Dagblaðið - 16.06.1979, Blaðsíða 11

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 16. JÚNÍ 1979
fjármálaráðherra Bayern, og kín-
verskra ráðherra, þar á meðal Fang-
Yi, varaforsætisráðherra. Sam-
kvæmt heimildum Financial Times
sögðu Kínverjarnir i viðræðunum að
þeir myndu fagna þátttöku Þjóðverja
í sameiginlegum fyrirtækjum um leið
og slíkt væri lagalega framkvæman-
legt.
Siðustu sex mánuði hefur mönnum
þótt margt benda til þess að Kína
væri að breyta um afstöðu til
erlendra fjárfestinga, en þessar allra
síðustu fréttir benda til þess að
kúvendingin sé að verða að raunveru-
leika. Eftir því sem næst verður
komizt munu Kínverjar setja sem
skilyrði að þeir eigi að minnsta kosti
51% í öllum fyrirtækjum sem vestur-
heimsk stórfyrirtæki taka þátt í að
reisa, en þetta fyrirkomulag hugsa
Kinverjar sér að nota til að létta af sér
hluta byrðanna við að byggja upp
þungaiðnað landsins og einnig að
nýta fáanlegt erlent fjármagn.
Hverjir hreppa
hnossið?
Það eru einkum bandarísk og
vestur-evrópsk fyrirtæki sem hagnast
af breyttri afstöðu í Peking. Að vísu
hafa nokkur fyrirtæki í Hong Kong
fengið að reisa smáfyrirtæki í
Suðaustur-Kína en umfang þeirra
fjárfestinga er mjög takmarkað.
Áróðursspjald gegn „fjórmenningaklikunni” borið i kröfugöngu í Peking.
Sendinefnd Bayern í Þýzkalandi og
Kinverjar ræddu möguleika á sam-
vinnu á fjórum sviðum: í vélaiðnaði
fyrir landbúnað, á sviði orkumála, i
námugrefti og flutningum (aðallega
með járnbrautum). Aðrar fjár-
festingar voru einnig ræddar, en Kin-
verjarnir höfðu fyrst og fremst áhuga
á framansögðu.
Bayerische Vereinsbank og lands-
Vísindastörf á iðnaðarsvæðunum í.
Taching.
banki Kína undirrituðu í leiðinni
samning um lán þýzka bankans til
Kína að upphæð 100 millj. dollara,
eða um 35 milljarða ísl. króna. Ekki
hefur enn verið gengið frá samning-
unum i öllum smáatriðum, en lik-
legast er að lánið verði notað til fram-
kvæmda á sviði orkumála.
Jauman, fjármálaráðherra Bayern,
sagði að Kínverjar myndu taka
opnum örmum framlagi fyrirtækja
sem gætu aðstoðað þá við að fram-
kvæma orkumálaáætlanir Iandsins.
Kínverjar lögðu jafnframt á það
áherzlu að þeir væru tilbúnir að gera
samninga upp á helmingaskipti í
dollurum og eigin gjaldmiðli.
Fjármálamenn í Þýzkalandi gera
sér góðar vonir um að verzlunarvið-
skiptin við Kina muni blómgast
verulega áður en Hua Kuofeng, for-
maður Kommúnistaflokks Kína,
kemur i opinbera heimsókn til Bonn
í október.
II
/
fram á það með gögnum. En þeir
•hafa einnig reynt að finna orsökina á
bak við þetta allt saman. Keo
Chanda, ,,menningar og upplýsinga-
málaráðherra” í stjórn Heng Samrin
sagði í viðtali við sænskt blað að
fundist hefðu skjöl sem sýna að fyrri
stjórn hafi ætlað að fækka lands-
mönnum niður í eina og hálfa
milljón. Síðan átti að flytja fjöldann
allan af kinverskum karlmönnum til
Kampútseu og gefa þeim fallegar
stúlkur af Khmerastofni (íbúar
Kampútseu eru langflestir Khmerar).
Þannig átti að „kínasera”
Kampútseu. Heng Samrin og co hafa
einnig sagt í útvarpi sínu að ,,Pol Pot
’og Ien Sary (utanríkisráðherra) séu af
kinversku bergi brotnir”. Ætlun
valdhafanna í Peking var, að sögn
Heng Samrin og co, að útrýma svo til
öllum Khmerum og flytja Kínverja til
landsins. Þeir Khmerar sem eftir
lifðu áttu að vera þrælar Kínverj-
anna! (Heimild: BBC Summary of
World Broadcasts 7. mars 1979).
