Dagblaðið - 28.12.1979, Qupperneq 2

2 DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 28. DESEMBER 1979.
f
Að leikslokum:
Gullið tækifæri Sjálfstæðisflokksins
Sinfóníuhljómsveit Íslands á æfingu.
Of mikið af sinfóníum:
VANTAR MEIRA LÉTT
METI í ÚTVARPINU
6131-1254 skrifar:
Mig hefur lengi langað til að mót-
mæla sinfóníutónleikum í útvarpinu.
Það er fjöldinn allur búinn að
skrifa og biðja um meira léttméti en
það er eins og þessum stóru körlum
þarna í útvarpinu finnist það ekki
svara vert.
Þegar þess er gætt að í mesta lagi
10% þjóðarinnar hafa þennan tón-
listarsmekk þá er anzi mikið að hafa
tónleika 2—4 tima hvern dag.
Svo eru poppþættir sem eru
ágætir. Ef maður hins vegar missir af
þeim, er ekkert nema sinfóníutón-
leikar. Væri ekki hægt að jafna þessu
niður á daginn? Þá gæti maður alltaf
slökkt á útvarpinu rétt á meðan.
Getur útvarpsráð komið með rök
fyrir því, hvers vegna sinfóníutón-
leikar eru svona mikil uppistaða í
dagskránni? Varla er það fyrir hina
almennu notendur. Ég er viss um að
skap þjóðarinnar batnaði til muna
við létt dans-, harmóníku- og dægur-
lög á þessum síðustu og verstu tim-
um.
9
LAUGAVEGI69
SÍM116850
— fór út um þúfur. Ógæfan samtvinnuð forystu flokksins
Vigur Vó skrifar:
„Sjálfstæðisflokkurinn ætlaði sér
mikinn hlut í kosningunum og gerði
sér vonir um að endurheimta fylgið,
sem hann fékk 1974 eftir þriggja ára
vinstri stjórn. Sú von brást.
Það er því eðlilegt að innan
flokksins og meðal flokksmanna fari
fram umræður um ástæður og or-
sakir kosningaúrslitanna. „Mark-
miðið hlýtur að vera að læra af
reynslunni og gera betur næst,” segir
Friðrik Sophusson i Morgunbl. 13.
des.
Þetta er skynsantleg afstaða og
þeim mikil nauðsyn að ran saka sent
fyrst ástæður fyriraðgnllið uekifæri,
sem gafst eftir lielie'' vinstri
sljórnarinnar í þrettán mánuði, þar
sem þjóðin var dregin lengra og
lengra útí ófæruna, snerisi i glalaðan
sigur. Orruslan cr löpuð, þóll varisl
hafi verið öðru mannlalli en þvi er
gula herdciklin mnan llokksins
skai'aði.
Él' farið er með kjördæmum
heldui flókkurinulyllilega hlut sínuni
á Vestuilandi, svo ein sex alkvæði
bjarga Eiði Guðnasyni frá falli fyrir
öðrum manni á lista Sjálfstæðis-
flokksins. Sama er að segja um Vest-
firði. Á Norðurlandi vestra hreinlega
fellur Eykon, þótt hann vinni
nokkur alkvæði vegna þess fylgis er
Framsókn vinnur af A-flokkunum.
Það er stórsigur, sérstaklega eflir að
foringinn er flullur suðrá land. Á
Norðurlandi e. -n irðisi''ólncs hafa
komið fram licfnd þvi samanlögð
atkvæði D og 5 lisia helðu komið
Iveim mönnum inn og lagl Árna
Gunnarsson eftir að fylgi hans frá
Framsókn í fyrra hafði haldið lil
föðurhúsanna. Á Austurlandi vinna
sjálfstæðismenn umtalsverðan sigur,
sem nægir lil að koma Agli á Selja-
völlum á þing. Það er athyglisverl að
brjóstvil Sverris var svo mikið að
hann hafði skömrn á slagorðinu
„leiftursókn gegn verðbólgu”.
Eftir að Magnús tvöfaldaði fylgi
krala á Suðurlandi var sýnilegl að
framboð sjálfslæðismanna yrði
crfilt. Árnessýsla hafði rúman
helming íbúa kjördæmisins, Veslni.
höfðu 24 af hundraði, en austan
Þjórsár voru 25 af hundraði. Þeir
höfðu líka þann drösul að draga að
hafa barið frant með bolabrögðum i
l'yrra að Steinþór varð að seljasl i
þriðja sæti, þótt hann væri eini þing-
inaðurinn sent eflir var á listanum,
auk þess að vera „fulltrúi helmings
ibúanna” og átti nú skýlausan'rétt á
En yfirreið lngólfs á Hellu og fasl
handtak hans á hverjum bæ
innsiglaði glæsilegan sigur: Ekki
verður annað sagl en sjálfstæðis-
menn i Rcykjaneskjördæmi hafi unn-
ið góðan sigur með þvi að bæta við
sig ivö þúsund atkvæðum. Og hann
leit yfir landið og sá að allt var harla
gott. En það er ótalið það kjördæmið
sem glataði hinu gullna tækifæri:
Reykjavik. Friðrik segir um starfið
þar:
„Þessi ógæfa er samtvinnuð forustu flokksins en henni hefur tekizt að koma f veg fyrir hægri sveiflu á íslandi, einu allra
landa i heiminum,” segir bréfritari.
að vera í fyrsta sæti. En Rangæingar
virtust halda það erfðarétl eftir setu
Ingólfs á Hellu í fyrsta sæli síðan
1959 að þeir héldu sætinu. Sjálf-
stæðismenn á Suðurlandi lifa enn i
sýslukjördæmum og er Þjórsá það
járntjald sem Rangæingar verja með
blóði og eldi.
