að lengja líf yfir-
stéttaveldisins. Máltækið sagði:
Deildu og drottnaðu — deila þýðir hér
að skipta í hluta. Þetta er ekki óþekkt
hérlendis. Starfsgreinahópum er att
saman og gefið með annarri en tekið
með hinni hendinni. Alþýðan ber líka
lítið úr býtum fyrir bragðið. En þrátt
fyrir fordóma og sundrungu eru
allmargir menntamenn og t.d. bændur
verkalýðssinnar og allmargir verka-
menn hlynntir menntamönnum og
bændum. Hér eru ekki ósættanlegir
andstæðingar á ferð þótt sérkenni séu
augljós.
Allir „kökukennimennirnir” og
Aðalheiður eru í raun framkvæm-
endur þeirrar stefnu að „deila og
drottna” — þar með talin nær öll
verkalýðsforystan. Kjör skal miða við
efnahagsástand og greiðslugetu „at-
vinnuveganna” — það er
samvinnugrunnur atvinnurekendanna
og verkalýðsforystunnar.
Það er nóg komið af þessum
ósannindum og nóg komið af fölskum
forystumönnum í hreyfingu vinnandi
fólks.
Aðalheiður trúir því eflaust að hún
sé að gera rétt, hún skilur bara hvorki
lögmál stéttabaráttunnar og
staðreyndir arðránskerfisins betur.
Það er slæmt.
Kannski getur hún bætt sig því fáir
vilja vera í Rómverjahópnum þegar
kemur að uppgjöri fjárhagsáranna.
Nú er orðið laust, Aðalheiður.
Taka háskólamenn virkilega sporsl-
ur af Sóknarkonum?
Svaraðu því.
Ari Trausti Guðmundsson.
^ „Nú er spurningin þessi, Aðalheiður Bjarn-
freðsdóttir: Ef einhver allra vinnuaðilanna,
verkamaðurinn í framleiðslunni, afgreiðslu-
maðurinn í búðinni, Sóknarkonan í hreingerning-
unum, kennarinn í grunnskólanum, prófessorinn
í Háskólanum, nælir sér í launahækkun, hvaðan
eru þá aurarnir teknir?"
Flugmenn - flugnemar - flugáhugamenn!
Sameigin/eg ÁRSHÁ TÍD VFFÍ
og flugskólanna á Reykjavíkurflugvelli verður haldin föstudaginn 16.
febrúar og hefst kl. 19 í Víkingasal á Hótel Loftleiðum.
Miðar fást hjá flugskólunum og í Flugstöðinni.
Flugtak hf. - Flugskóli Helga Jónssonar - VéHTugfélag Islands