Með þessum „skýringum” hafa
þær tvær „skýringar” sem Viet-
namar gáfu á innrásinni runnið
saman í eitt. Fyrri „skýringin” var sú
að það yrði að bjarga þjóðinni í
Kampútseu undan fjöldamorðum
Pol Pots — en sú seinni var ógnun frá
Kína. Nýjasta útgáfan sameina þær
báðar, fjöldamorðin voru gerð sam-
kvæmt áætlun frá Peking.
„Vinir” Vietnama hér á landi
hafa enn ekki þorað að opinbera
þessar nýju „skýringar”, enda
nokkuð fráleitar og ólíklegar til að
efla málstað þeirra. Annað atriði sem
þeir hafa ekki sagt frá opinberlega er
að löngu fyrir innrás Víetnama hóf
útvarpið í Hanoi að nýta sér hinn
vestræna áróður gegn Kampútseu.
M.a. var bók Reader’ s Digest rit-
stjóranna Paul og Barron lesin þar
upp sem framhaldssaga. En áður fyrr
var Reader’ s Digest þekkt sem eitt
af hörðustu stuðningsblöðum árása
bandarísku heimsvaldasinnanna gegn
Víetnam. Nú eru þeir ekki of góðir
bandamenn þegar Víetnam er sjálft
orðið árásaraðili.
Þáttur Ólafs
Gíslasonar
Ólafur Gíslason er sá af „vinum”
Vietnam sem hefur haft sig einna
mest frammi í fjölmiðlum.
Hann notaði 17. apríl sí. til að
endursegja í útvarpinu frásögn pólsks
blaðamanns um meint fjöldamorð
Pol Potstjórnarinnar í Kampútseu.
17. apríl er merkilegur dagur í sögu
Kampútseu — þann dag árið 1975
hrundi veldi Lon Nols og alþýða
landsins uppskar árangur margra ára
frelsisstriðs.
Til þess að fólk átti sig betur á því
semÓlafuraðhefsterrétt aðbendaá
hvernig hann hefur fengið hið nýja
embætti sitt. Hann fór til Helsinki á
ráðstefnu heimsfriðarráðsins og tók
þar við sögum hins pólska blaða-
manns og hefur síðan flutt þær við
ýmis tækifæri hér á landi.
Heimsfriðarráðið er stórt og
innihaldsmikið nafn — en það lið
sem skreytir sig með nafninu er að
öllum líkindum sá hópur sem friðn-
um stafar hvað mest hætta af í dag!
Þetta ráð er nefnilega áróðurs-
miðstöð fyrir heimsvaldasinnana í
Kreml — þá hina sömu sem nú efla
ófrið víða um heim. Nægir að nefna
Eritreu og Kampútseu.
Þetta er sá bakhjarl sem Ólafur
hefur — og hvort sem hann gerir sér
það Ijóst eða ekki, þá er hann orðinn
einn þátturinn í áróðursbábilju þess-
ara afla. Heimsfriðarráðið leggur
Kjallarinn
HjálmtýrHeiðdal
nefnilega mikla áherslu á það um
þessar mundir að fá fólk til að
meðtaka og fagna innrás Vietnama í
Kampútseu, og jafnframt að for-
dæma „maóismann”.
Ólafur reyndi hvað hann gat til
að reka þetta erindi í útvarpinu,
hann bæði rakti „fjöldamorðin” í
Kampútseu til „maóismans” og
hvatti menn jafnframt til að þakka
Víetnam fyrir hið stórmannlega
björgunarafrek i Kampútseu (þ.e.
innrásina). Þó svo að björgunaraf-
rekið hafi, eftir því sem best er vitað,
farið töluvert úrskeiðis og standi
fremur illa þrátt fyrir miklar fórnir
Víetnama og manna eins og Ólafs, þá
er ekki við þá að sakast. Alla sök ber
alþýða Kampútseu sem reynir nú
hvað hún getur til að halda stjórn Pol
Pots við völd. Og verður ekki betur
séð en að það gangi allvel, miðað við
aðstæður.
13spurningar
Ég hef eiginlega útnefnt Ólaf
Gíslason sem talsmann þeirra
„vina” Víetnam sem grein þessi
fjallar um. Vona ég að hann skorist
ekki undan útnefningunni og taki að
sér, einn eða í samvinnu við aðra
„vini”, að svara þessari grein — og
þá sérstaklega eftirfarandi þrettán
spurningum. Tel ég að þar með
gæfist tækifæri til frekari umræðna
um þessi mál, sem skipta okkur
miklu, þótt allir viðurkenni það ef til
vill ekki við fyrstu umhugsun.
Hér koma svo spurningarnar:
1) Telurþú að fjöldagrafir og manna-
bein sem sýnd eru fréttamönnum í
Kampútseu (og Víetnam) séu
sönnunargögn fyrir meintum fjölda-
morðum Pol Pot stjórnarinnar?