Fyrir rúmum sjö öldum laug
Haukdælinn Gissur jarl síðasta
Oddaverjann vestur yfir ár og sveik
hann í tryggðum. Nú hafa Eggerl
og Haukdælir austan ár komið fram
hefndum. Meðan Steingrimur vann
sín tíu þúsund í orrustunni vann Egg-
eri Haukdal heill land eftir að hægir
og hljóðlátir menn höfðu haldið til
Reykjavíkur eftir erindisleysu auslan
valna.
„Sjálfstæðismenn, bæði fram-
bjóðendur og aðrir flokksmenn
lögðu sig fram i kosningabaráttunni
og mikil vinnugleði var rikjandi við
kosningaundirbúninginn. Þessi
staðreynd gerði vonbrigðin sárari þeg
ar úrslitin lágu fyrir og fylgis-
aukningin varð ekki meiri en raun
bar vitni.” Sjálfstæðismenn í Rvík
voru þeir einu sem biðu ósigur og
glulruðu niður hinu gullna lækifæri.
Það voru Ólafur Ragnar og Ólafur
Jóh„ sem fögnuðu sigri. Aðalá-
slæðan fyrir að ekkerl vannst í Rvik
voru prófkosningarnar og forustu-
mál flokksins. Prófkosningabáknið
er gengið sér til húðar. Harðfylgnir á-
róðursmenn gera hræðslubandalag
og fara hamförum að auglýsa eigið
ágæli. Þeir hafa mikið af kosninga-
vél flokksins á sinum snærum og reka
jafnvel áróður fyrir sjálfum sér á
kjörstað. Ungir menn eru miklu
harðsvíraðri í smöluninni.
Ragnhildur gerði ekki bandalag við
neinn, hélt víst að heiðarleiki réði
leiknum. Sannleikurinn er grátbros-
legur: Sjálfstæðisflokkurinn ætti
þegar að taka upp prófkjörsreglur
Alþýðubandalagsins. Þeir þurfa ekki
að óttast að svona lýðræði sé frá
Rússum. Þetta er bandariska kerfið
með úrtöku, forvali og endanlegri
röðun á fulltrúafundi, alll innan-
flokks.
Annað veigamikið atriði er að
engin endurnýjun á sér stað í þingliði
flokksins í Rvík. Ungum efnis-
mönnum er haldið útí kuldanum eða
þeir fara þangað af því að þeir halda
að drengskapur sé til i pólitik. Það
þýðir ekki lengur að bjóða uppá
sömu sjö lögfræðingana i fyrstu niu
sæti listans. Framboðslisti flokksins í
Rvík er orðinn að steinrunnu nátt-
trölli. Meira að segja langt fyrir aftan
Framsókn, sem hefur tekið stökk úl
úr hamrinum. Þessi ógæfa er sam-
tvinnuð forustu flokksins, en henni
hefur lekist að koma i veg fyrir hægri
sveiflu á íslandi, einu allra landa í
heiminum. Vonbrigði sjálfstæðis-
manna eru skiljanleg, en engu að
kenna nema „hugmyndasmiðum"
flokksins.
Friðrik heldur áfram:
,,Sjálfstæðisflokkurinn lagði
áherslu á að stjórnmálaumræður í
kosningabaráttunni snerust um
slefnu hans. Þess vegna var trompað
út „leiftursókn gegn verðbólgu”.
Þóll fótmenntaðir menn sem kunna
alla meðferð á bolta séu i flokknum
er þar áreiðanlega Iítið um skák-
menn. Flokkurinn lagði sig nefnilega
undir högg og varð að verjast eins og
stjórnarflokkur og gaf þeim vinslri
kærkomið tækifæri til að breiða yfir
og slá á dreif öllu ósamkomulaginu,
úrræðaleysinu og aumingjaskapnum
i stjórnarsamslarfinu. Þeir voru lika
blessuð börn að einblina á skoðana-
kannanir meðan einn fjórði kjósenda1
var óráðinn. Þessir ákváðu að af
Ivennu illu væri vinslri aumingjunum
betur irúandi að halla ekki á laun-
þega en leiflursóknarmönnum, sem
m.a. auglýstu að þeir ætluðu að
lækka skatta á einstaklingum urn 5
milljarða meðan fyrirtækijog verslun
fengju 15 milljarða lækkun.
Það má notast við verri skotfæri.
í kosningabaráttunni í Rvík buðu
þeir fáiækum mönnum tröllsvernd.
Raddir
lesenda