Voru fjöldagrafirnar sem Saigon-
stjórnin sáluga sýndi í Hue1 1968
sönnunargögn fyrir fjöldamorðum
FNL? (Hafa ber það í huga að í
Kampútseu og Víetnam féllu
hundruð þúsunda manna í loft-
árásum Bandarikjamanna)
2) Þú segir í Þjóðviljanum (8.6 ’79)
að Kína og Bandaríkin séu mestu
stórveldi heims. Hvað um Sovét-
rikin?
Telur þú Sovétríkin vera bakhjarl
friðar- eða heimsvaldariki á borð við
Bandaríkin?
3) Þú kennir Kína og Bandaríkjunum
um flóttamannastrauminn frá Víet-
nam. Eiga stjórnvöld í Víetnam enga
|sök í því máli? Á sú hungursneyð sem
er í Víetnam ekki þátt i flóttamanna-
straumnum og gæti hernaðarstefna
stjórnvalda ekki verið ein af orsökum
hungursins?
4) Telur þú að frásagnir vestrænna
fjölmiðla um Kampútseu (1975-1979)
hafi verið réttar — hefur þú kynnt
þér uppruna og innihald þeirra?
5) Bandaríski þingmaðurinn Georg
McGovern lagði til að Sameinuðu
þjóðirnar sendu herafla til
Kampútseu og stöðvuðu meint
fjöldamorð Pol Pots. Nú hafa Víet-
namar að eigin sögn tekið af honum
ómakið. En hefði aðgerð samkvæmt
tillögum McGoverns hlotið náð fyrir
augum þínum?
6) Ef Víetnam er allt að því fórnar-
lamb í þeim átökum sem nú eiga sér
stað í SA-Asiu, hvernig útskýrir þú
þá tilveru þeirra fanga úr fastaher
Víetnam sem her Thailands hefur nú í
haldi og voru handteknir innan
landamæra Thailands vopnum
búnir?
7) Af hverju studdu Sovétríkin ekki
frelsisbaráttuna í Kampútseu árin
1970—1975. Af hverju studdu þau
Bandarikjaleppinn Lon Nol fram á
síðustu stund?
8) Af hverju neituðu Vietnamar að
fallast á óbreytt landamæri við
Kampútseu og ógiltu samningana
sem FNL og stjórn N-Víetnam gerðu
1965 og 1967. Hvers vegna hertóku
Víetnamareyjuna Wai 1975?
Af hverju vilja stjórnvöld í Hanoi nú
styðjast við kort sem Saigon-stjórnin
gerði —■ en bæði FNL og stjórn N-
Víetnam afneituðu?
9) I hinni hátíðlegu yfirlýsingu sem
stjórn Heng Samrin gaf í upphafi
ferils síns segir i lið nr. 10.
„Kampútsea mun ekki ganga í nein
hernaðarbandalög eða leyfa neinu
öðru landi að byggja herstöðvar i
landinu eða staðsetja heri og búnað í
Kampútseu”. Hvernig stenst þetta
eftir að „stjórnin” hefur undirritað
hernaðarsamvinnusamning við Víet-
nam og leyfir 250.000 hermönnum að
dveljast í landinu?
10) Af hverju hafa Víetnamar hætt
stuðningi við frelsisbaráttuna í
Thailandi, Burma og Malasíu — en
Kínverjar ekki?
11) Hver er ástæða þess að Pham
Van Dong, forsætisráðherra
Víetnam, leggur blómsveig á minnis-
merki fallinna hermanna i Malasíu —
en þessir hermenn féllu er þeir voru
að uppræta vinstrisinnaða skæruliða
sem börðust fyrir frelsun lands síns
undan nýlendukúgun?
12) Þú hefur haldið því fram að
ólæsi hafi aukist úr 60% í 93% á
valdatíð Pol Pots i Kampútseu.
Hvernig var hægt að hrista fram
þessar tölur þegar ljóst er að
„stjórn” Heng Samrin ræður aðeins
örfáum þúsundum af um 8 milljón-
um íbúa landsins?
13) Telur þú að fögnuður Hanoi-
stjórnarinnar yfir innrásinni í
Tékkóslóvakíu 1968 hafi gefið
einhverja skýringu á hátterni hennar
nú gagnvart grönnum sínum.
í von um skjót og greið svör.
Hjálmtýr Heiðdal,
A ,,Heimsfriðarráðið leggur mikla áherslu
á að fá fólk til að meðtaka og fagna inn-
rás Víetnama í Kampútseu og jafnframt að
fordæma „maóismann”.”